پردازش شنوایی در اتیسم، بیش شنوایی و بدشنوایی

 

شنیدن یا شنوایی یکی از احساسات پنج‌گانه است. این توانایی برای درک صدا توسط ارگانی مانند گوش از طریق تشخیص ارتعاشات صورت می‌گیرد. عدم توانایی در شنیدن را ناشنوایی می‌گویند. در انسان و سایر مهره‌داران، شنیدن توسط سیستم شنوایی انجام می‌شود. ارتعاشات توسط گوش تشخیص داده می‌شود و با رشته‌های عصبی به مغز منتقل می‌شود. حداقل شدت صوت قابل شنیدن برای یک فرکانس را شدت صوت آستانه شنوایی گویند. در این مقاله کوتاه در مورد پردازش شنوایی در اتیسم، بیش شنوایی و بدشنوایی همراه با این اختلال صحبت خواهیم کرد.

 

بیش شنوایی چیست؟

بدون شک در زندگی افرادی را دیده‌اید که نسبت به صداهایی که برای دیگران بلند نبوده حساسیت غیر معمول دارند و قادر به تحمل اینگونه صداها نیستند. صداهای معمولی، مانند رانندگی در ترافیک، جویدن با صدای بلند، زنگ تلفن یا پارس سگ باعث ناراحتی یا احساس درد در گوش آنها می‌شود. این گونه افراد ممکن است از اختلال بیش شنوایی رنج ببرند. برای آنها کار کردن در محیطی با سر و صدای روزانه بسیار سخت و آزار دهنده است. آن ها به مرور از قرارگیری در محیط کناره گیری می‌کنند. بنابراین اولین عارضه‌ی این اختلال انزوای اجتماعی و افسردگی است.

گاهی شخص بیش شنوا تا ساعت‌ها و حتی بعد از دور شدن از محیط آن صدا را شنیده و این امر او را عصبی و مضطرب می‌کند. البته ذکر این نکته ضروریست که هر فرد بیش شنوا به شیوه ای متفاوت نسبت به صداهای اطرافش واکنش نشان می‌دهد.

افراد پرشنوا محدوده شنوایی باریکی دارند دلایل بسیاری برای بیش شنوایی وجود دارد که یکی از آنها اختلال اتیسم است. بیش حسی شنوایی در اتیسم یکی از علائم رایج است. حساسیت بیش از حد به صداهایی مثل صدای شرشر آب یا صدای هواکش و یا حساسیت نسبت به صدای موتور ماشین در این کودکان دیده می‌شود. بیش حسی شنوایی در کودکان دارای اتیسم موجب به هم ریختگی عصبی و رفتارهای تکانشی در آن‌ها می‌شود.

 

درک شنیداری چیست؟

دو وظیفه عمده دستگاه شنوایی توانایی شنیدن و مهارت گوش دادن است. شنیدن یعنی اینکه صداها و اطلاعات شنوایی از محیط اطراف جمع آوری و وارد سیستم شنوایی می‌شود. مهارت گوش دادن یا پردازش شنیداری یعنی صداهایی (صداهای غیرگفتاری و گفتاری) که شنیده شده مورد تجزیه تحلیل قرار گیرد. بد شنوایی یعنی با وجود شنیدن هنجار، مشکل گوش دادن یا نقص در تفسیر اطلاعات شنیده شده وجود دارد.

 

بدشنوایی چیست؟

بدشنوایی (LiD) اصطلاحی فراگیر و جامع است که همه مشکلات گوش دادن در حوزه های اختلال پردازش شنوایی، علت اختلال پردازش شنوایی، انواع اختلال پردازش شنوایی، ارزیابی اختلال پردازش شنوایی، درمان اختلال پردازش شنوایی، آگنوزی شنوایی و  اختلالات پردازش حسی و اختلال یکپارچگی حسی را شامل می‌شود.

اینکه بگوییم یک فرد دارای اتیسم دارای اختلال پردازش شنوایی است یعنی چه؟ اختلال پردازش شنوایی، زمانی اتفاق می‌افتد که عاملی بر پردازش یا تفسیر اطلاعات صوتی اثر می‌گذارد. افراد دارای اتیسم که دارای اختلال پردازش شنوایی هستند، می‌توانند صداها را بشنوند، اما در درک و پردازش صدا مشکل دارند. به عنوان مثال، ممکن است در صورت وجود صدای پس زمینه، نتوانند معنی جملات را درک کنند یا بعضی از لغات را متوجه نشوند.

