نویسنده مقاله: دکتر محمد کیانی – تهران اتیسم
در دنیایی که تصویرسازی از اوتیسم هنوز با کلیشه‌های متعددی همراه است، سریال The Good Doctor (دکتر خوب) تولید سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۴ از شبکه ABC آمریکا، قدمی نوآورانه و تاثیرگذار برای معرفی چهره‌ای متفاوت از توانمندی در بستر اتیسم برداشته است. این سریال، با تمرکز بر زندگی یک پزشک جوان در طیف اوتیسم، نه‌تنها مخاطبان عمومی، بلکه به‌ویژه والدین کودکان دارای اتیسم را به تامل و امید دعوت می‌کند. با تهران اتیسم همراه باشید تا مرور کوتاهی بر این سریال و اهمیت تماشای آن داشته باشیم.
داستانی فراتر از یک درام پزشکی
قهرمان اصلی سریال دکتر خوب، دکتر «شان مورفی» است. یک جراح با استعداد خارق‌العاده و حافظه‌ای بی‌نظیر که دارای اوتیسم است. داستان با برش‌هایی از کودکی او آغاز می‌شود، چالش‌های زیادی در ارتباط‌گیری، درک زبان بدن، تعاملات اجتماعی و عدم پشتیبانی و درک از سوی پدر خانواده.
داستان اما از جایی آغاز می‌شود که او با پشتیبانی‌های فراوان یک نیکوکار دوران کودکی و نوجوانی را گذرانده و توانسته به عنوان یک پزشک فارغ التحصیل شود و حالا به دنبال آغاز دوره تخصص پزشکی است.
به زودی در سریال خواهیم دید که استعدادهای استثنایی‌اش در درک ساختار بدن انسان، تجزیه و تحلیل پزشکی و دقت در جزئیات، او را به یکی از برجسته‌ترین پزشکان جوان تبدیل می‌کند. هر چند این بخش مهم داستان نیست!
سریال ما را وارد دنیای شان می‌کند؛ جهانی که در آن صداها، نورها، اضطراب‌های اجتماعی و سوء‌برداشت‌ها، هر روز او در یک آزمون و چالشی بزرگ قرار می‌دهد. اما در میان این چالش‌ها، شان راه خود را پیدا می‌کند، رشد می‌کند و اطرافیان را نیز به بازنگری در قضاوت‌هایشان وا‌می‌دارد.
اوتیسم نه به‌عنوان مانع، بلکه به‌عنوان ویژگی
یکی از نقاط قوت این سریال، نحوه‌ی روایت اتیسم است. برخلاف بسیاری از آثار تلویزیونی و سینمایی که یا فرد اوتیسم را فردی عجیب با استعدادهای خارق‌العاده نمایش می‌دهند و یا بر عکس، در پی نمایش ناتوانی‌ها هستند، سریال The Good Doctor به دنبال نگاهی متعادل است. این سریال نشان می‌دهد که با وجود محدودیت‌های ارتباطی، فرد دارای اوتیسم می‌تواند در بالاترین سطوح حرفه‌ای موفق باشد.
برای والدینی که فرزندشان با چالش‌های اوتیسم زندگی می‌کند، دیدن این تصویر واقعی از رشد و موفقیت فردی می‌تواند تجربه‌ای الهام‌بخش و آموزنده باشد. شان مورفی، نماد امید است— نه به‌معنای نادیده‌گرفتن سختی‌ها، بلکه به‌معنای باور به پتانسیل‌های نهفته افراد دارای اتیسم و ارزشهای فراهم‌کردن بستر مناسب برای رشد این استعدادها
دکتر خوب و تنوع عصبی
یکی از مفاهیم مهمی که در سال‌های اخیر توجه بیشتری در حوزه روان‌شناسی و علوم اعصاب به خود جلب کرده، «نورودایورسیتی» یا تنوع عصبی است. این مفهوم بر این اصل استوار است که تفاوت‌های مغزی مانند اتیسم، ADHD، دیسلکسی (اختلال خواندن) و سایر تفاوت‌های عصبی، نه بیماری یا نقص، بلکه بخشی طبیعی از تنوع انسان هستند. نورودایورسیتی می‌کوشد نگاه جامعه را از «درمان» به «درک»، «پذیرش» و «توانمندسازی» تغییر دهد.
