شبکه سلامت در روز ۳۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ در برنامه‌ای با موضوع اختلال طیف اتیسم میزبان پروفسور حمیدرضا پوراعتماد بود.
در ادامه می‌توانید این برنامه را مشاهده نمایید.
اضطراب در کودکان دارای اتیسم
اضطراب در کودکان دارای اتیسم بسیار شایع است. پژوهش‌ها نشان داده که با مداخله زودهنگام می‌توان در بیش از ۴۰ درصد از این کودکان جلوی انتقال اضطراب به بزرگسالی را گرفت. همچنین اضطراب خود یکی از موانع درمانی در کودکان اتیسم است که با مداخله می‌توان این مانع را از میان برداشت یا تا حد زیادی جلوی آن را گرفت.
گاهی علائم اضطراب از علائم اصلی اتیسم به سادگی قابل تفکیک نیست. کودک متوجه احساس خود و دلیل آن نمی‌شود و نمی‌تواند آن را بیان کند. پس چه علائمی را (بیش از بقیه کودکان دارای اتیسم) از خود بروز می‌دهد؟
- از برخی مکان‌ها، اشیاء یا موقعیت‌های اجتماعی بیشتر اجتناب می‌کند.
- مشکلات خواب بیشتری دارد.
- برون‌ریزی رفتاری بیشتری پیدا می‌کند.
کودک دارای اتیسم که اختلال اضطرابی نیز دارد رفتارهایی برانگیخته شده به دلیل اضطراب (افزون بر رفتارهای اصلی مربوط به اتیسم) دارد. این دو مجموعه رفتار به مرور زمان با مشاهده الگوی رفتارهای کودک قابل تمایز می‌شوند.
در ادامه چند مثال را با هم مرور کنیم:
کودکی که فوبیای خاص دارد از یک شیء، مکان یا موقعیت خاص می‌ترسد که ممکن است به دلیل یک تجربه‌ی منفی شدید و یا حتی بیش‌حسی باشد. مثلا ممکن است کودک از سگ بترسد چون صدای بلندی دارد و کودک نیز نسبت به صدا حساسیت بالایی دارد.
کودکی که اختلال وسواس فکری-عملی دارد افکار تکرار شونده، ناخواسته و مزاحم باعث اضطراب او می‌شوند و ممکن است روال‌های عملی خاصی را انجام دهد تا از اضطراب رهایی پیدا کند. اما روال‌ها و تشریفاتی که یک کودک اتیستیک (بدون اختلال اضطراب) انجام می‌دهد برای او لذت‌بخش است.
کودکی که اضطراب جدایی دارد در زمان جدایی از والدین خود دچار ناراحتی زیادی می‌شود. برای تشخیص این اختلال به سن کودک توجه می‌شود. این اختلال مخصوص دوره کودکی است.
یک درمانگر برای درمان اضطراب چه کمکی می‌کند؟
درمانگر بعد از شناسایی مشکل می‌تواند مجموعه‌ای از راهکارهای آموزشی-درمانی مختلف را ارائه کند. از این جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- شناسایی راه‌اندازهای اضطراب و مهارت‌های انطباقی برای کودک
- مواجهه درمانی
- دارو
- درمان شناختی-رفتاری (مخصوص کودکانی که متوجه کلام می‌شوند)
گردآوری و ترجمه: فاطمه مسرور، هانیه قاسمی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
اگر تصور می‌کنید کودک دارای اتیسم شما از اضطراب رنج می‌برد می‌توانید از مشاوره متخصصین مرکز تهران اتیسم کمک بگیرید.
چرا سراشتباهات کوچک سر و صدای زیادی به پا می‌کنم؟ (چرا قشقرق می‌کنم؟!)
شاید شما به عنوان یکی از والدین کودک دارای اتیسم یا یک فرد آشنا به کودکان اتیسم از کودک یا بزرگسال دارای اتیسم این سوال را داشته باشید که چرا گاهی اوقات سر اشتباهات کوچک سر و صدای زیادی به پا کند؟ چرا قشقرق می‌کند؟!