 

برای آشنایی با خدمات مرکز تهران اتیسم در زمینه  پردازش شنوایی در اتیسم، بیش شنوایی و بدشنوایی می‌توانید به صفحه خدمات تهران اتیسم مراجعه کنید.

 


مهارت های خودیاری اتیسم در مرکز تهران اتیسم

مهارت‌های خودیاری در اتیسم چیست؟

منظور از مهارت‌های خودیاری در اتیسم یا بطور کلی فعالیت های خودیاری در همه کودکان، کارهایی است که کودک باید بتواند برای رفع نیازهای شخصی خود انجام دهد مثل پوشیدن لباس‌ها، کفش و جوراب، شستن دست و صورت، مسواک زدن و حمام کردن (نظافت شخصی)، بستن دکمه‌ها، بند کفش، دستشویی رفتن و به طور کلی فعالیت‌های مربوط به خود.

یادگیری مهارت‌های خودیاری یکی از مهم ترین جنبه‌های آموزش کودکان دارای اتیسم و غیر اتیسم است، چرا که برای ورود به زندگی اجتماعی و استقلال شخصی هر فرد، ورود به مدارس و دیگر فعالیت‌های اجتماعی لازم و ضروری است.

آموزش مهارت‌های خودیاری باید از چه زمانی شروع شود؟

کودکان طیف اتیسم به دلیل ضعف در یادگیری پایه، عدم دقت، ضعف در مهارت‌های تقلیدی، مشکلات حسی و حرکتی و… در یادگیری و کسب استقلال در مهارت‌های خودیاری با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند. لذا برای این طیف از کودکان آموزش مهارت‌های خودیاری اهمیت بسیاری دارد.

آموزش مهارت‌های خودیاری برای این کودکان باید از سنین پایه که سن طلایی کودک برای کسب مهارت‌های گوناگون هست صورت پذیرد و هرچقدر کودک در طیف شدید این اختلال باشد زمان و تمرین بیشتری نیاز است تا نتیجه مطلوب حاصل گردد.

کارهایی که کودک برای رفع نیازهای شخصی خود بدون کمک دیگران می‌تواند انجام دهد نمونه‌ای از مهارت‌‌های خودیاری است.

چرا آموزش خودیاری اهمیت دارد؟

آموزش مهارت خودیاری و در اولویت قرارداد آن برای کودکان با شرایط ویژه بخصوص کودکان دارای اتیسم می‌تواند بسیار مهم و ضروری باشد زیرا شرایط را برای ورود این کودکان به زندگی در محیط‌های اجتماعی فراهم می‌سازد.

برای آموزش مهارت‌های خودیاری مانند تمامی موارد آموزشی می‌توانیم آموزش را به ساده‌ترین شکل ارائه دهیم تا کودک هم بتواند یاد بگیرد و هم در مراحل پیچیده‌تر آموزش که نیاز به تمرین و تکرار بیشتری دارد با میل و رغبت بیشتری همکاری لازم را داشته باشد.

در آموزش مهارت‌های خودیاری به کودکان دارای اتیسم قبل از شروع آموزش باید سطح توانمندی کودک مورد بررسی قرار گیرد . و اینکه ازلحاظ شناختی، حسی، حرکتی، توجه و تمرکز، واکنش به محیط اطراف و تمامی پیش‌زمینه‌های موردنیاز باید سنجیده شود. ضعف در هرکدام از موارد گفته‌شده باید برطرف گردد تا کودک آمادگی لازم برای یادگیری مهارت‌های خودیاری را کسب کند.

 

در تهران اتیسم مجموعه‌ی متنوعی از مهارت‌های خودیاری در قالب کلاس‌های تک نفره یا گروهی ارائه می‌شود. برای آشنایی بیشتر می‌تواند به صفحه خدمات تهران اتیسم مراجعه کنید و همچنین بخش دوره‌ها و کارگاه‌ها را مرور کنید.