سریال دکتر خوب در عمل نمونه‌ای از نمایش نورودایورسیتی است. شخصیت شان مورفی نه به‌عنوان فردی نیازمند ترحم، بلکه به‌عنوان پزشکی با رویکردی منحصربه‌فرد نسبت به مسائل پزشکی معرفی می‌شود. این سریال به مخاطب نشان می‌دهد اگر جامعه بتواند فضا را برای مشارکت همه افراد فراهم کند، توانایی و خلاقیت در ذهن‌هایی با ساختار متفاوت شکوفا می‌شوند.
چنین روایتی می‌تواند برای والدین کودکان در طیف اوتیسم بسیار الهام‌بخش باشد چرا که آن‌ها را تشویق می‌کند فراتر از برچسب‌ها و محدودیت‌های رایج، به توانمندی‌ها، استعدادهای نهفته و ویژگی‌های منحصربه‌فرد فرزند خود نگاه کنند.
وقتی والدین با افتخار و آگاهی، اوتیسم فرزندشان را بپذیرند و آن را پنهان نکنند، این پیام مهم را به اطرافیان و جامعه منتقل می‌کنند که تنوع عصبی بخشی طبیعی از انسان بودن است. چنین پذیرشی، زمینه‌ساز درک متقابل، تعامل سالم و کاهش تبعیض‌های اجتماعی خواهد شد.
از سوی دیگر، فراهم‌کردن فرصت‌هایی برای شکوفایی توانایی‌های خاص این کودکان، خواه در زمینه‌های هنری، تحلیلی، فنی یا اجتماعی، نیازمند حمایت آگاهانه از سوی خانواده، مدرسه و جامعه است. نمایش چنین الگویی در سریال The Good Doctor یادآور این حقیقت است که با شناخت، پذیرش و پرورش درست، مسیر رشد و موفقیت برای همه، حتی با تفاوت‌های عصبی، قابل ترسیم است.
سخن پایانی
سریال The Good Doctor تنها یک داستان سرگرم‌کننده نیست، بلکه فرصتی است برای تامل در مورد چگونگی برخورد ما با تفاوت‌ها، به‌ویژه در مورد اوتیسم. این مجموعه می‌تواند والدین را یاری دهد تا با چشمی بازتر و دلی گرم‌تر، فرزندان خود را در مسیر زندگی همراهی کنند.
دیدن این سریال برای همه، به‌ویژه خانواده‌هایی که با چالش‌های اوتیسم آشنا هستند، توصیه می‌شود؛ چرا که شاید در دل داستان‌های پزشکی‌اش، بتوان روزنه‌هایی از امید، الهام و درک عمیق‌تر نسبت به جهان اتیسم یافت.
در پایان، لازم به یادآوری است که سریال The Good Doctor محصول فرهنگی آمریکاست و مانند بسیاری از آثار نمایشی غربی، برخی از موضوعات، روابط بین‌فردی یا سبک زندگی شخصیت‌ها ممکن است با ارزش‌ها، سنت‌ها و باورهای فرهنگی خانواده‌های ایرانی همخوانی کامل نداشته باشد. افراد می‌توانند با دقت و گزینش، قسمت‌هایی از سریال را که با معیارهای شخصی یا خانوادگی‌شان همسو نیست، نادیده بگیرند یا از تماشای آن صرف‌نظر کنند، بی‌آن‌که لطمه‌ای به پیام اصلی و الهام‌بخش سریال وارد شود.
توجه داشته باشید که این سریال برای تماشای بزرگسالان ساخته شده و به‌هیچ‌وجه برای نمایش به کودکان مناسب نیست.