ثبت نام مدرسه تابستانی تهران اتیسم آغاز شد.
در این مدرسه، کودکان زیر نظر متخصصان حوزه اتیسم، مهارتهای زندگی، مهارتهای اجتماعی و مباحث مربوط به مدرسه را همراه با بازی و سرگرمی می‌آموزند.
کلاس‌ها به صورت حضوری در مرکز تهران اتیسم برگزار خواهد شد
برای اطلاعات بیشتر یا ثبت‌نام با شماره تماس ۰۹۱۲۸۰۶۶۸۷۴ تماس حاصل نمایید.
آموزش اوریگامی ویژه کودکان دارای اتیسم و تاخیرهای رشدی
مرکز تهران اتیسم برگزار می‌کند: دوره آموزش اوریگامی
ویژه کودکان دارای تاخیرهای رشدی (اتیسم، اختلالات یادگیری و…)
بازه سنی ۴ تا ۱۰ سال
اهداف دوره:
جهت کسب اطلاعات بیشتر یا ثبت‌نام از ساعت ۸ الی ۱۶ می‌توانید با شماره‌های ۸۸۳۵۱۳۵۶-۰۲۱ یا ۸۸۶۳۳۷۱۵-۰۲۱ تماس حاصل نمایید.
همچنین در این صفحه می‌توانید دیگر دوره‌های تابستانه مرکز تهران اتیسم را مشاهده نمایید.
شاید تاکنون از دیگران شنیده یا جایی خوانده باشید که تماشای زیاد تلویزیون یا سایر وسایل دیجیتال در کودکان باعث اتیسم می‌شود! در این مطلب درباره همین موضوع صحبت خواهیم کرد و نکات ظریفی که در این باره وجود دارند را مرور می‌کنیم تا موضوع روشن شود. با تهران اتیسم همراه باشید.
این سوال قدیمی که آیا ژن‌ها یا محیط، سرنوشت ما را تعیین می‌کنند، در حال کمرنگ شدن است، دیگر می‌دانیم که هر دو نقش مهمی دارند. ژن‌ها یک طرح اولیه را ارائه می‌دهند، اما محیط نحوه بیان آن طرح را شکل می‌دهد. این امر به ویژه در مورد رشد مغز که تحت تأثیر تجربیات و تعاملات در طول زندگی است، صادق است. اما چقدر از فرآیند و طبیعت رشد مغز آگاه هستیم؟ به نظر می‌رسد نیاز به تحقیقات زیست‌شناسی عصب تحولی بیشتری است، تا به ما درک بهتری از رشد شناختی بدهد. پاسخ این سوالات برای درک منشأ فکر و شناخت انسان نیز مهم است.
امروزه شاهد تغییرات چشمگیری در نحوه گذران اوقات فراغت خردسالان هستیم. در گذشته، بیشتر وقت کودکان به بازی‌های با فعالیت بدنی بالا، معاشرت با دوستان و خانواده و گذراندن وقت در فضای باز اختصاص می‌یافت. اما امروزه ساعات زیادی از زمان بیداری کودکان صرف تماشای تلویزیون، بازی با گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها می‌شود.
در سال ۱۹۷۰ کودکان از ۴ سالگی شروع به تماشای منظم تلویزیون می‌کردند اما در حال حاضر آمارها نشان می‌دهد که یک کودک از ۴ ماهگی در معرض تماشای تلویزیون قرار می‌گیرد و و به مرور ۳۰ تا ۴۰ درصد از زمان بیداری جلوی صفحه نمایش می‌گذرد.
بیشتر این تغییرات همراه با ساخت برنامه‌هایی بوده که برای نوزادان و کودکان زیر سه سال طراحی می‌شدند و تصور می‌شد برنامه‌های مناسبی برای این رده سنی هستند. اما این تصور اشتباه بود! در ادامه می‌خوانید چرا.