 


کمک به بهبود عملکرد افراد دارای اتیسم در تحصیلات پیشرفته

بررسی های اخیر نشان می‌دهد که جوانان دارای اتیسم به طور چشمگیری نسبت به سال‌های گذشته به پایه های تحصیلی متوسطه و دانشگاهی دسترسی پیدا می‌کنند. با این حال، این افراد اغلب با چالش‌های منحصر به ‌فردی مواجه می‌شوند که بر تجربه دانشگاهی آنها تأثیر منفی می‌گذارد. این چالشها ممکن است منجر به ترک تحصیل شود. به همین جهت برنامه‌های متنوعی برای بهبود عملکرد افراد دارای اتیسم در تحصیلات پیشرفته طراحی شده است.

پژوهشی که اخیرا نتایج آن منتشر شده است نتایج مورد توجهی را نشان می‌دهد. تجربیات ۱۳ فرد داری اتیسم و ۱۲ فرد فاقد اتیسم را که در برنامه MOSSAIC ثبت نام کرده بودند در این مطالعه بررسی شده است.

این برنامه دارای ۵ فعالیت اصلی است که شامل:

  • خدمات مستقیم بر روی عملکردهای اجرایی (برنامه ریزی، اشتغال و زندگی مستقل)، مهارت‌های اجتماعی (دوست یابی، گفتگو) و درک مطلب (درک اطلاعات ارائه شده در طول دوره آموزشی)
  • راهنمایی همتایان دارای اتیسم
  • جلسات هفتگی (شامل چندین برنامه تفریحی اجتماعی)
  • برنامه‌های آموزشی که توسط مطالعات پیشین مورد تایید قرار گرفته است (شامل مدل سازی، مداخلات طبیعت گرایانه، روایات اجتماعی و سایر برنامه‌ها)
  • برنامه ناهار (شامل خوردن نهار، مکالمه، بازی و سایر تعامل های اجتماعی در کنار مربیان و سایر اعضای گروه)

  بازخورد برنامه با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته به منظور درک بهتر تجربیات دانش آموزان، برجسته کردن مزایا و شناسایی زمینه‌های بهبود جمع آوری شده است. به طور کل تجربه‌ای مثبت توسط شرکت کنندگان گزارش شد. نتایج نشان داد که مهارت‌های آن‌ها در اجتماعی شدن، عملکرد اجرایی، عملکرد تحصیلی و توسعه حرفه بهبود یافته است. همچنین شرکت کنندگان به مشکل در برقراری ارتباط با همسالان فاقد اتیسم و احساس نیاز به آموزش به مربی‌های خود در مورد نحوه حمایت از بزرگسالان دارای اتیسم اشاره کردند.

این داده‌ها بینش ارزشمندی را در مورد اینکه چگونه دانشگاه‌ها می‌توانند کمک بهتری به دانشجویان دارای اتیسم برای دستیابی به موفقیت های تحصیلات کنند، ارائه می‌کند. همچنین به والدین و جامعه این دید را می‌دهد که چگونه می‌توانند شرایط بهتری را برای آموزش نوجوان و جوان خود فراهم آورند.

 

منبع: +

ترجمه و خلاصه: سید رسول رحمتی

 

با  برخی از خدمات تهران اتیسم برای جوانان و نوجوانان در این صفحه آشنا شوید.

 


تفاوت‌های حسی و ویژگی‌های اتیستیک و ارتباط میان آن‌ها

تفاوت در پردازش حسی در کودکان دارای اتیسم تقریبا رایج است که می‌تواند همه یا بعضی از حواس را شامل شود. این تفاوت به صورت حساسیت بیش از حد و یا کمبود حساسیت نسبت به محرک‌های حسی است. تفاوت حسی در اتیسم با کاهش توانایی‌های اجتماعی و سازگاری و افزایش رفتارهای تکراری، اضطراب و خطرات تهدید کننده سلامتی همراه است. در مطالعه‌ای که اخیر به چاپ رسیده است ارتباط بین تفاوت‌های حسی و ویژگی‌های اتیستیک مورد بررسی قرار گرفته است.

