برگزاری چهاردهمین جلسه بازآموزی مربیان مرکز

چهاردهمین دوره بازآموزی در دو بخش؛ مرکز و پارک قیطریه برگزار شد.

طرح جلسه چهاردهمین دوره بازآموزی- جمعه ۵/۲/۱۳۹۳

اهداف جلسه:

· آشنایی با تغییرات و معرفی رسمی افراد جدید (سمت و شرح وظایف)

· آموزش (در زمینه افزایش حرکت، افزایش شهود، بازی، خلاقیت، شادی- کنترل مشکلات رفتاری)

· افزایش تعلق و تعهد گروهی و لذت بردن

· مطرح شدن مسائل و دغدغه ها رودررو و جلوگیری از ایجاد و ترویج شایعات و بدگویی‌ها حتی تشکر

· افزایش آگاهی عمومی / تبلیغ

 

برگزاری سیزدهمین جلسه بازآموزی مربیان مرکز

طرح جلسه سیزدهمین دوره بازآموزی- جمعه ۱۲/۷/۱۳۹۲

اهداف جلسه:

· آشنایی با تغییرات و معرفی رسمی افراد جدید (سمت و شرح وظایف)

· آموزش (در زمینه افزایش حرکت، افزایش شهود، بازی، خلاقیت، شادی، برنامه بزرگسالان ASD، استفاده از روش تصویری)

· افزایش تعلق و تعهد گروهی و لذت بردن

· مطرح شدن مسائل و دغدغه ها رودررو و جلوگیری از ایجاد و ترویج شایعات و بدگویی‌ها حتی تشکر

· افزایش آگاهی عمومی / تبلیغ

 

 


 

آموزش توالت (۱۳۹۳)

دوره ی آموزش توالت از روز شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه در مرکز برگزار خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر با شماره ۸۸۶۳۳۷۱۵ تماس بگیرید.

هزینه این دوره برای کودکانی که از این مرکز خدمات می گیرند ۲۰۰ هزار تومان و برای کسانی که خدماتی از مرکز دریافت نمی کنند ۳۵۰ هزار تومان می باشد.

 


 

روند آموزش توالت به کودکان مبتلا به اتیسم

مراحل آموزش توالت (کنترل ادرار) به کودکان مبتلا به اختلالات اتیستیک و سایر تأخیرهای رشدی

آمادگی: کودک مدت طولانی بتواند بنشیند.

روش کار:

یک یا دو روز قبل از شروع آموزش مایعات و مشوق های مورد علاقه کودک را قطع کنید تا بتوانید ارزش مشوق ها و میزان خوردن مایعات را در طول دوره آموزش بالا ببرید.

مرحله اول:

۱) کودک را بر روی دستشویی قرار دهید و با قرار دادن چهارپایه زیر پای کودک ترس از نشستن کودک را کاهش دهید.

۲) ابتدا تابلویی برای روند فعالیت تهیه کنید و سپس تصویر مراحل کار را بر روی آن نقاشی کنید. مثلاً اول می نشینیم بعد حباب بازی می کنیم.

۳) هر ۲ تا ۳ دقیقه کودک را با مایعاتی که دوست دارد به خاطر خوب نشستن تشویق کنید.

۴) فعالیت های مختلفی را جهت سرگرمی کودک در محیط توالت انجام دهید، اما نه آنقدر که حواس کودک را از علائم بدنی دفع ادرار دور کند.

۵) با استفاده از داستان های اجتماعی تمامی مراحل کار را به صورت ساده توصیف کنید.

۶) با در اختیار قرار دادن نشانه های تصویری و هدایت های آموزشی می توان از کودک در انجام فعالیت حمایت کرد. برنامه تصویری با یادآوری این نکته که کودک در زمان های خاص می تواند به دستشویی برود به او کمک می کند که روش استفاده از دستشویی را ادامه دهد.

اگر کودک کلام ندارد، می توان با استفاده از کارت های تصویری برای نشان دادن نیاز کودک به دستشویی او را هدایت کرد. تصاویری که به صورت خاص نیازهای کودک را نشان دهد.

۷) زمانی که کودک ادرار کرد باید با استفاده از با ارزش ترین مشوق و به میزان زیاد او را تشویق کنید و اجازه دهید که کودک برای مدتی آموزش را رها کرده و به فعالیتی که دوست دارد بپردازد. (حدود ۱۰ دقیقه) ولی مهم است که کودک در این مدت در محیط دستشویی بماند.

