خط قرمزها و داروهای مورد تایید یا رد سازمان غذا و دارو آمریکا برای اتیسم

 

در این مقاله در مورد خط قرمزها و داروهای مورد تایید یا رد سازمان غذا و دارو آمریکا برای اتیسم صحبت خواهد شد.

مواد غذایی و سایر راه‌های درمانی که ادعا می‌شود اتیسم را می‌توانند بسیار سریع و معجزه آسا درمان کنند همگی فریبنده و گمراه کننده است زیرا هیچ راه درمانی جز آموزش و توانبخشی برای اتیسم وجود ندارد.

سازمان غذا و دارو (FDA) نقش مهمی در هشدار دادن به شرکت‌ها در مورد ادعاهای نادرست در مورد استفاده از محصولاتشان به عنوان درمان یا درمان علائم اتیسم یا علائم مرتبط با اتیسم دارد. مداخلات رفتاری موجود برای رسیدگی به اختلال طیف اتیسم، به‌ ویژه مسائل ارتباطی طراحی شده‌اند و می‌توانند باعث بهبود شوند و برای بهبود علائم مداخله زودهنگام فاکتور بسیار مهمی است.

داروهای مورد تأیید FDA که می‌تواند به برخی از افراد در مدیریت علائم مرتبط با اتیسم کمک کند عبارتند از استفاده از داروهایی مانند ریسپریدون (برای بیماران ۵ تا ۱۶ ساله) و آریپیرازول (برای بیماران ۶ تا ۱۷ ساله). این داروها را نیز لازم است که حتما روانپزشک متخصص کودکان و نوجوانان تجویز کند و مصرف خودسرانه آن ممکن است عواقب بدی برای مصرف کننده داشته باشد.

 

سازمان FDA به برخی شرکت‌ها که ادعاهای نادرستی در مورد محصولاتشان دارند هشدار جدی داده و لیست این محصولات عبارتند از:

  • اکسیژن درمانی (Hyperbaric oxygen Therapy):

این شامل تنفس اکسیژن در یک محفظه تحت فشار است و توسط FDA فقط برای مصارف پزشکی خاص، مانند درمان رفع فشار که غواصان از آن رنج می برند تایید شده است. این روش مورد تایید FDA برای اتیسم نیست!

 

  • کیلیشن (Chelation Therapies):

این درمان‌ها ادعا می‌کنند که بدن را از مواد شیمیایی سمی و فلزات سنگین با اتصال به آنها و “حذف” آنها از گردش خون پاک می کنند. آنها به اشکال مختلفی از جمله اسپری، شیاف، کپسول، قطره مایع و حمام خاک رس عرضه می شوند. این درمان فقط در مورد درمان های خاص که اتیسم شامل آنها نیست توسط FDA تایید شده است. مواردی مانند درمان مسمومیت با سرب و اضافه بار آهن و این مورد فقط با نسخه در دسترس هستند. بنابراین این روش مورد تایید FDA برای اتیسم نیست!

 

  • سم زدایی با حمام خاک رس:

این محصولات که به آب حمام اضافه شده اند، ادعا می کنند که سموم شیمیایی، آلاینده ها و فلزات سنگین را از بدن خارج می‌کنند. آنها به طور نامناسبی به عنوان ارائه “بهبود چشمگیر” برای علائم اتیسم تبلیغ می شوند. محصولات مختلف از جمله MMS (دی‌اکسید کلر) و اسانس‌ها. این محصولات به عنوان درمانی برای اوتیسم یا علائم مرتبط با اوتیسم به بازار عرضه شده‌اند، اما بی‌خطر بودن و اثربخشی آن برای این موارد تبلیغاتی ثابت نشده است. بنابراین این روش‌ها نیز مورد تایید FDA برای اتیسم نیست!

 

سازمان FDA چند نکته سریع برای کمک به شناسایی ادعاهای نادرست یا گمراه کننده پیشنهاد می‌کند که عبارتند از:

  • به داروهای اتیسم یا درمان‌هایی که ادعا می‌کنند طیف وسیعی از بیماری‌ها را درمان می کنند مشکوک باشید!
  • قسم‌های شخصی جایگزین شواهد علمی نیستند!
  • تعداد کمی از بیماری‌ها یا شرایط را می‌توان به سرعت درمان کرد، بنابراین به هر درمانی که به عنوان “راه حل سریع” ادعا می‌شود مشکوک باشید!
  • به‌اصطلاح «درمان‌های معجزه‌آسا» که ادعای پیشرفت‌های علمی دارند یا حاوی مواد مخفی هستند یک فریب هستند!


