نویسنده مقاله: دکتر محمد کیانی
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) یکی از نهادهای بهداشتی اصلی ایالات متحده آمریکا است که وظیفه نظارت، پیشگیری و کنترل بیماری‌ها و شرایط سلامت عمومی را بر عهده دارد. یکی از مهم‌ترین برنامه‌های این مرکز، شبکه نظارت بر اوتیسم و ناتوانی‌های رشدی (ADDM) است که هر دو سال یک بار گزارشی جامع از شیوع و ویژگی‌های اختلال طیف اتیسم در میان کودکان ارائه می‌دهد. این گزارش‌ها بر اساس بررسی سوابق پزشکی و آموزشی کودکان ۴ و ۸ ساله در ایالت‌های مختلف آمریکا تهیه می‌شود و به درک بهتر روندهای شیوع، تفاوت‌های جنسیتی و نژادی و تغییرات در معیارهای تشخیص اوتیسم کمک می‌کند. آمارهای منتشرشده از سوی CDC نقش مهمی در سیاست‌گذاری‌های بهداشتی و آموزشی ایفا می‌کند. با تهران اتیسم همراه باشید تا نگاهی به گزارش اخیر این مرکز در سال ۲۰۲۵ بیاندازیم.
۱ از هر ۳۱ کودک آمریکایی به اتیسم مبتلا است.
گزارش جدید CDC در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که از هر ۳۱ کودک در ایالات متحده، یک نفر تا سن ۸ سالگی مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می‌شود. این گزارش از سوی شبکه نظارت بر اوتیسم و ناتوانی‌های رشدی CDC تهیه شده است، که برنامه‌ای دوسالانه برای نظارت بر شیوع و ویژگی‌های نحوه تشخیص اوتیسم در کودکان ۴ و ۸ ساله است.
در این گزارش جدید، شیوع اوتیسم در میان کودکان ۴ ساله ۱ در ۳۴ برآورد شده است. همچنین این گزارش می‌گوید که پسران سه برابر بیشتر از دختران با اوتیسم تشخیص داده می‌شوند.
این یافته که بر اساس تحلیل پرونده‌های پزشکی مربوط به سال ۲۰۲۲ به‌دست آمده، افزایش چشمگیر شیوع اوتیسم طی دو دهه گذشته را نشان می‌دهد. گزارش‌های قبلی CDC نشان می‌هد که همواره نرخ تشخیص اتیسم رو به افزایش بوده است.
- گزارش سال ۲۰۲۰ (بر اساس داده‌های سال ۲۰۱۶): شیوع اوتیسم ۱ در ۵۴ کودک.
- گزارش سال ۲۰۲۱ (بر اساس داده‌های داده‌های سال ۲۰۱۸): شیوع اوتیسم ۱ در ۴۴ کودک.
- گزارش سال ۲۰۲۳ (بر اساس داده‌های داده‌های سال ۲۰۲۰): شیوع اوتیسم ۱ در ۳۶ کودک.
- گزارش سال ۲۰۲۵ (بر اساس داده‌های داده‌های سال ۲۰۲۲): شیوع اوتیسم ۱ در ۳۱ کودک.
زکری وارن، یکی از نویسندگان این گزارش جدید می‌گوید:
«قابل‌توجه‌ترین نکته گزارش این است که بروز اوتیسم چقدر شایع شده است.»
وارن، که همچنین مدیر اجرایی مرکز کندی واندربیلت و موسسه درمان و پژوهش اوتیسم (TRIAD) در تنسی آمریکا است، افزایش موارد تشخیص را عمدتا به بهبود در شناسایی این اختلال رشدی نسبت می‌دهد.
او می‌گوید: «پزشکان اکنون بهتر از همیشه اوتیسم را شناسایی می‌کنند و آگاهی عمومی در بالاترین سطح خود قرار دارد. بدون شک، ما در این کار نظارتی به طرز شگفت‌انگیزی کارآمد شده‌ایم.»
با این حال روز سه‌شنبه، رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت آمریکا گفت:
«هم‌اکنون همه‌گیری اوتیسم به مقیاسی بی‌سابقه در تاریخ بشر رسیده است.»
اما عبارت «همه‌گیری اوتیسم» برای دکتر الکس کولوزون، که بیش از دو دهه با افراد دارای اتیسم کار کرده، خوشایند نیست.