نواکی هیگاشیدا، که یک پسر جوان دارای اتیسم اهل ژاپن و البته نویسنده بسیار موفقی است، به همین پرسش پاسخ داده است. با تهران اتیسم همراه باشید.
نواکی هیگاشیدا می‌گوید: وقتی میبینم اشتباه کرده‌ام، ذهنم انگار خاموش و قفل می‌شود! گریه می‌کنم، جیغ می‌زنم، غوغا می‌کنم و دیگه نمی‌توانم به هیچ چیز درست فکر کنم. هر چقدر هم که این اشتباه کوچک باشد، برای من یک معامله بزرگ است، گویی بهشت و زمین وارونه شده‌اند. مثلاً وقتی آب را داخل لیوان می‌ریزم، حتی یک قطره بیرون ریختن از لیوان را نمی‌توانم تحمل کنم.
درک اینکه چرا این قضیه می‌تواند من را تا این حد ناراضی کند برای شما سخته، حتی برای من! من واقعاً می‌دانم که آنقدرها هم چیز مهمی نیست. اما برای من تقریبا غیرممکن است که احساساتم را مهار کنم. به محض اینکه اشتباهی مرتکب شدم، واقعیت مانند یک سونامی به سمت من هجوم می‌آورد و سپس، مانند درختان یا خانه‌هایی که توسط سونامی ویران می‌شوند، من نیز در اثر شوک از بین می‌روم. من در لحظه بلعیده میشم و نمی‌توانم پاسخ درست را از پاسخ اشتباه تشخیص دهم.
تنها چیزی که می‌دانم این است که باید در اسرع وقت از این شرایط در بیام تا در منجلابش غرق نشم. برای فرار از این وضعیت، هر کاری می‌کنم. گریه کردن، جیغ زدن و پرتاب کردن وسایل، حتی بیرون زدن…
بالاخره آرام می‌شوم و به خودم میام.
ناخوداگاه من هیچ نشانه‌ای از حمله سونامی نمی‌بینم فقط خرابه‌هایی که ساخته‌ام را میبینم و وقتی اونارو میبینم از خودم متنفر میشم!
مطلبی که خواندید بخشی از کتاب «می‌دانی چرا می‌پرم: صدای ذهن یک پسر سیزده‌ساله دارای اتیسم» اثر نواکی هیگاشیدا، پسر جوان دارای اتیسم اهل ژاپن است. این کتاب به بیش از ۳۰ زبان در دنیا ترجمه شده است و عنوان پرفروش ترین کتاب سال نیویورک تایمز را به دست آورده. این کتاب به ما کمک می‌کند بفهمیم درون ذهن یک فرد دارای اتیسم چه می‌گذرد و پاسخ پرسش‌هایی مثل دلیل سوالات مکرر افراد دارای اتیسم یا بالا و پایین پریدن آنها را توضیح می‌دهد.
گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی
مطالب پیشنهادی از این کتاب
- دلیل سوالات مکرر افراد دارای اتیسم چیست؟ نواکی نویسنده دارای اتیسم پاسخ می‌دهد
- خیلی عصبی میشم وقتی با من مثل بچهها حرف میزنید!!!
چگونه گزینه “انتخاب” برای کودکان دارای اتیسم جادو می‌کند؟! آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم
بسیاری از ما تعداد شگفت انگیزی از انتخاب‌های روزانه را بدیهی می‌دانیم. دقیقه به دقیقه، ما یک گزینه را بین گزینه‌های دیگر انتخاب می‌کنیم و می‌دانیم که به واسطه داشتن و انجام آن انتخاب‌ها، تا حدی بر زندگی خود کنترل داریم. برای کودکان مبتلا به اتیسم، ایجاد انتخاب‌ها می‌تواند به کمبود عزت نفس، مشکلات رفتاری و بی‌میلی برای برقراری ارتباط با افراد و موقعیت‌های اطرافشان کمک بسیاری کند. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا نکات آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم را فرا بگیرید و ببینید چگونه گزینه “انتخاب” برای کودکان دارای اتیسم جادو می‌کند؟!
