ثبت نام خدمات موسیقی درمانی برای کودکان دارای اختلالات رشدی از جمله اوتیسم، اختلالات یادگیری و کم‌توانی ذهنی در مرکز تهران اتیسم آغاز شد.
اگر می‌خواهید بیشتر درمورد موسیقی درمانی و تاثیر آن در بهبود علایم اختلال اتیسم، اختلالات یادگیری و دیگر اختلالات رشدی بدانید پیشنهاد می‌کنیم این مقاله از تهران اتیسم را مطالعه کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا ثبت‌نام با شماره ۰۲۱۸۸۶۳۳۷۱۵ تماس حاصل نمایید.
مرکز تهران اتیسم برگزار می‌کند: دوره مقدماتی آموزش دوچرخه سواری برای کودکان دارای اتیسم
یادگیری دوچرخه‌سواری برای کودکان دارای اوتیسم اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا علاوه بر تقویت مهارت‌های حرکتی و تعادل، به رشد اعتماد به‌نفس و استقلال آن‌ها کمک می‌کند. این فعالیت می‌تواند هماهنگی بین چشم و دست، توجه و تمرکز را افزایش دهد و فرصتی برای تجربه موفقیت‌های کوچک اما مهم فراهم کند.
از سوی دیگر، دوچرخه‌سواری یک فعالیت اجتماعی است که امکان تعامل با همسالان و شرکت در بازی‌های گروهی را فراهم می‌سازد. موضوعی که برای بهبود مهارت‌های ارتباطی کودکان دارای اتیسم بسیار ارزشمند است. همچنین این فعالیت فیزیکی به کاهش استرس و انرژی اضافی کمک کرده و می‌تواند به بهبود کیفیت خواب و تنظیم خلق‌وخو منجر شود.
مشخصات دوره
این دوره ویژه کودکان دارای اوتیسم ۴ تا ۱۰ سال است.
مدرس دوره آرزو بصیری مربی رسمی فدراسیون دوچرخه سواری و بازی و ورزش کودکان و مربی اتیسم
شروع از پاییز ۱۴۰۴
مکان پارک پردیسان
حضور والدین در زمان آموزش الزامی است.
برای دریافت اطلاعات بیشتر یا ثبت‌نام از ساعت ۱۶ تا ۲۰ با شماره ۸۸۶۳۳۷۱۵ تماس حاصل نمایید.
قطب عصب‌روانشناسی شناختی با همکاری مرکز تهران اتیسم، دهمین دوره کارگاه پیشرفته مربی در درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی (ABA) را با حضور جمعی از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان رشته‌های روانشناسی، مشاوره، علوم تربیتی و علاقه‌مندان برگزار کرد. این کارگاه طی ۳ روز (۷، ۱۳ و ۱۴ شهریور ۱۴۰۴) و در مجموع ۲۴ ساعت آموزشی در محل پژوهشکده علوم شناختی و مغز دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.
مدرس اصلی این دوره پروفسور حمیدرضا پوراعتماد بود و با حضور اساتیدی همچون دکتر سعید صادقی، دکتر اسماعیل شیری، دکتر افقی و جناب آقای رحمتی مباحث تخصصی کارگاه تکمیل شد.
شرکت‌کنندگان در این دوره با محورهای زیر به‌صورت نظری و عملی آشنا شدند:
شرکت‌کنندگان کارگاه ضمن ابراز رضایت از محتوای آموزشی و شیوه تدریس، از فرصت مشاهده عملی و اجرای برنامه‌های درمانی به‌عنوان نقطه قوت کارگاه یاد کردند. همچنین تبادل نظر با اساتید و دیگر همکاران این حوزه، بر غنای علمی و تجربی دوره افزود.
اگر علاقه‌مند به ثبت‌نام و حضور در کارگاه‌های حوزه اختلال طیف اتیسم هستید یا قصد دارید به عنوان حرفه تخصصی در این زمینه فعالیت کنید، می‌توانید در این صفحه از دوره‌ها و کارگاه‌های جدید باخبر شوید.
