۴ نکته برای مدیریت کج‌خلقی در کودکان دارای اتیسم

در مطلب پیش رو ۴ نکته برای مدیریت کج‌خلقی در کودکان دارای اتیسم ارائه شده است. در مطلب پیشین مرتبط با همین مطلب، درباره موضوع کج‌خلقی و فروپاشی در اتیسم، تعاریف و تفاوت‌های این دو خواندید. اگر آن مطلب را نخوانده‌اید توصیه می‌کنیم قبل از مطالعه این مطالب به آن مقاله مراجعه کنید. 

برای مدیریت کج‌خلقی در اتیسم توجه و اجرای نکات زیر بسیار ضروری است.

۱- با درگیری کودک خود همدلانه برخورد کنید.

۲- کودک در حال جیغ زدن خود را به طور فیزیکی به مقصد بعدی خود به عنوان مثال حمام ببرید تا به او کمک کنید تا در آنجا آرام شود. کودکان با این فکر که ممکن است «نه» خود را به «بله» تغییر دهند، فریاد و اعتراض خود را تشدید می‌کنند. اگر او را از محل شی مورد نظر وی دور سازید (مثلا کودک در حال بازی با اسباب‌بازی‌هایش است) کودک شما سریع‌تر آرام می شود.

۳- اگر کودک شما از کنترل خارج شده‌است یا پرخاشگر شده‌است (ضربه زدن، گاز گرفتن، خراشیدن یا نیشگون گرفتن)، کودک خود را در دامان خود ولی به دور از خود نگه دارید تا به آرامش کودک کمک کنید. گرفتن کودک ظرفی امن برای او فراهم می‌کند تا بتوانید خشم کودک خود را درون آن ظرف بگذارید. فرزند شما می‌آموزد که می‌تواند بسیار عصبانی باشد ولی شما به عنوان هدف خشم او به او حمله نکنید، انتقاد یا سرزنش نکنید. به فرزندتان بگویید وقتی دیگر کج‌خلقی نکند، او را رها خواهید کرد. لحظه‌ای که ماهیچه‌هایش شل می‌شوند و کودک آرام می‌گیرد، او را رها کنید و از او تمجید کنید که توانسته خودش را آرام ‌کند.

۴- برای فرزندتان سخنرانی نکنید. کودکان از اینکه به آن‌ها گفته شود چه کار کنند متنفرند. در عوض، پس از عصبانیت، به آرامی با فرزندتان در مورد آنچه می‌خواست و احساس می‌کرد صحبت کنید. با هم راه‌های جایگزینی را پیدا کنید که کودک می‌تواند بدون فروپاشی به آنچه می‌خواهد برسد. همیشه فرزندتان را در جایی که هست بپذیرید. همه ما در یک منحنی یادگیری هستیم. هیچ کس کامل نیست. همه ما خواهان یک چیز هستیم – تایید، تایید و پذیرفته شدن عیوب-.

 

ترجمه از حانیه صیادی

 

 


کج خلقی و فروپاشی در اتیسم، تعریف و تفاوت‌ها

شما به احتمال زیاد در مورد کج خلقی و فروپاشی در اتیسم مطالبی خوانده‌اید. یا آن‌ها در در کودک دارای اتیسم خود تجربه کرده اید. اگرچه ممکن است فروپاشی حسی در اتیسم و کج‌خلقی شبیه به هم به نظر برسند، اما کج‌خلقی و فروپاشی حسی اساساً متفاوت هستند.

به عنوان والدین، ما معمولاً می‌توانیم تشخیص دهیم که چه زمانی کودکمان عصبانی یا کج‌خلق می‌شود. معمولاً شنیدن کلمه “نه” باعث تحریک آن‌ها شده و ناگهان تبدیل به یک موجودی با صورت قرمز و چشم‌های وحشی می شوند که نشان می‌دهد از وقوع چنین شرایطی عصبانی شده‌اند. اما مورد دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند آن‌ها را وادار به انجام چنین عملی کند، و آن یک فروپاشی حسی است. فروپاشی‌ها یا بحران‌ها معمولاً از یک منبع کمتر مستقیم می‌آیند. اما چگونه می‌توان بین این دو تمایز گذاشت؟ 

دکتر فران والفیش، روان‌درمانگر خانواده و روابط می‌گوید: «برای والدین و بسیاری از متخصصان بسیار دشوار است که بین فروپاشی حسی و کج‌خلقی تفاوت قائل شوند». 

کج‌خلقی به یک خواسته یا نیاز مربوط می شود. به عنوان مثال اگر کودک شما احساس می‌کند که نیاز دارد ۵ دقیقه بیشتر بازی کند، اما زمان حمام او فرا رسیده‌است، احتمالاً کج‌خلق یا عصبانی می‌شود و سعی می‌کند کار خود را ادامه دهد. اما فروپاشی حسی اغلب واکنشی به یک موقعیت است. مثلا اگر در یک فروشگاه شلوغ هستید و کودک شما بدون دلیل یا به صورت غیر منتظره کنترل احساسات خودش رو از دست دهد این احتمالا یک فروپاشی حسی است.