ایجاد مهارت‌های تصمیم گیری فرزند یا دانش آموز برای ایجاد احساس مسئولیت در او نسبت به خودش و خانواده، کلاس درس و فراتر از آن ضروری است. انتخاب‌های مکرر به او کنترل زندگی‌اش را می‌دهد و این کنترل باعث می‌شود او با افراد و محیط اطرافش تعامل موفق‌تری داشته باشد.
انتخاب‌ها را بصورت مثبت بیان کنید!
مفیدترین تاکتیک شما این است که انتخاب‌ها را به صورت مثبت بیان کنید. اکثر ما با عبارات منفی یا اجبارها برای فرزندمان تصمیم می‌گیریم درعوض، باید انتخاب‌هایی مثبت را ارائه دهید، گزینه‌های متعددی که همه آنها مورد قبول هست را به او پیشنهاد کنید. در یک روز معمولی، فرصت‌های زیادی برای ارائه انتخاب‌های مثبت وجود دارد.
به طور مثال:
به جای: “صبحانه رو بخور وگرنه پشیمان میشی.”
از این جمله استفاده کنید: «اول آب هویج می‌خوری یا کیکِ سیب؟»
انتخاب‌های طنز
استفاده از انتخاب‌های طنز، به نرم تر شدن کودک کمک می‌کند.
به جای: “باید کمربند ایمنی ببندی، شوخیم ندارم!” از این جمله استفاده کنید: “امروز دوست داری چه کسی باشی، کمربند ایمنی کاپیتان یا کمربند بتمن؟»
شفاف باشید!
مواقعی وجود خواهد داشت که امکان ارائه یک انتخاب واقعی یا ایمن وجود ندارد. در این شرایط با شفاف بودن (و بدون عذرخواهی) از بهم ریختگی کودک جلوگیری کنید:
- “من نمی‌توانم در این شرایط به شما انتخابی بدهم چون خطرناکه. ممکنه صدمه ببینی”
- “من نمی‌توانم این انتخاب را به شما بدهم زیرا برای پرهام بد است” (عواقب منفی برای یک کودک دیگر دارد)”
- “من همیشه به شما انتخاب‌های زیادی می‌دهم، اما این بار باید انتخاب بزرگسالان باشد.”
هر انتخابی نتیجه‌ای دارد!
همیشه به یاد داشته باشید که یادگیری انتخاب و تصمیم گیری یک فرآیند است. ارائه انتخاب کافی نیست؛ همچنین باید به فرزندتان فرصت دهید تا در مورد گزینه‌هایی که داده‌اید فکر کند. به‌ویژه زمانی که عواقبی در پی خواهد داشت، به او بگویید صبر کند و نتیجه‌ای را که می‌خواهد در ذهنش تصور کند.
تشویق کنید.
در ادامه نکات آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم به این نکته توجه داشته باشید که نگرش قابل انجام را نسبت به فرزندتان در میان بگذارید. همیشه به او اجازه دهید بداند که به توانایی او برای انتخاب خوب ایمان دارید. برای انتخاب خوب فرزندتان او را تشویق کنید. مثل سوار شدن بدون جر و بحث در ماشین، آویزان کردن کتش به جای انداختن آن روی زمین، یا به اشتراک گذاشتن یک اسباب بازی.
تعداد گزینه‌ها مهم است.
فقط به اندازه‌ای که فرزندتان ظرفیت ذهنی دارد، گزینه برای انتخاب دهید، که در ابتدا ممکن است فقط دو گزینه خاص باشد. همانطور که توانایی تصمیم گیری او رشد می‌کند، انتخاب‌های بیشتری یا انتخاب‌های گسترده تر و کمتر خاص اضافه کنید.
هدف پرورش است نه اجبار!
