اتیسم و عکاسی

 عکاسی و نگاه کردن به جهان از دریچه دوربین یک سرگرمی جذاب است که می‌تواند به افراد دارای اتیسم کمک کند تا دیدگاه‌های خلاقانه خود را پرورش دهند، همچنین به دلیل اینکه ممکن است این افراد در ارتباط کلامی دچار چالش باشند پس استفاده از دوربین میتواند راه دیگری برای برقراری ارتباط باشد.

 

📷 عکاسی کردن و ارائه شفاهی و توضیح عکس‌ها و صحبت کردن در جمع مهارتی است که این رشته هنری به افراد می‌بخشد و تمرین آن به کودکان و نوجوانان دارای اتیسم اجازه می‌دهد تا با مخاطبان هم‌سن خود ارتباط اجتماعی برقرار کنند و مستقیما با آن‌ها صحبت کنند بنابراین از انزوا خارج میشوند و به آن‌ها تریبونی داده میشود تا دیگران به آن گوش کنند.

📷 عکاسی استقلال را تشویق می‌کند. هنر عکاسی بر رابطه بین عکاس و دوربین او متکی است، عکس گرفتن به طور مستقل یک رفتار پذیرفته اجتماعی است.

📷 دیدگاه‌های خلاقانه و منحصر به فردِ هنرجو ارزشمند و توانمند می‌شود. عکاسی به عنوان یک هنر: استفاده از یک ابزار (دوربین) برای به تصویر کشیدن چیزی منحصر به فرد است. افراد دارای اتیسم به دلیل دید متفاوت و خاصی که دارند می‌توانند در این رشته شگفتی بیافرینند.

📷 عکاسی می‌تواند راهی عالی برای آموزش پذیرش نظرات مختلف به فرد باشد یا به عبارت دیگر باعث انعطاف پذیری بیشتر می شود. یک معلم عکاسی به نام جنیفر سالیوان از هنرجوهای دارای اتیسم خود می‌خواهد تا از چیزی که آن را زیبا می‌دانند عکس بگیرند و هرکس با عکس خاصی برمی گردد.

📷 بحث در مورد انتخاب‌های آن‌ها می تواند راهی عالی برای کشف نحوه تفکر متفاوت هر فرد باشد. حتی ممکن است دو نفر با عکس‌های مشابه برگردند که باعث بحث و صحبت در مورد علایق مشترک آن‌ها می شود.

📷 عکس‌ها می توانند برای بسیاری از افراد دارای اتیسم به عنوان یک افتخار بزرگ عمل کنند. می‌توانید عکسی که فرزندتان گرفته در خانه آویزان کنید تا به او نشان دهید که چقدر خوب کار کرده است.
حتی می توانید از عکس‌ها روی یخچال، کنار تخت یا در کیف پول خود، چاپ عکس روی ماگ و جاکلیدی و… استفاده کنید.

📷 عکاسی از مناظر و طبیعت و حیات وحش میتواند تاثیر آرامش بخش بر فرد داشته باشد.

 

برای شروع عکاسی حتما نیاز به دوربین حرفه ای نیست. فرزند شما حتی با دوربین گوشی موبایل هم می تواند تصاویر و قاب‌های زیبایی خلق کند.

– نسیم عابدی

 

اگر علاقه‌مند به موضوع عکاسی و اتیسم هستید خواندن این مطلب در مورد جو جیمز، عکاس حرفه‌ای دارای اتیسم نیز خالی از لطف نیست.

همچنین در تهران اتیسم دوره‌های عکاسی ویژه افراد دارای اتیسم برگزار می‌شود. اگر علاقه‌مند به کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام فرزند خود در این دوره‌ها هستید به این صفحه مراجعه کنید.

 


تقدیر و تشکر ازجناب آقای مندز آل کاظم

 

خیراندیش محترم

جناب آقای مندز آل کاظم

 

با سلام و احترام

بارش کرامت جنابعالی، به خانواده مددجویان کم‌برخوردار مرکز اتیسم تخصیص یافت. امیدوارم مرضی حق تعالی قرار گیرد.