به گفته دکتر والفیش، سه راه اصلی برای تشخیص تمایز بین کج‌خلقی و فروپاشی حسی وجود دارد که عبارتند از:

  • شدت
    شکی نیست که کج‌خلقی‌ها می‌توانند شدید باشند، اما بچه‌ها معمولاً در هنگام عصبانیت سطحی از آگاهی دارند. کج‌خلقی ممکن است شامل جیغ زدن، پا زدن یا ضربه زدن برای به دست آوردن هر چیزی که می‌خواهند باشد. به طور مشابه، بحران‌ها یا فروپاشی‌ها هم ممکن است همانگونه باشد، فروپاشی از شدت بالا شروع می شوند و به تشدید ادامه می‌دهند.

  • مدت زمان
    مدت زمانی که فروپاشی کودک به طول می‌انجامد تا او آرام شود. کودکی که عصبانی یا کج‌خلق می‌شود، اگر متوجه شود که آن چیزی که می‌خواهد را نمی‌تواند بدست آورد ممکن است نسبتاً سریع رفتار وی متوقف شود. اگر رفتار وی را نادیده بگیرید و رفتار نیز خاموش شود، احتمالاً با یک کج‌خلقی روبرو هستید. فروپاشی ها احتمالاً آرام کردن کودک را دشوارتر می‌کند. ممکن است لازم باشد آن‌ها را از چیزی که باعث تحریک بیش از حد می شود دور کنید (کودک را از فروشگاه خارج کنید) تا آرام شوند. 

  • فرکانس تکرار
    اینکه آیا کج خلقی برای مدت طولانی ادامه دارد یا خیر. کج خلقی، به ویژه در کودکان خردسال، رایج است. آن‌ها از این روش به عنوان راهی برای آزمودن مرزهایی که والدین برایشان گذاشته‌اند استفاده می کنند. این احتمال وجود دارد که اگر آن‌ها چهار بار به خواسته خود نرسند، حداقل دو بار از این موارد به کج‌خلقی وی ختم شود. این در حالی است که فروپاشی‌ها چندان هم مکرر نیستند.

 

چه شما با یک عصبانیت مواجه شوید یا یک بحران، داشتن برنامه‌ای برای مدیریت آن برای والدین نکته کلیدی است. به رسمیت شناختن احساسات کودکان مهم ترین چیز است. با کج‌خلقی، شما همیشه می‌خواهید در به انجام رساندن خواسته خود قاطع باشید. به این ترتیب، کودکان در نهایت یاد می‌گیرند که کج‌خلقی راه مؤثری برای رسیدن به آنچه می‌خواهند نیست.

فروپاشی‌ها اغلب به مراقبت ملایم‌تری نیاز دارند. از آنجایی که بچه‌ها کنترلی بر بحران ندارند، از آن‌ها بخواهیم که نفس عمیق بکشند تا زمانی که آرام شوند، یا آن‌ها را به فضای امنی انتقال دهیم.

 

در این مطلب درباره کج خلقی و فروپاشی در اتیسم خواندید، در مطالب آینده ۴ نکته برای مدیریت کج خلقی فراخواهید گرفت.

 

ترجمه از حانیه صیادی


رفتارهای اضافه در اختلال طیف اتیسم

رفتارهای اضافه در اختلال طیف اتیسم از موضوعات قابل توجه در این اختلال است.

اختلال طیف اتیسم اختلالی عصب-تحولی است که شامل نقص در حوزه های ارتباطی، تعامل اجتماعی و رفتارها و نیز علایق و بازی های محدود و کلیشه ای کودک است.

این اختلال را با دو ملاک اصلی مورد تشخیص قرار می دهد این دو ملاک شامل:

  • وجود نقایصی در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در تمام زمینه های گوناگون که اخیرا یا درگذشته رخ داده است.
  • الگوهای علایق، فعالیت ها ورفتارهای تکراری و محدود.

رفتاهای اضافه را می‌توان به عنوان یکی از ویژگی‌های اختلال طیف اتیسم دانست. رفتارهای اضافه، الگوهای رفتاری تکراری، چالشی و علایق محدود هستند که با شدت زیاد رخ داده و سازگاری کودک را مختل می کند. دلیل نام گذاری رفتارهای اضافه به این علت است که در کودکان بهنجار به میزان قابل توجهی وجود ندارد. در نتیجه این رفتارهای کودکان اتیسم، رفتارهای اضافه خوانده می‌شود. 

 

رفتارهای اضافه شامل الگوهای رفتاری زیر است:

۱- حرکات کلیشه‌ای
۲- رفتارهای اجباری
۳- آداب و رسوم
۴- رفتارهای خودجرحی
۵- الگوهای رفتاری انعطاف ناپذیری
۶- علایق، فعالیت ها و بازی‌های محدود
۷- اصرار به همسان خواهی

این رفتارها می‌تواند در بدن، اندام ها و انگشتان و به صورت کلامی یا غیر کلامی و به شکل الگوهای پیچیده بروز پیدا کند.

 

رفتارهای اضافی به دو بخش دسته بندی می‌شوند:

  • رفتارهای مرتبه پایین شامل اعمال حرکتی (مانند رفتارهای کلیشه‌ای، دست کاری مکرر اشیاء و رفتارهای آسیب زننده به خود) است.
  • رفتارهای مرتبه بالاتر شامل رفتارهای تکراری و شناختی یا پیچیده مانند اجبار، تشریفات، روتین‌ها، اصرار بر سازگاری و علایق محدود است.

