تهران اتیسم برگزار می‌کند: دوره مقدماتی آموزش دوچرخه سواری ویژه کودکان دارای اتیسم
ثبت نام جدید دوره بهار ۱۴۰۳
بازه سنی
۴ تا ۶ سال
مدرس دوره
آرزو بصیری مربی فدراسیون دوچرخه سواری
محل برگزاری
بوستان گفتگو
برای ثبت‌نام یا کسب اطلاعات بیشتر درباره آموزش دوچرخه سواری ویژه کودکان دارای اتیسم می‌توانید از ساعت ۸ تا ۱۶ با شماره تلفن‌های ۸۸۶۳۳۷۱۵-۰۲۱ یا ۸۸۳۵۱۳۵۶-۰۲۱ تماس حاصل نمایید.
همچنین برای مشاهده دیگر برنامه‌های تابستانه مرکز تهران اتیسم می‌توانید به این صفحه مراجعه نمایید.
با احترام و افتخار به پروفسور حمیدرضا پوراعتماد
در روز جهانی روانشناس، اجازه دهید از شخصیتی که به واسطه دانش گسترده، اخلاق برجسته و سال‌ها تجربه و تعهد، به عنوان یک منبع الهام و نوری امیدوار کننده برای جامعه اتیسم ایران شناخته می‌شود، تجلیل کنم. پروفسور پوراعتماد، با عمق دانش و توانایی‌های برجسته علمی خود در علم عصب‌روانشناسی، همواره به عنوان یک استاد ممتاز، راهنما و الگوی بسیاری از دانشجویان و جامعه روانشناسی بوده است.
روز گذشته دکتر پوراعتماد عزیز تصویری از خود را به همراه یک دوچرخه قدیمی، یادگار ارزشمندی از پدر گرامیشان، حاج علی پوراعتماد (درگذشته به سال ۱۳۹۵) در یک گروه مجازی خصوصی به اشتراک گذاشتند. من از ایشان این اجازه را دریافت کردم که تصویر را به همراه متنی منتشر کنم.
تصویری که دکتر پوراعتماد با دوچرخه قدیمی پدری به اشتراک گذاشته برای من نه تنها نشان‌دهنده رشد و تکامل فردی یک انسان ارزشمند است، بلکه نمادی است از اصالت و ارتباط عمیق با ریشه‌ها
دوچرخه‌های قدیمی یادگارها و نمادهایی هستند از زمانی که کودکان در ترک دوچرخه همراه با پدرانشان به سفرهایی دور و نزدیک می‌رفتند. وسیله‌ای که برای یک کودک نه فقط یک وسیله حمل و نقلِ لذت بخش بلکه دستگاه پیچیده‌ای بود برای ثبت خاطرات عمیقِ ماجراجویی‌ها و کاوش‌های زندگی میان کوچه و بازار. وسیله‌ای برای شکل گیری هویت در دل خانواده و فرهنگ. وسیله‌ای که اکنون با نگاه به آن می‌توان به گذشته، به ریشه‌ها متصل شد. انتشار چنین تصویری از سوی دکتر پوراعتماد برای من نمادی است از اصالت و پایبندی به ارزش‌ها و ریشه‌های زیبای خانوادگی و فرهنگی
روز روانشناس را با تبریک و تشکر از پروفسور پوراعتماد و همچنین تمامی کادر متخصص مرکز تهران اتیسم که با تلاشی مستمر و خستگی ناپذیر به جامعه اتیسم یاری می‌رسانند، جشن می‌گیریم. این روز بیشتر از همیشه، فرصتی است تا ارزشمندی‌های روانشناسی را در زندگی تقدیر کنیم و به اهمیت آن در بهبود کیفیت زندگی فردی و اجتماعی اشاره کنیم.
با امید به روزهای پربرکت و شادی بخش برای تمامی عزیزانی که در عرصه روانشناسی فعالیت می‌کنند.
