مدیریت وب‌سایت

بررسی تاثیر توان بخشی شناختی بر ترمیم توانایی شناخت اجتماعی کودکان اتیسم با عملکرد بالا، اسماعیل شیری و همکاران، مجله تحقیقات علوم رفتاری، ۱۳۹۲.

بررسی تأثیر توان بخشی شناختی بر ترمیم توانایی شناخت اجتماعی کودکان اتیسم با عملکرد بالا
اسماعیل شیری۱، وحید نجاتی۲، حمیدرضا پوراعتماد۳ ، نرگس چیمه۴

۱. کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه شهید بهشتی، مرکز توان بخشی رسش اصفهان
۲. استادیار، گروه توان بخشی شناختی، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
۳. دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روا نشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
۴. استادیار، گروه روانشناسی، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

چکیده
مقدمه: نقصان تئوری ذهن یکی از زیربناهای اختلال در مهارت های اجتماعی در کودکان اتیسم است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر
توان بخشی شناختی بر بهبود توانایی شناخت اجتماعی کودکان اتیسم با عملکرد بالا است.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع طرح های تک آزمودنی است که ۴ کودک مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا به عنوان نمونه با استفاده
از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. هر ۴ کودک، ۱۴ جلسه انفرادی توان بخشی شناختی را دریافت کردند . ارزیابی ها در ۶
مرحله، دو هفته پیش از شروع درمان، دو هفته بعد یعنی قبل از شروع درمان، بعد از پنچ جلسه درمان، بعد از ده جلسه درمان، یک روز
بعد از پایان درمان و در نهایت مرحله پیگیری (چهار هفته بعد از پایان درمان)، انجام شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، تکلیف
باور- کاذب سالی- آن، ذهن خوانی از طریق تصاویر چشم و آزمون ذهن خوانی تماشاچی بود . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش
تحلیل بصری و اندازه اثر استفاده شد.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد عملکرد آزمودنی های مطالعه در آزمون باور کاذب سالی- آن و ذهن خوانی تماشاچی بهبود یافته است .
هم چنین تغییری در توانایی ذهن خوانی از طریق تصاویر چشم مشاهده نشد. هم چنین اندازه اثر نشان داد این برنامه آموزشی بر باور کاذب
و ذهن خوانی مؤثر بوده است.
نتیجه گیری: یکی از رویکردهای توان بخشی شناختی که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت و اثربخشی آن نشان داده شد، ترمیم نقایص
است. پیشنهاد می شود درمانگران به جای آموزش راهبردهای درمانی که سعی در اصلاح رفتار بیمار اتیسم در جهت کاهش نیاز به شناخت
اجتماعی دارد، از رویکرد ترمیم استفاده نمایند. بر اساس یافته های این مطالعه با مداخله کوتاه مدت و فشرده امکان ترمیم توانایی تئوری ذهن در
کودکان مبتلا به اتیسم وجود دارد.

کلمات کلیدی: اتیسم، تئوری ذهن، شناخت اجتماعی، توان بخشی شناختی

منتشر شده در نشریه تحقیقات علوم رفتاری، دوره ۱۱، شماره ۵، ۱۳۹۲

 

 

 

بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی بر بهبود تشخیص حالات هیجانی در کودکان دارای اتیسم با عملکرد بالا، اسماعیل شیری و همکاران، فصلنامه کودکان استثنایی، پاییز ۱۳۹۲.

بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی بر بهبود تشخیص حالات هیجانی در کودکان دارای اتیسم با عملکرد بالا

اسماعیل شیری۱، دکتر وحید نجاتی۲، دکتر حمیدرضا پوراعتماد۳
۱. کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی
۲. استادیار دانشگاه شهید بهشتی
۳. دانشیار دانشگاه شهید بهشتی