مشوق ها:

* مشوق های توصیف کننده: جملاتی مثل آفرین، خیلی خوبه و …

* مشوق های غیرکلامی: حالات چهره ای، دست زدن، علامت های مختلف برای انجام موفقیت آمیز کار

* انجام فعالیت موردعلاقه کودک

* تهیه چارت، ستاره، اقتصاد ژتونی

* مشوق های خوراکی

۸) بعد از ده دقیقه کودک باید دوباره به توالت بازگردد و همین روش را دوباره ادامه دهید.

۹) اگر زمان زیادی سپری شد و هیچ اتفاقی نیفتاد و کودک دچار خستگی شد اجازه دهید که برای چند دقیقه بلند شود ولی همچنان در محیط دستشویی بماند و بعد از چند دقیقه برگردد و روی توالت بنشیند. مهم است که این زمان، کوتاه بوده و طی آن کودک را به صورت دقیق زیر نظر داشته باشید.

۱۰) برای اینکه کودک رفتارها و عملکردهای مناسب را یاد گرفته و نشان دهد می‌توان از داستان‌های اجتماعی استفاده کرد.

* داستان های اجتماعی:

– از داستان های کوتاه و تصاویر مشخص استفاده کنید.

– داستان ها باید از دیدگاه کودک نوشته شود.

– از داستان هایی که ساده­ است و فقط به یک موضوع می­پردازد استفاده کنید. مثل رفتن به مدرسه، میهمانی و …

– از داستان هایی استفاده کنید که اطلاعات و جزئیات دقیقی در مورد اتفاقاتی که در موقعیت های مختلف رخ می دهند، به کودک ارائه دهند.

– در داستان هایی که استفاده می کنید، پیشنهاداتی در مورد عملکرد مناسب در موقعیت های گوناگون به کودک ارائه شود.

– از داستان هایی استفاده کنید که توضیح دهد که چرا کودک باید عملکرد خاصی را به صورت مدل خاصی داشته باشد.

* معیارهای پیشرفت برنامه:

هنگامی که به این نتیجه رسیدید که کودک متوجه رابطه مشوق گرفتن و دستشویی کردن شده است به سمت مرحله بعدی حرکت کنید.

مرحله دوم:

– کودک را بدون لباس روی یک صندلی کنار توالت قرار دهید.

– هر ۲ تا ۳ دقیقه به خاطر نشستن روی صندلی به او مشوق دهید و منتظر شوید تا خودش برای ادرار کردن از روی صندلی بلند شده و روی توالت بنشیند.

– بسیار مهم است که هنگام بروز علائم هیچ کمکی به کودک نکنید زیرا امکان ایجاد وابستگی شدید کودک به کمک شما وجود دارد.

– وقتی ادرار کردن روی توالت با موفقیت انجام شد.

A) کودک باید به میزان زیادی تشویق شود.

B) کودک می تواند از دستشویی خارج شده و برای مدت کوتاهی به فعالیت مورد علاقه خود بپردازد.

C) صندلی باید کم کم از توالت دور شود.

D) یک لباس در هر مرحله اضافه می شود.

* اگر کودک بدون اینکه روی توالت بنشیند ادرار کرد:

A) اگر متوجه علائم دفع شدید کودک را با عجله روی توالت نبرید (به دلیل ایجاد وابستگی)

B) کودک باید اعضای بدن، لباس های خیس و محیطی که این اتفاق در آنجا رخ داده را تمیز کند.

C) باید دوباره مراحل کار و استفاده صحیح از دستشویی با کودک مرور شود (تقریباً ۵ بار)

D) در هر مرحله ای که هستید، صندلی یک مرحله به عقب برگردد.

E) در هر مرحله ای که هستید یکی از لباس ها کم می شود.

مرحله سوم:

زمانی که کودک به صورت کلی لباس پوشیده و از دستشویی دور است:

– هر ۳۰ دقیقه کودک را چک کنید که لباسش تمیز و خشک باشد و به این خاطر که لباسش خشک است، او را تشویق کنید.

– اگر حادثه ای اتفاق افتاد به مرحله دوم باز گردید.

– اگر کودک در توالت ادرار کرد بسیار او را تشویق کنید و به تدریج فاصله بین دو چک کردن را افزایش دهید.

** برای اینکه این آموزش به صورت عادت در آید نکات زیر را مدنظر قرار دهید:

۱) برنامه دستشویی رفتن کودک را مشخص کنید.