در این مطلب تعدادی از نکات آموزش انتخاب به کودکان دارای اتیسم را مرور کردیدم. همیشه به یاد داشته باشید که هدف شما از ارائه انتخاب‌های معنادار، پرورش مهارت‌های تصمیم گیری است، نه اجبار به تبعیت یا تغییر رفتار منفی. ما این نکته را تکرار می‌کنیم زیرا کلید استفاده موثر از استراتژی انتخاب است. شما می‌خواهید فرزندتان موفق باشد. به عنوان یک فرد بالغ در تعامل، شرایطی را تنظیم کنید که او را قادر می‌سازد تا در مورد تصمیم گیری در زندگی خود احساس مثبتی داشته باشد. تلاش‌های او را با ارائه انتخاب‌های برنامه ریزی شده و ضعیف خراب نکنید.
گردآوری و ترجمه رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی
منبع اصلی: +
نشانه‌های اتیسم تا قبل از ۲۴ ماهگی
سن تشخیص اتیسم و شدت علائم اولیه اتیسم بسیار متفاوت است. برخی از نوزادان در ماه‌های اول خود علائمی را نشان می‌دهند. در برخی دیگر، این نشانه‌ها تا سن ۲ یا ۳ سالگی آشکار می‌شود. همه کودکان دارای اتیسم همه علائم را نشان نمی‌دهند. همچنین بسیاری از کودکانی که اتیسم ندارند نیز تعداد کمی از علائم را نشان می‌دهند. به همین دلیل است که ارزیابی حرفه ای بسیار مهم است. در این مطلب کوتاه نشانه‌های اتیسم تا قبل از ۲۴ ماهگی را مرور خواهیم کرد.
موارد زیر ممکن است نشان دهند که فرزند شما ممکن است در طیف اتیسم باشد. بنابراین اگر فرزند شما هر یک از موارد زیر را نشان داد، از یک فرد متخصص بخواهید که او را مورد ارزیابی قرار دهد:
برخی علائم مهم تا ۶ ماهگی
- لبخند یا بازخوردهای اجتماعی گرم، شاد یا لذت بخش وجود ندارد یا خیلی کم وجود دارد.
- تماس چشمی محدود یا بدون تماس چشمی
برخی علائم مهم تا ۹ ماهگی
اشتراک گذاری رفت و برگشتی صداها، لبخندها یا دیگر حالات صورت کم است یا وجود ندارد.
برخی علائم مهم تا ۱۲ ماهگی
- قان و قون کردن کم یا اصلا
- ژست‌های رفت و برگشتی مانند اشاره کردن، نشان دادن یا تکان دادن کم یا اصلاً وجود ندارد.
- برگشت به اسم محدود یا اصلا
- عدم نشان دادن دلبستگی
برخی علائم مهم تا ۱۶ ماهگی
- بدون کلام یا کلمات بسیار کم
برخی علائم مهم تا ۲۴ ماهگی و بعد از آن
- عبارات دو کلمه ای بسیار کم یا بدون معنی (بدون درنظر گرفتن تقلید یا تکرار)
در هر سنی - از دست دادن مهارت‌های گفتاری، قان و قون کردن یا مهارت‌های اجتماعی که قبلا به دست آورده است.
- پرهیز از تماس چشمی
- ترجیح مداوم برای تنهایی
- مشکل در درک احساسات دیگران
- تاخیر در رشد زبان
- تکرار مداوم کلمات یا عبارات (اکولالیا)
- مقاومت در برابر تغییرات جزئی در روال انجام کارها یا محیط اطراف
- علایق محدود
- رفتارهای تکراری (بال بال زدن، چرخیدن و غیره)
- استفاده از کلمات بسیار کم یا بدون بیان کلمات (عدم کلام هدفمند)
- واکنش‌های غیرمعمول و شدید به صداها، بوها، مزه‌ها، بافت‌ها، نورها و/یا رنگ‌ها
ترجمه از زهرا نادری ارزیاب مرکز تهران اتیسم
منبع: +
چرا دختران کمتر از پسران تشخیص اتیسم می‌گیرند؟
آمارها نشان می‌دهند که در بیشتر جوامع پسران تقریبا ۴ برابر دختران تشخیص اتیسم می‌گیرند. در این رابطه تاکنون پژوهش‌های متعددی انجام شده است تا بتواند به این سوال پاسخ دهد که “چرا دختران کمتر از پسران تشخیص اتیسم می‌گیرند؟“
نتایج مطالعات در این زمینه بسیار متفاوت است و این موضوع روشن می‌سازد که تنها یک عامل دلیل این میزان از تفاوت در تعداد تشخیص نیست بلکه مجموعه‌ای از عوامل وجود دارند که باعث این اختلاف می‌شوند. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا برخی از این عوامل را مرور کنیم.