– دکتر محمد کیانی، تهران اتیسم
وقتی همه حواس درگیر نیستند، غذا خوردن برای انسان آن چنان جذاب نخواهد بود. به همین جهت در کودکانی که مبتلابه یکی از اختلالات عصب رشدی هستند از آنجایی که به احتمال زیاد دارای مشکلات حسی نیز می‌باشند، غذا خوردن می‌تواند چالش بر انگیز باشد. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا درباره اختلالات عصبی رشدی و موضوع غذا و حواس بیشتر بدانیم.
کودکان دارای اختلالات عصبی رشدی (همچون اتیسم، بیش فعالی و دیگر اختلالات) معمولا با غذا مبارزه می‌کنند. این مشکل ناشی از حساسیت در یک یا چند حس است. همانطور که می‌دانید همه حواس در اشتها و قدردانی ما برای غذا دخیل هستند. برای روشن تر شدن موضوع مثال‌های زیر را ببینید:
پاسخ کودک شما به این بستگی دارد که هر کدام از این حواس در چه درجه‌ای قرار دارند:
در عین حال، کودکان دارای اختلالات عصب رشدی (با مشکلات حسی) معمولا دارای سیستم گوارشی و ایمنی ضعیف یا پرکار هستند. در نتیجه، عواقب بعد از غذا می‌تواند شامل انواع مختلفی از ناراحتی‌های گوارشی، درد شکم، یبوست مزمن یا اسهال مکرر، گرفتگی دهان، رفلاکس و حتی استفراغ روزانه باشد. در حالی که برای والدین این ممکن است فقط یک مشکل دیگر در کنار اتیسم، ADHD یا هر چیز دیگری باشد، در واقعیت زیاد پیش می‌آید که مشکلات گوارشی بخشی از داشتن یک اختلال عصبی رشدی است.
اگر کودک شما دارای هرکدام از این مشکلات است می‌توانید با کارشناسان مرکز تهران اتیسم موضوع را مطرح نمایید.
گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
تغذیه مناسب کودکان همواره دغدغه بزرگ والدین است. این دغدغه در والدین دارای کودک اتیسم با توجه به برخی محدودیت‌ها یا عادات غذایی خاص در این کودکان بیشتر نیز هست. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا موضوع تغذیه و تاثیر آن بر فعالیت مغز را مرور کنیم.
سوخت‌های اولیه مغز اکسیژن و گلوکز هستند. آنها از مواد مغذی موجود در مواد غذایی که روزانه مصرف می‌کنیم ساخته می‌شوند. مغزی که تحریکات (به نوعی آموزش و توانبخشی و سایر موارد) فراوانی دارد اما سوخت بسیار کمی دارد، نمی‌تواند از این تحریکات استفاده کند.
بدون سوخت، مغز نمی‌تواند پروتئین‌های جدیدی بسازد تا شاخه‌های جدید (آکسون و دندریت برای شبکه بندی مغز) یا سلول‌هایی که انرژی تولید می‌کنند را بسازد و ترمیم کند. بدون سوخت، سلول‌های مغز خسته می‌شوند، آسیب می‌بینند و می‌میرند. تحریک بدون سوخت یا سوخت بدون تحریک، کار نمی‌کند و نتیجه بخش نیست.
تغذیه نامناسب تهدید بزرگی برای رشد مغز سالم است زیرا کودکان امروزی به درستی غذا نمی‌خورند. بسیاری از کودکانی که اشتهای خوبی برای خوردن تنقلات ناسالم دارند در برابر والدین امروزی که اغلب تحمل کمی در ایستادن جلوی خواسته غیرمنطقی فرزند خود دارند پیروز می‌شوند و از این مواد غذایی استفاده می‌کنند. مطالعه‌ای که در مجله اطفال منتشر شده است، نمایی از عدم مفید بودن تغذیه در کودکان آمریکایی ترسیم می‌کند. بر اساس این گزارش: تنها یک درصد از افراد بین دو تا نوزده سال رژیم غذایی سالمی دارند.
