سخنرانی سرکار خانم دکتر روشندل در مراسم بزرگداشت پروفسور حمیدرضا پوراعتماد در مورد فرایند تشخیص، درمان و رفع تشخیص اتیسم فرزندشان
چهارم تیرماه ۱۴۰۳ – دانشگاه شهید بهشتی
مراسم نکوداشت استاد گرامی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، به پاس قریب ربع قرن خدمات ارزشمند ایشان به جامعه اتیسم ایران، به تاریخ چهارم تیرماه ۱۴۰۳ در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. گزارش مراسم را اینجا بخوانید.
سخنرانی جناب آقای مفیدی در مورد شخصیت الهام بخش پروفسور حمیدرضا پوراعتماد در شکل گیری خدمات اتیسم در ایران
آقای مفیدی متفکر و عضو حلقه خانواده کودکان دارای اتیسم که نقشی تعیین کننده در تاسیس مرکز اتیسم “به آرا” در دانشگاه شهید بهشتی در سال ۱۳۸۳ داشته اند.
چهارم تیرماه ۱۴۰۳ – دانشگاه شهید بهشتی
مراسم نکوداشت استاد گرامی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، به پاس قریب ربع قرن خدمات ارزشمند ایشان به جامعه اتیسم ایران، به تاریخ چهارم تیرماه ۱۴۰۳ در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. گزارش مراسم را اینجا بخوانید.
سخنرانی مادر کودک دارای اتیسم از روند درمان کودک خود در ایران و آمریکا در مراسم بزرگداشت پروفسور حمیدرضا پوراعتماد
چهارم تیرماه ۱۴۰۳ – دانشگاه شهید بهشتی
مراسم نکوداشت استاد گرامی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، به پاس قریب ربع قرن خدمات ارزشمند ایشان به جامعه اتیسم ایران، به تاریخ چهارم تیرماه ۱۴۰۳ در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. گزارش مراسم را اینجا بخوانید.
سخنرانی پندآمیز پروفسور حسین نمازی، رئیس گروه علوم انسانی فرهنگستان علوم، در مراسم بزرگداشت پروفسور حمیدرضا پوراعتماد
چهارم تیرماه ۱۴۰۳ – دانشگاه شهید بهشتی
مراسم نکوداشت استاد گرامی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، به پاس قریب ربع قرن خدمات ارزشمند ایشان به جامعه اتیسم ایران، به تاریخ چهارم تیرماه ۱۴۰۳ در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. گزارش مراسم را اینجا بخوانید.
مراسم نکوداشت استاد گرامی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، به پاس قریب ربع قرن خدمات ارزشمند ایشان به جامعه اتیسم ایران، به ابتکار والدین کودکان دارای اتیسم و با حمایت ۲۹ مؤسسه دولتی و غیر دولتی مورخ ۴ تیر ماه ۱۴۰۳ در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، جناب آقای دکتر محمدرضا بیگدلی، دبیر اجرایی نکوداشت، ضمن مرور خدمات جناب آقای دکتر پوراعتماد از حضار و حمایتکنندگان این رویداد علمی فرهنگی تشکر به عمل آورد. مراسم از نظر محتوا به دو بخش تقسیم میشد. در بخش اول، ۲۷ عنوان بنیانگذاریها و خدمات علمی، فرهنگی و توسعهای دکتر حمیدرضا پوراعتماد مرور شد. بخش دوم متمرکز بر نقش جناب استاد در شکلگیری خدمات رسمی و تخصصی به کودکان دارای اتیسم بود. در این بخش، آقای دکتر محمدعلی مظاهری، رییس دانشکده روانشناسی و سرکار خانم دکتر کتایون خوشابی، روانپزشک کودک و دانشیار دانشگاه بهزیستی، جناب آقای دکتر فرید براتیسده، رییس اسبق ستاد ساماندهی بیماران روانی مزمن به نقش جناب دکتر پوراعتماد در شکلگیری خدمات اتیسم در ایران پرداختند.
در ادامه جناب آقای دکتر حسین نمازی، رییس محترم گروه علوم انسانی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به شخصیت آقای دکتر پوراعتماد به عنوان رییس شاخه روانشناسی این گروه پرداختند. جناب آقای دکتر حمید صاحب، مدیر کل سلامت شهرداری تهران نیز راجع به اهمیت و لزوم قدردانی از پیشکسوتان من جمله جناب دکتر پوراعتماد مطالبی ایراد کردند.