ژنتیک و جنسیت
نتایج برخی از مطالعات نشان می‌دهد که دلیل این اختلاف جنسیت و تفاوت در بازنمایی‌هایی ژنتیکی است. در واقع نتایج این مطالعات بیان می‌کند که پسران بیشتر از دختران مبتلا به اتیسم می‌شوند. به همین جهت نیز آمار پسران تشخیص گرفته بیشتر از دخترانی است که تشخیص اتیسم گرفته‌اند.
اما این تمام موضوع نیست. نتایج مطالعات دیگر درباره نرخ اتیسم عوامل دیگری را آشکار می‌سازد.
روش‌های ارزیابی و تشخیص اتیسم
برخی از مطالعات ریشه تاریخی شکل گیری روش‌های ارزیابی و تشخیصی اتیسم را مورد بررسی قرار داده‌اند و این موضوع را بیان می‌کنند که: از آنجایی که اولین مطالعات مربوط به اتیسم روی پسران مبتلا به این اختلال انجام شده است به تدریج روش‌های ارزیابی و تشخیصی اتیسم نسبت به جنسیت سوگیری پیدا کرده‌اند. به بیان ساده‌تر این روش‌ها احتمال اینکه پسران دارای اتیسم را درست تشخیص دهند بیشتر است تا اینکه دختران را با این اختلال تشخیص دهند.
آمارها هم این موضوع را تایید می‌کنند. در واقع بخش قابل توجهی از دخترانی که دارای اتیسم هستند توسط روش‌های غربالگری و تشخیصی، مبتلا به این اختلال تشخیص داده نمی‌شوند. همچنین آمارها نشان می‌دهد که دختران معمولا با تاخیر بیشتری نسب به پسران تشخیص می‌گیرند. در واقع میانگین سن تشخیص در دختران ۲ تا ۳ سال بیشتر از پسران است و این بدان معنی است که بطور میانگین دختران دیرتر تشخیص گرفته‌اند.
کلیشه‌های جنسیتی
مطالعات دیگری نقش کلیشه‌های جنسیتی را در این میزان از اختلاف آمار پر رنگ می‌کنند. در تقریبا همه جوامع انسانی کلیشه‌های جنسیتی متعددی نسبت به آنچه ما جنسیت دختر یا پسر می‌دانیم وجود دارد.
یکی از کلیشه‌های جنسیتی این است که دختران آرامتر از پسران هستند و تمایل بیشتری دارند که تنها بازی کنند. یعنی ارتباط برقرار نکردن با دیگران که یک صفت دارای اتیسم است برای دختران طبیعی‌تر از پسران به چشم می‌آید.
از آنجایی که طبق عادت فرض می‌کنیم که دختران آرامتر از پسران هستند. بنابراین مشاهده دختری که همیشه آرام است و تنهایی بازی می‌کند برای ما طبیعی تر است از پسری که دقیقا این چنین است. در نتیجه هم مادر و هم ارزیاب اولیه‌ی کودک ممکن است دیرتر متوجه برخی صفات اتیسم کودک دختر شوند.