موسیقی درمانی یکی از رویکردهای نوین و موثر در بهبود مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و هیجانی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم و دیگر اختلالات رشدی است. موسیقی با ایجاد ریتم و الگوهای تکراری، به کودکان کمک می‌کند تا تمرکز بهتری داشته باشند و بتوانند ارتباط غیرکلامی موثرتری برقرار کنند. تحقیقات نشان داده است که استفاده از موسیقی می‌تواند بر کاهش اضطراب، افزایش تعامل چشمی و بهبود مهارت‌های زبانی در کودکان اتیسم نقش مهمی ایفا کند.
از سوی دیگر، موسیقی‌درمانی محیطی لذت‌بخش و انگیزشی برای کودکان فراهم می‌آورد که در آن می‌توانند احساسات خود را ابراز کنند و از طریق صدا و حرکت، تجربه‌ای متفاوت از ارتباط با دیگران داشته باشند. این روش علاوه بر تقویت مهارت‌های شناختی، باعث افزایش اعتماد به نفس و خودابرازی در کودکان می‌شود و می‌تواند مکملی موثر در کنار سایر درمان‌های تخصصی باشد.
مرکز تهران اتیسم با تکیه بر این رویکرد علمی و کاربردی، به ارائه خدمات موسیقی‌درمانی برای کودکان ۴ تا ۹ سال دارای اختلالات رشدی به ویژه طیف اتیسم (با عملکر بالا) می‌پردازد. در این برنامه‌ها، فضایی حمایتی و هدفمند ایجاد می‌شود تا رشد ارتباطی و هیجانی آنان تسهیل گردد. هدف ما کمک به کودکان برای دستیابی به کیفیت زندگی بهتر و توانمندسازی خانواده‌ها در مسیر درمان است. خدمات موسیقی درمانی در تهران اتیسم توسط روانشناس متخصص موسیقی ارائه می‌شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا ثبت‌نام می‌توانید از ساعت ۸ صبح تا ۸ شب با شماره ۰۲۱۸۸۶۳۳۷۱۵ تماس حاصل نمایید.
تاریخ به روز رسانی: ۴ شهریور ۱۴۰۴– ارزیابی اول
تهیه گزارش: دکتر محمد کیانی
۲۸ آذر ۱۴۰۲
محمدحسین عزیز تقریبا ۴ ساله بود که برای اولین بار و به دنبال نگرانی‌های خانواده از مشاهده علایم و نشانه‌های مختلف، به مرکز تهران اتیسم مراجعه کرد.
جلسه ارزیابی جامع با حضور گروهی از متخصصان مرکز برای محمدحسین عزیز آغاز شد.
در شرح حال کودک مشخص شد که محمدحسین از ابتدای تولد تا روز ارزیابی بصورت متناوب در معرض وسایل دیجیتال و تلویزیون قرار گرفته است، بعلاوه از ۲ سالگی نیز در طول روز تقریبا بطور کامل با محتوا و برنامه‌های کارتونی به زبان انگلیسی سرگرم بود.
کمبود مهارت‌های ارتباطی پایه (از جمله توجه اشتراکی، برگشت به اسم، دستورپذیری، تماس چشمی و…) در همان مراحل نخست ارزیابی مشاهده شد. محمدحسین همچنین رفتارهای کلیشه‌ای فراوانی داشت. رفتارهایی مانند راه رفتن مداوم، حرکت دادن وسایل، انجام بازی خاص با دست و… که همگی مشاهده و ثبت گردید.
سرانجام با پایان یافتن جلسه ارزیابی جامع، تشخیص اتیسم قطعی شد.
در ادامه جلسه با توجه به تشخیص اتیسم، وضعیت کودک و همچنین با توجه به این موضوع که محل سکونت خانواده امکان دریافت خدمات حضوری از مرکز تهران اتیسم را مقدور نمی‌ساخت، موارد زیر توصیه گردید:
خانواده در دوره‌های آموزشی شرکت کردند اما با توجه به محل سکونت نتوانستند مربی اتیسم مناسبی بیابند. به همین جهت به خانواده پیشنهاد شد که در اسرع وقت، با سیستم آموزشی مرکز تهران اتیسم که ویژه شهرستان‌های ایران است فرایند متمرکز آموزشی‌درمانی محمدحسین عزیز را آغاز کنند.
