خبرها و تازه‌ها

کارکردهای اجرایی مجموعه‌ای از فرآیندهای شناختی را توصیف می‌کند که بر تفکر و رفتار تأثیر می‌گذارد. امروزه مشخص شده است که کودکان دارای اتیسم در توانایی‌های عملکرد اجرایی و الگوهای توجه تاخیر نشان می‌دهند، در این مطالعه رابطه بین عملکرد اجرایی و توانایی‌های توجه و مهارت‌های اجتماعی و زبانی در دوران کودکی مورد توجه قرار گرفته است.

در یک پژوهش که نتایج آن اخیرا به چاپ رسیده است، ۱۸۰ کودک مبتلا به اتیسم ۲ تا ۸ سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش کارکردهای اجرایی و توجه کودکان دارای اتیسم مورد سنجش قراره گرفته و ارتباط میان این توانایی‌های با مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی مورد بررسی قرار گرفته است.

توانایی‌های عملکرد اجرایی با پرسشنامه رتبه‌بندی رفتار عملکرد اجرایی (Behavior Rating Inventory of Executive Function)، توانایی توجه پایدار از طریق ردیابی چشم و همچنین توانایی مهارت واژگان اندازه گیری شد. بررسی ارتباطات اجتماعی نتایج نشان داد که کودکانی که به گزارش والدین عملکرد اجرایی بالاتری را به‌ویژه در حافظه کاری و توانایی‌های برنامه‌ریزی/سازمان‌دهی داشتند، سطوح بالاتری از توانایی‌های ارتباط اجتماعی (چه در بیان و چه در درک) را نشان دادند. توانایی‌های عملکرد اجرایی بهتر با سطوح پایین‌تری از مشکلات اجتماعی همراه بود.

همچنین کودکانی که توانستند توجه خود را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنند، توانایی‌های بیانی زبانی بهتری را از خود نشان دادند. این نتایج نشان می‌دهد که عملکرد اجرایی و مهارت‌‌های توجه می‌تواند نقش مهمی در سایر عملکردهای کودکان دارای اتیسم داشته باشد. به همین جهت به نظر می‌رسد ارزیابی این دو توانایی در کودکان دارای اتیسم و برنامه‌ریزی برای ارتقاء این دو توانایی در این کودکان دارای اهمیت فراوانی است.

این نتایج بر اهمیت کارکردهای اجرایی و مهارت‌های توجه در زمینه‌های مختلف عملکرد در کودکان دارای اتیسم، به ویژه مواردی که شامل زبان و ارتباطات اجتماعی است، تأکید می‌کند.

منبع: +

ترجمه و خلاصه: سید رسول رحمتی

برای آشنایی با خدمات مرکز تهران اتیسم در زمینه توجه یا کارکردهای اجرایی در اتیسم می‌توانید به بخش خدمات مرکز تهران اتیسم مراجعه کنید. 

زنجیره آموزش استفاده از توالت برای کودکان دارای اتیسم که در ادامه آمده است می‌تواند به آموزش توالت رفتن به کودک شما یاری رساند. این فعالیت ها در مورد کودکان دارای اتیسم دارای اهمیت بیشتری است.

• یک برنامه دیداری متشکل از زمان های خوردن، نوشیدن و استفاده از توالت تنظیم کنید.
• در زمان مناسب کودک را به داخل توالت هدایت کنید و در را ببندید.
• از کودک بخواهید تنها لباس‌هایی که مرتبط با توالت رفتن هستند از تن خارج کند.
• به کودک کمک کنید تا با آرامش روی صفحه توالت بنشیند و آن قدر منتظر بماند تا عمل دفع پایان پذیرد.
• مطمئن شوید که در فضای توالت وسایل پاک کننده مثل آب، دستمال توالت، موجود و در دسترس هستند.
• به کودک کمک کنید تا از روی توالت بلند شود، سیفون را بکشد و لباس هایش را بپوشد.
• از کودک بخواهید تا دست هایش را بشوید و خشک کند و حوله را سر جایش بگذارد سپس اتمام فعالیت را نشان دهد مثلا علامت تمام شد یا جمله‌ی تمام شد را بگوید و از توالت خارج شود.
• از مشوق قوی و‌ خاص برای توالت رفتن استفاده کنید و به محض تخلیه مشوق را به کودک بدهید.
• محیط توالت را جذاب و زیبا کنید.