سایر درمان‌های غیرمعتبر در ایران

  • طب‌های سنتی بخصوص حجامت که تاثیر روانی مخرب بسیار شدیدی روی کودکان دارد!
  • درمان‌های الکترونیک مثل TDCS، دقت کنید که نروفیدبک فقط برای افراد بسیار محدودی نتایج خیلی کمی دارد.

 

ترجمه و گردآوری: رسول رحمتی ارزیاب مرکز تهران اتیسم


 

تمرین‌هایی در جهت بهبود حافظه فعال در کودکان مبتلا به اتیسم

حافظه فعال یکی از توانایی‌های شناختی سیال است، جایی که اطلاعات می‌توانند برای مدت کوتاهی در جریان فعالیت‌های شناختی ذخیره سازی و دستکاری شوند. در این مطلب به تمرین‌هایی در جهت بهبود حافظه فعال در کودکان مبتلا به اتیسم اشاره خواهیم کرد.

تمرین هایی جهت بهبود حافظه فعال کودک مبتلا به اتیسم

۱. تقویت تجسم و تفکر

فرزندتان را تشویق کنید تا از هر آنچه که می خواند و می‌شنود، تصویری ذهنی بسازد. برای مثال اگر شما به او گفته‌اید که میز غذا را برای ۵ نفر مهمان بچیند، از او بخواهید که برای این کار اول تصویری ذهنی بسازد و سپس آن را نقاشی کند. به مرور که در تجسم و تصور بهتر شد، می‌تواند به جای کشیدن نقاشی، تصویر ذهنی را برای شما شرح دهد.

 

۲. آموزش و شرح دادن توسط کودک درباره هر تکلیف و آموزش

توانایی توضیح چگونگی انجام چیزی به درک مطلب کمک می‌کند و ذهن را برای یادگیری هرآنچه آن مطلب نیاز دارد آماده می‌کند. اگر فرزند شما در حال یادگیری مهارتی مانند چگونه دریبل کردن در فوتبال است، از او بخواهید تا آن را برای شما توضیح دهد. معلمان نیز در کلاس در گروه های دو نفره می‌توانند چنین کاری را انجام دهند. این روش به آنها کمک می‌کند تا همان لحظه شروع کنند با مطالب و اطلاعات کلنجار بروند و کار کنند.

 

۳. گوش دادن و تکرار آن چه شنیده‌اند

یکی از ساده ترین راه‌ها برای فعال کردن حافظه این است که از کودک خود بخواهید هر آن چه شما گفته‌اید را تکرار کند یا به زبان خودشان بازگویی نماید. همچنین می‌توانید از کودک خود بخواهید آهنگ ریتمی که شنیده است را برای شما بخواند. گوش دادن و تکرار کردن آن چه شنیده اند، توجهشان را به مطالب درسی جلب و حافظه‌ی فعالشان را درگیر می‌کند.

 

۴. جاگذاری تصاویر طبق الگوی از پیش دیده شده

از کودک بخواهید تصویری را با دقت ببیند. سپس تصویر را از جلوی او برداشته و از او بخواهید مثل آن تصویر را بسازد.

 

۵. بازی‌هایی که حافظه‌ی فعال او را تقویت کند

بازی‌های بسیاری برای کمک به فرزند شما وجود دارد تا بر روی حافظه دیداری کار کند. شما می‌توانید یک صفحه روزنامه یا مجله در اختیارش بگذارید و از او بخواهید دور مواردی مانند «از» یا «که» یا «آنها» و… را در عرض یک دقیقه دایره بکشد. همچنین شما می‌توانید خواندن پلاک‌های خانه‌ها را به بازی تبدیل کنید. به این ترتیب که اول نام کوچه‌ها و بعد شماره پلاک را بخواند. همچنین می‌تواند برعکس بخواند به این ترتیب اول شماره پلاک را بگوید و بعد نام کوچه را و یا شماره‌های پلاک را برعکس بخواند.

