امروز برای ما در مرکز تهران اتیسم، یکی از زیباترین و به‌یادماندنی‌ترین روزها بود. روزی که سه کودک زیبا، با لبخند و شوق، شمع‌های کیک ترخیص خود از خدمات آموزشی-درمانی مرکز را فوت کردند. کودکانی که روزی با چالش‌های جدی وارد مسیر آموزش و درمان شدند، حالا با پیشرفت‌های چشمگیر و تلاش بی‌وقفه، به نقطه‌ای رسیده‌اند که می‌توانند با قدم‌هایی استوارتر مسیر رشد و پیشرفت را ادامه دهند. لحظه‌ی کنار هم بودنشان، نگاه‌های پر از شادی مادرانشان و هیجان کوچکشان برای فوت کردن شمع‌ها، گواه راهی است که با صبر، عشق و پشتکار پیموده شد.
در این مسیر، بیش از هر چیز باید از والدین به ویژه مادرانشان قدردانی کرد. مادرانی که قهرمانان بی‌ادعا هستند. مادر س.ش، با صبر و تلاش خستگی‌ناپذیر، همیشه برای فرزندش پناهی امن بود و با لبخندش امید را زنده نگه داشت. مادر ما.ب، با پشتکار و کوشش مداوم، هر روز مانند کوهی استوار در کنار فرزندش ایستاد و تسلیم هیچ سختی نشد و مادر م.ب، با محبت و تلاش عاشقانه، مسیر یادگیری را برای فرزندش به سفری شیرین و دلنشین تبدیل کرد. این جشن، در حقیقت جشن تلاش و عشق همین مادران استوار است.
آرزوی ما برای این سه فرشته کوچک (م.ب، ما.ب و س.ش)، آینده‌ای روشن، پر از موفقیت و آرامش است. آینده‌ای که در آن استعدادهایشان شکوفا شود و با اعتماد به نفس در مسیر زندگی قدم بردارند.
این امید را به همه‌ی والدین عزیز مرکزمان می‌دهیم که هر روز، هر تلاش و هر صبر شما می‌تواند دری به سمت پیشرفت و تغییر باشد. این جشن نه فقط برای این سه کودک، بلکه برای همه‌ی خانواده‌هایی است که باور دارند: امید همیشه زنده است.
۳۰ شهریورماه ۱۴۰۴
دکتر محمد کیانی، مرکز تهران اتیسم