۲) برنامه را با خود کودک ۲ تا ۳ بار در روز مرور کنید.

لازم است هر فردی که با کودک کار می‌کند از برنامه دستشویی کودک آگاه باشد تا در نتیجه آن آموزش به صورت پایدار و یک شکل پیش رود.

۳) ۱۵ دقیقه قبل از زمان مشخصِ دستشویی رفتن معمول، کودک را به توالت ببرید.

۴) کودک را بدون لباس روی توالت قرار دهید و هر ۲ تا ۳ دقیقه به خاطر خوب نشستن او را با مشوق های مختلف و معایعات زیاد تشویق کنید.

۵) وقتی کودک ادرار کرد باید او را به مقدار زیادی تشویق کنید و اجازه دهید محل دستشویی را ترک کرده و فعالیت مورد علاقه خود را انجام دهد.

۶) اگر کودک ظرف ۳۰ دقیقه ادرار نکرد به او اجازه دهید که به فعالیت قبلی که در حال انجام آن بود بازگردد.

۷) هر یک ساعت کودک را به دستشویی ببرید و تا زمانی که ادرار کند این روند را ادامه دهید.

۸) اگر حادثه ای خارج از جلسه آموزش توالت اتفاق افتاد به شرح زیر عمل کنید:

– کودک باید اعضای بدنش را تمیز کند، لباسهایش را تعویض کند و محیط دستشویی را نیز تمیز کند.

– استفاده صحیح از توالت را حدوداً ۵ بار با کودک مرور کنید.

 

 

تهیه و تنظیم: خانم پیروزنیا و خانم روح­بخش

مرکز روزانه درمان و توانبخشی اختلالات نافذ رشد ـ اتیستیک

 

 

 

اتیسم

تشخیص زودهنگام اتیسم از طریق مشخصه های صوتی

در پژوهشی که توسط جناب آقای ابراهیمی مطلق تحت نظارت جناب آقای دکتر مرادی و جناب آقای دکتر پوراعتماد با همکاری مرکز ساماندهی و درمان اختلالات اتیستیک انجام گرفت یک الگوی تشخیصی برای احتلالت طیف اتیسم با استفاده از مشخصه های آوایی کودکان ساخته شد.

 

 


 

ساخت ربات هوشمند برای تشخیص اتیسم در مرکز

در پژوهشی که توسط سرکار خانم سرور اختیاری و با همکاری مرکز ساماندهی و درمان اختلالات اتیستیک انجام گرفت، ربات هوشمندی به منظور تشخیص اختلالات طیف اتیسم بر اساس الگوی حرکات طراحی و ساخته شد.

 

 


 

جشن موسیقی

جشن موسیقی مرکز در تاریخ ۱۸ تیر، ساعت ۱۷ تا ۱۹ در محل تشکیل کلاس های مرکز برگزار می شود

اجرای طرح ارزیابی و برنامه ریزی گروهی در مرکز

به منظور افزایش کیفیت خدمات درمانی به کودکان مبتلا به اتیسم، طرح ارزیابی و تدوین برنامه درمانی هر کودک توسط تیم کارشناسان، مدتها پیش به معاونت محترم توانبخشی سازمان بهزیستی تقدیم شد. در این طرح، برنامه درمانی هر کودک با نظارت و مشورت روانشناس، کاردرمانگر، گفتاردرمانگر، والد/ین، مربی و در صورت لزوم حرکت­درمانگر یا پزشک، تدوین می­شود. و ارزیابی کودک توسط کارشناس دیگری به جز برنامه­نویس انجام می­گیرد.

لازم به ذکر است که این روش برنامه­نویسی و ارزیابی، مدتهاست که در مراکز معتبر کشورهای پیشرفته (مثلاً مرکز اتیسم کالیفرنیا)، اجرا می­شود. ولی در کشور ما به دلیل مضیقه­های مختلف نظیر قلّت کارشناسان اتیسم، هزینه­ها و… تا این اواخر قابل اجرا نبوده است. خوشبختانه پس از طرح این موضوع در معاونت محترم توانبخشی سازمان بهزیستی و برگزاری چندین جلسه کارشناسی، که آخرین آنها مورخ ۲۴/۷/۱۳۹۱ در مرکز ما و با حضور: خانم­ها دکتر صالحی، دکتر رادفر، دکتر خوشابی، دکتر امیری؛ آقای دکتر علاقبندراد از انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان؛ خانم دکتر منصوری از معاونت­ توانبخشی سازمان بهزیستی؛ خانم دکتر چیمه از مرکز اتیسم به­آرا و آقای دکتر پوراعتماد از مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک برگزار شد، این طرح مورد تصویب قرار گرفت تا در همه­ی مراکز اتیسم کشور اجرا شود.