در این مطالعه  که هدف آن بررسی اهمیت فردی حواس مختلف (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی، چشایی، تعادل و حس عمقی) در ارتباط با صفات اتیسم بوده است. موارد جالبی مشاهده شده. در این مطالعه برای اطمینان از تکرارپذیری نتایج، آزمایش در دو گروه بزرگ بزرگسالان تکرار شده و جزئیات به شرح زیر است.

در این مطالعه گروه اول شامل ۴۰٪ شرکت کنندگان اتیسم و گروه دوم شبیه به جمعیت عمومی بوده‌اند. برای هر حوزه از صفات اتیسم (تعامل اجتماعی، ارتباط، سختی شناختی)، انتخاب متغیر جستجوی تصادفی را با استفاده از خرده مقیاس‌های پرسشنامه حسی گلاسکو به عنوان پیش‌بینی‌کننده انجام داده و تنها نمرات شنوایی به طور قابل اعتمادی هر سه ویژگی اتیسم را پیش‌بینی می‌کردند. در رابطه با ارتباط بین تفاوت‌های حسی و ویژگی‌های اتیستیک مقیاس حس عمقی که شامل نقایص حرکتی و بینابینی بود، ویژگی‌های ارتباطی اتیسم را بیش از سایر حوزه‌های صفت پیش‌بینی کرد. مقیاس لمسی برای ویژگی‌های اجتماعی اتیسم خاص‌تر به نظر می‌رسید. اگرچه یافته‌ها باید در پرتو محدودیت‌های پرسشنامه‌ها تفسیر شوند اما این مطالعه نشان می‌دهد که تفاوت‌های شنوایی ممکن است بیشتر از مشکلات حسی دیگر، یک اندوفنوتیپ حسی قوی مرتبط با اتیسم باشد.

 

منبع: +

ترجمه و خلاصه: سید رسول رحمتی

 

برای آشنایی با خدمات مرکز تهران اتیسم در زمینه کاردرمانی حسی و سایر خدمات مرتبط  با تفاوت‌های حسی در کودکان دارای اتیسم به بخش خدمات مرکز تهران اتیسم مراجعه کنید.

 


ارتباط میان کارکردهای اجرایی و توجه، زبان و مهارت‌های ارتباطی اجتماعی در کودکان دارای اتیسم

کارکردهای اجرایی مجموعه‌ای از فرآیندهای شناختی را توصیف می‌کند که بر تفکر و رفتار تأثیر می‌گذارد. امروزه مشخص شده است که کودکان دارای اتیسم در توانایی‌های عملکرد اجرایی و الگوهای توجه تاخیر نشان می‌دهند، در این مطالعه رابطه بین عملکرد اجرایی و توانایی‌های توجه و مهارت‌های اجتماعی و زبانی در دوران کودکی مورد توجه قرار گرفته است.

در یک پژوهش که نتایج آن اخیرا به چاپ رسیده است، ۱۸۰ کودک مبتلا به اتیسم ۲ تا ۸ سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش کارکردهای اجرایی و توجه کودکان دارای اتیسم مورد سنجش قراره گرفته و ارتباط میان این توانایی‌های با مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی مورد بررسی قرار گرفته است.

توانایی‌های عملکرد اجرایی با پرسشنامه رتبه‌بندی رفتار عملکرد اجرایی (Behavior Rating Inventory of Executive Function)، توانایی توجه پایدار از طریق ردیابی چشم و همچنین توانایی مهارت واژگان اندازه گیری شد. بررسی ارتباطات اجتماعی نتایج نشان داد که کودکانی که به گزارش والدین عملکرد اجرایی بالاتری را به‌ویژه در حافظه کاری و توانایی‌های برنامه‌ریزی/سازمان‌دهی داشتند، سطوح بالاتری از توانایی‌های ارتباط اجتماعی (چه در بیان و چه در درک) را نشان دادند. توانایی‌های عملکرد اجرایی بهتر با سطوح پایین‌تری از مشکلات اجتماعی همراه بود.

همچنین کودکانی که توانستند توجه خود را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنند، توانایی‌های بیانی زبانی بهتری را از خود نشان دادند. این نتایج نشان می‌دهد که عملکرد اجرایی و مهارت‌‌های توجه می‌تواند نقش مهمی در سایر عملکردهای کودکان دارای اتیسم داشته باشد. به همین جهت به نظر می‌رسد ارزیابی این دو توانایی در کودکان دارای اتیسم و برنامه‌ریزی برای ارتقاء این دو توانایی در این کودکان دارای اهمیت فراوانی است.