اولین بار در پژوهش‌های هب در سال ۱۹۴۷ مشخص شد که غنی سازی محیط زندگی موش‌ها، عملکردهای حافظه آنها را بهتر می‌کند. نتیجه گیری اولیه این بود که غنی سازی محیط زندگی کودکان با اشیاء و فیلم‌های محرک به رشد مغز آنها نیز کمک می‌کند. این امر منجر به رونق محصولات آموزشی برای نوزادان شد. با این حال، در طراحی و توسعه این محصولات، به شواهد علمی کافی مبنی بر اثربخشی آنها توجه نشده بود. علاوه بر آن، سرعت تحریک در ویدئوها و برنامه‌های آموزشی بسیار سریع‌تر از سرعت تحریک در محیط واقعی است. این امر می‌تواند منجر به وابستگی به محرک‌های مصنوعی و کاهش توانایی توجه به دنیای واقعی در کودکان شود.
قرار گرفتن بیش از حد در معرض دستگاه‌های دیجیتال ممکن است منجر به موارد زیر شود:
نیاز به تحقیقات بیشتر برای درک عواقب طولانی مدت استفاده از وسایل دیجیتال بر سلامت و رشد کودکان وجود دارد. با توجه به نگرانی‌های موجود در خصوص تأثیر تحریک حسی بیش از حد بر مغز کودکان، انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است. این تحقیقات باید به بررسی دقیق‌تر مکانیسم‌های تغییرات مغزی ناشی از تحریک حسی بیش از حد و پیامدهای بلندمدت آن بر سلامت و عملکرد کودکان بپردازند.
استفاده بیش از حد از وسایل دیجیتال، زمان و فرصتی که کودکان برای برقراری ارتباط چهره به چهره با افراد دیگر، به خصوص والدین خود دارند را به شدت کاهش می‌دهد. این امر، کیفیت و کمیت تعاملات آنها با دیگران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در نتیجه، روند یادگیری و درک احساسات، حالات چهره و زبان بدن را با اختلال مواجه می‌کند.
پروفسور حمیدرضا پوراعتماد در ادبیات علمی، پدیده‌ای را که در آن وسایل دیجیتال جایگزین تعاملات فعال کودک با محیط و روابط انسانی می‌شوند، “دایه‌گری دیجیتال” نامیده است. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که مراقبت از کودک با کیفیت پایین و روابط اجتماعی محدود انجام می‌شود و کودک در ساعات زیادی از روز (بیش از نیمی از ساعات بیداری) در معرض صفحه نمایش تلویزیون، گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها قرار می‌گیرد.
در دوره‌ی حساس رشد مغز، کودکان برای یادگیری مهارتهای ارتباطی و اجتماعی به تعاملات و محرک‌های اجتماعی نیاز دارند. محرومیت از این تعاملات در اثر دایه‌گری دیجیتال می‌تواند پیامدهای منفی متعددی به همراه داشته باشد، از جمله:
در پایان در پاسخ به سوال “آیا تماشای زیاد تلویزیون یا سایر وسایل دیجیتال در کودکان باعث اتیسم می‌شود؟” باید گفت که هرچند تماشای زیاد وسایل دیجیتال نمی‌تواند منجر به اتیسم شود، اما از آنجایی که در سال‌های ابتدایی رشد، مغز در حال تکامل است و شبکه‌های مغزی در حال شکل گیری هستند، استفاده زیاد از وسایل دیجیتال در این سن منجر به ایجاد اختلالات گسترده‌ای در رشد و نمو کودک از نظر مهارتهای اجتماعی خواهد شد و کودک ممکن است با علایمی شبیه به اختلال اتیسم همراه با تأخیر در رشد زبان، مشکلات رفتاری، اضطراب و افسردگی رو به رو شود. از طرف دیگر تماشا و تعامل زیاد با وسایل دیجیتال در کودکانی که دارای اتیسم هستند تاثیرات منفی بسیار بیشتری خواهد گذاشت زیرا بیش از پیش آنها را از فرصت‌های تعاملات اجتماعی محروم می‌کند و سال‌های طلایی رشد از دست می‌روند.