رفتارها و علائق محدود و تکراری
به طور متوسط پسران بیش از دختران رفتارها و علائق محدود و تکراری را از خود نشان می‌دهند. بعلاوه این علامت در پسران بیشتر پیش‌بینی‌کننده تشخیص اتیسم است تا در دختران. حتی زمانی که نمره مربوط به رفتارها و علائق محدود و تکراری در دختران بالا باشد باز هم کمتر از پسران با ویژگی مشابه احتمال دارد تشخیص دریافت کنند.
مخفی کردن علائم و رفتارهای جبرانی
کودکان دارای اتیسم معمولا به مرور یاد می‌گیرند که برخی از علائم خود را مخفی کنند و یا از رفتارهای جبرانی برای کاهش چالش‌های اجتماعی استفاده کنند. آمارها نشان می‌دهد که این رفتار در بین دختران دارای اتیسم رایج‌تر است. در نتیجه دختران دارای اتیسم ممکن است حتی بخشی از یک گروه دوستی باشند و معلم‌ها متوجه هیچ مشکلی نشوند.
نگرفتن تشخیص درست چه پیامدهای برای دختران دارای اتیسم دارد؟
تاکنون متوجه شدیم که به دلیل عوامل متعددی برخی از دخترانی که دارای اتیسم هستند ممکن است تشخیص اتیسم نگیرند یا اینکه دیر این تشخیص را دریافت کنند. این دختران همیشه احساس می‌کنند که مشکلی دارند و این احساس در بسیاری از موارد به به افسردگی و عزت نفس پایین منجر خواهد شد. آنها تلاش زیادی می‌کنند تا در جمع دیگران جا شوند در حالی که صرفا تقلید می‌کنند. نگرفتن تشخیص باعث می‌شود حمایت لازم نیز شامل حال آنها نشود. همچنین مداخله زودهنگام که در درمان اتیسم اهمیت بسیاری دارد به تاخیر خواهد افتاد.
گردآوری و ترجمه: هانیه قاسمی، فاطمه مسرور
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
مطالب پیشنهادی برای ادامه:
- اتیسم چیست؟ راهنمای جامع اختلال طیف اتیسم از علائم تا درمان
- آیا کودک من اتیسم دارد؟
- مراحل گام به گام از تشخیص تا درمان در مرکز تهران اتیسم
ثبت نام جدید دوره پایه تربیت مربی / درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی ABA – بهار ۱۴۰۳
انجمن علوم و فناوری‌های شناختی با همکاری قطب عصب‌روانشناسی‌شناختی و مرکز تهران اتیسم برگزار می‌کند:
چهاردهمین دوره پایه تربیت مربی / درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی ABA
روزهای جمعه و شنبه ۱۴ و ۱۵ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ ساعات ۸ تا ۱۶
مدرسین: پروفسور حمیدرضا پوراعتماد و همکاران
این دوره بصورت آنلاین برگزار خواهد شد.
اطلاعات بیشتر و جزئیات ثبت نام در پوستر آمده است.
بیشتر بخوانید:
هر کودکی فراتر از اتیسم است! (بررسی موضوع برچسب در اتیسم)
وقتی کودکی تشخیص اتیسم می‌گیرد با برچسب اتیسم شناخته می‌شود اما این صرفا یک برچسب است. ما انسان‌ها فراتر از برچسب‌هایی هستیم که به ما داده می‌شود. در این مطلب به موضوع برچسب در اتیسم خواهیم پرداخت. خواندن این مطلب به تمام خانواده‌ها و مربیان توصیه می‌شود. با تهران اتیسم همراه باشید.
ما در دنیایی از برچسب‌ها زندگی می‌کنیم، از آنها استفاده می‌کنیم – برچسب اختلالات و سایر برچسب‌ها – تا جهان را قابل درک تر کنیم. وقتی در مورد معیارهای تشخیص به توافق می‌رسیم، راهی برای صحبت کوتاه با یکدیگر داریم. برای مثال، اگر بگوییم کودکی “رفتارهای محدود و تکراری” دارد سریعا متوجه می‌شویم یعنی چه! زیرا این موضوع در راهنمای تشخیصی و آماری فعلی بیان شده است.