با این حال خانواده به دلایلی فرایند آموزش و توانبخشی کودک را بصورت جدی دنبال نکردند و خدماتی از مرکز تهران اتیسم دریافت نشد.
پس از گذشت یک سال در حالی که محمدحسین عزیز حالا حدودا ۵ سال داشت، خانواده مجدد به مرکز تهران اتیسم مراجعه کرده و درخواست ارزیابی مجدد کودک را داشتند.
با توجه به درخواست خانوده ارزیابی مجدد محمدحسین عزیز با حضور تیم متخصص مرکز انجام پذیرفت.
ارزیابی‌ها نشان داد که هرچند کودک یک سال بزرگتر شده است اما تغییرات اندکی در حیطه مهارت‌های پایه ارتباطی او اتفاق افتاده. محمدحسین همچنان کلام نداشت و مشکلات حسی فراوانی مشاهده می‌شد.
این بار با توجه درخواست خانواده برای دریافت خدمات، فرایند جامع آموزشی توانبخشی به شیوه ABA بصورت ۶ روز در هفته برای محمدحسین عزیز آغاز گردید.
۴ شهریور ۱۴۰۴
اولین جلسه ارزیابی پیشرفت کودک امروز برگزار شد. حالا نزدیک به ۸ ماه است که محمدحسین عزیز از خدمات مرکز تهران اتیسم استفاده می‌کند.
جلسه ارزیابی با حضور محمدحسین، خانواده، پروفسور پوراعتماد، ارزیاب کودک و همچنین خانم صنیعی مدیر مرکز آغاز شد. در جلسه با توجه به مشاهدات بالینی، رفتاری و قرائت گزارش‌های مربی کودک و ارزیاب، نتایج زیر به دست آمد:
محمدحسین در مهارت‌هایی مانند تماس چشمی، درک اشاره، توجه اشتراکی، تقلیدها و کلام، پیشرفت قابل توجهی داشته است. ناگفته نماند که کودک هنوز با گروه همسالان خود فاصله زیادی دارد اما با توجه به شروع دیرهنگام فرایند جامع آموزشی-توانبخشی، این پیشرفت‌ها قابل توجه و بسیار مثبت ارزیابی می‌شود.
همچنین کودک از نظر پیشرفت در مهارت‌های اصلی رشدی مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج مثبت بود (جزییات در صفحه ۲ آمده است)
در بخش پایانی جلسه موارد زیر برای ادامه مسیر آموزش و توانبخشی کودک پیشنهاد گردید:
جزییات بیشتر روند پیشرفت محمدحسین عزیز را با آمار و نمودار و همچنین از زبان مادر گرامی او در صفحه ۲ بخوانید و بشنوید.
نویسندگان: رسول رحمتی، دکتر محمد کیانی
در دهه ۱۹۶۰، اوتیسم هنوز اختلالی مرموز و ناشناخته بود. کودکان اغلب در کلاس‌های ویژه و جدا از همسالانشان آموزش می‌دیدند و بسیاری تصور می‌کردند که توانایی یادگیری آن‌ها محدود است. در این شرایط، آیوار لواس روانشناس بالینی دانشگاه UCLA ، کنجکاوی و دغدغه‌ای علمی پیدا کرد: آیا می‌توان با روش علمی و دقیق رفتار کودکان دارای اتیسم را تغییر داد و آن‌ها را در مسیر یادگیری عادی قرار داد؟ با تهران اتیسم همراه باشید تا مروری کنیم بر شکل گیری روش ABA.
لواس و تیمش با الهام از اصول رفتارگرایی به این نتیجه رسیدند که رفتارها می‌توانند با تقویت مثبت شکل بگیرند. بنابراین آن‌ها شروع کردند به ایجاد برنامه‌های آموزشی ساختارمند:
در سال ۱۹۶۵، لواس اولین برنامه درمان شدید و فشرده را آغاز کرد: کودکان به مدت ۴۰ ساعت در هفته تحت آموزش رفتاری قرار گرفتند، در محیط خانه و مدرسه، با حمایت والدین و تیم درمانی.
نتایج شگفت‌انگیز بودند: بسیاری از کودکان نه تنها مهارت‌های تحصیلی و اجتماعی را یاد گرفتند، بلکه توانستند وارد کلاس‌های عادی شوند و زندگی نزدیک به کودکان همسال خود داشته باشند.