 

۶. خواندن فعال را تشویق کنید

زیر مطالب خط کشیدن، با رنگ مشخص کردن و یادداشت گذاشتن بر مطالب به کودکان کمک می‌کند تا مطالب و اطلاعات را به مدت طولانی در ذهن نگه دارند و بتوانند به سوالاتی که از آن مطالب می‌شود جواب بدهند. گفتگو درباره آن مطلب و پرسیدن سوال از آن نیز به حفظ بهتر مطالب کمک می‌کند. این راهبردهای خواندن فعال به طور قابل ملاحظه‌ای به بهبود حافظه کمک می کنند.

۷. مطالب و اطلاعات را خرد کنید: به این توجه کرده‌اید که چرا شماره تلفن‌ها، کد ملی و یا کد پستی را با خط فاصله می‌نویسند؟ زیرا حفظ کردن و به خاطر سپردن گروه‌های کوچکتر اعداد از یک رشته اعداد طولانی آسان تر است. هر زمان خواستید به فرزندتان دستورالعمل‌های چند مرحله‌ای طولانی بدهید، این فرمول خط فاصله بین اعداد را به یاد داشته باشید. آنها را بنویسید و یا در هر موقع یک تکه مطلب یا اعداد را به آنها ارائه دهید. همچنین شما می‌توانید از سازمان دهنده‌های ترسیمی کمک بگیرید و تکالیف را به تکه ها کوچکتر تقسیم کنید.

 

۷. روش چند حسی را به کار ببرید

پردازش و یادگیری مطالب و اطلاعات از چند روش مختلف به حافظه فعال و بلند مدت کودکان کمک می‌کند. نوشتن تکالیف به طور زیاد به کودک کمک می‌کند تا آنها را ببیند. گفتن زیاد مطالب به کودک کمک می‌کند تا آنها را بشنود. به کارگیری راهبردهای چند حسی می‌تواند به کودک کمک کند تا مطالب را به مدت زیادی در ذهن نگه دارد.

۸. ارتباط برقرار کردن بین مطالب

به فرزندتان کمک کنید تا بین جزئیاتی که قرار است حفظ کند ارتباط برقرار کند. ترغیب اشتیاق و علاقه کودک با علائم اختصاری خنده دار مانند (قنزسانب). این علامت اختصاری به کودک کمک می کند تا ترتیب رنگها را در رنگین کمان یاد بگیرد. پیدا کردن روش‌هایی برای برقرار کردن ارتباط بین مطالب کمک می‌کند تا حفظ مطالب و بازیابی آن از حافظه بلند مدت آسان تر شود. ارتباط برقرار کردن بین مطالب همچنین کمک می کند تا ما بتوانیم اطلاعات را در حافظه نگه داریم و اطلاعات جدید را با اطلاعات قدیمی ترکیب و مقایسه کنیم.

 

خلاصه از الهه اسدی از مقاله روانشناسی و روانپزشکی شناخت +

 


 

زندگی با اختلال طیف اوتیسم: داستان آنیتا، فردی که در ۵۰ سالگی تشخیص اتیسم گرفت

آنیتا لسکو یک پرستار بیهوشی و یک قهرمان برای افراد دارای اتیسم است. آنیتا خود بزرگسالی است که مبتلا به اختلال اتیسم است و تا ۵۰ سالگی تشخیص داده نشد.

یک تشخیص دیرهنگام

تا حالا به چیزی مشکوک نبودم! من ۵۰ سال اول زندگی ام را گذراندم و نمی‌دانستم که چرا اینقدر متفاوت هستم، هرگز مثل بقیه نبودم، نمی‌توانستم دوست پیدا کنم، در هر تعامل اجتماعی مشکل داشتم و مسائل حسی “غیر معمول” داشتم که هیچ کس دیگری به نظر نمی‌رسید. .

وقتی ۵۰ ساله بودم، پسر یکی از همکارانم اختلال آسپرگر تشخیص داده شد. من هرگز در مورد اختلال آسپرگر نشنیده بودم، از او پرسیدم که آسپرگر چیه؟ او چند کاغذ در مورد آن به من داد. در بالا لیستی از ۱۲ علامت را نشان می‌دهد و میگه که اگر ۱۰ مورد از ۱۲ را داری، پس به اختلال آسپرگر مبتلا هستی. من ۱۲ از ۱۲ داشتم. دقیقاً همان لحظه ای بود که تمام قطعات پازل زندگی من در جای خود قرار گرفت. همان شب هنگام بازگشت از محل کار به خانه در کتابفروشی توقف کردم و هر کتابی که درباره اختلال آسپرگر بود را خریدم. تمام شب را بیدار ماندم و مطالعه کردم و تا صبح هیچ شکی نداشتم که مبتلا به اختلال آسپرگر هستم. چند هفته بعد، تشخیص رسمی خود را از یک متخصص دریافت کردم و این بزرگترین هدیه‌ای بود که تا به حال دریافت کردم، بالاخره جواب راز زندگیمو پیداکردم!