برای مشاهده هر تصویر روی آن بزنید
در این مراسم، سخنرانیوالدین بسیار تأثرانگیز و تأثیرگذار بود. روایت آنها از روند بهبودی یا درمان کودکانشان در مرکز تهران اتیسم و بیان ویژگیهای شخصیتی جناب دکتر پوراعتماد، پدر اتیسم ایران، گاه جمعیت حاضر را به وجد میآورد و گاه اشک شوق بر دیدگان حضار مینشاند.
برای مشاهده هر تصویر روی آن بزنید.
در این جلسه شخصیتهای علمی نظیر آقای دکتر علی فتحی آشتیانی، رییس سازمان روانشناسی و مشاوره، جناب دکتر حسین شکرکن، رییس انجمن صنعتی سازمانی ایران، سرکار خانم دکتر شیوا دولتآبادی، از انجمن روانشناسی ایران و اساتید برجسته دانشگاه شهید بهشتی حضور داشتند.
در پایان مراسم نکوداشت دکتر حمیدرضا پوراعتماد، به پاس سالها خدمات ارزنده علمی، بالینی و اجرایی دکتر حمیدرضا پوراعتماد، هدایایی از سوی والدین کودکان دارای اتیسم، سازمان نظام روانشناسی، بنیاد ملی نخبگان، انجمن روانشناسی اجتماعی ایران، دبیرخانه اجرایی نکوداشت و… به ایشان تقدیم شد.
مراسم با رونمایی از سردیس جناب استاد و اهدای این سردیس از سوی والدین به دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی خاتمه یافت.
فهرستی از بنیانگذاریها و خدمات علمی، فرهنگی و توسعه ای دکتر حمیدرضا پوراعتماد
۱ تاسیس مرکز هماهنگی طرح رفتار درمانی ساختدار اتیسم، ۱۳۷۹. ۲ همکاری در تاسیس پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۰. ۳ تدوین شرایط و ضوابط تاسیس مراکز اتیسم، ستاد ساماندهی بیماری های روانی مزمن، سازمان بهزیستی کشور، ۱۳۸۰. ۴ تاسیس مرکز تهران اتیسم (مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک)، سازمان بهزیستی کشور، ۱۳۸۰. ۵ تشکیل حلقه خانواده های کودکان دارای اتیسم، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۲. ۶ طراحی و اجرای دوره ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۲. ۷ تاسیس مرکز مطالعات عصب تحولی تهران– آکسفورد. مرکز مشترک دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه آکسفورد، ۱۳۸۲. ۸ تاسیس مرکز آموزش و توانبخشی اتیسم بهآرا، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۳. ۹ تاسیس انجمن روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، وزارت علوم تحقیقات و فناوری، ۱۳۸۳. ۱۰ جلوگیری از تخریب و احیای حمام تاریخی کن (دوره صفویه) و ثبت آن به نام پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۳. ۱۱ تدوین سند علوم شناختی در دانشگاه شهید بهشتی با همکاری مرحوم دکتر کیوان زاهدی، ۱۳۸۶. ۱۲ تاسیس گروه روانشناسی شناختی (با رویکرد محاسباتی) در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، با همکاری دانشکده ریاضی و علوم کامپیوتر، ۱۳۸۸. این دپارتمان بلافاصله پس از تغییر روسای هر دو دانشکده، تعطیل شد. اما سنگ بنای پژوهشکده علوم شناختی و مغز در سال ۱۳۹۱ شد ۱۳ تاسیس انجمن علوم و فناوری¬های شناختی ایران، وزارت علوم تحقیقات و فناوری، ۱۳۹۰. ۱۴ تاسیس کمیسیون تخصصی روانشناسی شناختی، سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ج.ا.ا. ، ۱۳۹۱. ۱۵ تاسیس پژوهشکده علوم شناختی و مغز دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۹۱. ۱۶ تاسیس مجموعه آزمایشگاه های انسانی و حیوانی عصب رشدی از سال ۱۳۹۱، ادامه دارد و سرمایه مادی و علمی بزرگی برای دانشگاه محسوب می شود. ۱۷ تدوین آیین نامه تاسیس مراکز تخصصی در سازمان نظام روانشناسی ج. ا. ا.