علاوه بر زنجیره آموزش استفاده از توالت برای کودکان دارای اتیسم، خواندن مطلب چطور کودک دارای اتیسم را آماده‌ی شروع آموزش توالت کنم؟ برای شما مفید خواهد بود.

نحوه ارتباط میان افراد دارای اتیسم و انتقال اطلاعات بین افراد دارای اتیسم با سایر افراد دارای اتیسم در پژوهشی که اخیرا منتشر شده است مورد بررسی قرار گرفته است.

یکی از مؤلفه‌های اساسی اختلال اتیسم نقص ارتباطات اجتماعی می‌باشد، ممکن است که انتظار داشته باشیم که انتقال اطلاعات بین افراد دارای اتیسم باهم خیلی ضعیف تر از افراد دارای اتیسم با جمعیت عادی باشد اما هماهنگی عصبی دو نفر موجب تسهیل ارتباطشان می‌شود.

پس بنابراین ممکن است که انتقال اطلاعات بین یک فرد دارای اتیسم با فرد دیگر دارای اتیسم موفق تر از یک فرد دارای اتیسم و یک فرد فاقد اتیسم باشد، در مطالعات اخیر نیز نشان داده شد که افراد دارای اتیسم تعامل با سایر افراد دارای اتیسم را به افراد عادی را ترجیح می‌دهند و وابستگی اجتماعی نزدیکی را با آنها تجربه می کنند، به این دلیل که افراد دارای اتیسم بیشتر با اختلال اتیسم آشنا هستند، در تشخیص منظور افراد دارای اتیسم نسبت به افراد بدون اتیسم بهتر هستند. در گزارشی دیگر مشخص شد که افراد دارای اتیسم هنگام تعامل با سایر افراد دارای اتیسم، کلیشه‌های رفتاری کمتری را نشان می دهند.

محقق در این مطالعه ۷۲ داوطلب بزرگسال که در محدوده سنی ۳۵ سال حاضر بودند را به ۹ گروه ۸ نفره تقسیم کرد که سه گروه آن شامل افراد بدون اتیسم، سه گروه شامل افراد دارای اتیسم و سه گروه دیگر به صورت مختلط شامل ۴ نفر دارای اتیسم و ۴ نفر بدون اتیسم بودند.

آزمونگر داستانی سورئال را که توانایی پیش بینی آن دشوار بود را برای نفر اول حاضر در اتاق می‌خواند و سپس اتاق را ترک می‌کرد و نفر بعد وارد می‌شد، نفر اول برای نفر دوم داستان را می‌خواند و به همین ترتیب تا نفر هشتم پیش می‌رفتند و نفر هشتم داستان را بلند بازگو می‌کرد. محقق احساس ارتباط شرکت‌کنندگان با یکدیگر را با استفاده از مقیاسی شامل سهولت، لذت، موفقیت، دوستی و ناهنجاری (امتیاز منفی)، سنجید. علاوه ‌بر آن تعداد جزئیاتی که هر فرد به‌ فرد بعدی انتقال می داد را اندازه گرفت.

در این پژوهش درباره نحوه ارتباط میان افراد دارای اتیسم مشخص شد که کیفیت ارتباط در بین افراد عادی با عادی همانند کیفیت ارتباط افراد دارای اتیسم با افراد دارای اتیسم است؛ اما کیفیت ارتباط در گروه‌های مختلط که افراد دارای اتیسم و بدون اتیسم باید باهم ارتباط می‌گرفتند، به طور معناداری ضعیف‌تر از گروه های شامل افراد همسان بود. نتیجه دیگری که می شود از این پژوهش گرفت این است که تعامل افراد دارای اتیسم با همدیگر، کیفیت ارتباطی بیشتری نسبت به تعامل آن ها با افراد بدون اتیسم دارد.

منبع: +

ترجمه و خلاصه از سید رسول رحمتی

شما به احتمال زیاد در مورد کج خلقی و فروپاشی در اتیسم مطالبی خوانده‌اید. یا آن‌ها در در کودک دارای اتیسم خود تجربه کرده اید. اگرچه ممکن است فروپاشی حسی در اتیسم و کج‌خلقی شبیه به هم به نظر برسند، اما کج‌خلقی و فروپاشی حسی اساساً متفاوت هستند.