 

رفتارهای تکراری و قالبی کودکان اتیسم هم شامل رفتارهای آسیب رسان و هم شامل رفتارهای خود تحریکانه می‌شود. رفتارهای خود آسیب رسان می‌تواند رفتاری بسیار خطرناک و نمایشی باشد. در واقع واردکردن صدمه جسمانی کودک به بدن خود است.

 

تاثیرات رفتارهای اضافی بر جنبه‌های شناختی و زندگی:

  • ایجاد اختلال قابل ملاحظه در فرایند یادگیری و ورود به محیط آموزشی، سازگاری روانی اجتماعی و عملکرد شناختی کودک
  • یادگیری مهارت های جدید و شرکت در فعالیت های روزمره
  • اکتساب مهارت های اجتماعی
  • عملکردهای سازش یافته
  • فرایند خواب
  • افزایش میزان تنیدگی در خانواده
  • بروز رفتارهای خودآسیب رسان
  • همچنین رفتارهای اضافه با وقوع مشکلات خلقی، خواب و اضطراب در کودکان دارای اتیسم رابطه دارند.

 

– گردآوری مطلب از آیلار خمسه

 

در مرکز تهران اتیسم مجموعه خدمات کاملی برای آموزش و رفع رفتارهای اضافه در اختلال اتیسم برای کودکان ارائه می‌شود. در صفحه مجموعه خدمات مرکز تهران اتیسم می‌توانید در مورد این خدمات بیشتر بخوانید.

 


چطور کودک دارای اتیسم را آماده‌ی شروع آموزش توالت کنم؟

یادگیری توالت ممکن است برای بعضی از کودکان به ویژه کودکان دارای اختلال طیف اتیسم دارای چالش‌هایی باشد. خانواده‌ها نیز به دلیل کم تجربگی ممکن است به این مشکلات دامن بزنند. برای آموزش توالت کودک دارای اتیسم توجه به نکات زیر به شما کمک می‌کند تا در این مرحله از رشد کودک با اطمینان بیشتری گام بردارید.

 

۱- ارزیابی سن عقلی کودک

۲- توانایی فیزیکی کودک در نشستن و نگه داشتن بالاتنه بصورت راست

۳- داشتن سطحی از آگاهی در جهت بیرون آوردن لباس قبل از رفتن به توالت

۴- عدم وجود شرایط پزشکی خاص مثل یبوست و دفع دردناک

۵- تغییر رفتار کودک به هنگام خیس و کثیف شدن پوشک و لباس

 

برای آموزش توالت کودک دارای اتیسم سن کودک نباید کمتر از ۱۸ ماه باشد و باید سطح رشد عقلی وی ارزیابی شود و کودکان کمتر از ۳ سال نباید در معرض آموزش توالت قرار گیرند. خشک و تمیز ماندن به مدت دو ساعت و در جریان خواب نیم روزی و خواب شبانه و داشتن ساعات منظم دفع از جمله توانایی های فیزیکی کودک به شمار می‌آیند.

اگر تصور می‌کنید کودک شما در هرکدام از این مراحل دارای مشکلاتی است می‌توانید از مرکز تهران اتیسم کمک بگیرید. در مجموعه خدمات مرکز تهران اتیسم خدمات آموزش توالت کودکان دارای اتیسم نیز ارائه می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با تلفن مرکز تماس حاصل نمایید.

 


 

انتخاب وسواسی غذا در کودکان دارای اتیسم و ویژگی‌های بالینی

انتخاب وسواسی غذا در کودکان دارای اتیسم از مشکلات رایج این کودکان است. مطالعه ای در سال ۲۰۱۵ در ایتالیا به بررسی ویژگی‌های بالینی و رفتاری در افراد مبتلا به اتیسم با هدف شناسایی پروفایل های بالینی متمایز در کودکانی که دچار انتخاب وسواسی غذا و بدون انتخاب وسواسی غذا بودند صورت گرفت.

در این پژوهش ۱۵۸ کودک با سن ۳ تا ۱۲ سال که همگی از واحد عصب روانپزشکی بیمارستان کودکان رم تشخیص اتیسم گرفته بودند وارد مطالعه شدند. افراد به دو گروه ۷۹ نفر با انتخاب غذا و بدون انتخاب غذا تقسیم شدند. کودکان انتخاب شده مشکل ژنتیکی خاص، صرع، یا سایر اختلالات پزشکی نداشتند. ابزارهای پژوهش شامل تست ارزیابی جامع علایم اتیسم، پرسشنامه سنجش توانایی های شناختی و مهارت های سازگاری، پرسشنامه مشکلات رفتاری و سطح استرس والدین بود. همچنین پرسشنامه عادات غذایی که ۱۳۱ ماده غذایی را از نظر بافت، فرم، رنگ، بو، طعم، دما، کمیت، مارک، بسته بندی و آیین های مربوط به غذا خوردن تقسیم بندی کرده بود توسط والدین پر شد.

نتایج پژوهش هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه در حوزه مهارت های تطبیقی مشاهده نکرد.