هر چند این طرح مستلزم نظارت کارشناسان بیشتر بر روند درمان یک کودک است و در نتیجه کار و بار مالی اضافه­ای برای مراکز اتیسم به دنبال خواهد داشت، دو دست­آورد مهم برای کودکان دارد:

۱. تدوین برنامه درمانی هر کودک توسط تیمی از کارشناسان، باعث غنی شدن برنامه می­شود. و بیش از پیش کودکان را نسبت به برنامه­های جانبی و غیرضروری بی­نیاز می­سازد.

۲. ارزیابی برنامه درمانی توسط کارشناس دیگر، بر اعتبار روند ارزیابی و تدوین برنامه بعدی می­افزاید.

امید است که با کمک کارشناسان، مربیان، والدین و متخصصین حوزه اتیسم، با اجرای این طرح، بر کیفیت خدمات درمانی کودکان مبتلا به اختلالات اتیستیک افزوده شود. ضمناً تاکنون سعی شده است که این شیوه برای خانواده بار مالی نداشته باشد.

 


 

عدم وجود رابطه­ بین اتیسم و خشونت از پیش برنامه‌ریزی شده

بعد از حادثه دل خراش در مدرسه ابتدایی سندی هوک[۱] که به کشته شدن ۲۶ نفر منجر شد، از ابتلای عامل این جنایت به اختلال­های طیف اتیسم صحبت شد. چنین مسائلی زمینه­ای را برای زدن برچسب­هایی به این گروه از بیماران فراهم آورده است. اتیسم هرگز علت جنایت­های از پیش برنامه­ریزی نیست. در مطالعه گاناسکاران و چاپلین[۲] (۲۰۱۲)مشخص شد که شیوع این نوع جنایت­ها در جمعیت افراد مبتلا به اتیسم نسبت به جمعیت کلی بالاتر نیست.

البته در صورتی که علاوه بر اتیسم همبودی با اختلال­های دیگر وجود داشته باشد، خطر وقوع جنایت افزایش می­یابد. در مطالعه نیومن و قازیودین[۳] (۲۰۰۸) افراد مبتلا به سندرم آسپرگر که رفتارهای مجرمانه­ای داشته­اند بررسی شدند. محققان دریافتند که در اغلب این افراد یک اختلال روانپزشکی نیز همراه با این سندرم وجود داشته است.

بسیاری از مطالعه­ها نشان داده­اند که افراد مبتلا به اتیسم بیش از اینکه عامل جنایت باشند، قربانی جرایم هستند. رفتارهای آسیب­زننده این افراد اغلب واکنش به ناکامی یا تهدیدهای محیطی است. این مطالعه­ها نه تنها ارتباط بین اتیسم و خشونت از پیش برنامه­ریزی شده را رد می­کنند بلکه بر این واقعیت که افراد مبتلا به این اختلال دسترسی محدودی به منابع حمایتی دارند صحه می­گذارند.

در شرایطی که چنین جنایتی رخ داده است بهترین کار آن است که به جای اتهام زدن و سرزنش کردن؛ تشخیص، حمایت­ها و سرویس­های مناسب در اختیار افراد مبتلا به اختلال­های طیف اتیسم قرار گیرد. تحقیقات نشان داده­اند مداخله زودهنگام برای کودکان مبتلا به اتیسم به طرز چشمگیری به نتایج مثبت می­انجامد. هر چند که در بسیاری از موارد عوامل گوناگونی مانع از این می­شود که والدین بتوانند چنین خدماتی را برای فرزندان خود فراهم آورند. ولی کمبود خدمات زودهنگام تنها مشکلی نیست که مورد توجه قرار دارد؛ بلکه این افراد به برنامه آموزشی و تربیتی نیاز دارند که بتواند آنها را برای انتقال به زندگی مستقل در بزرگسالی آماده کند.

به نقل از Disability blog

January 22, 2013

 

[۱] Sandy hook

[۲] Gunasekaran & Chaplin

[۳] Newman & Ghaziuddin