کولوزون که روانپزشک کودک و نوجوان و مدیر بالینی مرکز اوتیسم سیور در بیمارستان مانت ساینای نیویورک است، با این دیدگاه موافق است که افزایش آمار احتمالا ناشی از افزایش آگاهی و تغییر در معیارهای تشخیص اختلال طیف اوتیسم است. او در تهیه این گزارش جدید مشارکت نداشته است.
او می‌گوید: «والدین نباید وحشت‌زده شوند. ما شاهد یک همه‌گیری واقعی اوتیسم نیستیم.»
چه عوامل دیگری می‌تواند در افزایش آمار اوتیسم نقش داشته باشد؟
پاسخ‌ها هم نامشخص و هم بسیار پیچیده‌اند. علل احتمالی اوتیسم طی دهه‌ها مورد بررسی قرار گرفته و هنوز هم مورد بررسی است. در حال حاضر به نظر نمی‌رسد که یک علت مشخص و قطعی وجود داشته باشد. مهم‌ترین نظریه موجود به ژنتیک مربوط می‌شود.
وارن می‌گوید: «ما داده‌های بسیار قانع‌کننده‌ای داریم که نشان می‌دهند اوتیسم علت‌های متعددی دارد، نه یک علت واحد. ممکن است صدها یا حتی هزاران عامل نورژنتیکی مختلف وجود داشته باشند که در بروز اوتیسم نقش دارند.»
ادعای این موضوع که واکسن‌ها ممکن است عامل اتیسم باشند به‌طور گسترده‌ای در پژوهش‌های علمی رد شده است، اما این دیدگاه در میان برخی از مردم وجود دارد و همین موضوع باعث کاهش نرخ تزریق واکسن در سراسر آمریکا شده است — حتی در شرایطی که اخیرا شیوع بیماری سرخک افزایش یافته و صدها نفر را بیمار کرده و جان دو کودک را در تگزاس گرفته است.
کولوزون می‌گوید: «چیزهای زیادی وجود دارند که ما هنوز درباره اوتیسم نمی‌دانیم، اما یک نکته کاملا روشن است: واکسن‌ها باعث اوتیسم نمی‌شوند.»
«این موضوع در قاره‌های مختلف بارها مورد مطالعه قرار گرفته و در جامعه علمی کاملا ثابت شده است.»
سخن پایانی
در نهایت، افزایش آمار تشخیص اختلال طیف اوتیسم در سالهای اخیر، سوالات و نگرانی‌هایی را در جامعه به وجود آورده است. با این حال، آنچه که باید بیشتر از همه مورد توجه قرار گیرد، پیشرفتهای چشمگیر در شناسایی و تشخیص زودهنگام این اختلال است. با توجه به اینکه اطلاعات دقیق‌تری در دسترس است و آگاهی عمومی افزایش یافته است، پزشکان و متخصصان می‌توانند به راحتی و با دقت بیشتری به شناسایی اوتیسم بپردازند. در عین حال، این افزایش آمار نمی‌تواند به معنای “همه‌گیری” به شکل سنتی باشد، بلکه باید به آن به چشم یک تغییر مثبت در توانایی‌های تشخیص و شناخت بیماری نگاه کرد.
در کنار نقش ژنتیک به‌عنوان عامل اصلی، برخی پژوهش‌ها عوامل محیطی مانند مواجهه با آفت‌کش‌ها، فلزات سنگین (مانند جیوه و سرب) و برخی ترکیبات شیمیایی صنعتی را نیز در افزایش خطر اوتیسم دخیل می‌دانند. همچنین، برخی مطالعات از تاثیر تغذیه در دوران بارداری—مانند کمبود فولات، یا مصرف بیش از حد مواد غذایی دارای افزودنی‌های شیمیایی—بر رشد عصبی جنین سخن گفته‌اند. با این حال، این عوامل محیطی در مقایسه با شواهد قوی مربوط به نقش ژنتیک، هنوز در مراحل اولیه بررسی هستند و نیاز به تحقیقات گسترده‌تر دارند.
ادامه تحقیقات علمی، آگاهی‌رسانی عمومی و حمایت ساختاری از افراد دارای اتیسم و خانواده‌هایشان، کلید حرکت به سوی جامعه‌ای آگاه‌تر و حمایت‌گرتر خواهد بود.
منابع
https://www.cdc.gov/mmwr/volumes/74/ss/ss7402a1.htm
https://www.nbcnews.com/health/health-news/autism-rates-up-cdc-report-2025-rfk-jr-rcna201305
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC6406684/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21610500/