در مقایسه دو گروه با هم والدینی که کودکانی با ویژگی انتخاب غذا داشتند سطوح بالاتری از استرس و درجه بیشتری از مشکلات رفتاری فرزندان شان را گزارش کرده بودند. این پژوهش تاکید می‌کند که شناسایی دقیق الگوهای بالینی و رفتاری متمایز کودکان در حیطه وسواس های غذایی یک مساله حیاتی برای والدین و درمانگران در مدیریت روزانه کودکان با نیازهای ویژه محسوب می شود.

 

ترجمه و خلاصه از اسما طائمی ارزیاب مرکز تهران اتیسم

 

منبع: +

 


آیا ممکن است من اتیسم داشته باشم؟

 

شاید این سوال برای شما پیش آمده باشد که آیا ممکن است من اتیسم داشته باشم؟ 

افرادی که دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا هستند معمولا توانایی‌های شناختی و زبانی عادی دارند اما با ارتباطات اجتماعی و هماهنگی با اجتماع به طرق مختلف مشکل دارند. همچنین مواردی مانند حساسیت مفرط به سر و صدا، نور، بوها، رنگ‌ها، مزه و حتی تماس‌های فیزیکی از جمله مواردی است که می‌توان در این افراد مشاهده نمود.

 

موارد زیر مثالهایی است که ممکن است نشان دهنده قرار داشتن در طیف اتیسم باشد:

  • این افراد توانایی محدودی در درک زبان بدن، تغییر تُن صدا، درک طرز تفکر دیگران و حتی نشان دادن واکنش احساسی مناسب به رفتارهای دیگران دارند.
  • افرادی که دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا هستند با یک تُن صدای خاص که معمولا بلند هم هست صحبت می‌کنند و در این حین تُن صدا را تغییر نمی‌دهند
  • دشواری در پیش بینی کارهایی که دیگران در اجتماع انجام می‌دهند؛ مثلا شوخ طبعی، رفتارهای رمانتیک، سرد بودن و خشم دیگران را به سختی متوجه می‌شوند.
  • ایستادن در نزدیکی افراد، زمانی که در حال صحبت با آنها هستند.
  • مشکل در برقراری ارتباط چشمی. مثلا زمانی که با کسی صحبت می‌کنند ترجیح می‌دهند به صورت و چشم‌های او نگاه نکنند.
  • صحبت کردن بدون توقف در مورد یک موضوع خاص بدون اینکه احساس کند شنونده به حرف‌های او توجه نمی‌کند.
  • کمبود همدلی و درک اینکه دیگران به چه چیزی فکر می‌کنند.
  • این افراد در درک و نشان دادن هنجارها و علائم اجتماعی و نشانه‌ها مشکل دارند.
  • لباس پوشیدن به صورت نامناسب.
  • عدم انعطاف. مثلا آنها مایلند برنامه روزانه یکسانی را هر روز تکرار کنند. آنها نیاز دارند بدانند بعدا دقیقا چه اتفاقی می‌افتد و مطابق هر روز به آن اتفاق پاسخ دهند. مثلا مایلند هر روز یک غذای خاص بخورند و کارهای روزانه یکسانی را انجام بدهند.
  • تمرکز شدید بر روی یک موضوع خاص که معمولا به این موضوع علاقه دارند.
  • تحرکات هیجانی که معمولا شامل پریدن منظم، پچ پچ کردن، هم همه کردن، یا بازی کردن با پاهای آویزان خود.

 

کودکان با اختلال طیف اتیسم همراه با عملکرد بالا ترجیح می‌دهند زودتر به مراحل بالاتر زندگی برسند اما با بزرگ شدن خود علائم اختلال را نشان می‌دهند؛ آن هم زمانی که انتظار می‌رود یاد بگیرند چگونه در اجتماع زندگی کنند، در مکالمات خود موفق باشند، با چالش‌های حسی به خوبی برخورد کنند و روابط اجتماعی خود را کنترل کنند. در واقع در هنگامی که کودک کمی بیشتر در اجتماع قرار می‌گیرد علائم اتیسم را نشان می‌دهد.

برخلاف اکثر سطوح اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا معمولا در کودکان مسن‌تر و حتی نوجوانان راحت‌تر تشخیص داده می‌شود.

 

آرزو بصیری
مربی کار با کودک دارای اتیسم

 

 

 


اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟ دلایل، علایم تشخیصی و درمان

 

اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟

اختلال نافرمانی مقابله‌ای نوعی اختلال رفتاری است که اغلب در کودکان مشاهده می‌شود. کودکانی که دچار اختلال نافرمانی مقابله‌ای هستند مجموعه ای از رفتارهای همراه با خشونت، نافرمانی، لجبازی و خشم در مقابل کسانی که در موضع قدرت قرار دارند را نشان می‌دهند.

این کودکان به شدت نسبت به واکنش دیگران حساس بوده و در مقابل دستورها و درخواست‌های دیگران مقاومت می‌کنند و به بحث و نافرمانی می‌پردازند. کودکان نافرمان در اجتماعاتی مانند جمع دوستان، هم کلاسی‌ها و حتی در سنین بالاتر در جامعه شغلی نیز با مشکلات گسترده‌ای مواجه می‌شوند.