این نتایج بر اهمیت کارکردهای اجرایی و مهارت‌های توجه در زمینه‌های مختلف عملکرد در کودکان دارای اتیسم، به ویژه مواردی که شامل زبان و ارتباطات اجتماعی است، تأکید می‌کند.

منبع: +

ترجمه و خلاصه: سید رسول رحمتی

 

برای آشنایی با خدمات مرکز تهران اتیسم در زمینه توجه یا کارکردهای اجرایی در اتیسم می‌توانید به بخش خدمات مرکز تهران اتیسم مراجعه کنید. 

 


نوروفیدبک تهران اتیسم

تاثیر نوروفیدبک در اتیسم

در مقاله پیش رو تاثیر نوروفیدبک در اتیسم مورد توجه قرار گرفته است. برای شروع لازم است که توضیح مختصری در مورد فناوری نوروفیدبک ارائه شود.

نوروفیدبک به معنی آموزش دادن مغز توسط خود مغز است. در حقیقت نوروفیدبک یک فناوری پیچیده کامپیوتری است که افراد به واسطه آن یاد می‌گیرند به صورت داوطلبانه امواج مغزی خود را کنترل کنند که در نتیجه آن فعالیت‌ها و کارکرد‌های مغز به شیوه مطلوب تنظیم شوند.

در نوروفیدبک، سنسورهایی که به آن الکترود گفته می‌شود بر روی نقاط مشخصی از سر قرار می‌گیرند. این سنسورها، فعالیت امواج مغزی را ثبت کرده و اطلاعات به رایانه‌ای داده می‌شود. رایانه این اطلاعات را به نمایشگرهایی شبیه بازی تبدیل می‌کند که می‌توانند شنیداری، دیداری یا هر دو باشند. در نتیجه مراجع پخش یک فیلم یا انجام یک بازی کامپیوتری را بدون استفاده از دست و تنها با امواج مغزی خود انجام می‌دهد. افراد با مشاهده‌ی بازخوردهای دیداری یا شنیداری، با دیدن روند پیشرفت یا توقف بازی و همچنین با از دست دادن امتیاز و یا تغییراتی که دراندازه صفحه نمایش و یا صدا ایجاد می‌شود، از شرایط مطلوب یا نامطلوب امواج مغزی خود آگاه می‌شوند و یاد می گیرند که عملکرد امواج مغزی خود را بهبود بخشند. تنها راه موفقیت در چنین بازی‌هایی این است که کودکان الگوهای امواج مغزی خود را کنترل و بهبود بخشند.

نوروفیدبک برای شماری از اختلالات نظیر میگرن، صرع، افسردگی، اضطراب، آسیب‌های مغزی و اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) استفاده شده‌است و اثرات مطلوبی نیز داشته است. نتایج استفاده از نوروفیدبک برای افراد دارای ADHD حاکی از بهبود توجه، تکانشگری، بیش فعالی و حتی افزایش هوش است، که حتی با قطع درمان‌های دیگر، نظیر دارودرمانی نیز علائم بازگشت مجدد نداشته‌اند.

این موفقیت پایه و اساس ظهور استفاده از نوروفیدبک برای کودکان دارای اتیسم بود. در افراد دارای اتیسم نیز مطالعات متعددی صورت گرفته‌است، در این مطالعات تلاش کرده‌اند از این روش جدید به عنوان یک درمان چندوجهی برای کودکان دارای اتیسم استفاده کنند. برخی از این مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از نوروفیدبک در افراد دارای اتیسم می‌تواند طیف وسیعی از فرآیندهای شناختی را پس از آموزش خودتنظیمی بهبود ببخشد. این مطالعات همچنین نشان دادند که افراد دارای اتیسم پس از مداخله با نوروفیدبک بهبود معناداری در تعاملات اجتماعی، تفکر، ارتباطات کلامی، سطح توجه، بهبود در عملکردهای اجرایی و شناختی نظیر انعطاف پذیری فکری از خود نشان دادند. این یافته‌ها شواهدی ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد نوروفیدبک ممکن است به عنوان یک روش مداخله کمکی برای کودکان دارای اتیسم در نظر گرفته شود.