تاثیر اتیسم بر زندگی روزمره

یک چالش خاص مقابله با تغییر است. ما عاشق روتین هستیم! هر گونه انحراف از روال عادی غیر قابل تحمله. از زمان آشنایی و ازدواج با شوهرم ابراهیم (دارای اتیسم) هر دو به طور قابل توجهی بر مقابله خود با تغییر غلبه کرده ایم. من خیلی بهتر می تونم با تغییرات کوچک و حتی تغییرات خیلی بزرگتر از قبل کنار بیام!

مزایای منحصر به فرد زندگی با اتیسم

موهبت اختلال آسپرگر به من این توانایی را می‌دهد که آنچه را که «تمرکز لیزری» می‌نامم داشته باشم. این توانایی متمرکز ماندن بر روی یک پروژه برای دوره های زمانی طولانی با تمرکز کامل است. به عنوان مثال، یک بار در اورژانس به دلیل شکستگی مچ دست، متخصص بیهوشی که برای دادن آرامبخش به من آمده بود، در حالی که منتظر بودیم با من صحبت کرد. او از من پرسید که در کالج چه می‌خوانم، که من پاسخ دادم «پرستاری» او به من گفت بهتره که یک متخصص بیهوشی دارای مدرک معتبر شوم. “تمرکز لیزری” شروع شد، یک سال بعد پس از دریافت لیسانس علوم در پرستاری، در دانشگاه کلمبیا در مقطع کارشناسی ارشد آن دانشگاه برای بیهوشی پذیرفته شدم. من فارغ التحصیل شدم، امتحان تخصص در این زمینه را قبول شدم و از آن زمان تا کنون تمام وقت در این زمینه کار میکنم.

 

افراد دارای اتیسم همچنین به دلیل داشتن “علائق خاص” مشهور هستند. من چندین علاقه خاص داشتم که بعضا مرا به درجات بسیار بالایی رسانده است. جذاب ترین آنها پرواز با جت جنگنده F-15 است. من برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ فیلمی جنگی را دیدم و در پایان فیلم تصمیم گرفتم با هواپیمای جنگنده پرواز کنم. ۷ سال آموزش را گذراندم تا بتوانم‌ عکاس خبری بین المللی هوانوردی نظامی. شوم. در ۲ دسامبر ۲۰۰۶، رویای من محقق شد. یک پرواز با F-15 را تجربه کردم! این هیجان انگیزترین لحظه زندگی من بود!

 

ترجمه: رسول رحمتی برای مرکز تهران اتیسم

 


 

برای بهبودی اختلال طیف اتیسم هرچه زودتر بهتر است درمان شروع شود!

 

طبق مطالعات مکرر، مداخلات رفتاری فشرده و مستمر که استراتژی‌های رشدی و طبیعی (۵ حیطه اصلی رشد) را در بر می‌گیرد، شرایط را برای کودکان خردسالی که تشخیص اختلال طیف اتیسم (ASD) دریافت می‌کنند، بهبود می‌بخشد.

در مطالعه‌ای که اخیرا به چاپ رسیده است اثرات شروع مداخله فشرده و تعاملی در سنین مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.

شرکت‌کنندگان در این مطالعه شامل ۸۲ کودک نوپا دارای اتیسم و مراقب (های) آنها بودند. این کودکان ۹ ماه خدمات فردی و ۹ ماه خدمات گروهی دریافت کردند. زمان و ترتیب درمان‍ها کاملا تصادفی بود. بنابراین، خانواده‌ها در ۱۸ یا ۲۷ ماهگی، مداخله فردی فشرده‌تری را دریافت کردند.