 

 

همراهان عزیز مرکز تهران اتیسم طی سال­‌های اخیر افرادی بوده‌­اند که در قالب کمک هزینه درمان به کودکان نیازمند، اهدای بسته­‌های آموزشی یا وسایل کمک­‌آموزشی، اهدای قرض الحسنه برای گسترش فضاهای درمانی و علمی- پژوهشی و… همت گماشتند. ضمن تقدیر و تشکر از این خیرین، در صورتی که تمایل به هرگونه مساعدتی دارید، به صفحه کمک‌های مردمی مراجعه کنید.

 


۴ نکته برای مدیریت کج‌خلقی در کودکان دارای اتیسم

در مطلب پیش رو ۴ نکته برای مدیریت کج‌خلقی در کودکان دارای اتیسم ارائه شده است. در مطلب پیشین مرتبط با همین مطلب، درباره موضوع کج‌خلقی و فروپاشی در اتیسم، تعاریف و تفاوت‌های این دو خواندید. اگر آن مطلب را نخوانده‌اید توصیه می‌کنیم قبل از مطالعه این مطالب به آن مقاله مراجعه کنید. 

برای مدیریت کج‌خلقی در اتیسم توجه و اجرای نکات زیر بسیار ضروری است.

۱- با درگیری کودک خود همدلانه برخورد کنید.

۲- کودک در حال جیغ زدن خود را به طور فیزیکی به مقصد بعدی خود به عنوان مثال حمام ببرید تا به او کمک کنید تا در آنجا آرام شود. کودکان با این فکر که ممکن است «نه» خود را به «بله» تغییر دهند، فریاد و اعتراض خود را تشدید می‌کنند. اگر او را از محل شی مورد نظر وی دور سازید (مثلا کودک در حال بازی با اسباب‌بازی‌هایش است) کودک شما سریع‌تر آرام می شود.

۳- اگر کودک شما از کنترل خارج شده‌است یا پرخاشگر شده‌است (ضربه زدن، گاز گرفتن، خراشیدن یا نیشگون گرفتن)، کودک خود را در دامان خود ولی به دور از خود نگه دارید تا به آرامش کودک کمک کنید. گرفتن کودک ظرفی امن برای او فراهم می‌کند تا بتوانید خشم کودک خود را درون آن ظرف بگذارید. فرزند شما می‌آموزد که می‌تواند بسیار عصبانی باشد ولی شما به عنوان هدف خشم او به او حمله نکنید، انتقاد یا سرزنش نکنید. به فرزندتان بگویید وقتی دیگر کج‌خلقی نکند، او را رها خواهید کرد. لحظه‌ای که ماهیچه‌هایش شل می‌شوند و کودک آرام می‌گیرد، او را رها کنید و از او تمجید کنید که توانسته خودش را آرام ‌کند.

۴- برای فرزندتان سخنرانی نکنید. کودکان از اینکه به آن‌ها گفته شود چه کار کنند متنفرند. در عوض، پس از عصبانیت، به آرامی با فرزندتان در مورد آنچه می‌خواست و احساس می‌کرد صحبت کنید. با هم راه‌های جایگزینی را پیدا کنید که کودک می‌تواند بدون فروپاشی به آنچه می‌خواهد برسد. همیشه فرزندتان را در جایی که هست بپذیرید. همه ما در یک منحنی یادگیری هستیم. هیچ کس کامل نیست. همه ما خواهان یک چیز هستیم – تایید، تایید و پذیرفته شدن عیوب-.

 

ترجمه از حانیه صیادی

 

 


کج خلقی و فروپاشی در اتیسم، تعریف و تفاوت‌ها

شما به احتمال زیاد در مورد کج خلقی و فروپاشی در اتیسم مطالبی خوانده‌اید. یا آن‌ها در در کودک دارای اتیسم خود تجربه کرده اید. اگرچه ممکن است فروپاشی حسی در اتیسم و کج‌خلقی شبیه به هم به نظر برسند، اما کج‌خلقی و فروپاشی حسی اساساً متفاوت هستند.