نویسنده: موژان پارسا
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
منابع:
مادران و پدران کودکان دارای اتیسم زمانی که کودکشان تشخیص اتیسم می‌گیرد دچار استرس فراوانی می‌شوند. هرچند در نگاه اول به نظر می‌رسد که مادران نسبت به پدران استرس بیشتری را تجربه می‌کنند اما نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که پدر و مادر کودک دارای اتیسم هر یک به شکلی در حال تجربه این چالش‌ها هستند. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا نتایج برخی از تحقیقات را درباره استرس در مادران و پدران کودکان دارای اتیسم مرور کنیم.
یافته‌های متفاوتی در نتایج تحقیقات مربوط به بررسی سطح استرس مادران در مقایسه با پدران کودکان دارای اتیسم وجود دارد. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که هر دو والدین سطوح مشابهی از استرس را تجربه می‌کنند در حالی که برخی دیگر نشان می‌دهند که مادران از سطوح بالاتر استرس نسبت به پدران رنج می‌برند.
هاستینگز و همکاران (۲۰۰۵) با والدین ۴۸ کودک دارای اتیسم در مورد سطح استرس و سلامت روان خود و همچنین ویژگی‌های فرزندشان مصاحبه کرد. تجزیه و تحلیل سیستماتیک نشان داد که مادران در مقایسه با پدران سطوح بالاتر افسردگی و همچنین امید مثبت بیشتری را گزارش کردند. در مطالعه‌ای دیگر ریوارد و همکاران (۲۰۱۴) دریافتند که پدران دختران دارای اتیسم سطوح بالاتری از استرس را نسبت به پدران پسر گزارش کردند.
بیکر اریکزن استرس را به دو دسته طبقه‌بندی می‌کند. دسته اول استرس مربوط به والدین و دسته دوم استرس مربوط به کودک. در این دیدگاه استرس مربوط به والدین می‌تواند توسط عوامل خانوادگی تشدید شود. بیکر اریکزن در ادامه تخقیقات خود نشان می‌دهد که چگونه مشارکت در یک کلاس درس فراگیر ممکن است بر استرس والدین تأثیر بگذارد. نتایج تحقیق اریکزن نشان می‌دهد که مادر با مشارکت در کلاس درس کودک استرسش کاهش می‌یابد. او این نتیجه را در پدران مشاهده نمی‌کند.
در پژوهشی دیگر بورل و همکاران (۲۰۱۷) با هشت پدر در مورد موضوعاتی از جمله تشخیص، پذیرش، اندوه، استرس و دسترسی به خدمات مصاحبه کردند. نتایج نشان داد که پدران دریافت تشخیص اتیسم را با از دست دادن یک کودکِ در حال رشد برابر می‌دانند. در این پژوهش پدران همچنین بر استقلال بلندمدت فرزندشان تاکید زیادی داشتند و گزارش دادند که معتقدند این یکی از مسئولیت‌های حیاتی آنها به عنوان والدین است.
ادراک از دست دادن برای بسیاری از پدران منجر به پیش رفتن در مراحل غم و اندوه می‌شود. بنابراین باید فرصت‌هایی را برای پدران فراهم کرد تا در مورد نگرانی‌ها و ناامیدی خود صحبت کنند تا پذیرش برای آنها ساده‌تر شود. همچنین تمرکز بر تعامل با پدران به طوری که آنها بتوانند آزادانه نگرانی‌ها، ناامیدی‌ها و اهداف فرزندشان را بیان کنند، ممکن است منجر به پذیرش بهتر تشخیص اتیسم فرزندشان شود، امید به آینده فرزندشان در آنها بیشتر شود و استرس کلی آنها کمتر شود.
در پژوهشی که گری در سال ۲۰۰۳ انجام داده است این موضوع مشخص شد که سطوح استرس پدران به طور مداوم تحت تأثیر سطح استرسی است که همسرانشان دارند. استرس‌های مالی، مسائل زناشویی، افسردگی، اضطراب و انزوا، از جمله عوامل بالقوه دیگری هستند که بر استرس مادر و پدر کودک دارای اتیسم تأثیر می‌گذارد.