به طور متوسط، در این گروه سنی ۴۰ درصد از کالری دریافتی روزانه را به شکل چربی دریافت می‌کنند که بیشتر آن چربی اشباع شده (مثل پنیر پیتزا، روغن‌های سرخ کردنی و سایر موارد) و خطرناک است.
آکادمی ملی علوم تخمین می‌زند که ۱۲ میلیون کودک مواد مغذی کمتری نسبت به نیاز روزانه خود برای سلامتی مطلوب دریافت می‌کنند و این در حالی است که کودکان امروزی بیش از حد وزن دارند (این اضافه وزن یعنی آنها کالری زیادی را مصرف می‌کنند). این آمارها هشدار می‌دهد که فرزندان ما تغذیه ناسالمی دارند!
دقیقا همان غذاهایی که بدن کودکان برای سلامت عمومی خود به آن نیاز دارد برای مغز نیز ضروری و مفید است. غذاهایی که کودکان باید در روز دریافت کنند شامل موارد اصلی زیر است:
مشکل فقط نوع غذا نیست ترکیب غذاهایی که ما معمولاً می‌خوریم -حتی میوه‌ها و سبزیجات- به شدت تغییر کرده است. غذاهای پرورشی، سطح مواد مغذی فراوانی را که در گذشته تامین می‌کرد را فراهم نمی‌کند. گردش سریع محصولات زراعی و استفاده بی‌رویه از زمین‌های کشاورزی باعث کاهش مواد معدنی در خاک می‌شود. بر اساس یک گزارش، به طور متوسط ۲۵۰ میلیون تن سموم دفع آفات در سراسر جهان وجود دارد.
مزارع مواد غذایی غیر ارگانیک (که بخش زیادی را تشکیل می‌دهند) هورمون‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها و غذای نابهینه را برای گاوها و دام‌هایی که در نهایت به پروتئین ما تبدیل می‌شوند، تغذیه می‌کند. آلودگی خاک، آب و هوا همچنان یک مشکل بزرگ است که همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اثرات سمی آنها بر کودکان مخصوصا کودکان دارای هرنوع آسیب رشدی می‌تواند بسیار عمیق باشد.
گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و یرایش: دکتر محمد کیانی
اتیسم را از نقطه نظرهای مختلف و فراوانی بررسی کرده‌اند. هر کدام از این نقطه نظرها یا دیدگاه‌ها در مورد اتیسم با توجه به فرهنگ و جامعه‌ای که اتیسم در آن تعریف می‌شود دارای درجاتی از داغ یا ننگ اجتماعی نیز هست. اما خود افراد دارای اتیسم در مورد اتیسم چه فکر می‌کنند!؟ درک افراد دارای اتیسم از خود چگونه است!؟ نقطه نظر آنها در مورد اتیسم چیست؟
مطالعه‌ای که نتایج آن در ژورنال معلولیت و جامعه (Disability & Society journal) به چاپ رسیده با همین هدف انجام شده است. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا خلاصه نتایج این مطالعه را با هم مرور کنیم. نتایج این مطالعه از مصاحبه با چندین فرد داری اتیسم ۱۸ ساله به دست آمده است.
گردآوری و ترجمه: هانیه قاسمی و فاطمه مسرور
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
منبع: +
شبکه سلامت در روز ۳۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ در برنامه‌ای با موضوع اختلال طیف اتیسم میزبان پروفسور حمیدرضا پوراعتماد بود.
در ادامه می‌توانید این برنامه را مشاهده نمایید.