منتشر شده در فصلنامه کودکان استثنایی، سال سیزدهم، شماره ۳ (پیاپی ۴۹)، پاییز ۱۳۹۲

چکیده

هدف: هدف این مطالعه، بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی بر ترمیم تشخیص حالات هیجان در کودکان دارای اختلال اتیسم با عملکرد بالا است. روش: این مطالعه از نوع طرح های تک آزمونی است که ۴ کودک دارای اتیسم با عملکرد بالا به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. هر ۴ کودک، ۱۴ جلسه انفرادی توانبخشی شناختی دریافت کردند. ارزیابی ها در ۶ مرحله، دو هفته پیش از شروع درمان، دو هفته بعد یعنی قبل از شروع درمان، بعد از پنج جلسه درمان، بعد از ده جلسه درمان، یک روز بعد از پایان درمان و در نهایت مرحله پیگیری (چهار هفته پس از پایان درمان) انجام شد. ابزار مورد استفاده پژوهش حاضر نسخه اصلاح شده بازشناسی چهره بنتون بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل بصری و اندازه اثر استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که عملکرد آزمودنی های مطالعه در آزمون بازشناسی چهره بنتون بهبود یافته است. همچنین اندازه اثر نشان داد که این برنامه آموزشی بر تشخیص حالات هیجانی موثر بوده است. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که با استفاده از روش های آموزش کوتاه مدت متمرکز و فشرده، کودکان دارای اتیسم موفق به امکان ترمیم توانایی تشخیص حالات هیجان شدند. نتایج این پژوهش از قابلیت برنامه پرشیا بر ترمیم مشکلات تشخیص حالات هیجان در کودکان اتیسم با عملکرد بالا حمایت می کند و پس از انجام مداخله، مهارت های تشخیص حالات هیجان به نحو بارزی در این کودکان بهبود یافته است.

اجرای طرح ارزیابی و برنامه ریزی گروهی در مرکز

به منظور افزایش کیفیت خدمات درمانی به کودکان مبتلا به اتیسم، طرح ارزیابی و تدوین برنامه درمانی هر کودک توسط تیم کارشناسان، مدتها پیش به معاونت محترم توانبخشی سازمان بهزیستی تقدیم شد. در این طرح، برنامه درمانی هر کودک با نظارت و مشورت روانشناس، کاردرمانگر، گفتاردرمانگر، والد/ین، مربی و در صورت لزوم حرکت­درمانگر یا پزشک، تدوین می­شود. و ارزیابی کودک توسط کارشناس دیگری به جز برنامه­نویس انجام می­گیرد.

لازم به ذکر است که این روش برنامه­نویسی و ارزیابی، مدتهاست که در مراکز معتبر کشورهای پیشرفته (مثلاً مرکز اتیسم کالیفرنیا)، اجرا می­شود. ولی در کشور ما به دلیل مضیقه­های مختلف نظیر قلّت کارشناسان اتیسم، هزینه­ها و… تا این اواخر قابل اجرا نبوده است. خوشبختانه پس از طرح این موضوع در معاونت محترم توانبخشی سازمان بهزیستی و برگزاری چندین جلسه کارشناسی، که آخرین آنها مورخ ۲۴/۷/۱۳۹۱ در مرکز ما و با حضور: خانم­ها دکتر صالحی، دکتر رادفر، دکتر خوشابی، دکتر امیری؛ آقای دکتر علاقبندراد از انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان؛ خانم دکتر منصوری از معاونت­ توانبخشی سازمان بهزیستی؛ خانم دکتر چیمه از مرکز اتیسم به­آرا و آقای دکتر پوراعتماد از مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک برگزار شد، این طرح مورد تصویب قرار گرفت تا در همه­ی مراکز اتیسم کشور اجرا شود.

هر چند این طرح مستلزم نظارت کارشناسان بیشتر بر روند درمان یک کودک است و در نتیجه کار و بار مالی اضافه­ای برای مراکز اتیسم به دنبال خواهد داشت، دو دست­آورد مهم برای کودکان دارد:

۱. تدوین برنامه درمانی هر کودک توسط تیمی از کارشناسان، باعث غنی شدن برنامه می­شود. و بیش از پیش کودکان را نسبت به برنامه­های جانبی و غیرضروری بی­نیاز می­سازد.

۲. ارزیابی برنامه درمانی توسط کارشناس دیگر، بر اعتبار روند ارزیابی و تدوین برنامه بعدی می­افزاید.

امید است که با کمک کارشناسان، مربیان، والدین و متخصصین حوزه اتیسم، با اجرای این طرح، بر کیفیت خدمات درمانی کودکان مبتلا به اختلالات اتیستیک افزوده شود. ضمناً تاکنون سعی شده است که این شیوه برای خانواده بار مالی نداشته باشد.