به عنوان والدین، ما معمولاً می‌توانیم تشخیص دهیم که چه زمانی کودکمان عصبانی یا کج‌خلق می‌شود. معمولاً شنیدن کلمه “نه” باعث تحریک آن‌ها شده و ناگهان تبدیل به یک موجودی با صورت قرمز و چشم‌های وحشی می شوند که نشان می‌دهد از وقوع چنین شرایطی عصبانی شده‌اند. اما مورد دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند آن‌ها را وادار به انجام چنین عملی کند، و آن یک فروپاشی حسی است. فروپاشی‌ها یا بحران‌ها معمولاً از یک منبع کمتر مستقیم می‌آیند. اما چگونه می‌توان بین این دو تمایز گذاشت؟ 

دکتر فران والفیش، روان‌درمانگر خانواده و روابط می‌گوید: «برای والدین و بسیاری از متخصصان بسیار دشوار است که بین فروپاشی حسی و کج‌خلقی تفاوت قائل شوند». 

کج‌خلقی به یک خواسته یا نیاز مربوط می شود. به عنوان مثال اگر کودک شما احساس می‌کند که نیاز دارد ۵ دقیقه بیشتر بازی کند، اما زمان حمام او فرا رسیده‌است، احتمالاً کج‌خلق یا عصبانی می‌شود و سعی می‌کند کار خود را ادامه دهد. اما فروپاشی حسی اغلب واکنشی به یک موقعیت است. مثلا اگر در یک فروشگاه شلوغ هستید و کودک شما بدون دلیل یا به صورت غیر منتظره کنترل احساسات خودش رو از دست دهد این احتمالا یک فروپاشی حسی است.

به گفته دکتر والفیش، سه راه اصلی برای تشخیص تمایز بین کج‌خلقی و فروپاشی حسی وجود دارد که عبارتند از:

• شدت
  شکی نیست که کج‌خلقی‌ها می‌توانند شدید باشند، اما بچه‌ها معمولاً در هنگام عصبانیت سطحی از آگاهی دارند. کج‌خلقی ممکن است شامل جیغ زدن، پا زدن یا ضربه زدن برای به دست آوردن هر چیزی که می‌خواهند باشد. به طور مشابه، بحران‌ها یا فروپاشی‌ها هم ممکن است همانگونه باشد، فروپاشی از شدت بالا شروع می شوند و به تشدید ادامه می‌دهند.

• مدت زمان
  مدت زمانی که فروپاشی کودک به طول می‌انجامد تا او آرام شود. کودکی که عصبانی یا کج‌خلق می‌شود، اگر متوجه شود که آن چیزی که می‌خواهد را نمی‌تواند بدست آورد ممکن است نسبتاً سریع رفتار وی متوقف شود. اگر رفتار وی را نادیده بگیرید و رفتار نیز خاموش شود، احتمالاً با یک کج‌خلقی روبرو هستید. فروپاشی ها احتمالاً آرام کردن کودک را دشوارتر می‌کند. ممکن است لازم باشد آن‌ها را از چیزی که باعث تحریک بیش از حد می شود دور کنید (کودک را از فروشگاه خارج کنید) تا آرام شوند. 

• فرکانس تکرار
  اینکه آیا کج خلقی برای مدت طولانی ادامه دارد یا خیر. کج خلقی، به ویژه در کودکان خردسال، رایج است. آن‌ها از این روش به عنوان راهی برای آزمودن مرزهایی که والدین برایشان گذاشته‌اند استفاده می کنند. این احتمال وجود دارد که اگر آن‌ها چهار بار به خواسته خود نرسند، حداقل دو بار از این موارد به کج‌خلقی وی ختم شود. این در حالی است که فروپاشی‌ها چندان هم مکرر نیستند.
  

چه شما با یک عصبانیت مواجه شوید یا یک بحران، داشتن برنامه‌ای برای مدیریت آن برای والدین نکته کلیدی است. به رسمیت شناختن احساسات کودکان مهم ترین چیز است. با کج‌خلقی، شما همیشه می‌خواهید در به انجام رساندن خواسته خود قاطع باشید. به این ترتیب، کودکان در نهایت یاد می‌گیرند که کج‌خلقی راه مؤثری برای رسیدن به آنچه می‌خواهند نیست.

فروپاشی‌ها اغلب به مراقبت ملایم‌تری نیاز دارند. از آنجایی که بچه‌ها کنترلی بر بحران ندارند، از آن‌ها بخواهیم که نفس عمیق بکشند تا زمانی که آرام شوند، یا آن‌ها را به فضای امنی انتقال دهیم.

در این مطلب درباره کج خلقی و فروپاشی در اتیسم خواندید، در مطالب آینده ۴ نکته برای مدیریت کج خلقی فراخواهید گرفت.

ترجمه از حانیه صیادی