اضطراب در کودکان دارای اتیسم بسیار شایع است. پژوهش‌ها نشان داده که با مداخله زودهنگام می‌توان در بیش از ۴۰ درصد از این کودکان جلوی انتقال اضطراب به بزرگسالی را گرفت. همچنین اضطراب خود یکی از موانع درمانی در کودکان اتیسم است که با مداخله می‌توان این مانع را از میان برداشت یا تا حد زیادی جلوی آن را گرفت.
گاهی علائم اضطراب از علائم اصلی اتیسم به سادگی قابل تفکیک نیست. کودک متوجه احساس خود و دلیل آن نمی‌شود و نمی‌تواند آن را بیان کند. پس چه علائمی را (بیش از بقیه کودکان دارای اتیسم) از خود بروز می‌دهد؟
کودک دارای اتیسم که اختلال اضطرابی نیز دارد رفتارهایی برانگیخته شده به دلیل اضطراب (افزون بر رفتارهای اصلی مربوط به اتیسم) دارد. این دو مجموعه رفتار به مرور زمان با مشاهده الگوی رفتارهای کودک قابل تمایز می‌شوند.
در ادامه چند مثال را با هم مرور کنیم:
کودکی که فوبیای خاص دارد از یک شیء، مکان یا موقعیت خاص می‌ترسد که ممکن است به دلیل یک تجربه‌ی منفی شدید و یا حتی بیش‌حسی باشد. مثلا ممکن است کودک از سگ بترسد چون صدای بلندی دارد و کودک نیز نسبت به صدا حساسیت بالایی دارد.
کودکی که اختلال وسواس فکری-عملی دارد افکار تکرار شونده، ناخواسته و مزاحم باعث اضطراب او می‌شوند و ممکن است روال‌های عملی خاصی را انجام دهد تا از اضطراب رهایی پیدا کند. اما روال‌ها و تشریفاتی که یک کودک اتیستیک (بدون اختلال اضطراب) انجام می‌دهد برای او لذت‌بخش است.
کودکی که اضطراب جدایی دارد در زمان جدایی از والدین خود دچار ناراحتی زیادی می‌شود. برای تشخیص این اختلال به سن کودک توجه می‌شود. این اختلال مخصوص دوره کودکی است.
درمانگر بعد از شناسایی مشکل می‌تواند مجموعه‌ای از راهکارهای آموزشی-درمانی مختلف را ارائه کند. از این جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
گردآوری و ترجمه: فاطمه مسرور، هانیه قاسمی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
اگر تصور می‌کنید کودک دارای اتیسم شما از اضطراب رنج می‌برد می‌توانید از مشاوره متخصصین مرکز تهران اتیسم کمک بگیرید.
شاید شما به عنوان یکی از والدین کودک دارای اتیسم یا یک فرد آشنا به کودکان اتیسم از کودک یا بزرگسال دارای اتیسم این سوال را داشته باشید که چرا گاهی اوقات سر اشتباهات کوچک سر و صدای زیادی به پا کند؟ چرا قشقرق می‌کند؟!
نواکی هیگاشیدا، که یک پسر جوان دارای اتیسم اهل ژاپن و البته نویسنده بسیار موفقی است، به همین پرسش پاسخ داده است. با تهران اتیسم همراه باشید.
نواکی هیگاشیدا می‌گوید: وقتی میبینم اشتباه کرده‌ام، ذهنم انگار خاموش و قفل می‌شود! گریه می‌کنم، جیغ می‌زنم، غوغا می‌کنم و دیگه نمی‌توانم به هیچ چیز درست فکر کنم. هر چقدر هم که این اشتباه کوچک باشد، برای من یک معامله بزرگ است، گویی بهشت و زمین وارونه شده‌اند. مثلاً وقتی آب را داخل لیوان می‌ریزم، حتی یک قطره بیرون ریختن از لیوان را نمی‌توانم تحمل کنم.
