یک استراتژی برای یادگیری مهارتهای اجتماعی که معمولا افراد دارای اتیسم با عملکرد بالا دنبال می‌کنند این است که این افراد یاد می‌گیرند برای انطباق با محیط اجتماعی، با آزمون و خطا پاسخ‌های مناسب به موقعیت‌های اجتماعی مختلف را بیابند و در حافظه خود ذخیره کنند. زمانی که موقعیت مشابهی پیش بیاید آن‌ها از حافظه خود برای انتخاب رفتار مناسب استفاده می‌کنند. این استراتژی مشکلاتی دارد. فرد در واقع یک پاسخ خاص در یک موقعیت خاص را یاد می‌گیرد و طبعا اگر موقعیت تغییر کند نمی‌تواند موفق شود. با تهران اتیسم همراه باشید تا یک تکنیک بهتر بیاموزید.
آیا استراتژی بهتری وجود دارد؟
یک استراتژی دیگر برای یادگیری مهارتهای اجتماعی، خودآموزی درباره دلایل موجود در پس تعاملات اجتماعی و انتظارات افراد از موقعیت‌ها است. با این روش وقتی موقعیت خاصی پیش بیاید فرد با کنار هم گذاشتن دانش خود درباره دلایل و موقعیت‌ها، پاسخ مناسب را انتخاب می‌کند. البته کسب مهارت اجتماعی از این طریق نیز زمان‌بر و تدریجی خواهد بود و هرگز یک شبه اتفاق نمی‌افتد. به مرور زمان و با تمرین زیاد این نحوه تصمیم‌گیری مثل زبان دوم و بخشی از طبیعت ثانویه فرد می‌شود.
این استراتژی چه مزیت‌هایی نسبت به ذخیره موقعیت‌ها و پاسخ‌ها در حافظه دارد؟
برای حفظ کردن، زمان خیلی بیشتری لازم است صرف شود چون تعداد موقعیت‌ها خیلی بیشتر از تعداد قواعد اجتماعی است و با این حال موفقیت کمتری هم حاصل می‌شود. فرد از نگه داشتن لیست بلند بالای موقعیت‌ها در حافظه بی‌نیاز می‌شود و حتی در موقعیت‌هایی که هرگز مشابه آن را تجربه نکرده‌است می‌تواند به کمک دانش قبلی و منطق خود، اقتضائات را حدس بزند.
برای خودآموزی درباره چرایی‌های روابط اجتماعی چه تکنیک‌هایی وجود دارد؟
- مشاهده تعاملات اجتماعی و فکر کردن به تعدادی حدس احتمالی درباره انتظارات افراد.
- گفتگو با دوستان و اعضای خانواده درباره انتظارات اجتماعی و دلایل در پس تعاملات.
- پرسیدن از خود و فکر کردن به اینکه افراد چه انتظاری از یک موقعیت دارند.
- مطالعه کتاب
گردآوری و ترجمه: هانیه قاسمی، فاطمه مسرور، ارزیاب مرکز تهران اتیسم