در این مطالعه کودکانی که زودتر مداخله انفرادی را دریافت کردند، نسبت به کودکانی که دیرتر این مداخله را دریافت کردند، دستاوردهای درمانی بیشتری را بروز دادند. دستاوردها در چندین زمینه نشان داده شد که شامل استفاده و درک زبان، استفاده اجتماعی از مهارت‌های ارتباطی و مهارت‌های خودیاری بود. نکته مهم این است که این یافته‌ها مختص مدل مربیگری فشرده و فردی والدین در مقایسه با درمان مبتنی بر گروه بود. این موضوع به پژوهشگران اجازه می‌دهد این احتمال را که این اثرات زمان‌بندی به‌دلیل بزرگ‌تر شدن کودکان باشد نه خود درمان را رد کنند.

این مطالعه نشان می‌دهد که حتی یک بازه کوتاه زمانی ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد و بر اهمیت غربالگری و ارزیابی زودهنگام تأکید کند. نکته حائز اهمیت در‌مورد استمرار و جامع بودن خدمات درمانی در بهبودی اختلال طیف اتیسم است، که در روش ABA این اصل برقرار است.

ترجمه و خلاصه: سید رسول رحمتی، برای مرکز تهران اتیسم

 

برای دریافت تشخیص زودهنگام اتیسم می‌توانید به صفحه خدمات ارزیابی تشخیصی مرکز تهران اتیسم مراجعه کنید.

 


بررسی تفاوت‌های جنسیتی در اتیسم: معیارهای عصب-روانشناختی و خودگزارشی عملکرد شناختی اجرایی و غیر اجرایی

مطلب زیر خلاصه‌ای است از مقاله‌ پژوهشی که در سال ۲۰۲۱ برای بررسی تفاوت‌های جنسیتی در معیارهای عصب روانشناختی و عملکردهای شناختی در افراد دارای اتیسم انجام شده است.

تحقیقاتی که در مورد مقایسه زنان و مردان مبتلا به اتیسم انجام شده است، نشان می‌دهد که تفاوت‌های جنسی در برخی ویژگی‌ها مانند تنظیم رفتار وجود دارد. یکی از زمینه‌هایی که با جزئیات مطالعه نشده است این است که آیا زنان و مردان مبتلا به اتیسم در آزمون‌های توانایی شناختی عملکرد متفاوتی دارند یا خیر!؟ در نتایج تحقیقات قبلی تفاوت جنسیتی قابل ارزیابی نبود زیرا افراد حاضر در پژوهش مختلط بودند.

یک توضیح ممکن است این باشد که برخی از تحقیقات در مورد مقایسه زنان و مردان مبتلا به اوتیسم، یک گروه کنترل عصبی را برای مقایسه شامل نمی‌شوند. در نتیجه، مشخص نیست که آیا تفاوت‌های جنسی در توانایی شناختی مشاهده شده در افراد مبتلا به اوتیسم مشابه تفاوت بین مردان و زنان عادی است یا خیر. برای درک بهتر اینکه آیا تفاوت‌های منحصر به فردی بین مردان و زنان مبتلا به اتیسم وجود دارد یا خیر، باید آنها را با مردان و زنان دارای رشد عادی مقایسه کرد. در تحقیق خود، یک گروه دارای رشد عادی را وارد کردیم و مردان و زنان دارای اتیسم و بدون اتیسم را مقایسه کردیم. ما دریافتیم که تفاوت‌های جنسی در اتیسم مشابه آنچه در مردان و زنان بدون اتیسم وجود دارد، است. مطالعه ما نشان داد که در مقایسه با مردان، زنان (تفاوتی ندارد دارای اتیسم باشند یا خیر) در ارزیابی سرعت پردازش، انعطاف‌پذیری شناختی، یادگیری کلامی و حافظه و روانی معنایی بهتر عمل می‌کنند. نتایج ما نشان می‌دهد که اگرچه زنان عملکرد شناختی متفاوتی را نسبت به مردان نشان می‌دهند، اما این تفاوت‌های جنسی مختص گروهی با تشخیص اتیسم نیست.