نکته حائز اهمیت این است که با وجود مطالعاتی که نشان دهنده تاثیر نوروفیدبک در اتیسم است، همچنان از نوروفیدبک نمی‌توان به عنوان یک روش اصلی برای مداخله کودکان دارای اتیسم بهره برد چرا که شواهد متناقضی از اثربخشی این روش برای مداخله این کودکان مشاهده شده‌است. در نتیجه رویکردهای رفتاری نظیر تحلیل رفتار کاربردی (ABA) همچنان به عنوان خط اول مداخله برای کودکان دارای اتیسم مورد استفاده قرار می‌گیرد و بیشترین شواهد را در مداخله این دسته از کودکان شامل می‌شود.

 

منبع: +

ترجمه و خلاصه: حانیه صیادی

 


زنجیره آموزش استفاده از توالت برای کودکان دارای اتیسم

زنجیره آموزش استفاده از توالت برای کودکان دارای اتیسم برای کودکان دارای اتیسم

 

زنجیره آموزش استفاده از توالت برای کودکان دارای اتیسم که در ادامه آمده است می‌تواند به آموزش توالت رفتن به کودک شما یاری رساند. این فعالیت ها در مورد کودکان دارای اتیسم دارای اهمیت بیشتری است.

  • یک برنامه دیداری متشکل از زمان های خوردن، نوشیدن و استفاده از توالت تنظیم کنید.
  • در زمان مناسب کودک را به داخل توالت هدایت کنید و در را ببندید.
  • از کودک بخواهید تنها لباس‌هایی که مرتبط با توالت رفتن هستند از تن خارج کند.
  • به کودک کمک کنید تا با آرامش روی صفحه توالت بنشیند و آن قدر منتظر بماند تا عمل دفع پایان پذیرد.
  • مطمئن شوید که در فضای توالت وسایل پاک کننده مثل آب، دستمال توالت، موجود و در دسترس هستند.
  • به کودک کمک کنید تا از روی توالت بلند شود، سیفون را بکشد و لباس هایش را بپوشد.
  • از کودک بخواهید تا دست هایش را بشوید و خشک کند و حوله را سر جایش بگذارد سپس اتمام فعالیت را نشان دهد مثلا علامت تمام شد یا جمله‌ی تمام شد را بگوید و از توالت خارج شود.
  • از مشوق قوی و‌ خاص برای توالت رفتن استفاده کنید و به محض تخلیه مشوق را به کودک بدهید.
  • محیط توالت را جذاب و زیبا کنید.

 

علاوه بر زنجیره آموزش استفاده از توالت برای کودکان دارای اتیسم، خواندن مطلب چطور کودک دارای اتیسم را آماده‌ی شروع آموزش توالت کنم؟ برای شما مفید خواهد بود.

 


چند بازی ساده اما مفید برای کودکان دارای اتیسم

چند بازی ساده اما مفید برای کودکان دارای اتیسم که به شما و کودک شما از چند جهت از جمله ارتباط یاری رساند.

 

سعی کنید به کمک چسباندن سر ها به هم همراه کودک یک بادکنک را در مسیر حمل کرده و داخل سبد بیندازید.

 

 

 

داخل ظرفی اب و کف درست کنید و با نی درون ان فوت کنید تا ضمن تولید صدا حباب روی ظرف تشکیل شود و با کودک حباب هارا بترکانید.

 

 

یک تکه مشمای حباب دار روی پیشانی خود بچسبانید و کودک حباب های مشما را فشار دهد تا بترکد.

 

 

همراه کودک حبوبات را توسط قاشق از ظرفی به ظرف دیگر بریزید.

 

 

مکعب‌های بازی را روی هم قرار دهید و از کودک بخواهید با پا به ان ضربه بزند تا برج بریزد.

 

یک مهره را داخل اسلایم یا خمیر بازی قرار دهید و از کودک بخواهید مهره را از خمیر خارج کند.

 

چند بازی دیگر را هم در ادامه بخوانید.