به عنوان والدین، ما معمولاً می‌توانیم تشخیص دهیم که چه زمانی کودکمان عصبانی یا کج‌خلق می‌شود. معمولاً شنیدن کلمه “نه” باعث تحریک آن‌ها شده و ناگهان تبدیل به یک موجودی با صورت قرمز و چشم‌های وحشی می شوند که نشان می‌دهد از وقوع چنین شرایطی عصبانی شده‌اند. اما مورد دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند آن‌ها را وادار به انجام چنین عملی کند، و آن یک فروپاشی حسی است. فروپاشی‌ها یا بحران‌ها معمولاً از یک منبع کمتر مستقیم می‌آیند. اما چگونه می‌توان بین این دو تمایز گذاشت؟ 

دکتر فران والفیش، روان‌درمانگر خانواده و روابط می‌گوید: «برای والدین و بسیاری از متخصصان بسیار دشوار است که بین فروپاشی حسی و کج‌خلقی تفاوت قائل شوند». 

کج‌خلقی به یک خواسته یا نیاز مربوط می شود. به عنوان مثال اگر کودک شما احساس می‌کند که نیاز دارد ۵ دقیقه بیشتر بازی کند، اما زمان حمام او فرا رسیده‌است، احتمالاً کج‌خلق یا عصبانی می‌شود و سعی می‌کند کار خود را ادامه دهد. اما فروپاشی حسی اغلب واکنشی به یک موقعیت است. مثلا اگر در یک فروشگاه شلوغ هستید و کودک شما بدون دلیل یا به صورت غیر منتظره کنترل احساسات خودش رو از دست دهد این احتمالا یک فروپاشی حسی است.

به گفته دکتر والفیش، سه راه اصلی برای تشخیص تمایز بین کج‌خلقی و فروپاشی حسی وجود دارد که عبارتند از:

  • شدت
    شکی نیست که کج‌خلقی‌ها می‌توانند شدید باشند، اما بچه‌ها معمولاً در هنگام عصبانیت سطحی از آگاهی دارند. کج‌خلقی ممکن است شامل جیغ زدن، پا زدن یا ضربه زدن برای به دست آوردن هر چیزی که می‌خواهند باشد. به طور مشابه، بحران‌ها یا فروپاشی‌ها هم ممکن است همانگونه باشد، فروپاشی از شدت بالا شروع می شوند و به تشدید ادامه می‌دهند.

  • مدت زمان
    مدت زمانی که فروپاشی کودک به طول می‌انجامد تا او آرام شود. کودکی که عصبانی یا کج‌خلق می‌شود، اگر متوجه شود که آن چیزی که می‌خواهد را نمی‌تواند بدست آورد ممکن است نسبتاً سریع رفتار وی متوقف شود. اگر رفتار وی را نادیده بگیرید و رفتار نیز خاموش شود، احتمالاً با یک کج‌خلقی روبرو هستید. فروپاشی ها احتمالاً آرام کردن کودک را دشوارتر می‌کند. ممکن است لازم باشد آن‌ها را از چیزی که باعث تحریک بیش از حد می شود دور کنید (کودک را از فروشگاه خارج کنید) تا آرام شوند. 

  • فرکانس تکرار
    اینکه آیا کج خلقی برای مدت طولانی ادامه دارد یا خیر. کج خلقی، به ویژه در کودکان خردسال، رایج است. آن‌ها از این روش به عنوان راهی برای آزمودن مرزهایی که والدین برایشان گذاشته‌اند استفاده می کنند. این احتمال وجود دارد که اگر آن‌ها چهار بار به خواسته خود نرسند، حداقل دو بار از این موارد به کج‌خلقی وی ختم شود. این در حالی است که فروپاشی‌ها چندان هم مکرر نیستند.

 

چه شما با یک عصبانیت مواجه شوید یا یک بحران، داشتن برنامه‌ای برای مدیریت آن برای والدین نکته کلیدی است. به رسمیت شناختن احساسات کودکان مهم ترین چیز است. با کج‌خلقی، شما همیشه می‌خواهید در به انجام رساندن خواسته خود قاطع باشید. به این ترتیب، کودکان در نهایت یاد می‌گیرند که کج‌خلقی راه مؤثری برای رسیدن به آنچه می‌خواهند نیست.