، ۱۳۹۴. ۱۸ تاسیس مرکز اتیسم آوا، سازمان نظام روانشناسی، ج. ا. ا.، ۱۳۹۴. ۱۹ تاسیس کمیته اخلاق دانشگاه شهید بهشتی، مجوز از کمیته ملی اخلاق پزشکی، ۱۳۹۵. ۲۰ تاسیس منظومه انجمن¬های علمی روانشناسی و مشاورۀ ایران، (متشکل از ۱۴ انجمن)، ۱۳۹۵. ۲۱ اخذ مجوز مجله بین¬المللی Neurodevelopmental Cognition، (انگلیسی) پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۹۶. ۲۲ تدوین یا همکاری در تدوین و تصویب چندین دورۀ تحصیلات تکمیلی در حیطه علوم شناختی از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۷. ۲۳ پیشگیری از تخریب و احیای قلعه کهن خلج آباد، ۱۳۹۸. ۲۴ تاسیس قطب علمی عصب-روانشناسی شناختی. وزارت علوم تحقیقات و فناوری، ۱۳۹۸. ۲۵ تاسیس شرکت توان¬افزای مغز و شناخت، مرکز رشد دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۹۹. ۲۶ تاسیس سامانه سلامت دانشگاه شهید بهشتی، ۱۴۰۱. ۲۷ تاسیس موسسه توسعه سرمایه مغز، ۱۴۰۳
مراسم نکوداشت استاد گرامی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، به پاس قریب ربع قرن خدمات ارزشمند ایشان به جامعه اتیسم ایران، به ابتکار والدین کودکان دارای اتیسم و با حمایت ۲۹ مؤسسه دولتی و غیر دولتی مورخ ۴ تیر ماه ۱۴۰۳ در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. برای خواندن گزارش این مراسم به این صفحه مراجعه کنید. در صفحه حاضر میتوانید گالری تصاویر مراسم بزرگداشت پروفسور حمیدرضا پوراعتماد را مشاهده نمایید.
برای مشاهده هر تصویر روی آن کلیک کنید (یا در تلفن همراه روی تصویر بزنید).
دلیل بال بال زدن در اتیسم؟ شاید شما به عنوان یکی از والدین کودک دارای اتیسم یا یک فرد آشنا به کودکان اتیسم از کودک یا بزرگسال دارای اتیسم این سوال را داشته باشید که چرا کودکان دارای اتیسم بال بال میزنند؟ با تهران اتیسم همراه باشید تا دلیل آن را از زبان یک نوجوان دارای اتیسم بشنویم.
نواکی هیگاشیدا، که یک پسر جوان دارای اتیسم اهل ژاپن و البته نویسنده بسیار موفقی است، به همین پرسش پاسخ داده است. با تهران اتیسم همراه باشید.
نواکی هیگاشیدا میگوید:
تاحالا به این فکر کردید که وقتی دستهایم را کف میزنم بالا و پایین میپرم، چه احساسی دارم؟ شرط میبندم به نظرتان میآید که من واقعا چیزی فراتر از شادی شیدایی در سراسر صورتم احساس نمیکنم.
اما وقتی در حال پریدن هستم، انگار احساسات من به سمت آسمان پرواز میکند. واقعا اصرار من برای بلعیده شدن توسط آسمان کافی است که دلم را به لرزه درآورد. وقتی در حال پریدن هستم، میتوانم قسمتهای بدنم را نیز به خوبی حس کنم – پاهای بسته و دستهایم که کف میزنند – و این باعث میشود احساس خیلی خوبی داشته باشم.
بنابراین این یکی از دلایلی است که من میپرم و اخیرا متوجه دلیل دیگری شدهام. افراد دارای اتیسم از نظر جسمی به احساس شادی و غم واکنش نشان میدهند. بنابراین وقتی اتفاقی میافتد که از نظر عاطفی روی من تاثیر میگذارد، بدنم مثل صاعقه میگیرد. “گرفتن” به این معنی نیست که ماهیچههای من به معنای واقعی کلمه سفت و بی حرکت میشوند – بلکه به این معنی است که من آزاد نیستم آنطور که میخواهم حرکت کنم. بنابراین با بالا و پایین پریدن، گویی طنابهایی را که بدنم را بسته است، تکان میدهم. وقتی میپرم، احساس سبکی بیشتری میکنم، و فکر میکنم دلیل کشیده شدن بدنم به سمت آسمان این است که این حرکت باعث میشود که بخواهم به پرنده تبدیل شوم و به یک مکان دور پرواز کنم.