درک اینکه چرا این قضیه می‌تواند من را تا این حد ناراضی کند برای شما سخته، حتی برای من! من واقعاً می‌دانم که آنقدرها هم چیز مهمی نیست. اما برای من تقریبا غیرممکن است که احساساتم را مهار کنم. به محض اینکه اشتباهی مرتکب شدم، واقعیت مانند یک سونامی به سمت من هجوم می‌آورد و سپس، مانند درختان یا خانه‌هایی که توسط سونامی ویران می‌شوند، من نیز در اثر شوک از بین می‌روم. من در لحظه بلعیده میشم و نمی‌توانم پاسخ درست را از پاسخ اشتباه تشخیص دهم.
تنها چیزی که می‌دانم این است که باید در اسرع وقت از این شرایط در بیام تا در منجلابش غرق نشم. برای فرار از این وضعیت، هر کاری می‌کنم. گریه کردن، جیغ زدن و پرتاب کردن وسایل، حتی بیرون زدن…
بالاخره آرام می‌شوم و به خودم میام.
ناخوداگاه من هیچ نشانه‌ای از حمله سونامی نمی‌بینم فقط خرابه‌هایی که ساخته‌ام را میبینم و وقتی اونارو میبینم از خودم متنفر میشم!
مطلبی که خواندید بخشی از کتاب «می‌دانی چرا می‌پرم: صدای ذهن یک پسر سیزده‌ساله دارای اتیسم» اثر نواکی هیگاشیدا، پسر جوان دارای اتیسم اهل ژاپن است. این کتاب به بیش از ۳۰ زبان در دنیا ترجمه شده است و عنوان پرفروش ترین کتاب سال نیویورک تایمز را به دست آورده. این کتاب به ما کمک می‌کند بفهمیم درون ذهن یک فرد دارای اتیسم چه می‌گذرد و پاسخ پرسش‌هایی مثل دلیل سوالات مکرر افراد دارای اتیسم یا بالا و پایین پریدن آنها را توضیح می‌دهد.
گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی
مطالب پیشنهادی از این کتاب
بسیاری از ما تعداد شگفت انگیزی از انتخاب‌های روزانه را بدیهی می‌دانیم. دقیقه به دقیقه، ما یک گزینه را بین گزینه‌های دیگر انتخاب می‌کنیم و می‌دانیم که به واسطه داشتن و انجام آن انتخاب‌ها، تا حدی بر زندگی خود کنترل داریم. برای کودکان مبتلا به اتیسم، ایجاد انتخاب‌ها می‌تواند به کمبود عزت نفس، مشکلات رفتاری و بی‌میلی برای برقراری ارتباط با افراد و موقعیت‌های اطرافشان کمک بسیاری کند. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا نکات آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم را فرا بگیرید و ببینید چگونه گزینه “انتخاب” برای کودکان دارای اتیسم جادو می‌کند؟!
ایجاد مهارت‌های تصمیم گیری فرزند یا دانش آموز برای ایجاد احساس مسئولیت در او نسبت به خودش و خانواده، کلاس درس و فراتر از آن ضروری است. انتخاب‌های مکرر به او کنترل زندگی‌اش را می‌دهد و این کنترل باعث می‌شود او با افراد و محیط اطرافش تعامل موفق‌تری داشته باشد.
مفیدترین تاکتیک شما این است که انتخاب‌ها را به صورت مثبت بیان کنید. اکثر ما با عبارات منفی یا اجبارها برای فرزندمان تصمیم می‌گیریم درعوض، باید انتخاب‌هایی مثبت را ارائه دهید، گزینه‌های متعددی که همه آنها مورد قبول هست را به او پیشنهاد کنید. در یک روز معمولی، فرصت‌های زیادی برای ارائه انتخاب‌های مثبت وجود دارد.
به طور مثال:
به جای: “صبحانه رو بخور وگرنه پشیمان میشی.”
از این جمله استفاده کنید: «اول آب هویج می‌خوری یا کیکِ سیب؟»
استفاده از انتخاب‌های طنز، به نرم تر شدن کودک کمک می‌کند.