اما برچسب‌ها معایبی نیز دارند!
وقتی به کسی برچسب می‌زنیم، دیگران شروع به دیدن او از طریق فیلتر آن برچسب می‌کنند. هنگامی که به فردی برچسب می‌زنیم، به نوعی عکس فوری بسیار ساده از آن شخص را ارائه می‌دهیم. به محض اینکه به یک شخص برچسب زده شود، احتمال این خطر وجود دارد که نظر مردم نسبت به آن شخص هرگز تغییر نکند. اما همه‌ی افراد با یا بدون هر نوع برچسبی همیشه در حال توسعه و تکامل هستند. بسیاری از این تغییرات ظریف هستند و به راحتی قابل فراموشی هستند. دیدن کودک از طریق فیلتر برچسب ممکن است باعث شود که تغییرات کوچک را از دست بدهیم و دیگر به چشم ما نیاید. مهم نیست که چه نقشی در زندگی کودک مبتلا به اتیسم بازی می‌کنید – حرفه ای، مربی یا والدین – همیشه باید فراتر از برچسب‌ها نگاه کنید و تمام نقاط قوت و ویژگی های آنها را ببینید.
به نکات زیر توجه کنید:
- برچسب‌ها اگر توقعات را از کودک پایین بیاورند، می‌توانند آسیب زا باشند.
- از هر بچه‌ای باید توقعات به اندازه و معقول داشته باشید.
- تفاوت بین صفات و حالت‌های موقت و اتیسم را بشناسید.
همه ما دارای ویژگی‌های فردی مختلفی هستیم. وقتی به فردی برچسب اتیسم زده می‌شود، ممکن است ویژگی‌های او را به شرایط رشدی او نسبت دهیم، اما این نباید فرض خودکار ما باشد. ویژگی‌های آنها – خجالتی بودن، نترس بودن، کنجکاوی یا عدم کنجکاوی – ممکن است به همان اندازه قوی باشد حتی اگر اتیستیک نباشند. یک کودک دارای اتیسم ممکن است خجالتی باشد و کودک دارای اتیسم دیگری خجالتی نباشد. کودک دارای اتیسمی ممکن است کنجکاو باشد و کودک دارای اتیسم دیگری کنجکاو نباشد و… . همه ما حالت‌های مختلفی را تجربه می‌کنیم، حالات، واکنش‌ها و طرز فکرهای موقت و مختلف. ما معمولاً روی حالت‌های موقت افراد تأکید نمی‌کنیم، اما وقتی کسی برچسبی دارد، به احتمال زیاد حالت موقت او را به آن برچسب نسبت می‌دهیم، حتی اگر نامرتبط باشد. ما متوجه این موضوع نمی‌شویم اما این یک واکنش ناخودآگاه و خودکار است.
هنگامی که به کسی یک برچسب زده می‌شود، در واقع، مجموعه‌ای از رویدادها ممکن است رخ دهد. همانطور که توضیح داده شد، نزدیکترین افراد به فرد، مانند خانواده یا متخصصان، ممکن است ادراک خود را از طریق آن برچسب فیلتر کنند. آنها ممکن است شروع کنند به اشتباه صفات و رفتارهایی را به شرایط برچسب گذاری شده نسبت دهند و ممکن است بخواهند دیدگاه خود را نسبت به فرد مطابق درک خود از برچسب سازماندهی کنند. آنها همچنین ممکن است شروع به تبدیل برچسب به مهمترین بخش آن شخص کنند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، دیگران در محیط کودک نیز تمایل دارند همین کار را انجام دهند.
به این مثال دقت کنید:
اولین چیزی که والدین امیر ۱۴ ساله هنگام معرفی پسرشان اعلام می‌کنند این است که او اتیستیک است. آنها می‌دانند که امیر به عنوان “متفاوت” شناخته می‌شود و نگران هستند که دیگران چه فکری کنند. آنها تجربیات زیادی از سوء تفاهم یا قلدری با امیر داشته‌اند، و قصد آنها این است که از آسیب رساندن بیشتر به او توسط دیگران جلوگیری کنند.