فروپاشی‌ها اغلب به مراقبت ملایم‌تری نیاز دارند. از آنجایی که بچه‌ها کنترلی بر بحران ندارند، از آن‌ها بخواهیم که نفس عمیق بکشند تا زمانی که آرام شوند، یا آن‌ها را به فضای امنی انتقال دهیم.

 

در این مطلب درباره کج خلقی و فروپاشی در اتیسم خواندید، در مطالب آینده ۴ نکته برای مدیریت کج خلقی فراخواهید گرفت.

 

ترجمه از حانیه صیادی


رفتارهای اضافه در اختلال طیف اتیسم

رفتارهای اضافه در اختلال طیف اتیسم از موضوعات قابل توجه در این اختلال است.

اختلال طیف اتیسم اختلالی عصب-تحولی است که شامل نقص در حوزه های ارتباطی، تعامل اجتماعی و رفتارها و نیز علایق و بازی های محدود و کلیشه ای کودک است.

این اختلال را با دو ملاک اصلی مورد تشخیص قرار می دهد این دو ملاک شامل:

  • وجود نقایصی در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در تمام زمینه های گوناگون که اخیرا یا درگذشته رخ داده است.
  • الگوهای علایق، فعالیت ها ورفتارهای تکراری و محدود.

رفتاهای اضافه را می‌توان به عنوان یکی از ویژگی‌های اختلال طیف اتیسم دانست. رفتارهای اضافه، الگوهای رفتاری تکراری، چالشی و علایق محدود هستند که با شدت زیاد رخ داده و سازگاری کودک را مختل می کند. دلیل نام گذاری رفتارهای اضافه به این علت است که در کودکان بهنجار به میزان قابل توجهی وجود ندارد. در نتیجه این رفتارهای کودکان اتیسم، رفتارهای اضافه خوانده می‌شود. 

 

رفتارهای اضافه شامل الگوهای رفتاری زیر است:

۱- حرکات کلیشه‌ای
۲- رفتارهای اجباری
۳- آداب و رسوم
۴- رفتارهای خودجرحی
۵- الگوهای رفتاری انعطاف ناپذیری
۶- علایق، فعالیت ها و بازی‌های محدود
۷- اصرار به همسان خواهی

این رفتارها می‌تواند در بدن، اندام ها و انگشتان و به صورت کلامی یا غیر کلامی و به شکل الگوهای پیچیده بروز پیدا کند.

 

رفتارهای اضافی به دو بخش دسته بندی می‌شوند:

  • رفتارهای مرتبه پایین شامل اعمال حرکتی (مانند رفتارهای کلیشه‌ای، دست کاری مکرر اشیاء و رفتارهای آسیب زننده به خود) است.
  • رفتارهای مرتبه بالاتر شامل رفتارهای تکراری و شناختی یا پیچیده مانند اجبار، تشریفات، روتین‌ها، اصرار بر سازگاری و علایق محدود است.

 

رفتارهای تکراری و قالبی کودکان اتیسم هم شامل رفتارهای آسیب رسان و هم شامل رفتارهای خود تحریکانه می‌شود. رفتارهای خود آسیب رسان می‌تواند رفتاری بسیار خطرناک و نمایشی باشد. در واقع واردکردن صدمه جسمانی کودک به بدن خود است.

 

تاثیرات رفتارهای اضافی بر جنبه‌های شناختی و زندگی:

  • ایجاد اختلال قابل ملاحظه در فرایند یادگیری و ورود به محیط آموزشی، سازگاری روانی اجتماعی و عملکرد شناختی کودک
  • یادگیری مهارت های جدید و شرکت در فعالیت های روزمره
  • اکتساب مهارت های اجتماعی
  • عملکردهای سازش یافته
  • فرایند خواب
  • افزایش میزان تنیدگی در خانواده
  • بروز رفتارهای خودآسیب رسان
  • همچنین رفتارهای اضافه با وقوع مشکلات خلقی، خواب و اضطراب در کودکان دارای اتیسم رابطه دارند.

