اسکندری, ح. پوراعتماد, م. حبیبی عسگرآباد, م. مظاهریی تهرانی, “اثربخشی مداخله سبک‌های پردازش حسی بر افزایش خودکارآمدی والدگری و رابطه والد-کودک در کودکان با اختلال طیف اتیسم” , تعلیم و تربیت استثنایی, نسخه ۱, صفحات:۱۴-۲۱, ۱۳۹۵.
چکیده:
زمینه: پردازش حسی فرآیندی است که طی آن نظام عصب‌شناختی درون‌دادهای عصبی را دریافت کرده و به آن پاسخ می‌دهد. در برخی شرایط بالینی، مانند اختلال طیف اتیسم، پردازش‌های حسی مختل می‌شوند. اختلال اتیسم نوعی اختلال عصب‌تحولی با نقص در ارتباطات، تعاملات اجتماعی و الگو‌های رفتاری یا علایق تکراری است. خودکارآمدی والدینی به این اشاره دارد که والدین چقدر نسبت‌به اداره‌کردن مشکلات کودکان‌شان اعتمادبه‌نفس دارند. والدین کودکان با اختلال طیف اتیسم در مقایسه با والدین کودکان عادی با سطوح بالاتر استرس مواجه هستند و رابطه والد-کودک با مشکلات بیشتری مواجه می‌شود.
روش: نمونه پژوهش ۸نفر از مراجعانی بودند که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند. در ابتدا پرسش‌نامه پروفایل حسی، مقیاس خوداثرمندی والدینی و مقیاس رابطه والد-کودک تکمیل شد. پس از آن مادران مداخله حسی را دریافت و روی کودک اجرا کردند. داده‌ها با استفاده از روش استاندارد میانگین و درصد بهبودی تحلیل شد.
یافته‌ها: درصد بهبودی پس از پایان مداخله در مرحله پیگیری برای هر کدام از مقیاس‌ها محاسبه شد. درصد بهبودی به‌طور میانگین برای خودکارآمدی والدگری ۴۵/۱۹- درصد و برای رابطه والد-کودک ۲۲/۷- درصد است. به‌طور کلی افزایش معناداری در هیچ کدام از ۲مقیاس مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: مداخله پردازش حسی تاثیری در افزایش خودکارآمدی والدگری یا رابطه والد-کودک ندارد. به این معنا که بهبودی که به علت مداخله پردازش حسی در عملکرد حسی کودکان با اختلال طیف اتیسم ایجادشد، منجربه افزایش خودکارآمدی مادر یا بهبود رابطه مادر و کودک نخواهد شد.