زمانی از این رفتارها با عنوان اختلال یاد می‌شود که به مدت حداقل ۶ ماه به صورت پایدار ادامه داشته باشد. گاها کودک در جمع‌های مختلف رفتار کاملا طبیعی و مناسبی نشان می دهد اما در مقابل والدین خود رفتار نافرمانی را بروز می دهد.

این اختلال در ارتباطات اجتماعی تداخل می‌کند  و ممکن است اعتماد بنفس فرد پایین بیاید، هم چنین ممکن است تحمل کم برای ناکامی، خلق افسرده و حملات عصبانیت نیز وجود داشته باشد. این اختلال ممکن است به طور موقت در واکنش به استرس ظاهر شود، که این حالت نوعی اختلال انطباق نیز محسوب می‌شود.

هم چنین در آینده احتمال خطر مصرف مواد مخدر افزایش می‌یابد. مهارتهای تربیتی خانواده در فرجام این اختلال بسیار مهم است. در خانواده هایی که والدین دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی می‌باشند و یا مصرف مواد وجود دارد خطر ابتلا افزایش می‌یابد.

 

علت رفتار نافرمانی مقابله‌ای در کودکان چیست؟

تئوری پیشرفت: در این تئوری علت بروز رفتار نافرمانی، در یادگیری استقلال از والدین در دوران کودکی دانسته شده است.

تئوری یادگیری: در این نظریه عنوان شده است که نشانه‌های منفی رفتار نافرمانی طی فرایند آموزش یادگرفته می‌شود و رفتار آنها به دلیل تقویت منفی شدت پیدا می‌کند. تقویت منفی باعث می‌شود کودک هر آنچه را که می‌خواهد با بروز رفتارهای نافرمانی به دست بیاورد.

از دلایل احتمالی دیگری که می‌توان به عنوان دلایل شکل گیری این اختلال در کودکان نام برد موارد زیر است.

  • استعداد ذاتی برای ابراز وجود قاطعانه در این افراد
  • برخورد افراطی و لجبازی والدین جهت ثابت کردن حرف خودشان
  • ضربات و آسیب های محیطی
  • بیماری یا ناتوانی های مزمن از قبیل عقب ماندگی ذهنی، موجب بروز رفتارهای مقابله جویانه برای دفاع در مقابل درماندگی می شود و فقدان عزت نفس

نکته: دوره‌های لجبازی در ۱۸ تا ۲۴ ماهگی و اوایل دوره نوجوانی اختلال محسوب نمی‌شود و بخشی از فرایند رشد طبیعی است.

 

نشانه هار رفتار نافرمانی مقابله‌ای در کودکان چیست؟

رفتارهای نافرمانی در کودکان ۲ تا ۳ ساله و یا در دوران نوجوانی شایع و طبیعی است. موقعیت‌هایی مانند خستگی، گرسنگی و یا سایر فشارهای روانی می تواند باعث بروز رفتارهای پرخاشگرانه و نافرمانی شود. اما این رفتارها در کودکان دارای نافرمانی بیشتر از سایرین دیده می شود. این کودکان با نظم و قوانین مدرسه نیز مخالفت می‌کنند و باعث متلاشی شدن روابط دوستانه می‌شوند.

 

پیامدهای کارکردی اختلال لجبازی و نافرمانی

در صورتی که اختلال لجبازی و نافرمانی در طول رشد ادامه یابد، افراد مبتلا به این اختلال تعارض‌های مکرری را با والدین، معلمان، سرپرستان، همسالان و همسر خود تجربه می کنند. این گونه مشکلات اغلب به اختلالات قابل ملاحظه در سازگاری هیجانی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی فرد منجر می‌شوند.

 

چگونه اختلال نافرمانی مقابله‌ای در کودک درمان می شود؟

درمان به موقع از عواقبی که در آینده می‌تواند بر کودک تاثیر گذار باشد جلوگیری می‌کند. روش‌های درمانی به علائم و نشانه های اختلال در کودک، سن کودک و وضعیت سلامتی کودک و شدت این اختلال در کودک بستگی دارد.

درمان رفتاری-شناختی

در این روش کودک یاد می‌گیرد که مسائل و مشکلات را به روش‌های مناسب و ساده تر حل کند و همچنین یاد می‌گیرد که چگونه خشم و عصبانیت خود را کنترل کند.

خانواده درمانی

این درمان به ایجاد تغییرات گسترده در خانواده کمک می‌کند و مهارت های برقراری ارتباط در خانواده را بهبود می بخشد. داشتن یک کودک با اختلال نافرمانی مقابله‌ای برای والدین بسیار چالش برانگیز است و حتی بر روابط بین والدین نیز تاثیر منفی دارد. از این رو خانواده ها نیز نیاز به یادگیری مهارت هایی در این زمینه دارند.

گروه درمانی

در این روش کودک مهارت های برقراری ارتباط را یاد میگیرد.

دارودرمانی

این روش برای درمان اختلال نافرمانی مقابله ای اغلب استفاده نمی‌شود. اما در کودکانی که اختلالات همراه مانند بیش فعالی نیز داشته باشند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

 

– نسیم ورانلو

مربی کار با کودک اتیسم

 

 


 

علائم هشدار دهنده اتیسم تا قبل از ۱ سالگی

 

علائم هشدار دهنده اتیسم تا قبل از یک سالگی در کودکان چیست؟ 

در این متن با این علایم تا قبل از یک سالگی کودک آشنا خواهید شد. مشاهده هر گونه از این علائم مبنی بر وجود قطعی اختلال اتیسم نیست بلکه در صورت بروز چنین نشانه‌هایی نیاز است که رفتار کودک توسط پزشک متخصص ارزیابی دقیقتر گردد تا شک و شبهه ای باقی نماند.