این موفقیت‌ها در ادامه روش ABA را شکل داد و باعث شد این رویکرد به مرور در سراسر جهان به عنوان روش استاندارد و اثربخش آموزشی-درمان اوتیسم شناخته شود.
در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، ABA به شهرت زیادی رسیده بود و نتایج مثبت آن باعث شده بود والدین و متخصصان بسیاری به این روش روی بیاورند. اما در همان زمان انتقادها نیز بالا گرفت. در روش لواس در آن سال‌ها از تنبیه هم استفاده می‌شد. بسیاری می‌گفتند کودکان مثل “ربات” آموزش داده می‌شوند، فرصت بازی و خلاقیت ندارند و گاهی فشار زیادی تحمل می‌کنند. این انتقادها نقطه عطفی شد برای تغییر چهره ABA. در واقع چیزی که داریم درمورد آن صحبت می‌کنیم روش ABA کلاسیک است که دیگر کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
امروزه وقتی از ABA صحبت می‌کنیم، صحبت از ABA مدرنی است که به دنبال ارتقای کیفیت زندگی است، نه فقط کاهش رفتارهای مشکل دار. جلسات اغلب در بستر بازی، تعامل خانوادگی و موقعیت‌های طبیعی برگزار می‌شوند. به جای تمرکز وسواس‌گونه بر حذف رفتارهای خاص اتیسم، تلاش می‌شود معنای آن رفتارها فهمیده شود نه صرفا رفتاری که باید سرکوب شود. امروزه اخلاق درمان و احترام به هویت کودک در مرکز توجه قرار دارد و خانواده‌ها نقش اصلی در فرایند درمان پیدا کرده‌اند.
تغییرات عمده ABA از دهه ۱۹۶۰ تا به امروز را می‌توان بصورت زیر خلاصه کرد:
ما در مرکز تهران اتیسم مفتخریم که برنامه‌های ABA بر پایه‌ی یافته‌های علمی روز و در هماهنگی با آخرین رویکردهای دانشگاهی در جهان طراحی و اجرا می‌شود. هدف از این برنامه‌ها، ارائه‌ی مداخلاتی است که نه‌تنها بر اساس شواهد پژوهشی معتبر شکل گرفته است، بلکه با نیازها و شرایط فرهنگی و آموزشی ایران نیز همخوانی دارد.
اجرای این خدمات با همکاری متخصصان آموزش‌دیده و اساتید دانشگاهی صورت می‌گیرد که هر یک تجربه‌ای ارزشمند در حوزه تحلیل رفتار و کار با کودکان دارای اتیسم دارند. در این چارچوب، تلاش می‌شود فرایند درمان صرفا به آموزش مهارت‌های پایه محدود نشود، بلکه ارتقای کیفیت زندگی، تقویت ارتباطات اجتماعی و حمایت از خانواده‌ها نیز مدنظر قرار گیرد.
بدین ترتیب، کودکان فرصت می‌یابند تا در بستری علمی، امن و همدلانه مهارت‌های خود را پرورش دهند و خانواده‌ها نیز با بهره‌مندی از راهنمایی‌های تخصصی، نقش فعال و سازنده‌ای در این مسیر ایفا کنند.
مرکز تهران اتیسم در راستای ارائه خدمات آموزشی و توانبخشی به کودکان عرب‌زبان دارای اختلال اتیسم، از مربیان مسلط به زبان عربی و علاقه‌مند به کار با کودکان دعوت به همکاری می‌نماید.
متقاضیان پس از گذراندن دوره آموزشی تخصصی در این مرکز، فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز خواهند کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر به شماره واتس اپ ۰۹۳۳۱۴۲۵۹۲۷ پیام ارسال کنید (در واتس اپ).
در این انیمیشن به زبان ساده، دلایل برخی رفتارهای رایج در کودکان دارای اوتیسم، مانند پرهیز از تماس چشمی، تکان دادن دست‌ها یا حرکات تکراری، توضیح داده می‌شود. این محتوا کمک می‌کند تا علت این رفتارها را بهتر درک کرده و ارتباط موثرتری با کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم برقرار کنید.