در نهایت به این موضوع اشاره کنیم که اگر شما به عنوان مادر یا پدر کودک دارای اتیسم در حال تجربه استرس و فشار زیادی در زندگی هستید بدانید که تنها نیستید! در مطالعه رابینز و همکاران نشان داده شده است که والدین کودکان مبتلا به اتیسم سطوح بالاتری از استرس را نسبت به والدین کودکان دارای سایر اختلالات و همچنین کودکان در حال رشد عادی تجربه می‌کنند.
متخصصان ما در مرکز تهران اتیسم همراه شما هستند.
گردآوری و ترجمه رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی
بازی پوکمون یکی از محبوب ترین بازی‌های رایانه‌ای دنیا است. این‌بار در مجموعه مطالب معرفی افراد موفق دارای اتیسم به ساتوشی تاجیری، خالق این بازی مشهور، می‌پردازیم. با تهران اتیسم همراه باشید.
اگر از علاقه‌مندان بازی‌های رایانه‌ای هستید شاید نام ساتوشی را شنیده باشید. ساتوشی تاجیری اهل ژاپن یکی از مشهورترین چهره‌های دنیای بازی‌های ویدئویی و کسی است که شخصیت پوکمون را خلق کرد.
ساتوشی در دوران کودکی به جمع آوری حشرات علاقه فراوانی داشت. سپس، زمانی که به نوجوانی رسید به طرز وحشتناکی به بازی‌های ویدیویی علاقه‌مند شد.
مدرسه رفتن برای ساتوشی دشوار بود. او با مردود شدن در بسیار از درس‌ها دبیرستان رها کرد اما بعد از مدتی مجددا به مدرسه بازگشت و با موفقیت در امتحانات جبرانی دبیرستان را پشت سر گذاشت و توانست به کالج دولتی تکنولوژی وارد شود.
ساتوشی زمانی که در اواخر نوجوانی بود، یک مجله برای گیمرها به نام Game Freak می‌نوشت و در آن نکاتی را برای گیمرها ارائه می‌کرد. این امر باعث شد تا ساتوشی متوجه شود که بسیاری از بازی‌ها واقعاً به خوبی طراحی نشده‌اند و او دوست دارد طراحی خود را امتحان کند.
ساتوشی ایده پوکمون را در سال ۱۹۹۰ ارائه داد. تا آن زمان، بسیاری از مناطق ژاپن با بتن پوشانده شده بود و مکان‌های زیادی برای پیدا کردن حشرات زنده وجود نداشت، بنابراین ساتوشی راه دیگری پیدا کرد: “جمع آوری موجودات در یک بازی!”
مردم در سراسر جهان عاشق پوکمون شدند. با محبوبیت بازی‌های پوکمون نوبت به کمپانی‌های فیلم‌سازی رسید و شروع به ساخت انیمیشن‌های مختلفی از این بازی کردند. روند محبوبیتی که سالهاست ادامه دارد.
شعار امسال سازمان ملل متحد در روز اتیسم “گذر از بقا به سوی شکوفایی” بود. به راستی که باید از نگاه صرف “درمانی” و “مراقبتی” به سمت “توانمندسازی” و “شکوفایی” افراد اتیسم در جامعه تغییر نگرش پیدا کنیم.
منبع: کتاب The Awesome Autistic Go-To Guide
ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
در مرکز تهران اتیسم مجموعه کلاس‌ها و دوره‌های متنوعی به جهت توانمندسازی و شکوفایی استعداد نوجوانان دارای اتیسم برگزار می‌شود. در صفحه آکادمی آموزش‌های فنی و هنری تهران اتیسم می‌توانید بخشی از این دوره‌ها را مشاهده کنید. همچنین برای آگاهی از ثبت‌نام دوره‌های جدید می‌توانید به صفحه کارگاه‌ها و دوره‌ها مراجعه کنید.