آنها متوجه نمی‌شوند که با اول گذاشتن برچسب بر امیر – و عدم ذکر هیچ یک از ویژگی های دیگر او – پسرشان را محدود می‌کنند. اعلام برچسب او از او محافظت نمی‌کند. درعوض، غالباً دید دیگران را تغییر می‌دهد و محدود می‌کند.
والدین امیر با تاکید بر برچسب، به این نکته اشاره می‌کنند که اتیسم مهمترین بخش اوست. آنها احتمالاً قصد انجام این کار را ندارند. امید است که آنها پسرشان را به عنوان یک نوجوان پیچیده، با نقاط قوت و چالش‌های مختلف ببینند، درست مانند هر پسر دیگری که هم سن اوست. برخی از این چالش‌ها – و نقاط قوت – به اتیسم مربوط می‌شوند، اما برخی دیگر اینطور نیستند. آنها با پیشدستی کردن فرصتی برای دیگران برای شناختن امیر از طریق مشاهدات و تعاملات خود با او، هم امیر و هم دیگران را از تجربه کاملتر و غنی‌تر محروم می‌کنند.
گردآوری و ترجمه از رسول رحمتی
بازبینی، ویرایش و انتشار از دکتر محمد کیانی
منبع: کتاب Navigating Autism از دبرا مور و تمپل گراندین
روز جهانی اتیسم با مرکز تهران اتیسم. این بار در کرمان
روز جهانی اتیسم با مرکز تهران اتیسم
ویدئوی ارسالی از خانم آرزو بصیری از همکاران مرکز تهران اتیسم برای روز جهانی اتیسم از شهر کرمان
ماه آگاهی رسانی اتیسم گرامی باد: گذر از بقا به سوی شکوفایی
روز جهانی اتیسم، در دوم آوریل هر سال، و به دنبال آن ماه آگاهی رسانی اتیسم فرصتی برای افزایش آگاهی و درک جهانی از اختلال طیف اتیسم (ASD) است. این روز به رسمیت شناختن چالش‌ها و نیازهای افراد دارای اتیسم و خانواده هایشان، و تلاشی برای ایجاد دنیایی فراگیر و حمایتی برای افراد دارای اتیسم است.
سازمان ملل متحد طبق سنت هر ساله خود به مناسبت دوم آوریل امسال (۱۴ فروردین ۱۴۰۲) در روز جهانی آگاهی از اتیسم شعار و زمینه جدیدی را برای سال ۲۰۲۴ معرفی کرده است: گذر از بقا به سوی شکوفایی
در شعار امسال بر لزوم توجه بر فراتر از نیازهای اولیه افراد دارای اتیسم و ایجاد شرایطی برای رشد و پیشرفت آنها تأکید دارد. سازمان ملل متحد در شعار امسال بر اهداف زیر تاکید دارد:
- تغییر نگرش: از نگاه صرفا “درمان” و “مراقبت” به سمت “توانمندسازی” و “شکوفایی”
- تمرکز بر نقاط قوت: شناسایی و پرورش استعدادها و علایق افراد دارای اتیسم
- ایجاد فرصت های برابر: فراهم کردن دسترسی به آموزش، اشتغال، و زندگی مستقل
- حمایت از خانواده ها: ارائه خدمات و منابع لازم به خانواده های افراد دارای اتیسم
با هم می‌توانیم دنیایی بسازیم که در آن افراد دارای اتیسم:
- احساس امنیت و آرامش کنند.
- به پتانسیل کامل خود برسند.
- زندگی شاد و رضایت‌بخشی داشته باشند.
مرکز تهران اتیسم همچون سالهای پیشین فعالیت‌های متنوعی را در این ماه به جهت آگاهی رسانی اختلال طیف اتیسم در جامعه ایرانی به اجرا در خواهد آورد.
ماه آگاهی رسانی اتیسم گرامی باد.