  • مسیری پر از پستی و بلندی بسازید (به کمک بالش، قابلمه ، صندلی ، کوسن ، استپ و غیره) و با کودک در این مسیر راه بروید.
  • با آب پاش روی نقاط مختلف میز را خیس کنید و کودک با دستمال آن را خشک کند.
  • بادکنک را باد کنید و قبل از گره زدن رها کنید تا با صدا پرواز کند
  • با اداهای مختلف صورت صداهای حیوانات را برای کودک اجرا کنید و صدای خود را گاهی پایین و گاهی بالا ببرید تا برای کودک جذاب باشد
  • کودک را روبه روی خود روی پایتان بنشانید و همزمان با تکان دادن پاهایتان صدای قام قام ماشین در بیاورید هرگاه کودک به بینی شما دست زد صدای بوق بلند دربیاوید( میتوانید روی بینی خودتان یک علامت مثل یک تکه کاغذ رنگی یا استیکر بچسبانید)

 

– ترانه پهلوان
– سید رسول رحمتی


نحوه ارتباط میان افراد دارای اتیسم با سایر افراد دارای اتیسم و افراد فاقد این اختلال

نحوه ارتباط میان افراد دارای اتیسم و انتقال اطلاعات بین افراد دارای اتیسم با سایر افراد دارای اتیسم در پژوهشی که اخیرا منتشر شده است مورد بررسی قرار گرفته است.

یکی از مؤلفه‌های اساسی اختلال اتیسم نقص ارتباطات اجتماعی می‌باشد، ممکن است که انتظار داشته باشیم که انتقال اطلاعات بین افراد دارای اتیسم باهم خیلی ضعیف تر از افراد دارای اتیسم با جمعیت عادی باشد اما هماهنگی عصبی دو نفر موجب تسهیل ارتباطشان می‌شود.

پس بنابراین ممکن است که انتقال اطلاعات بین یک فرد دارای اتیسم با فرد دیگر دارای اتیسم موفق تر از یک فرد دارای اتیسم و یک فرد فاقد اتیسم باشد، در مطالعات اخیر نیز نشان داده شد که افراد دارای اتیسم تعامل با سایر افراد دارای اتیسم را به افراد عادی را ترجیح می‌دهند و وابستگی اجتماعی نزدیکی را با آنها تجربه می کنند، به این دلیل که افراد دارای اتیسم بیشتر با اختلال اتیسم آشنا هستند، در تشخیص منظور افراد دارای اتیسم نسبت به افراد بدون اتیسم بهتر هستند. در گزارشی دیگر مشخص شد که افراد دارای اتیسم هنگام تعامل با سایر افراد دارای اتیسم، کلیشه‌های رفتاری کمتری را نشان می دهند.

محقق در این مطالعه ۷۲ داوطلب بزرگسال که در محدوده سنی ۳۵ سال حاضر بودند را به ۹ گروه ۸ نفره تقسیم کرد که سه گروه آن شامل افراد بدون اتیسم، سه گروه شامل افراد دارای اتیسم و سه گروه دیگر به صورت مختلط شامل ۴ نفر دارای اتیسم و ۴ نفر بدون اتیسم بودند.

آزمونگر داستانی سورئال را که توانایی پیش بینی آن دشوار بود را برای نفر اول حاضر در اتاق می‌خواند و سپس اتاق را ترک می‌کرد و نفر بعد وارد می‌شد، نفر اول برای نفر دوم داستان را می‌خواند و به همین ترتیب تا نفر هشتم پیش می‌رفتند و نفر هشتم داستان را بلند بازگو می‌کرد. محقق احساس ارتباط شرکت‌کنندگان با یکدیگر را با استفاده از مقیاسی شامل سهولت، لذت، موفقیت، دوستی و ناهنجاری (امتیاز منفی)، سنجید. علاوه ‌بر آن تعداد جزئیاتی که هر فرد به‌ فرد بعدی انتقال می داد را اندازه گرفت.