تعداد بسیاری از بزرگسالان دارای اتیسم از کمبود خدمات مرتبط با این اختلال ناراضی هستند. هرچند داده‌های آماری مربوط به میزان استفاده از خدمات و موانع دستیابی به آنها در جوامع مختلف موجود است، با این حال اطلاعات محدودی از دیدگاه خود افراد دارای اتیسم در مورد اینکه کدام خدمات در بزرگسالی برایشان مفیدتر است وجود دارد. همچنین میزان ارتباط استفاده از خدمات مرتبط با اتیسم در بزرگسالی و تاثیر آن در مشارکت این افراد در جامعه آن چنان روشن نیست. به راستی از نظر افراد دارای اتیسم چه خدماتی برای یک بزرگسال دارای اتیسم دارای اهمیت بیشتری است؟
همین سوال موضوع پژوهش دو محقق از دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا بوده و نتایج آن در مجله Autism به چاپ رسیده است. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا برخی از نتایج این پژوهش را مرور کنیم.
در این مطالعه میزان مشارکت افراد دارای اتیسم در جامعه با استفاده از روش‌های مختلفی بررسی شده است. از جمله با استفاده از سیستم موقعیت‌یابی جهانی (GPS) که در مدت مطالعه همراه افراد دارای اتیسم بوده است تا مشخص شود افراد دارای اتیسم در چه مکان‌های اجتماعی و به میزان چه مدت حضور داشته‌اند. همچنین داده‌های نظرسنجی و مصاحبه در مورد استفاده از خدمات، از جمله اینکه کدام خدمات در بزرگسالی مفیدتر است؟، موانع خدمات چیست؟ و نیازهای خدماتی کدام هستند؟ در این مطالعه ترکیب شده است.
در این مطالعه نتایج مشارکت نسبت به جمعیت شناسی، تعداد و انواع خدمات دریافت شده در ۲ سال و استفاده از خدمات سلامت روان فعلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. شرکت کنندگان در ۲ سال به طور متوسط دو خدمت را دریافت کردند که اغلب خدمات بهداشت روان و خدمات مرتبط با اشتغال بوده است.
در این مطالعه مشخص شد افرادی که در حال حاضر به مشاور سلامت روان مراجعه می‌کنند، در مقایسه با افرادی که به مشاور مراجعه نمی‌کنند، با فراوانی بیشتری تمام وقت دارای شغل هستند و از مکان‌های اجتماعی بیشتری بهره می‌برند.
همچنین شرکت کنندگان در این مطالعه خدمات بهداشت روان را به عنوان مفیدترین خدمت دریافت شده در بزرگسالی و پس از آن خدمات مرتبط با اشتغال را به عنوان دومین خدمت مرتبط با اتیسم که دارای اهمیت بسیار بالایی است گزارش کردند.
در حالی که اغلب در اتیسم بر خدمات مرتبط با اشتغال در گذار به بزرگسالی تأکید می‌شود، یافته‌های این مطالعه نشان داد که نیاز به خدمات یکپارچه بهداشت روان نیز دارای اهمیت بسیار بالایی است و احتمالا زمینه ساز اشتغال برای بزرگسالان دارای اتیسم است.
منبع: +
ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
در تهران اتیسم خدمات متنوعی ویژه نوجوانان و جوانان دارای اتیسم ارائه می‌شود. هدف این خدمات توانمندسازی افراد دارای اتیسم به جهت حضور موفق این افراد در جامعه و آماده سازی آنها برای اشتغال و استقلال مالی است.
کارگاه آموزش ارتباط از طریق بازی با کودک اتیسم
محتوی دوره
مدرس: سیما صنیعی
مسئول فنی مرکز تهران اتیسم
دانشجوی دکتری روانشناسی شناختی دانشگاه شهیدبهشتی
گروه هدف: کارگاه آموزش ارتباط از طریق بازی با کودک اتیسم به والدین و مربیان اتیسم پیشنهاد می‌شود.
زمان برگزاری کارگاه: جمعه، ۲۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
نحوه ثبت نام: برای ثبت نام بین ساعات ۱۶ تا ۲۰ با شماره تلفن ۰۲۱۸۸۶۳۳۷۱۵ تماس بگیرید.
برای کسب اطلاعات بیشتر به کانال تلگرام تازه های اتیسم به آدرس @mytehranautism بپیوندید و یا از سایت مرکز تهران اتیسم (www.ctad.ir) دیدن فرمایید.