 

– گردآوری مطلب از آیلار خمسه

 

در مرکز تهران اتیسم مجموعه خدمات کاملی برای آموزش و رفع رفتارهای اضافه در اختلال اتیسم برای کودکان ارائه می‌شود. در صفحه مجموعه خدمات مرکز تهران اتیسم می‌توانید در مورد این خدمات بیشتر بخوانید.

 


چطور کودک دارای اتیسم را آماده‌ی شروع آموزش توالت کنم؟

یادگیری توالت ممکن است برای بعضی از کودکان به ویژه کودکان دارای اختلال طیف اتیسم دارای چالش‌هایی باشد. خانواده‌ها نیز به دلیل کم تجربگی ممکن است به این مشکلات دامن بزنند. برای آموزش توالت کودک دارای اتیسم توجه به نکات زیر به شما کمک می‌کند تا در این مرحله از رشد کودک با اطمینان بیشتری گام بردارید.

 

۱- ارزیابی سن عقلی کودک

۲- توانایی فیزیکی کودک در نشستن و نگه داشتن بالاتنه بصورت راست

۳- داشتن سطحی از آگاهی در جهت بیرون آوردن لباس قبل از رفتن به توالت

۴- عدم وجود شرایط پزشکی خاص مثل یبوست و دفع دردناک

۵- تغییر رفتار کودک به هنگام خیس و کثیف شدن پوشک و لباس

 

برای آموزش توالت کودک دارای اتیسم سن کودک نباید کمتر از ۱۸ ماه باشد و باید سطح رشد عقلی وی ارزیابی شود و کودکان کمتر از ۳ سال نباید در معرض آموزش توالت قرار گیرند. خشک و تمیز ماندن به مدت دو ساعت و در جریان خواب نیم روزی و خواب شبانه و داشتن ساعات منظم دفع از جمله توانایی های فیزیکی کودک به شمار می‌آیند.

اگر تصور می‌کنید کودک شما در هرکدام از این مراحل دارای مشکلاتی است می‌توانید از مرکز تهران اتیسم کمک بگیرید. در مجموعه خدمات مرکز تهران اتیسم خدمات آموزش توالت کودکان دارای اتیسم نیز ارائه می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با تلفن مرکز تماس حاصل نمایید.

 


 

انتخاب وسواسی غذا در کودکان دارای اتیسم و ویژگی‌های بالینی

انتخاب وسواسی غذا در کودکان دارای اتیسم از مشکلات رایج این کودکان است. مطالعه ای در سال ۲۰۱۵ در ایتالیا به بررسی ویژگی‌های بالینی و رفتاری در افراد مبتلا به اتیسم با هدف شناسایی پروفایل های بالینی متمایز در کودکانی که دچار انتخاب وسواسی غذا و بدون انتخاب وسواسی غذا بودند صورت گرفت.

در این پژوهش ۱۵۸ کودک با سن ۳ تا ۱۲ سال که همگی از واحد عصب روانپزشکی بیمارستان کودکان رم تشخیص اتیسم گرفته بودند وارد مطالعه شدند. افراد به دو گروه ۷۹ نفر با انتخاب غذا و بدون انتخاب غذا تقسیم شدند. کودکان انتخاب شده مشکل ژنتیکی خاص، صرع، یا سایر اختلالات پزشکی نداشتند. ابزارهای پژوهش شامل تست ارزیابی جامع علایم اتیسم، پرسشنامه سنجش توانایی های شناختی و مهارت های سازگاری، پرسشنامه مشکلات رفتاری و سطح استرس والدین بود. همچنین پرسشنامه عادات غذایی که ۱۳۱ ماده غذایی را از نظر بافت، فرم، رنگ، بو، طعم، دما، کمیت، مارک، بسته بندی و آیین های مربوط به غذا خوردن تقسیم بندی کرده بود توسط والدین پر شد.

نتایج پژوهش هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه در حوزه مهارت های تطبیقی مشاهده نکرد.