در این پژوهش درباره نحوه ارتباط میان افراد دارای اتیسم مشخص شد که کیفیت ارتباط در بین افراد عادی با عادی همانند کیفیت ارتباط افراد دارای اتیسم با افراد دارای اتیسم است؛ اما کیفیت ارتباط در گروه‌های مختلط که افراد دارای اتیسم و بدون اتیسم باید باهم ارتباط می‌گرفتند، به طور معناداری ضعیف‌تر از گروه های شامل افراد همسان بود. نتیجه دیگری که می شود از این پژوهش گرفت این است که تعامل افراد دارای اتیسم با همدیگر، کیفیت ارتباطی بیشتری نسبت به تعامل آن ها با افراد بدون اتیسم دارد.

 

منبع: +

ترجمه و خلاصه از سید رسول رحمتی

 


اتیسم و عکاسی

 عکاسی و نگاه کردن به جهان از دریچه دوربین یک سرگرمی جذاب است که می‌تواند به افراد دارای اتیسم کمک کند تا دیدگاه‌های خلاقانه خود را پرورش دهند، همچنین به دلیل اینکه ممکن است این افراد در ارتباط کلامی دچار چالش باشند پس استفاده از دوربین میتواند راه دیگری برای برقراری ارتباط باشد.

 

📷 عکاسی کردن و ارائه شفاهی و توضیح عکس‌ها و صحبت کردن در جمع مهارتی است که این رشته هنری به افراد می‌بخشد و تمرین آن به کودکان و نوجوانان دارای اتیسم اجازه می‌دهد تا با مخاطبان هم‌سن خود ارتباط اجتماعی برقرار کنند و مستقیما با آن‌ها صحبت کنند بنابراین از انزوا خارج میشوند و به آن‌ها تریبونی داده میشود تا دیگران به آن گوش کنند.

📷 عکاسی استقلال را تشویق می‌کند. هنر عکاسی بر رابطه بین عکاس و دوربین او متکی است، عکس گرفتن به طور مستقل یک رفتار پذیرفته اجتماعی است.

📷 دیدگاه‌های خلاقانه و منحصر به فردِ هنرجو ارزشمند و توانمند می‌شود. عکاسی به عنوان یک هنر: استفاده از یک ابزار (دوربین) برای به تصویر کشیدن چیزی منحصر به فرد است. افراد دارای اتیسم به دلیل دید متفاوت و خاصی که دارند می‌توانند در این رشته شگفتی بیافرینند.

📷 عکاسی می‌تواند راهی عالی برای آموزش پذیرش نظرات مختلف به فرد باشد یا به عبارت دیگر باعث انعطاف پذیری بیشتر می شود. یک معلم عکاسی به نام جنیفر سالیوان از هنرجوهای دارای اتیسم خود می‌خواهد تا از چیزی که آن را زیبا می‌دانند عکس بگیرند و هرکس با عکس خاصی برمی گردد.

📷 بحث در مورد انتخاب‌های آن‌ها می تواند راهی عالی برای کشف نحوه تفکر متفاوت هر فرد باشد. حتی ممکن است دو نفر با عکس‌های مشابه برگردند که باعث بحث و صحبت در مورد علایق مشترک آن‌ها می شود.

📷 عکس‌ها می توانند برای بسیاری از افراد دارای اتیسم به عنوان یک افتخار بزرگ عمل کنند. می‌توانید عکسی که فرزندتان گرفته در خانه آویزان کنید تا به او نشان دهید که چقدر خوب کار کرده است.
حتی می توانید از عکس‌ها روی یخچال، کنار تخت یا در کیف پول خود، چاپ عکس روی ماگ و جاکلیدی و… استفاده کنید.

📷 عکاسی از مناظر و طبیعت و حیات وحش میتواند تاثیر آرامش بخش بر فرد داشته باشد.

 

برای شروع عکاسی حتما نیاز به دوربین حرفه ای نیست. فرزند شما حتی با دوربین گوشی موبایل هم می تواند تصاویر و قاب‌های زیبایی خلق کند.

– نسیم عابدی

 

اگر علاقه‌مند به موضوع عکاسی و اتیسم هستید خواندن این مطلب در مورد جو جیمز، عکاس حرفه‌ای دارای اتیسم نیز خالی از لطف نیست.

همچنین در تهران اتیسم دوره‌های عکاسی ویژه افراد دارای اتیسم برگزار می‌شود. اگر علاقه‌مند به کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام فرزند خود در این دوره‌ها هستید به این صفحه مراجعه کنید.