 


 

عدم وجود رابطه­ بین اتیسم و خشونت از پیش برنامه‌ریزی شده

بعد از حادثه دل خراش در مدرسه ابتدایی سندی هوک[۱] که به کشته شدن ۲۶ نفر منجر شد، از ابتلای عامل این جنایت به اختلال­های طیف اتیسم صحبت شد. چنین مسائلی زمینه­ای را برای زدن برچسب­هایی به این گروه از بیماران فراهم آورده است. اتیسم هرگز علت جنایت­های از پیش برنامه­ریزی نیست. در مطالعه گاناسکاران و چاپلین[۲] (۲۰۱۲)مشخص شد که شیوع این نوع جنایت­ها در جمعیت افراد مبتلا به اتیسم نسبت به جمعیت کلی بالاتر نیست.

البته در صورتی که علاوه بر اتیسم همبودی با اختلال­های دیگر وجود داشته باشد، خطر وقوع جنایت افزایش می­یابد. در مطالعه نیومن و قازیودین[۳] (۲۰۰۸) افراد مبتلا به سندرم آسپرگر که رفتارهای مجرمانه­ای داشته­اند بررسی شدند. محققان دریافتند که در اغلب این افراد یک اختلال روانپزشکی نیز همراه با این سندرم وجود داشته است.

بسیاری از مطالعه­ها نشان داده­اند که افراد مبتلا به اتیسم بیش از اینکه عامل جنایت باشند، قربانی جرایم هستند. رفتارهای آسیب­زننده این افراد اغلب واکنش به ناکامی یا تهدیدهای محیطی است. این مطالعه­ها نه تنها ارتباط بین اتیسم و خشونت از پیش برنامه­ریزی شده را رد می­کنند بلکه بر این واقعیت که افراد مبتلا به این اختلال دسترسی محدودی به منابع حمایتی دارند صحه می­گذارند.

در شرایطی که چنین جنایتی رخ داده است بهترین کار آن است که به جای اتهام زدن و سرزنش کردن؛ تشخیص، حمایت­ها و سرویس­های مناسب در اختیار افراد مبتلا به اختلال­های طیف اتیسم قرار گیرد. تحقیقات نشان داده­اند مداخله زودهنگام برای کودکان مبتلا به اتیسم به طرز چشمگیری به نتایج مثبت می­انجامد. هر چند که در بسیاری از موارد عوامل گوناگونی مانع از این می­شود که والدین بتوانند چنین خدماتی را برای فرزندان خود فراهم آورند. ولی کمبود خدمات زودهنگام تنها مشکلی نیست که مورد توجه قرار دارد؛ بلکه این افراد به برنامه آموزشی و تربیتی نیاز دارند که بتواند آنها را برای انتقال به زندگی مستقل در بزرگسالی آماده کند.

به نقل از Disability blog

January 22, 2013

 

[۱] Sandy hook

[۲] Gunasekaran & Chaplin

[۳] Newman & Ghaziuddin

 

 


 

برگزاری یازدهمین جلسه بازآموزی برای مربیان مرکز

این جلسه در روز پنجشنبه ۳۰/۹/۱۳۹۱ از ساعت ۹ صبح الی ۱۶ در مرکز برگزار گردید. مطالب ارائه شده در این دوره به شرح زیر است:

یازده صلاحیت لازم برای بالینی­گران (آقای دکتر پوراعتماد)

تاثیر آموزش تاب­آوری در کاهش استرس و بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان دارای طیف اختلالات اتیستیک (خانم اشتری)

ایفای نقش برای کودکان طیف اختلالات اتیستیک (خانم علیزاده)

درمان­های والد محور حوزه­ی اتیسم (خانم شوکتی)

اسباب بازی هوشمند برای غربالگری اتیسم (خانم اختیاری)

کار درمانی در کودکان مبتلا به اتیسم (آقای زاهدی)

در پایان جلسه نیز بازخوردهای مربیان توسط سرپرستان جمع­آوری شده و مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.