در مقایسه دو گروه با هم والدینی که کودکانی با ویژگی انتخاب غذا داشتند سطوح بالاتری از استرس و درجه بیشتری از مشکلات رفتاری فرزندان شان را گزارش کرده بودند. این پژوهش تاکید می‌کند که شناسایی دقیق الگوهای بالینی و رفتاری متمایز کودکان در حیطه وسواس های غذایی یک مساله حیاتی برای والدین و درمانگران در مدیریت روزانه کودکان با نیازهای ویژه محسوب می شود.

 

ترجمه و خلاصه از اسما طائمی ارزیاب مرکز تهران اتیسم

 

منبع: +

 


آیا ممکن است من اتیسم داشته باشم؟

 

شاید این سوال برای شما پیش آمده باشد که آیا ممکن است من اتیسم داشته باشم؟ 

افرادی که دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا هستند معمولا توانایی‌های شناختی و زبانی عادی دارند اما با ارتباطات اجتماعی و هماهنگی با اجتماع به طرق مختلف مشکل دارند. همچنین مواردی مانند حساسیت مفرط به سر و صدا، نور، بوها، رنگ‌ها، مزه و حتی تماس‌های فیزیکی از جمله مواردی است که می‌توان در این افراد مشاهده نمود.

 

موارد زیر مثالهایی است که ممکن است نشان دهنده قرار داشتن در طیف اتیسم باشد:

  • این افراد توانایی محدودی در درک زبان بدن، تغییر تُن صدا، درک طرز تفکر دیگران و حتی نشان دادن واکنش احساسی مناسب به رفتارهای دیگران دارند.
  • افرادی که دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا هستند با یک تُن صدای خاص که معمولا بلند هم هست صحبت می‌کنند و در این حین تُن صدا را تغییر نمی‌دهند
  • دشواری در پیش بینی کارهایی که دیگران در اجتماع انجام می‌دهند؛ مثلا شوخ طبعی، رفتارهای رمانتیک، سرد بودن و خشم دیگران را به سختی متوجه می‌شوند.
  • ایستادن در نزدیکی افراد، زمانی که در حال صحبت با آنها هستند.
  • مشکل در برقراری ارتباط چشمی. مثلا زمانی که با کسی صحبت می‌کنند ترجیح می‌دهند به صورت و چشم‌های او نگاه نکنند.
  • صحبت کردن بدون توقف در مورد یک موضوع خاص بدون اینکه احساس کند شنونده به حرف‌های او توجه نمی‌کند.
  • کمبود همدلی و درک اینکه دیگران به چه چیزی فکر می‌کنند.
  • این افراد در درک و نشان دادن هنجارها و علائم اجتماعی و نشانه‌ها مشکل دارند.
  • لباس پوشیدن به صورت نامناسب.
  • عدم انعطاف. مثلا آنها مایلند برنامه روزانه یکسانی را هر روز تکرار کنند. آنها نیاز دارند بدانند بعدا دقیقا چه اتفاقی می‌افتد و مطابق هر روز به آن اتفاق پاسخ دهند. مثلا مایلند هر روز یک غذای خاص بخورند و کارهای روزانه یکسانی را انجام بدهند.
  • تمرکز شدید بر روی یک موضوع خاص که معمولا به این موضوع علاقه دارند.
  • تحرکات هیجانی که معمولا شامل پریدن منظم، پچ پچ کردن، هم همه کردن، یا بازی کردن با پاهای آویزان خود.

 

کودکان با اختلال طیف اتیسم همراه با عملکرد بالا ترجیح می‌دهند زودتر به مراحل بالاتر زندگی برسند اما با بزرگ شدن خود علائم اختلال را نشان می‌دهند؛ آن هم زمانی که انتظار می‌رود یاد بگیرند چگونه در اجتماع زندگی کنند، در مکالمات خود موفق باشند، با چالش‌های حسی به خوبی برخورد کنند و روابط اجتماعی خود را کنترل کنند. در واقع در هنگامی که کودک کمی بیشتر در اجتماع قرار می‌گیرد علائم اتیسم را نشان می‌دهد.

برخلاف اکثر سطوح اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا معمولا در کودکان مسن‌تر و حتی نوجوانان راحت‌تر تشخیص داده می‌شود.

 

آرزو بصیری
مربی کار با کودک دارای اتیسم