دوبله شده توسط آقای آرمین ناصری برای تهران اتیسم
منبع ویدئوی اصلی: https://youtu.be/koMcqawOtLI?feature=shared
قطب عصب‌روانشناسی شناختی با همکاری مرکز تهران اتیسم برگزار می‌کند:
کارگاه پیشررفته مربی درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی ABA
مدرسین: پروفسور حمیدرضا پوراعتماد، دکتر سعید صادقی، دکتر اسماعیل شیری، دکتر افقی، آقای رحمتی
زمان برگزاری: روزهای ۷ شهریور (غیر حضوری) و ۱۳ و ۱۴ شهریور (حضوری)
مکان برگزاری: تهران، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، کلینیک توانبخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی
جزئیات دوره در پوستر آمده است.
نکات قابل توجه:
برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام در تلگرام به شماره ۰۹۳۳۵۳۷۴۳۳۵ یا آیدی kargahautism@ پیام دهید.
کارگاه‌ها و دوره‌های دیگر:
لیست کارگاه‌ها و دوره‌های مرکز تهران اتیسم
ترجمه: دکتر محمد کیانی
به تازگی نتایج یک پژوهش مهم در حوزه اتیسم در مجله معتبر نیچر به چاپ رسیده است. این مطالعه حاصل بیش از یک دهه تحقیق در زمینه ژنومیک اوتیسم به رهبری ترویانسکایا و همکارانش است که توسط بنیاد سایمونز، موسسه ملی سلامت ایالات متحده و اخیرا مرکز سلامت پرینستون پشتیبانی شده است. این پروژه با همکاری میان‌رشته‌ای در ژنومیک، روانشناسی بالینی، زیست‌شناسی مولکولی، علوم کامپیوتر، مدل‌سازی و زیست‌شناسی محاسباتی امکان‌پذیر شده (با مشارکت متخصصانی از مرکز سلامت دقیق پرینستون، موسسه فلت‌آیرون و SFARI).
این پژوهش گسترده چهار زیرگونه از اتیسم را معرفی می‌کند که با داده‌های بالینی و ژنومیک همخوانی دارد، به بسیاری از ابهامات گذشته در باره تاثیر وراثت در اتیسم پاسخ می‌دهد و مسیر جدیدی را برای ادامه پژوهش‌ها درباره شناخت اتیسم هموار می‌سازد. با تهران اتیسم همراه باشید تا این مقاله را مرور کنیم.
پژوهشگران دانشگاه پرینستون و بنیاد سایمونز موفق به شناسایی چهار زیرگونه بالینی و زیستی متمایز از اوتیسم شده‌اند. کشفی که گامی تحول‌آفرین در درک بنیان‌های ژنتیکی این اختلال و امکان مراقبت‌های شخصی‌سازی‌شده به شمار می‌رود.
این تیم اخیرا با تحلیل داده‌های بیش از ۵٬۰۰۰ کودک در مطالعه SPARK (پروژه‌ای درباره اوتیسم که توسط بنیاد سایمونز تامین مالی می‌شود)، از یک مدل محاسباتی برای گروه‌بندی افراد بر اساس ترکیب ویژگی‌های آن‌ها استفاده کرد. آن‌ها از رویکردی «فردمحور» بهره گرفتند که طیف وسیعی از بیش از ۲۳۰ ویژگی را در هر فرد در نظر می‌گرفت. ویژگی‌هایی از تعاملات اجتماعی گرفته تا رفتارهای تکراری و نقاط عطف رشد و نه صرفا ارتباط ژنتیکی با یک ویژگی خاص.
این رویکرد، کشف زیرگونه‌های بالینی مرتبط با اوتیسم را ممکن ساخت. زیرگونه‌هایی که پژوهشگران آن‌ها را به پروفایل‌های ژنتیکی متمایز و مسیرهای رشدی متفاوت مرتبط کردند و بدین ترتیب بینش‌های تازه‌ای درباره زیست‌شناسی زمینه‌ای اوتیسم به دست آمد. نتایج این مطالعه در جولای ۲۰۲۵ در مجله Nature Genetics منتشر شد.