به جای: “باید کمربند ایمنی ببندی، شوخیم ندارم!” از این جمله استفاده کنید: “امروز دوست داری چه کسی باشی، کمربند ایمنی کاپیتان یا کمربند بتمن؟»
مواقعی وجود خواهد داشت که امکان ارائه یک انتخاب واقعی یا ایمن وجود ندارد. در این شرایط با شفاف بودن (و بدون عذرخواهی) از بهم ریختگی کودک جلوگیری کنید:
همیشه به یاد داشته باشید که یادگیری انتخاب و تصمیم گیری یک فرآیند است. ارائه انتخاب کافی نیست؛ همچنین باید به فرزندتان فرصت دهید تا در مورد گزینه‌هایی که داده‌اید فکر کند. به‌ویژه زمانی که عواقبی در پی خواهد داشت، به او بگویید صبر کند و نتیجه‌ای را که می‌خواهد در ذهنش تصور کند.
در ادامه نکات آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم به این نکته توجه داشته باشید که نگرش قابل انجام را نسبت به فرزندتان در میان بگذارید. همیشه به او اجازه دهید بداند که به توانایی او برای انتخاب خوب ایمان دارید. برای انتخاب خوب فرزندتان او را تشویق کنید. مثل سوار شدن بدون جر و بحث در ماشین، آویزان کردن کتش به جای انداختن آن روی زمین، یا به اشتراک گذاشتن یک اسباب بازی.
فقط به اندازه‌ای که فرزندتان ظرفیت ذهنی دارد، گزینه برای انتخاب دهید، که در ابتدا ممکن است فقط دو گزینه خاص باشد. همانطور که توانایی تصمیم گیری او رشد می‌کند، انتخاب‌های بیشتری یا انتخاب‌های گسترده تر و کمتر خاص اضافه کنید.
در این مطلب تعدادی از نکات آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم را مرور کردیدم. همیشه به یاد داشته باشید که هدف شما از ارائه انتخاب‌های معنادار، پرورش مهارت‌های تصمیم گیری است، نه اجبار به تبعیت یا تغییر رفتار منفی. ما این نکته را تکرار می‌کنیم زیرا کلید استفاده موثر از استراتژی انتخاب است. شما می‌خواهید فرزندتان موفق باشد. به عنوان یک فرد بالغ در تعامل، شرایطی را تنظیم کنید که او را قادر می‌سازد تا در مورد تصمیم گیری در زندگی خود احساس مثبتی داشته باشد. تلاش‌های او را با ارائه انتخاب‌های برنامه ریزی شده و ضعیف خراب نکنید.
گردآوری و ترجمه رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی
منبع اصلی: +
سن تشخیص اتیسم و شدت علائم اولیه اتیسم بسیار متفاوت است. برخی از نوزادان در ماه‌های اول خود علائمی را نشان می‌دهند. در برخی دیگر، این نشانه‌ها تا سن ۲ یا ۳ سالگی آشکار می‌شود. همه کودکان دارای اتیسم همه علائم را نشان نمی‌دهند. همچنین بسیاری از کودکانی که اتیسم ندارند نیز تعداد کمی از علائم را نشان می‌دهند. به همین دلیل است که ارزیابی حرفه ای بسیار مهم است. در این مطلب کوتاه نشانه‌های اتیسم تا قبل از ۲۴ ماهگی را مرور خواهیم کرد.
موارد زیر ممکن است نشان دهند که فرزند شما ممکن است در طیف اتیسم باشد. بنابراین اگر فرزند شما هر یک از موارد زیر را نشان داد، از یک فرد متخصص بخواهید که او را مورد ارزیابی قرار دهد:
اشتراک گذاری رفت و برگشتی صداها، لبخندها یا دیگر حالات صورت کم است یا وجود ندارد.
ترجمه از زهرا نادری ارزیاب مرکز تهران اتیسم
منبع: +