 

علائم هشدار دهنده اتیسم تا سن ۳ ماهگی

  • عدم واکنش متناسب در مواجهه با شنیدن صدای بلند و بی‌توجهی به شنیدن صدای مادر
  • عدم تعقیب چشمی اشیا یا افراد در حال حرکت
  • بی‌توجهی به گرفتن اشیا
  • چهره‌ای بی تفاوت و عاری از هر گونه لبخند حتی در مواجهه با دیدن چهره والدین
  • عدم تولید اصوات نا مفهوم مانند غان و غون
  • عدم ‌تمایل به برقراری ارتباط با دیگران و بی اهمیتی نسبت به حرکات آنها
  • بیماری هایی مانند تشنج و صرع

 

علائم هشدار دهنده اتیسم تا سن ۷ ماهگی

  • بی تفاوتی نسبت به اتفاقات پیرامون
  • عدم واکنش رفتاری نسبت به مشاهده محبت دیگران
  • عدم تولید اصوات مانند صدای خنده و شادی
  • عدم توجه به دیگران در زمان شنیدن اسم خود
  • بی توجهی به گرفتن اشیا
  • عدم تمایل به انجام بازی مانند “دالی موشه” و اجتناب از برقراری تماس چشمی

 

علائم هشدار دهنده اتیسم تا سن ۱۲ ماهگی

  • عدم توانایی استفاده از مهارت های حرکتی حتی حرکت به صورت چهار دست و پا
  • عدم استفاده از مهارت های زبانی حتی به صورت تک کلمه ای
  • نقص در یادگیری و استفاده از مهارت‌های گفتاری
  • به کار بردن عبارات و کلمات تکراری در زمان شرکت در گفت و گو های جمعی
  • عدم بروز حرکات بدنی مانند تکان دادن بدن یا سر
  • تمایل به انجام حرکات تکراری مانند تکان دادن سر و چرخش سر و…
  • عدم اشاره به اشیا یا تصاویر پیرامون
  • عدم توانایی برای ایستادن
  • ناهماهنگی در عضلات بزرگ مورد نیاز برای دویدن و بالا رفتن از ارتفاع
  • عدم هماهنگی در عضلات کوچکتر
  • عدم پذیرش تغییرات در برنامه روتین

 

اختلال اوتیسم فقط بر مهارت‌های گفتاری و رفتاری کودکان تاثیر نمی‌گذارد بلکه بر عملکرد بسیاری از اندام‌های بدن نیز اختلال ایجاد می‌کند که اغلب پزشک متخصص برای کاهش درد و رنج آنان داروهایی را تجویز می کند از جمله:

  • مشکلات گوارشی مانند نقص در هضم و بلع غذا
  • بروز بیماری هایی مانند یبوست، اسهال و التهاب روده
  • اختلالات خواب مانند تاخیر در به خواب رفتن و بیداری مکرر در طی شب

 

–  آرزو بصیری
مربی کار با کودک دارای اتیسم

 

اگر تصور می‌کنید کودک شما دارای علایمی است به بخش آیا کودک من اتیسم دارد؟ وارد شوید و پرسشنامه متناسب را رده سنی کودک خود را تکمیل نمایید.

 

 


راه‌های کاهش اضطراب در کودکان دارای اتیسم

برای کاهش اضطراب در کودکان با اختلال طیف اتیسم از گروه‌های درمانی مختلفی می‌توان بهره گرفت.

در ادامه برخی از این روش‌ها توضیح داده شده است.

 

درمان شناختی رفتاری (CBT)

یکی از موثرترین روش‌ها برای درمان اختلالات اضطرابی درمان شناختی-رفتاری است. این روش از درمان با کمک آموزش راهبردهای شناختی به شناسایی باورهای ناکارآمد و افکار اضطراب‌آور پرداخته و با کمک تکنیک‌های رفتاری نظیر تنفس عمیق و آرام‌سازی سعی در مقابله با عامل ترس و تهدید دارد.

برای درمان اضطراب در کودکان دارای اتیسم از نسخه اصلاح‌شده درمان شناختی-رفتاری استفاده می‌شود که اثربخشی آن در کاهش علایم اضطرابی در کودکان و نوجوانان دارای اتیسم با عملکرد بالا در شماری از مطالعات مشاهده شده‌است.

برای اثربخشی بیشتر این روش از درمان برای کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اتیسم توصیه می‌شود از ایفای نقش و تصاویر بصری در طول درمان استفاه شود، آموزش ارتباطات و مهارت‌های اجتماعی جز برنامه‌های کلی درمان اضطراب باشد، والدین مشارکت جدی در روند درمان داشته باشند و آموزش‌های روانی لازم به آنان داده شود، به تعمیم مهارت‌ها توجه ویژه شود و کودک فنون یادگرفته را در محیط‌های دیگر نظیر خانه به‌کار ببرد. به منظور افزایش انگیزه و مشارکت کودک در طول درمان بهتر است تا علایق خاص و بیش از حد کودک در جلسات درمانی ادغام شود.