اولگا ترویانسکایا، نویسنده ارشد مقاله، مدیر مرکز سلامت دقیق پرینستون، استاد علوم کامپیوتر و عضو موسسه لوئیس-سیگلر برای ژنومیک تلفیقی در پرینستون و همچنین معاون مدیر ژنومیک در مرکز زیست‌شناسی محاسباتی موسسه فلت‌آیرون در بنیاد سایمونز است. او می‌گوید: «درک ژنتیک اوتیسم برای آشکار ساختن سازوکارهای زیستی دخیل در این وضعیت، امکان تشخیص زودهنگام‌تر، دقیق‌تر و راهنمایی مراقبت‌های شخصی‌سازی‌شده حیاتی است».
مطالعه چهار زیرگونه از اتیسم را تعریف می‌کند: چالش‌های اجتماعی و رفتاری، اوتیسم ترکیبی با تاخیر رشدی، چالش‌های متوسط و اتیسم تحت تاثیر گسترده. هر زیرگونه دارای ویژگی‌های رشدی، پزشکی، رفتاری و روان‌پزشکی متمایز و مهم‌تر از آن، الگوهای متفاوتی از تغییرات ژنتیکی است.
برای دهه‌ها، پژوهشگران و متخصصان بالینی به دنبال تعاریف قوی از زیرگونه‌های اوتیسم بوده‌اند تا در تشخیص و مراقبت موثر باشد. اوتیسم به‌طور گسترده‌ای ارث‌پذیر شناخته شده است، با دخالت ژن‌های متعدد.
جنیفر فاس-فایگ، روانشناس بالینی در مرکز تحقیق و درمان اوتیسم سیور در مدرسه پزشکی آیکان در مانت ساینای و معاون علمی ارشد بنیاد سایمونز در طرح تحقیقاتی اوتیسم (SFARI)، می‌گوید: «اگرچه تست ژنتیکی هم‌اکنون بخشی از مراقبت استاندارد در اوتیسم است، با اینحال تاکنون این آزمایش‌ها برای حدود ۲۰٪ از افراد دارای اتیسم توجیه ژنتیکی ارائه داده‌است.» این مطالعه رویکردی متفاوت از تلاش‌های سنتی کشف ژن در پیش گرفته است، با شناسایی زیرگونه‌های قوی اوتیسم که با انواع خاصی از جهش‌های ژنتیکی و مسیرهای زیستی مرتبط هستند.
به عنوان مثال، کودکان در گروه چهارم (گروه تحت تاثیر گسترده) بیشترین نسبت جهش‌های نوپدید آسیب‌زا را نشان دادند (یعنی جهش‌هایی که از هیچ‌یک از والدین به ارث نرسیده‌اند) در حالی که گروه اوتیسم ترکیبی با تاخیر رشدی بیشتر حامل تغییرات ژنتیکی نادر ارث‌برده‌شده بودند. هرچند هر دو گروه در برخی ویژگی‌های مهم مانند تاخیر رشدی و ناتوانی ذهنی مشترک هستند، اما این تفاوت‌های ژنتیکی، سازوکارهای متفاوتی را در پس ارائه‌های کلینیکی مشابه سطحی نشان می‌دهد.
لیتمن می‌گوید: «این یافته‌ها به فرضیه‌های خاصی اشاره دارند که مسیرهای زیستی متفاوت را به ارائه‌های مختلف اوتیسم پیوند می‌دهند.»
علاوه بر این، پژوهشگران فرآیندهای زیستی متفاوتی را در هر زیرگونه شناسایی کردند. ناتالی زاوروالد، پژوهشگر موسسه فلت‌آیرون و دیگر نویسنده اصلی گفت: «ما تنها با یک داستان زیستی درباره اوتیسم روبه‌رو نیستیم، بلکه با چندین روایت متمایز سروکار داریم. این موضوع توضیح می‌دهد چرا مطالعات ژنتیکی پیشین غالبا ناکام بودند. مثل این بود که می‌خواستیم یک پازل را حل کنیم، در حالی‌که نمی‌دانستیم در واقع چندین پازل مختلف با هم مخلوط شده‌اند. ما نمی‌توانستیم الگوی ژنتیکی کامل را ببینیم تا زمانی که ابتدا افراد را بر اساس زیرگونه‌ها تفکیک نکرده بودیم.»
تیم پژوهشی همچنین دریافت که زیرگونه‌های اوتیسم از نظر زمان تاثیر اختلالات ژنتیکی بر رشد مغز تفاوت دارند. ژن‌ها در زمان‌های خاصی فعال یا غیرفعال می‌شوند تا مراحل مختلف رشد را هدایت کنند. در حالی که پیش‌تر تصور می‌شد بخش اعظم تاثیرات ژنتیکی اوتیسم پیش از تولد رخ می‌دهد، در زیرگونه چالش‌های اجتماعی و رفتاری (که معمولا دارای چالش‌های اجتماعی و روانی هستند) بدون تاخیرهای رشدی و با تشخیص دیرهنگام جهش‌هایی در ژن‌هایی دیده شد که در دوران کودکی فعال می‌شوند. این موضوع نشان می‌دهد که در این کودکان، سازوکارهای زیستی اوتیسم ممکن است پس از تولد ظاهر شوند، که با الگوی کلینیکی دیرهنگام آن‌ها همخوانی دارد.
چاندرا تیسفلد، مدیر پژوهش آکادمیک موسسه لوئیس-سیگلر و مرکز سلامت دقیق پرینستون و نویسنده دیگر مقاله می‌گوید: «با ادغام داده‌های ژنتیکی و بالینی در مقیاس وسیع، اکنون می‌توانیم مسیر اوتیسم را از سازوکارهای زیستی تا ارائه بالینی ترسیم کنیم.»
تیسفلد می‌گوید: «این یک الگوی کاملا جدید است که این گروه‌ها را به‌عنوان نقطه شروعی برای بررسی ژنتیک اوتیسم معرفی می‌کند.» به‌جای جستجوی یک توضیح زیستی واحد برای همه افراد دارای اوتیسم، اکنون پژوهشگران می‌توانند فرآیندهای ژنتیکی و زیستی خاص هر زیرگونه را بررسی کنند.
این تغییر می‌تواند هم پژوهش و هم مراقبت‌های بالینی درباره اوتیسم را دگرگون کند (از طریق کمک به پزشکان برای پیش‌بینی مسیرهای متفاوت در تشخیص، رشد و درمان). زاوروالد می‌گوید: «توانایی تعریف زیرگونه‌های زیستی معنادار برای اوتیسم، پایه‌گذار تحقق چشم‌انداز پزشکی دقیق برای شرایط عصبی-رشدی است.»
اگرچه این مطالعه چهار زیرگونه را تعریف می‌کند، لیتمن تاکید می‌کند: «این بدان معنا نیست که فقط چهار گروه وجود دارد. بلکه یعنی اکنون ما یک چارچوب داده‌محور داریم که نشان می‌دهد حداقل چهار گروه وجود دارند و این گروه‌ها هم در کلینیک و هم در ژنوم معنا دارند.»
برای خانواده‌هایی که با اوتیسم مواجه‌اند، دانستن زیرگونه اوتیسم فرزندشان می‌تواند وضوح بیشتری به همراه داشته باشد و مراقبت، پشتیبانی و جامعه هدفمندی را فراهم کند. فاس-فایگ گفت: «درک علل ژنتیکی برای تعداد بیشتری از افراد دارای اوتیسم می‌تواند به نظارت رشدی هدفمندتر، درمان‌های دقیق‌تر و حمایت‌ها و سازگاری‌های متناسب در مدرسه یا محیط کار منجر شود. این اطلاعات می‌تواند به خانواده‌ها، زمانی که فرزندانشان هنوز خردسال هستند، تصویری روشن‌تر از علائمی که ممکن است تجربه کنند یا نه، آنچه باید در طول عمر مراقبش باشند، درمان‌هایی که باید پیگیری کنند، و نحوه برنامه‌ریزی برای آینده ارائه دهد.»
فراتر از سهم این مطالعه در درک زیرگونه‌های اوتیسم و زیست‌شناسی زمینه‌ای آن، این پژوهش چارچوب قدرتمندی برای شناسایی سایر بیماری‌های پیچیده و ناهمگون و یافتن زیرگونه‌های بالینی مرتبط فراهم می‌کند. تیسفلد می‌گوید: «این یافته‌ها دروازه‌ای به سوی کشفیات علمی و بالینی بی‌شمار می‌گشایند.»