محل برگزاری: مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک
تهران، خیابان کارگر شمالی، کوچه هفتم، نبش بن بست چهارم، پلاک ۲
پروفسور لین کوگل استاد برجسته دانشگاه استنفورد در کتاب “غلبه بر اوتیسم: یافتن پاسخ‌ها، استراتژی‌ها و امیدی که می‌تواند زندگی یک کودک را تغییر دهد” درباره امید واقعی به درمان در اتیسم می‌گوید:
تنها امید واقعی که می‌توانیم به والدین بدهیم این است که با مداخله خوب و جامع، فرزندان عزیزشان احتمالا بهبود می‌یابند، با اینکه نمیشه آینده را خواند، بسیاری از کودکان به شدت بهبود می‌یابند. در حال حاضر درصدی از کودکان دارای اتیسم تشخیص را به طور کامل از دست می‌دهند و از این بین تقریبا نیمی از آنها به همتایان معمولی خود نزدیک می‌شوند و فقط برخی از موارد جزئی که باید مورد توجه قرار گیرند، خواهند بود و اگر مداخلات صحیح اجرا شوند، علائم بهبود خواهند یافت. با بهبود تحقیقات مداخله‌ای، نتایج بهتر و بهتر می‌شوند.
اما شما باید مثل یک مدیر حواستان به همه چیز باشد، بالای سر همه چیز بمانید. شما باید مطمئن شوید که بهترین مداخلات را دریافت می‌کنید و خود نیز ارائه می‌دهید، هر کس دیگری که با فرزند شما کار می‌کند نیز همچنین – در مدرسه، در برنامه‌های خانه، در طول برنامه‌های بعد از مدرسه و غیره – نیز از همین روش‌ها استفاده کند. همه هم راستا هستند، این کار مستلزم تلاشی بسیار است، اما در نهایت ارزشش را خواهد داشت.
پیام تیم تهران اتیسم به شما این است که اجازه ندهید با پیام اینکه اتیسم در نهایت بهبود ندارد، مداخلاتی که خط چندم درمان هستند و اولویت درمانی نیستند و یا مداخلاتی غیر علمی را به شما ارائه دهند. به خاطر داشته باشید درمان اتیسم مستلزم آموزش فشرده است. به یاد داشته باشید که: هیچ درمان معجزه آور یک ماهه‌ای وجود ندارد. جامعیت و استمرار روش آموزشی و درمانی کلید موفقیت است.
منبع: +
گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی
ورزش و هیجان ویژه کودکان دارای اتیسم و تاخیرهای رشدی
مرکز تهران اتیسم برگزار می‌کند: دوره جدید ورزش و هیجان
مدرس: آرزو بصیری، مربی رسمی فدراسیون بدنسازی
ویژه کودکان دارای اتیسم و کودکان با تاخیرهای رشدی
برای گروه‌های سنی ۳ تا ۱۰ سال (کودکان از نظر سن و سطح شناختی تقسیم می‌شوند)
برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام از ساعت ۸ الی ۱۶ با شماره‌های ۸۸۶۳۳۷۱۵-۰۲۱ و ۸۸۳۵۱۳۵۶-۰۲۱ تماس حاصل نمایید.
همچنین در این صفحه می‌توانید لیست دوره‌های پاییزی مرکز تهران اتیسم را مشاهده نمایید.
تهران اتیسم برگزار می‌کند: دوره مقدماتی آموزش دوچرخه سواری ویژه کودکان دارای اتیسم
ثبت نام جدید دوره بهار ۱۴۰۳
بازه سنی
۴ تا ۶ سال
مدرس دوره
آرزو بصیری مربی فدراسیون دوچرخه سواری
محل برگزاری
بوستان گفتگو
برای ثبت‌نام یا کسب اطلاعات بیشتر درباره آموزش دوچرخه سواری ویژه کودکان دارای اتیسم می‌توانید از ساعت ۸ تا ۱۶ با شماره تلفن‌های ۸۸۶۳۳۷۱۵-۰۲۱ یا ۸۸۳۵۱۳۵۶-۰۲۱ تماس حاصل نمایید.
همچنین برای مشاهده دیگر برنامه‌های تابستانه مرکز تهران اتیسم می‌توانید به این صفحه مراجعه نمایید.