 

گروه درمانی

گروه‌درمانی یکی دیگر از روش‌های کاهش اضطراب است. گروه‌درمانی می‌تواند در بهبود مهارت‌های اجتماعی و توانایی تعامل موثر باشد. همچنین گروه‌درمانی احتمال تغییر ذهنی و ایجاد رفتار بهنجار را افزایش می‌دهد. گروه‌درمانی برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بیشتر بر افزایش مهارت‌های اجتماعی تاکید دارد. در گروه‌درمانی، این کودکان ضمن برقراری ارتباط با یکدیگر مهارت‌های اجتماعی نیز یاد می‌گیرند که همین یادگیری مهارت‌های ارتباطی در کاهش اضطراب آنان موثر است. این روش از درمان ‌می‌تواند به عنوان یک راهبرد مکمل در کنار سایر درمان‌ها استفاده شود.

 

بازی‌درمانی

بازی درمانی یکی دیگر از انواع روش‌هایی است که در کاهش مشکلات روانشناختی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم موثر است. در حقیقت نزدیکی به کودک و بازی با او در کاهش نشانه‌های اضطراب تاثیرگذار است. از آنجایی که این کودکان در روابط اجتماعی و ارتباطی ضعف دارند، بنابراین دچار اضطراب می‌شوند که بازی‌درمانی و نزدیکی و ارتباط با دیگران می‌تواند در کاهش اضطراب آنان موثر باشد. از این روش درمانی ‌می‌توان به عنوان یک راهبرد مکمل در کنار سایر درمان‌ها استفاده کرد.

 

مداخلات رفتاری

مداخلات رفتاری با ایجاد فرصت تمرین رفتار و مهارت مناسب باعث رشد اجتماعی، مقابله با اضطراب و تعمیم‌پذیری رفتار مناسب می‌گردد. آموزش مهارت‌های خودیاری و افزایش دامنه علایق، به عنوان پایه‌های درمانی در رفتاردرمانی کودکان با اختلال طیف اتیسم است. این درمان در کنار درمان‌های دیگر نظیر گروه‌درمانی می‌تواند باعث اثربخشی بیشتر آن شود.

 

دارودرمانی

دارودرمانی یکی دیگر از روش‌هایی است که می‌تواند موجب کاهش اضطراب گردد اما نکته حائز اهمیت این است که نمی‌تواند به طور کامل علایم را از بین ببرد، همچنین برخی داروهای ضداضطراب بسیار قدرتمند هستند و در برخی افراد می‌توانند موجب عوارض شدیدی گردند. دارو می تواند یک راهکار کوتاه مدت باشد و مهم این است که از راهکارهای دیگری نیز برای درمان اضطراب کودک دارای اتیسم استفاده گردد.

 

شن و ماسه‌بازی

این روش را می‌توان نوعی از بازی‌درمانی غیرمستقیم در نظر گرفت که درمانگر در آن به عنوان تسهیلگر عمل می‌کند و مراجعان می‌توانند آزادانه هیجانات و تصاویر ذهنی خود را با استفاده از جعبه شن و اشیای مینیاتوری مختلف در جعبه شن خلق کنند. روش شن و ماسه‌بازی را می‌توان در درمان مشکلات اضطرابی کودکان به کار گرفت. چرا که کار با سینی شن به کودک این فرصت را می‌دهد تا در محیطی امن به جستجو و کشف ترس‌هایش بپردازد و با بازآفرینی رویدادها به ترس‌هایش عینیت بخشد، نسبت به آن‌ها به بینش برسد و برای حل مسائل مختلف راه‌حل پیدا کند. می‌توان به این روش به دید یک درمان کمکی نگریست.

همچنین پژوهش‌ها حاکی از آن است که هنردرمانی از جمله نقاشی، پت‌تراپی و موسیقی‌درمانی نیز می‌تواند برای کاهش اضطراب کودکان با اختلال طیف اتیسم نقش داشته باشد. نکته حائز اهمیت این است که اضطراب در هر یک از کودکان با اختلال طیف اتیسم به صورت متفاوتی متجلی می‌گردد، و نمی‌توان گفت که این روش‌های درمانی می‌توانند برای تمامی این کودکان مورد استفاده قرار بگیرند و موثر واقع شوند. همچنین هیچ از یک از روش‌های درمانی فوق نتوانسته‌اند تا کنون برای درمان کامل علایم اضطرابی کارآمد باشند.

متن از حانیه صیادی

دانشجوی دکتری روانشناسی شناختی دانشگاه شهید بهشتی

تهران اتیسم

 

در تهران اتیسم بسیاری از این خدمات ارائه می‌شود. برای آشنایی بیشتر با خدمات تهران اتیسم می‌توانید به بخش خدمات مراجعه کنید و همچنین از بخش کارگاه‌ها و دوره‌های مرکز تهران اتیسم دیدن فرمایید.

 

 

منابعی که در تهیه این مطلب از آن‌ها استفاده شده است:

Sukhodolsky, D. G., Bloch, M. H., Panza, K. E., & Reichow, B. (2013). Cognitive-behavioral therapy for anxiety in children with high-functioning autism: A meta-analysis. Pediatrics, 132(5), e1341–e1350.