اما با محدودیت خودمان و اطرافیانمان، تنها کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که بال بزنیم و در قفس بپریم. آه، اگر فقط میتوانستم بال بزنم و اوج بگیرم، به آن سوی آبی بزرگ، بر فراز تپهها و دورتر…!
مطلبی که خواندید بخشی از کتاب «میدانی چرا میپرم: صدای ذهن یک پسر سیزدهساله دارای اتیسم» اثر نواکی هیگاشیدا، پسر جوان دارای اتیسم اهل ژاپن است. این کتاب به بیش از ۳۰ زبان در دنیا ترجمه شده است و عنوان پرفروش ترین کتاب سال نیویورک تایمز را به دست آورده. این کتاب به ما کمک میکند بفهمیم درون ذهن یک فرد دارای اتیسم چه میگذرد و پاسخ پرسشهایی مثل دلیل سوالات مکرر افراد دارای اتیسم یا بالا و پایین پریدن آنها را توضیح میدهد.
یک استراتژی برای یادگیری مهارتهای اجتماعی که معمولا افراد دارای اتیسم با عملکرد بالا دنبال میکنند این است که این افراد یاد میگیرند برای انطباق با محیط اجتماعی، با آزمون و خطا پاسخهای مناسب به موقعیتهای اجتماعی مختلف را بیابند و در حافظه خود ذخیره کنند. زمانی که موقعیت مشابهی پیش بیاید آنها از حافظه خود برای انتخاب رفتار مناسب استفاده میکنند. این استراتژی مشکلاتی دارد. فرد در واقع یک پاسخ خاص در یک موقعیت خاص را یاد میگیرد و طبعا اگر موقعیت تغییر کند نمیتواند موفق شود. با تهران اتیسم همراه باشید تا یک تکنیک بهتر بیاموزید.
آیا استراتژی بهتری وجود دارد؟
یک استراتژی دیگر برای یادگیری مهارتهای اجتماعی، خودآموزی درباره دلایل موجود در پس تعاملات اجتماعی و انتظارات افراد از موقعیتها است. با این روش وقتی موقعیت خاصی پیش بیاید فرد با کنار هم گذاشتن دانش خود درباره دلایل و موقعیتها، پاسخ مناسب را انتخاب میکند. البته کسب مهارت اجتماعی از این طریق نیز زمانبر و تدریجی خواهد بود و هرگز یک شبه اتفاق نمیافتد. به مرور زمان و با تمرین زیاد این نحوه تصمیمگیری مثل زبان دوم و بخشی از طبیعت ثانویه فرد میشود.
این استراتژی چه مزیتهایی نسبت به ذخیره موقعیتها و پاسخها در حافظه دارد؟
برای حفظ کردن، زمان خیلی بیشتری لازم است صرف شود چون تعداد موقعیتها خیلی بیشتر از تعداد قواعد اجتماعی است و با این حال موفقیت کمتری هم حاصل میشود. فرد از نگه داشتن لیست بلند بالای موقعیتها در حافظه بینیاز میشود و حتی در موقعیتهایی که هرگز مشابه آن را تجربه نکردهاست میتواند به کمک دانش قبلی و منطق خود، اقتضائات را حدس بزند.
برای خودآموزی درباره چراییهای روابط اجتماعی چه تکنیکهایی وجود دارد؟
مشاهده تعاملات اجتماعی و فکر کردن به تعدادی حدس احتمالی درباره انتظارات افراد.
گفتگو با دوستان و اعضای خانواده درباره انتظارات اجتماعی و دلایل در پس تعاملات.
پرسیدن از خود و فکر کردن به اینکه افراد چه انتظاری از یک موقعیت دارند.
مطالعه کتاب
گردآوری و ترجمه: هانیه قاسمی، فاطمه مسرور، ارزیاب مرکز تهران اتیسم