 


 

دومین کارگروه بررسی آئین نامه تاسیس مراکز اتیسم

دومین کارگروه بررسی آئین نامه تاسیس مراکز اتیسم با شرکت خانم ها دکتر صالحی ، دکتر رادفر، دکتر خوشابی،دکتر چیمه،دکتر امیری،دکتر منصوری و آقایان دکتر پوراعتماد و دکتر علاقبند راد در تاریخ بیست و چهارم مهر هزار و سیصد و نود و یک برگزار شد

 

 


 

تدوین برنامه آموزشی – روان شناختی زندگی سازگار با اتیسم و اثربخشی آن بر کاهش علائم اتیسم در کودکان مبتلا و کیفیت زندگی مادران آنها، ۱۳۹۱

چیمه، ن.، طهماسیان، کارینه.، پوراعتماد، ح.ر.، افقی، هـ .، احمدآبادی، ز.، (۱۳۹۱). تدوین برنامه آموزشی – روان شناختی زندگی سازگار با اتیسم و اثربخشی آن بر کاهش علائم اتیسم در کودکان مبتلا و کیفیت زندگی مادران آنها. فصلنامه ایرانی کودکان استثنایی، ۲، ۱۳، ۳۱-۲۱

چکیده:

هدف: هدف از انجام پژوهش، تهیه یک برنامه آموزشی- روان شناختی “زندگی سازگار با اتیسم” برای والدین و بررسی اثربخشی آن بر کاهش علائم اتیسم در کودکان مبتلا به این اختلال و بهبود کیفیت زندگی مادران آنها بود. روش: در این پژوهش، ۵۰ نفر از مادران کودکان مبتلا به اتیسم (۲۴ نفر در گروه مداخله و ۲۶ نفر در گروه گواه) مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه مداخله در ده جلسه آموزشی گروهی دو ساعته شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله­ای دریافت نکردند. اثربخشی این مداخله در دو زمان پیش­آزمون و پس­آزمون توسط مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و چک لیست ارزیابی درمان اتیسم آزمون شد. یافته‌­ها: این مداخله بطور معنی‌داری علائم اتیسم کودکان (بجز بهداشت جسمی و رفتاری) و نمره کل آزمون کیفیت زندگی مادران را بهبود بخشید. نتیجه‌گیری: برنامه “زندگی سازگار با اتیسم ” با افزایش آگاهی و سازگاری و ارائه راهکارهای انطباق بیشتر مادران با مشکلات رایج کودکان مبتلا به اتیسم، به کاهش مشکلات مادران، بهبود کیفیت زندگی و برخی نشانه­های اتیسم منجر می­شود.

 


اثربخشی برنامه پرنده کوچولو بر بهبود سلامت عمومی مادران کودکان اتیستیک، ۱۳۹۰

فصلنامه خانواده پژوهی

سال هفتم/ شماره ۲۷/ پاییز ۱۳۹۰

اثربخشی برنامه پرنده کوچولو بر بهبود سلامت عمومی مادران کودکان اتیستیک

خرم آبادی راضیه,پوراعتماد حمیدرضا,مظاهری علی,دهقانی محسن,باقریان خسروشاهی صنم

بسیاری از تحقیقات نشان داده اند که خانواده های کودکان اتستیک، به خصوص والدین آن ها با استرس شدیدی مواجه می شوند و دچار مشکلات روان شناختی می گردند. بنابراین به کارگیری مداخلات درمانی که علاوه بر کودک والدین را نیز مدنظر دارند، شایان توجه است.

یکی از این برنامه ها پرنده کوچولو است که در این تحقیق اثر آن بر سلامت عمومی مادران کودکان اتیستیک سنجیده شده است. تحقیق از نوع شبه آزمایشی است که در آن یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل مورد مطالعه قرار می گیرند. بدین منظور ۲۴ مادر کودک اتیستیک انتخاب شدند که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، شیوه نمونه گیری به صورت همتاسازی بود. مداخله روی گروه آزمایش اجرا و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. در هفته قبل از اجرای برنامه، در هفته شانزدهم (هفته اتمام برنامه) و یک ماه پس از اجرا پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) به دو گروه آزمایش و کنترل داده شد و در انتها نتایج دو گروه مقایسه گردید. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل واریانس با استفاده از اندازه های مکرر صورت گرفت. نتایج نشان دادند برنامه بر بهبود سلامت عمومی اثرگذار بوده است.

برنامه با تصحیح بازخوردها و ادراک هایی که والدین نسبت به رفتارهای دشوار فرزندشان داشته اند، به افزایش توانایی مقابله در رویارویی با وظایف والدگری منجر شده و کاهش استرس والدینی و در نتیجه بهبود سلامت روان را به دنبال داشته است