Vasa, R. A., Carroll, L. M., Nozzolillo, A. A., Mahajan, R., Mazurek, M. O., Bennett, A. E., … & Bernal, M. P. (2014). A systematic review of treatments for anxiety in youth with autism spectrum disorders. Journal of Autism and Developmental Disorders, 44(12), 3215-3229.

Reaven, J., Blakeley-Smith, A., Culhane-Shelburne, K., & Hepburn, S. (2012). Group cognitive behavior therapy for children with high-functioning autism spectrum disorders and anxiety: a randomized trial. Journal of child psychology and psychiatry, and allied disciplines, 53(4), 410–۴۱۹.

McConachie, H., McLaughlin, E., Grahame, V., Taylor, H., Honey, E., Tavernor, L., Rodgers, J., Freeston, M., Hemm, C., Steen, N., & Le Couteur, A. (2014). Group therapy for anxiety in children with autism spectrum disorder. Autism : the international journal of research and practice, 18(6), 723–۷۳۲.

Williams, S., Leader, G., Mannion, A., & Chen, J. (2015). An investigation of anxiety in children and adolescents with autism spectrum disorder. Research in Autism Spectrum Disorders, 10, 30-40.

Vasa, R. A., Carroll, L. M., Nozzolillo, A. A., Mahajan, R., Mazurek, M. O., Bennett, A. E., … & Bernal, M. P. (2014). A systematic review of treatments for anxiety in youth with autism spectrum disorders. Journal of Autism and Developmental Disorders, 44(12), 3215-3229.

نقدیشی، مهسا و اعلمی، مهدی،۱۳۹۴،اثربخشی هنردرمانی بر کاهش اضطراب کودکان دارای اوتیسم،دومین کنفرانس بین المللی روانشناسی،علوم تربیتی و سبک زندگی،مشهد،https://civilica.com/doc/497961

 


 

 

 

معرفی افراد خودساخته دارای اتیسم، این قسمت: جو جیمز

 

جو جیمز یک عکاس خودآموخته و دارای اتیسم است که تصاویر خیره کننده‌اش باعث محبوبیت او در شبکه‌های اجتماعی شده است. او از توجهی که از عکس هایش دریافت کرده است به عنوان بستری برای گسترش آگاهی و درک در مورد اتیسم خود استفاده می کند که او آن را یک «ابرقدرت» توصیف می‌کند.

جو میگوید:”من می توانم از چیزهایی عکس بگیرم که دیگران نمی بینند. زیرا من به جهان متفاوت نگاه می کنم.”

او به دلیل اینکه دارای اتیسم است، توانایی به یاد آوردن چیزها را با جزئیات دقیق دارد و توضیح میدهد که این توانایی برای عکاسی او مفید است زیرا میتواند هزاران تصویر را در ذهن خود ذخیره کند. جو حافظه عکاسی (ایدتیک) خود را به عنوان “ابر قدرت” خود توصیف می کند زیرا به او این توانایی را می دهد که سریعتر از بسیاری از مردم اطلاعات را جمع آوری کند، همه چیز را در مورد موضوعی یاد بگیرد و سپس بر آن مسلط شود.

جو پس از استفاده از این ذخیره‌سازی عکس‌ها در ذهنش و مقایسه آن‌ها با چیزهایی که در زندگی واقعی می‌بیند (مانند زوایا و نور)، عکس‌هایش را طوری نشان می‌دهد که فکر می‌کند باید دیده شوند. “من چیزی را می بینم که دیگری نمی بیند”

جو در جوانی عملکرد بالایی نداشته، بیشتر اوقات ارتباط او غیرکلامی بود، وقتی صحبت می کرد با زمزمه یا لکنت بود و همچنین تیک داشت.

جو می گوید:
“من معتقدم که هر فرد دارای اتیسم توانایی هایی دارد که پنهان است و باید تشویق شود.”

جو دوست دارد اتیسم را یک ابرقدرت توصیف کند. او توضیح داد که جامعه ما بدون ذهن‌های درخشان افراد دارای اتیسم مثل قبل نخواهد بود. داروین، نیوتن، اینشتین، موتزارت، جیمز جویس، بیل گیتس و استیو جابز همه در طیف اتیسم قرار گرفته اند. از آنجایی که اتیسم در جامعه ما بسیار مورد انگ است، توانایی‌های درخشان افراد دارای اتیسم به اندازه کافی مورد تایید قرار نمی‌گیرد با این حال، جو مشتاق است روشن کند که «گفتن “ابرقدرت” به این معنی نیست که زندگی آسان است.

زندگی مرد عنکبوتی آسان نیست. زندگی او به دلیل قدرت فوق العاده‌اش از کار افتاده است. او نمی‌تواند یک زندگی عادی داشته باشد زیرا تصمیم می‌گیرد از قدرت فوق العاده خود برای چیزی شگفت انگیز استفاده کند. به همین دلیل آن را مقایسه می‌کنم.»

جو به همراه سگ خود که او را در سفرها همراهی می کند درواقع به نوعی به پت تراپی هم روی آورده است.

 

– گردآوری و ترجمه از نسیم عابدی، برای تهران اتیسم