وقتی همه حواس درگیر نیستند، غذا خوردن برای انسان آن چنان جذاب نخواهد بود. به همین جهت در کودکانی که مبتلابه یکی از اختلالات عصب رشدی هستند از آنجایی که به احتمال زیاد دارای مشکلات حسی نیز می‌باشند، غذا خوردن می‌تواند چالش بر انگیز باشد. در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا درباره اختلالات عصبی رشدی و موضوع غذا و حواس بیشتر بدانیم.
کودکان دارای اختلالات عصبی رشدی (همچون اتیسم، بیش فعالی و دیگر اختلالات) معمولا با غذا مبارزه می‌کنند. این مشکل ناشی از حساسیت در یک یا چند حس است. همانطور که می‌دانید همه حواس در اشتها و قدردانی ما برای غذا دخیل هستند. برای روشن تر شدن موضوع مثال‌های زیر را ببینید:
- حس بویایی: بوی غذا برای احمد بسیار قوی و مشمئز کننده است. ولی برای رضا بسیار ضعیف است.
- حس بینایی: ظاهر غذا برای پدرام “هممم، خیلی خوبه” ولی برای رایان “وای بد بنظر می‌رسه”
- حس لامسه: “شایان پسرم حتی نمی‌خواهد غذای مقابلش را بردارد!”
- حس شنوایی: “صدای چاقو و چنگال حواس نازنین دخترم را پرت می‌کند!”
- حس چشایی: “بهار دخترم حتی نمی‌خواهد یک غذای جدید را امتحان کند”
- حس عمقی: “من متوجه نمی شوم. ویهان به طور مداوم بی‌قرار می‌شود و نمی‌تواند در طول یک وعده غذایی کامل بنشیند”
پاسخ کودک شما به این بستگی دارد که هر کدام از این حواس در چه درجه‌ای قرار دارند:
- بیش از حد حساس است.
- خیلی خوب است.
- کم حساسیت.
- این حس تقریباً وجود ندارد.
در عین حال، کودکان دارای اختلالات عصب رشدی (با مشکلات حسی) معمولا دارای سیستم گوارشی و ایمنی ضعیف یا پرکار هستند. در نتیجه، عواقب بعد از غذا می‌تواند شامل انواع مختلفی از ناراحتی‌های گوارشی، درد شکم، یبوست مزمن یا اسهال مکرر، گرفتگی دهان، رفلاکس و حتی استفراغ روزانه باشد. در حالی که برای والدین این ممکن است فقط یک مشکل دیگر در کنار اتیسم، ADHD یا هر چیز دیگری باشد، در واقعیت زیاد پیش می‌آید که مشکلات گوارشی بخشی از داشتن یک اختلال عصبی رشدی است.
اگر کودک شما دارای هرکدام از این مشکلات است می‌توانید با کارشناسان مرکز تهران اتیسم موضوع را مطرح نمایید.
گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی
بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی