ثبت نام کلاس جدید گل بازی و مهارتهای اجتماعی ویژه کودکان دارای اوتیسم در مرکز تهران اتیسم

ثبت نام دوره جدید (پاییز ۱۴۰۳) – کلاس گل بازی و مهارت‌های اجتماعی وِیژه کودکان دارای اتیسم

ثبت نام کلاس جدید گل بازی و مهارتهای اجتماعی ویژه کودکان دارای اوتیسم در مرکز تهران اتیسم

 

 

ثبت نام دوره گل بازی و تعامل اجتماعی کودکان دارای اتیسم در مرکز تهران اتیسم آغاز شد.

این دوره ویژه کودکان ۳ تا ۵ سال دارای اتیسم است.

 

 

برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام به شماره ۰۹۱۲۸۰۶۶۸۷۴ پیامک دهید.

 

 


مروری بر محدودیت های حرکتی کودکان دارای اتیسم و همچنین فعالیت‌های حرکتی مفید برای کودک اتیسم که در خانه یا بیرون از خانه میتوایند انجام دهید

فعالیت‌های حرکتی مفید برای کودک اتیسم با کمک والدین در خانه و بیرون از خانه

اختلال طیف اتیسم (ASD) مهارت‌های حرکتی را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد. احتمالا به همین دلیل است که بیشتر افراد دارای اتیسم در انجام فعالیت بدنی کوتاهی می‌کنند. در این مقاله در مورد محدودیت‌های حرکتی کودکان اتیسم و همچنین فعالیت‌های حرکتی مفید برای کودک اتیسم که می‌توانید با کودک خود در خانه یا بیرون از خانه انجام دهید صحبت خواهیم کرد. با تهران اتیسم همراه باشید.

برخی از افراد دارای اتیسم ممکن است مشکلاتی در برنامه ریزی و هماهنگی حرکتی داشته باشند و در انجام حرکات دقیق و وظایفی که نیاز به هماهنگی بین اعضای مختلف بدن دارد دارای محدودیت باشند. برخی از علائم این مسئله عبارتند از:

  • مهارت‌های حرکتی ظریف (مثل نخ و مهره کردن، بستن دکمه و…)
  • مهارت‌های حرکتی درشت (لی لی پریدن، جفت پا پریدن و…)
  • کاهش کنترل حرکت
  • مسائل تعادلی (عدم ایستادن روی یک پا، بالا پائین رفتن از پله و…)
  • وضعیت‌های غیر معمول بدنی
  • کم تحرکی و افزایش رفتارهای تکراری

بنابراین در درجه اول لازم است که محدودیت‌ها و چالش‌های کودک خود را بشناسید. در این مورد می‌توانید از متخصصان کاردرمانگر یا ارزیابان مراکز اتیسم کمک بگیرید.

اعضای خانواده به ویژه والدین و خواهر و برادر نقش مهمی در تاثیرگذاری برکیفیت و میزان فعالیت‌های بدنی آن‌ها دارند. در یک مطالعه پژوهشگری به نام یومی لو و همکارانش رفتارهای حرکتی (سطوح فعالیت‌های بدنی، شایستگی حرکتی درک شده توسط والدین و پویایی‌های خانواده) کودکان دارای اتیسم را در طول همه‌گیری کرونا بررسی کرده‌اند. همه می‌دانیم که در این دوران بیشتر رویکردهای خدماتی و تفریحی خارج از خانه تعطیل بود و کودکان دارای اتیسم با والدین و خواهر و برادرهای خود در خانه می‌ماندند.

در این پژوهش ۵۱ نفر شرکت کردند. رفتارهای حرکتی با پرسشنامه‌ها و نظرسنجی‌ها اندازه گیری شد و سطوح فعالیت بدنی نیز به طور عینی با استفاده از ActiGraph GT3X اندازه گیری گردید.

کودکان مبتلا به اتیسم در انواع فعالیت‌های کم تحرک بیشتر از فعالیت های ورزشی شرکت می‌کردند و در نتیجه والدین بیان می‌کردند که کودکشان سطح پایینی از شایستگی حرکتی دارد. در مقابل، والدین و خواهر و برادرانی که فعالانه با کودک در ارتباط بودند، تعاملات بیشتری با کودک داشتند و در نتیجه در کودک دارای اتیسم، خودکارآمدی بالاتری مشاهده شد و کودک نیز فعال‌تر بود.

یافته‌های این گزارش بار دیگر بر اهمیت رفتارهای حرکتی و مشارکت با کودکان دارای اتیسم تاکید می‌کند. والدین، خواهران و برادران کودک خوب است که فعالانه در حمایت از فعالیت کودکان دارای اتیسم مشارکت داشته باشند.

برخی از فعالیت‌های حرکتی که در خانه یا بیرون از خانه می‌توانید با کودک دارای اتیسم خود انجام دهید به شرح زیر است:

  • شنا یا آب بازی
  • آلیسا آلیسا بازی کردن
  • دست در دست هم پریدن
  • فرغونی رفتن
  • هنرهای رزمی
  • پرتاب توپ
  • پریدن
  • خزیدن
  • پیاده روی یا دویدن
  • صخره نوردی
  • رقص

گزینه آخر یعنی رقص یک راه عالی برای تسهیل حرکت، پمپاژ قلب، ایجاد قدرت عضلانی و تقویت مهارت‌های هماهنگی و تعادل است و می‌تواند به شکل‌های مختلفی انجام شود بنابراین برای کودک جذاب است و تکراری نمی‌شود.

در مرکز تهران اتیسم مجموعه گسترده‌ای از کلاس‌ها و دوره‌های آموزشی، توانبخشی و تفریحی با تمرکز بر آموزش فعالیت‌های حرکتی به کودکان دارای اتیسم برگزار می‌شود. برای آشنایی بیشتر با این دوره‌ها این صفحه را مشاهده کنید.

گردآوری و ترجمه رسول رحمتی

بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی

 

منبع: +


 

فعالیت بدنی در اتیسم را جدی بگیرید - مرکز تهران اتیسم

فعالیت بدنی در کودکان اتیسم را جدی بگیرید

تاخیر در رشد حرکتی و محدودیت فعالیت بدنی با پیامدهای سلامتی، مانند چاقی و بیماری‌های قلبی عروقی برای کودکان و بزرگسالان مرتبط است. رشد حرکتی و فعالیت بدنی نیز در هم تنیده هستند. بهبود مهارت‌های رشد حرکتی برای کودکان دارای اتیسم می‌تواند به آن‌ها کمک کند که راه‌های بیشتری برای تحرک در طول روز بیاموزند و در نتیجه فعالیت بدنی آن‌ها افزایش بیابد. با تهران اتیسم همراه باشید.

وقتی که به کودک دارای اتیسم نحوه پرتاب و گرفتن آموزش داده شود او این مهارت‌ها را در طول تعطیلات، در زمین بازی یا در کلاس ورزش امتحان می‌کند. انواع فعالیت‌های بدنی به سطح خاصی از مهارت‌های رشد حرکتی نیاز دارند. بنابراین، کودکان باید هنگام دویدن در زمین بازی مهارت‌های تعادل خوبی داشته باشند و باید بتوانند برای بازی با توپ، توپ را بگیرند یا پرتاب کنند. علاوه بر این مولفه‌های اجتماعی نیز در این نوع فعالیت‌های بدنی وجود دارد.

محققان به مزایای متعددی که در نتیجه فعالیت بدنی فراهم می‌شود اشاره می‌کنند، از جمله اثرات مثبت آن در مدرسه، کلاس درس، رفتار و عملکرد تحصیلی است. تمرکز همزمان بر روی فعالیت بدنی و حرکات حرکتی پیچیده فواید متعددی بر مغز و در نهایت بر رفتارهای قابل مشاهده مانند یادگیری، توجه و بهبود خلق و خو دارد.

ورزش به عنوان “شکلی از فعالیت بدنی که برنامه ریزی شده، ساختاریافته، تکراری و با هدف بهبود سلامت یا تناسب اندام انجام می‌شود” تعریف می‌شود. بنابراین، هر حرکتی که در طول یک برنامه مداخله در جهت حمایت از رشد حرکتی و افزایش فعالیت تشویق شود، به عنوان فعالیت بدنی تعریف می‌شود. برخی از فعالیت‌ها نیز به عنوان ورزش تعریف می‌شوند و معمولا محدوده مشخصی برای ضربان قلب دارند تا فعالیت ورزشی به حساب بیایند.

تغییرات مثبت تنها به موارد ذکر شده ختم نمی‌شود. مربیانی که با کودکان اتیسم کار می‌کنند به طور مداوم تغییرات مثبت حاصل از فعالیت ورزشی را در زمینه‌ای که معمولا به عنوان “مهارت‌های پیش نیاز” نامیده می‌شود، گزارش کرده‌اند. مهارت‌های پیش نیاز شامل فعالیت‌هایی مانند انتظار برای نوبت، پیروی از دستورالعمل‌ها، تقلید، توجه و مشارکت از این دسته است.

پژوهش‌ها نشان داده که دانش آموزان تنها پس از ۱۰ دقیقه ورزش عملکرد بهتری در کلاس نشان می‌دهند. ورزش توجه به وظایف را افزایش می‌دهد و در نتیجه تعامل و یادگیری را نیز افزایش می‌دهد.

برخی از مطالعات همچنین خاطرنشان می‌کند که ورزش نه تنها ممکن است توجه را افزایش دهد، بلکه توانایی مغز را برای پردازش و ذخیره‌سازی دانش یا مهارت‌های تازه کسب افزایش می‌دهد. وینتر و همکارانش دریافتند که معمولا یادگیری در بزرگسالان پس از ورزش شدید (مانند دوی سرعت) افزایش می‌یابد در حالی که در انواع دیگر ورزش (مثلا دویدن با سرعت متوسط یا کم) این تغییر مشاهده نمی‌شود.

اگرچه اکثر مطالعاتی که به بررسی اثرات ورزش بر مغز می‌پردازد، حیوانات و بزرگسالان را مورد مطالعه قرار داده، اما نتایج قابل توجه است. تحقیقات نشان داده است که افزایش فعالیت بدنی می‌تواند اثرات مثبتی در رابطه با سلامت قلبی عروقی، سلامت اسکلتی عضلانی، یادگیری، کاهش علائم اختلال وسواس فکری-جبری (OCD) و کاهش استرس، اضطراب و افسردگی نشان دهد.

میزان شیوع اضافه وزن برای بزرگسالان و کودکان در حال افزایش است و برای افراد دارای اتیسم نیز بیشتر است. میزان شیوع برای کودکان دارای اتیسم ۳۰ درصد است و در افراد دارای رشد عادی نیز اضافه وزن ۲۴ درصد گزارش می‌شود. کودکان دارای اتیسم ممکن است حتی نرخ چاقی بالاتری نسبت به کودکان با سایر ناتوانی‌های رشدی، مانند ناتوانی‌های یادگیری یا ADHD داشته باشند.

چاقی با نگرانی‌های درازمدت سلامتی مانند دیابت، افزایش خطر قلبی عروقی و افسردگی مرتبط است. می‌دانیم که کودکان زمانی اضافه وزن پیدا می‌کنند که کالری بیشتری نسبت به کالری که در طول روز می سوزانند مصرف کنند. بنابراین، کمک موثر به این مهم افزایش فعالیت بدنی است.

کودکان دارای اتیسم نسبت به همسالان خود در طول روز فعالیت کمتری دارند. پژوهشگران عوامل آن را دلایلی همچون اجتناب کودکان از فعالیت‌ها یا بازی‌هایی که ورودی حسی شدید را فراهم می‌کند، تاخیر در رشد حرکتی، علایق محدود، پایبندی به برنامه‌های غیرقابل انعطاف، ترجیح فعالیت‌های قابل پیش‌بینی و ساختاریافته و… می‌دانند.

یکی از کلیدهای افزایش سطح فعالیت بدنی کمک به کودکان برای یادگیری مهارت‌های حرکتی اساسی است که شامل فعالیت هایی مانند شوت زدن، پرتاب کردن، حفظ تعادل، دویدن و پریدن است.

 

در مرکز تهران اتیسم با توجه به اهمیت فعالیت‌های بدنی، مجموعه کلاس‌ها و دوره‌های متنوعی برای کودکان اتیسم فراهم شده است. برای آشنایی با آن‌ها می‌توانید به این صفحه نگاهی بیاندازید.

 

گردآوری و ترجمه رسوی رحمتی

بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی

منبع: +


اهمیت از دست ندادن امید و ادامه مسیر پرچالش درمان در بهبود کودکان دارای اتیسم را از زبان مادران کودکان دارای اتیسم بشنوید

راهی روشن در اوج نا امیدی

نکته‌ای که بسیاری از والدین در تهران اتیسم به آن اشاره می‌کنند اهمیت ناامید نشدن و ادامه مسیر پر چالش درمان علارغم چالش‌های آن است. در ادامه چهار تجربه والدین کودکان مرکز تهران اتیسم را باهم بخوانیم.

 

تجربه والدین کودکان دارای اتیسم از خدمات مرکز تهران اتیسم
تجربه شماره ۱ – نام کودک به منظور رعایت حریم خصوصی محو شده است.
تجربه والدین کودکان دارای اتیسم از خدمات مرکز تهران اتیسم
تجربه شماره ۲ – نام کودک به منظور رعایت حریم خصوصی محو شده است.
تجربه والدین کودکان دارای اتیسم از خدمات مرکز تهران اتیسم
تجربه شماره ۳ – نام کودک به منظور رعایت حریم خصوصی محو شده است.
تجربه والدین کودکان دارای اتیسم از خدمات مرکز تهران اتیسم
تجربه شماره ۴ – نام کودک به منظور رعایت حریم خصوصی محو شده است.

 

 


ثبت نام جدید دوره پایه تربیت مربی / درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی ABA – دوره دوم تابستان ۱۴۰۳

دوره پایه تربیت مربی درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی ABA دانشگاه شهید بهشتی و مرکز تهران اتیسم

 

انجمن علوم و فناوری‌های شناختی با همکاری قطب عصب‌روانشناسی‌شناختی و مرکز تهران اتیسم برگزار می‌کند:

هفدهمین دوره پایه تربیت مربی / درمانگر اتیسم با روش تحلیل رفتار کاربردی ABA 

روزهای جمعه ۹ و ۱۶ شهریورماه ۱۴۰۳ ساعات ۸ تا ۱۶

مدرسین: پروفسور حمیدرضا پوراعتماد و همکاران

این دوره بصورت آنلاین برگزار خواهد شد. 

 

شماره ثبت نام: ۰۹۳۳۵۳۷۴۳۳۵

اطلاعات بیشتر و جزئیات ثبت نام در پوستر آمده است.

 

بیشتر بخوانید:


عوامل پیشرفت و عدم پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم

عوامل پیشرفت و عدم پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم

کودکان دارای اتیسم با چالش‌های منحصر به فردی مواجه هستند که می‌تواند در یادگیری و تعاملات اجتماعی آن‌ها تاثیرگذار باشد. از سوی دیگر با ایجاد محیطی مناسب و استفاده از روش‌های آموزشی متناسب، می‌توان به بهبود پیشرفت تحصیلی این کودکان کمک کرد.

شناسایی و رفع موانع، بهره‌گیری از تکنولوژی‌های آموزشی و همچنین تعامل موثر بین معلمان، خانواده‌ها و متخصصان، از جمله اقداماتی است که می‌تواند در جهت پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم موثر باشد. پژوهشی که اخیرا انجام شده به بررسی عوامل پیشرفت و همچنین عوامل عدم پیشرفت کودکان دارای اتیسم پرداخته است در ادامه با تهران اتیسم همراه باشید تا این عوامل را بررسی کنیم.

در این مطالعه مکدوگال و همکاران به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چه مسائلی باعث تسهیل پیشرفت و چه مسائلی باعث عدم پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم می‌شود. به این منظور به انجام مصاحبه‌ای نیمه ساختاریافته با ۱۰ معلم که سابقه کاری بالایی در تدریس به کودکان دارای اتیسم دارند، پرداخته‌اند.

نتایج تحصیلی افراد دارای اتیسم در مدرسه بسیار متفاوت است. برخی از دانش‌آموزان در دروس نمره‌های پایین و برخی دیگر نمرات بسیار خوبی را بدست می آورند. این تفاوت در دروس ریاضی و در دروسی که نیازمند خواندن و حفظ کردن است مشاهده می‌شود.

پژوهش اخیر نشان می‌دهد که عوامل زیر برای پیشرفت کودکان دارای اتیسم از نظر تحصیلی نقش مهمی را ایفا می‌کند:

  • هوش
  • گفتار اولیه
  • پردازش حسی
  • مهارت‌های اجتماعی
  • شدت اتیسم
  • مشارکت در برنامه‌های کشف استعداد

در این پژوهش به بررسی موانع پیشرفت تحصیلی در کودکان دارای اتیسم نیز پرداخته شده است. در ادامه به طور خلاصه هر مسئله را همراه با نقل قول‌هایی از معلمان آورده‌ایم.

تاثیر پردازش حسی بر پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم

یکی از معلمان می‌گوید:

“(او) زیاد تکان می‌خورد، از صندلی خود خارج می‌شود، صدا می‌دهد، چیزها را ردیابی می‌کند، و این مسئله در پردازش حسی تاثیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی او می‌گذارد چون اگر من ایستاده تدریس کنم، او واقعا نمی‌تواند توجه‌اش را روی من نگه دارد.”

معلم دیگری می‌گوید:

“اگر تعداد دانش آموزان دارای اتیسم زیاد شود تفاوت‌های حسی مسئله ساز است. به طور مثال یکی از بچه‌ها دوست دارد در محیطی پرنور باشد در حالی که همین نور زیاد برای کودکی دیگر آسیب زا است و دوست دارد در محیطی کم نور باشد.”

تاثیر اضطراب بر پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم

تقریبا همه معلمان بر اهمیت مشکل اضطراب تاکید دارند. یکی از معلمان می‌گوید:

“گاهی اوقات کمترین تنشی او را از یادگیری باز می‌دارد، مثلا در یکی از شرایط این اتفاق افتاد که بطری آبی که نزدیک سینک بود ذهنش را درگیر کرده بود و بطری را می‌خواست. عدم دسترسی به بطری اضطرابش را به حدی رسانده بود که یادگیری غیرممکن شده بود.”

تاثیر توانایی‌های ارتباطی بر پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم

طبق گزارش نیمی از معلمان توانایی‌های ارتباطی چه از نظر برقراری و چه از نظر بازخورد به ارتباط دیگران را دروازه‌ای برای ورود به یادگیری می‌دانند. حتی این مسئله که گاها آزار و اذیت دیگر دانش‌آموزان را گزارش ندهند مسئله ساز است.

مسائل مربوط به کیفیت و ساختار مدرسه

ارائه جدول برنامه زمانی به صورت تصویری و دارای اهداف روشن برای آموزش و کار به دانش‌آموزان دارای اتیسم این کمک را می‌کند تا آنچه را که در ادامه روز قرار است انجام دهند را بپذیرند و روی آن تمرکز کنند.

یکی از معلم‌ها در این زمینه می‌گوید:

برنامه تصویری به کودکان دارای اتیسم کمک می‌کند تا ساختار روزشان را در ذهن خود بسازند، بنابراین می‌توانند بنشینند و به جای اینکه مضطرب باشند یا به نوعی ندانند چه اتفاقی قرار است رخ دهد روی آنچه که در حال وقوع است تمرکز کنند.

موارد دیگری که به کودکان دارای اتیسم در مدرسه کمک می‌کند

مشخص کردن مدت زمان
ارائه مدت زمان مشخص برای انجام کار به دانش آموزان دارای اتیسم مفید خواهد بود.

یکی از معلم‌ها می‌گوید:
برخی از کودکان حجم زیادی از کار درسی پیش رو را می‌بینند و نفسی عمیق می‌کشند و از انجام آن کار سرباز می‌زنند. بنابراین استراتژی خرد کردن تکلیف به بخش‌های کوچک‌تر و مشخص کردن مدت زمان برای انجام هر کار استراتژی بسیار کمک کننده‌ای است.

منابع مالی
منابع مالی برای دسترسی به امکانات آموزشی و دسترسی به تعداد کافی معلم برای هر دانش آموز، کمک‌معلم و متراژ کلاس نیز تاثیر قابل توجهی دارد.

مهارت‌ها و ویژگی‌های معلم
به وضوح تمامی موارد ذکر شده نیازمند درک و تخصص کافی معلم از مسئله اتیسم است تا او بتواند حمایت مناسب را از دانش آموز خود داشته باشد.

برخی از مهارت‌هایی که معلم کودک دارای اتیسم لازم است داشته باشد:

  • ایجاد محیط و شرایط حسی مناسب برای کودک
  • ارائه آموزش متناسب با سطح شناختی و کلامی کودک: به نقل قول یکی از معلم‌ها در مورد همین موضوع دقت کنید: “آموزش به هر کودک باید کاملا شخصی‌سازی شده باید باشد. مانند لباسی که خیاط برای هر فرد می‌دوزد.”
  • پیشگیری از شرایط اضطراب آور
  • توانایی ایجاد ارتباط و ایجاد اعتماد برای اینکه کودکان متوجه این شوند که شما آنها را درک می‌کنید.

نتیجه گیری

این پژوهش به وضوح نشان می‌دهد که پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اتیسم به عوامل متعددی بستگی دارد که از توانایی‌های ارتباطی و پردازش حسی تا شرایط محیطی و کیفیت آموزش را در بر می‌گیرد. معلمان با ایجاد محیطی حمایتی و متناسب با نیازهای ویژه این کودکان، می‌توانند نقش مهمی در کاهش موانع تحصیلی و افزایش مشارکت و انگیزه‌های یادگیری ایفا کنند. با این حال، برای دستیابی به نتایج بهتر، نیاز به همکاری نزدیک میان معلمان، خانواده‌ها و متخصصان احساس می‌شود تا راهکارهای آموزشی بهینه و منابع لازم فراهم شوند. از طریق چنین همکاری‌هایی، می‌توان به کودکان دارای اتیسم کمک کرد تا پتانسیل‌های خود را به حداکثر برسانند و در مسیر تحصیلی خود موفق‌تر باشند.

در مرکز تهران اتیسم ما برنامه‌های ویژه‌ای را برای آماده سازی کودکان دارای اتیسم برای ورود به مدرسه و دست یابی به موفقیت تحصیلی ارائه می‌دهیم. این برنامه‌ها بصورت دوره‌ای در مرکز تهران اتیسم برگزار می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر این صفحه را مرور کنید تا از برنامه‌های جدید ما آگاه شوید.

گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی

بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی

 


 

راهکارهای بهبود حس عمقی در اتیسم با مرکز تهران اتیسم

حس عمقی در اتیسم و تاثیر آن بر رشد فرایندهای اجتماعی-عاطفی

کودکان با اختلالات رشدی مانند اختلال طیف اتیسم (ASD) و فلج مغزی (CP) با چالش‌های مختلفی روبرو هستند که بر حس عمقی، احساسات و واکنش‌های اجتماعی آنها تاثیر می‌گذارد. پژوهشی جدید توسط محققان دانشگاه جزایر بالئاری در اسپانیا به بررسی این تفاوت‌ها پرداخته است. با تهران اتیسم همراه باشید تا نتایج این پژوهش را مرور کنیم.

حس عمقی به توانایی بدن برای درک موقعیت و حرکت اعضا بدون نیاز به دیدن آنها گفته می‌شود. این حس نقش مهمی در هماهنگی حرکتی و تعاملات روزمره ما دارد. تئوری‌های اخیر پژوهش‌های علمی، حس عمقی را عاملی ضروری برای توسعه فرآیندهای اجتماعی-عاطفی می‌داند. به عنوان مثال، حس عمقی با پردازش و تنظیم حالات جسمانی مرتبط با احساسات مرتبط است.

مطالعات نشان می‌دهد که حس عمقی با تنظیم عاطفی در بزرگسالان مرتبط است. به طور خاص، ادراک سیگنال‌های بدنی به عنوان تسهیل‌کننده استفاده از استراتژی‌های تنظیم احساسات و رفتار منعطف‌تر در بافت اجتماعی مورد توجه قرار می‌گیرد. درک وضعیت بدن، مهارت حرکتی و وضعیت اندام به عنوان عوامل مهم برای تنظیم حالات روانی در افراد دارای اهمیت است.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که حس عمقی بهم ریخته در اختلالات عصبی رشدی مانند اتیسم ممکن است تنظیم تحریف شده‌ای از حالات جسمانی دخیل در ساخت فرآیندهای عاطفی ایجاد کند و باعث نقص در سازگاری عاطفی با محیط شود. اختلالات رشدی عصبی اطفال مانند اختلال طیف اتیسم و فلج مغزی شرایط مختلفی هستند و در عین حال هر دو با کمبودها و چالش‌هایی در پردازش حسی و تنظیم احساسات مواجه‌اند.

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین حس عمقی و عملکرد عاطفی-اجتماعی در کودکان انجام شد. برای این منظور ۴۲ کودک دارای اتیسم، ۳۴ کودک فلج مغزی و ۵۰ کودک دارای رشد عادی در این مطالعه شرکت داشتند.

نتایج پژوهش

نتایج پژوهش نشان داد که کودکان دارای اتیسم و فلج مغزی در مقایسه با کودکان با شرایط رشد طبیعی دارای نقص‌هایی در حس عمقی هستند. این نقص‌ها ممکن است بر توانایی‌های حرکتی و تعاملات اجتماعی آنها تاثیر بگذارد. به عنوان مثال کودکان با فلج مغزی مشکلات بیشتری در حس کردن موقعیت اندام‌های خود داشتند که این موضوع بر توانایی‌های حرکتی و تعادلی آنها اثرگذار بود.

کودکان دارای اتیسم از سوی دیگر تمایل به نشان دادن واکنش‌های احساسی کمتری نسبت به دیگر گروه‌ها داشتند. این کودکان در ابراز و درک احساسات دیگران مشکل داشتند که این موضوع بر روابط اجتماعی آنها تاثیر منفی می‌گذارد. در مقابل، کودکان با فلح مغزی واکنش‌های احساسی مشابهی با کودکان دارای رشد طبیعی نشان دادند ولی ممکن است در بیان این واکنش‌ها به دلیل محدودیت‌های فیزیکی مشکل داشته باشند.

واکنش‌های اجتماعی کودکان دارای اتیسم و فلج مغزی نسبت به کودکان با شرایط رشد طبیعی متفاوت بود.
کودکان دارای اتیسم معمولا تمایل به تعاملات اجتماعی محدودتر داشتند و در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی دچار مشکل بودند. کودکان دارای فلج مغزی نیز به دلیل محدودیت‌های حرکتی ممکن است نتوانند به خوبی با دیگران تعامل کنند، اما از نظر تمایل به اجتماعی بودن و تلاش برای برقراری ارتباط، نزدیک به کودکان دارای رشد طبیعی بودند.

این مطالعه نشان می‌دهد که درک تفاوت‌ها در حس عمقی، احساسات و واکنش‌های اجتماعی می‌تواند به توسعه راهکارهای جدید برای بهبود کیفیت زندگی کودکان با اختلالات رشدی کمک کند. یافته‌های این پژوهش اهمیت بررسی جامع و چندبعدی این مسائل را برجسته می‌سازد و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد.

پیشنهاداتی برای بهبود شرایط

برنامه‌های توانبخشی: تمرکز بر تقویت حس عمقی و بهبود واکنش‌های احساسی و اجتماعی کودکان دارای اهمیت اساسی است. بنابراین تمرکز و توجه بر روی بهبود حس عمقی می‌تواند در اولویت قرار گیرد.
آموزش والدین و مربیان: والدین و مربیان باید آموزش‌های مناسبی دریافت کنند تا نیازهای کودکان را بهتر درک کنند و محیط‌های حمایتی ایجاد کنند.

در مرکز تهران اتیسم برنامه‌های متنوعی برای بهبود و توانبخشی حس عمقی در کودکان دارای اتیسم ارائه می‌شود. این برنامه‌ها بصورت خدمات پایه مرکز تهران اتیسم و همچنین بصورت دوره‌ها و کارگاه‌های فصلی در مرکز تهران اتیسم ارائه می‌شود.

گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی

بازبینی و ویرایش: دکتر محمد کیانی


تاثیر مثبت ورزش بر علائم اختلال طیف اتیسم - نتایج این پژوهش جدید را در وبسایت مرکز تهران اتیسم بخوانید

تاثیر مثبت ورزش بر اختلال طیف اتیسم

در یک پژوهش جدید که اخیرا به روش متا آنالیز به انجام رسیده است شواهد بسیار مثبتی از تاثیر خوب ورزش بر اختلال طیف اتیسم به دست آمده. با تهران اتیسم همراه باشید.

در پژوهشی که ییفان وو و همکارای انجام داده‌اند شواهد اثربخشی ورزش بر اختلال طیف اتیسم با بررسی نتایج مجموعا ۲۸ مطالعه و اطلاعات آماری ۱۰۸۱ فرد دارای اتیسم به دست آمده است. در ادامه خلاصه‌ای از نتایج این پژوهش را مرور خواهیم کرد.

در اختلال اتیسم، فعالیت‌های ورزشی به عنوان یک مداخله مناسب و مرتبط با درمان مورد توجه است. ورزش یک مکمل کم هزینه و در دسترس است. همچنین ورزش در مقایسه با روش‌های درمانی دیگر برای کودک استرس و ناخوشایندی کمتری دارد.

ورزش را می‌توان به صورت فردی یا گروهی انجام داد. نتایج نشان می‌دهد که انجام ورزش بصورت گروهی به افراد مبتلا به اتیسم کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی، پردازش بصری و توجه را بهبود بخشند. ورزش همچنین می‌تواند جایگزین رفتارهای کلیشه‌ای غیرهدفمند شود و اتکا به چنین رفتارهایی برای کسب آرامش فردی را کاهش دهد.

پژوهشگران در مطالعات متعدد و مرورهای سیستماتیک تاثیر فعالیت بدنی بر افراد دارای اتیسم را ارزیابی کرده‌اند. نتایج این مطالعات در مجموع نشان می‌دهد که فعالیت بدنی می‌تواند به سرعت بر بهبود شدت اتیسم، افزایش عملکرد حرکتی، کاهش رفتارهای کلیشه‌ای (مخصوصا رفتارهای حرکتی)، افزایش ارتباطات اجتماعی و بهبود عملکرد اجرایی و روان و شناخت در افراد مبتلا به اتیسم تاثیر بگذارد و سلامت را بهبود بخشد.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که اثربخشی فعالیت بدنی در کاهش شدت و علائم خاص اتیسم قابل توجه است. ورزش‌های رزمی و ورزش‌های هوازی به‌ویژه آنهایی که در مدت طولانی و با جلسات مکرر همراه است، مزایای قابل‌توجهی در بهبود شدت کلی، عملکرد حرکتی و اختلالات اجتماعی دارد. همچنین نتایج تاثیر ورزش در زمینه بهبود عملکردهای اجرایی، از جمله کنترل مهار و مدیریت احساسات در اختلال طیف اتیسم نویدبخش است.

با این حال به نظر می‌رسد که ورزش تاثیرات چندانی بر روی انعطاف‌پذیری شناختی و حافظه فعال ندارد.

این مطالعه نشان می‌دهد که توسعه مداخلات ورزشی که شخصی‌ سازی شده و متناسب با نیازهای فردی است به عنوان یک رویکرد بالقوه می‌تواند نتایج درمانی اختلال طیف اتیسم را بهینه کند و استراتژی‌های هدفمندتری را برای مدیریت علائم اتیسم ارائه دهد.

در مرکز تهران اتیسم فعالیت‌های آموزشی و درمانی متنوعی بر پایه ورزش و فعالیت برای کودکان دارای اتیسم ارائه می‌شود. در این صفحه می‌توانید لیستی از این دوره‌ها را مشاهده نمایید و در صورت تمایل به ثبت‌نام آن‌ها اقدام کنید.

 

گردآوری و ترجمه: رسول رحمتی

بازبینی و ویرایش دکتر محمد کیانی


گزارش برگزاری کارگاه بازآموزی مربیان مرکز تهران اتیسم (مرداد ۱۴۰۳)

در روز جمعه، پنجم مرداد ۱۴۰۳، کارگاه یک‌روزه بازآموزی مربیان مرکز تهران اتیسم با حضور دکتر حمیدرضا پوراعتماد، خانم سیما صنیعی (مسئول فنی مرکز تهران اتیسم)، ارزیابان و مربیان این مرکز برگزار شد. این کارگاه به‌عنوان بخشی از برنامه‌های مستمر بازآموزی به‌منظور ارتقاء سطح دانش و عملکرد مربیان مرکز تهران اتیسم ترتیب داده شده بود.

برنامه بازآموزی با سخنرانی پروفسور حمیدرضا پوراعتماد برای مربیان مرکز تهران اتیسم آغاز شد. در ادامه، با تدریس خانم دکتر بیتا شلانی جلسه‌ای آموزشی پیرامون مشکلات رفتاری و نحوه مدیریت آن‌ها برگزار شد. پس از این جلسه، بخش آموزشی بعدی با موضوع شکل‌دهی و شرطی‌سازی با تدریس خانم سادات برگزار گردید.

در بخش دوم کارگاه و پس از یک استراحت کوتاه، جلسات آموزشی متنوع دیگری با تدریس همکاران مرکز تهران اتیسم از جمله خانم طائمی، خانم اصغری و آقای رحمتی برگزار شد. این جلسات شامل موضوعات مختلفی از جمله مشوق‌ها، نحوه ارزیابی، مسائل اخلاقی و کدهای اخلاقی مرتبط با جلسات آموزش، جستجوی علمی و یافتن مطالب آموزشی معتبر روز دنیا و… بود.

در پایان مراسم بازآموزی از مربیان برتر مرکز تهران اتیسم تقدیر به‌عمل آمد.

 


فایل صوتی برنامه رادیو سلامت با حضور پروفسور حمیدرضا پوراعتماد

جناب آقای دکتر حمیدرضا پوراعتماد در تاریخ یک‌شنبه مورخ ۳۱ تیرماه ۱۴۰۳میهمان برنامه با هم حرف بزنیم در رادیو سلامت بودند. این برنامه در ساعت ۱۴:۰۵ تا ۱۴:۵۰ بصورت گفتگوی زنده روی آنتن رادیو رفت.

در ادامه می‌توانید نسخه ضبط شده این برنامه رادیویی را بشنوید.

 

دکتر حمیدرضا پوراعتماد در رادیو سلامت – قسمت ۱
دکتر حمیدرضا پوراعتماد در رادیو سلامت – قسمت ۲