مزیت زن‌ها در وظایف کلامی خاص و انعطاف پذیری شناختی مشاهده شده در این مطالعه ممکن است تا حدی با تفاوت‌های جنسی در مدارهای عصبی توضیح داده شود. یک مطالعه تصویربرداری عصبی عملکردی (هیل و همکاران، ۲۰۱۴) از وظایف حافظه کاری، مناطق مختلف فعال‌سازی را توسط مردان و زنان شناسایی کرد. مردان نواحی جداری/بصری-فضایی بیشتری از مغز را به کار گرفتند، در حالی که زنان نواحی پیش فرونتال/هیپوکامپ مرتبط با وظایف واج شناختی را به کار گرفتند که نشان می دهد زنان ممکن است در تست های حافظه کوتاه مدت کلامی بهتر عمل کنند. در مقایسه، Ingalhalikar و همکاران (۲۰۱۴) تفاوت‌های جنسی را در اتصالات قشر مغز و مخچه گزارش کردند که آنها به ادراک افزایش یافته در مردان و فرآیندهای تحلیلی/شهودی برتر در زنان مربوط می‌شوند، که دومی به طور بالقوه تفاوت‌های جنسی مشاهده‌شده ما را در انعطاف‌پذیری شناختی به حساب می‌آورد. یک مطالعه تصویربرداری عصبی اخیر یک تعامل جنسی قابل توجه از طریق تشخیص را برای مسیرهای فرونتال شناسایی کرد (Zeestraten و همکاران، ۲۰۱۷)، که همچنین ممکن است تا حدی یافته‌های ما را برای حوزه‌های کارکردهای اجرایی توضیح دهد.

بررسی تفاوت‌ها در گروه دارای اتیسم گزارش‌های مشابهی از اختلال عملکرد اجرایی را نشان داد که به طور قابل‌توجهی بالاتر از گروه مقایسه فاقد اتیسم بود، اما بر اساس جنسیت تفاوتی نداشت. این نتایج نشان می دهد که مردان و زنان دارای اتیسم مشکلات مشابهی را در عملکرد اجرایی در موقعیت‌های دنیای واقعی نسبت به همتایان فاقد اتیسم دارند.

این مطالعه تفاوت‌های جنسیتی را در کارکردهای اجرایی شناختی و غیر کارکردهای اجرایی در بزرگسالان دارای اتیسم نشان می‌دهد که توسط مزیت کلی زن‌ها در معیارهای خاص سرعت روانی حرکتی، انعطاف‌پذیری شناختی، یادگیری کلامی و حافظه و روانی معنایی مشهود است. با این حال، این تفاوت‌ها منحصر به شرکت‌کنندگان دارای اتیسم نبود و از الگوی تفاوت جنسی مشابهی برای افراد فاقد اتیسم پیروی می‌کرد. برخلاف سایر تحقیقاتی که از پروفایل مغز مردانه مجزا حمایت می‌کنند (بارون کوهن و همکاران، ۲۰۰۵)، یافته‌های این پژوهش دیدگاه تمایز جنسی غیر معمول عملکرد شناختی در اتیسم را بر اساس معیارهای خاص بررسی‌شده در مطالعه را تأیید نمی‌کند. اگرچه در این مطالعه از مجموعه گسترده‌ای از تست‌های عصبی-شناختی استفاده کردیم و تمام مقیاس‌های بالینی معیارهای خودگزارشی رفتاری را بررسی کردیم، محدودیت‌هایی که در بالا مورد بحث قرار گرفت ممکن است بر نتایج این مطالعه تأثیر گذاشته باشد.

 

منبع: +

در تهران اتیسم می‌توانید بصورت هفتگی مطالب علمی و آموزشی در حوزه اختلال اتیسم را مطالعه کنید.

 


آموزش ساده مهارت برگشت به اسم و اشاره کردن در اتیسم

 مهارت برگشت به اسم و اشاره کردن از مهارت‌های مهم در کودکان است که باید بیاموزند. در کودکان اتیسم برای آموزش این مهارت‌ها می‌توان از پروسه شکل دهی استفاده کرد.

در پروسه شکل دهی، عملی که کودک در آن مهارت ندارد به اجزای ریز تقسیم و سپس آموزش داده می‌شود. در ادامه پروسه شکل دهی دو مهارت برگشت به اسم و اشاره کردن را خواهید آموخت.

 

آموزش برگشت به اسم

آموزش مهارت از جزئی که برای کودک آسان تر است و می‌تواند بدون رهنمود آن را انجام دهد شروع می‌گردد. به عنوان مثال برای آموزش مهارت برگشت به اسم، نام کودک را صدا کنید و سپس رهنمود دهید.

رهنمود در اینجا ابتدا به صورت فیزیکی و سپس بصورت شنیداری می‌باشد. با نامیدن اسم کودک چهره‌ی کودک را به سمت خود برگردانید و به محض برگرداندن صورت مشوق دهید. با شروع یادگیری رهنمود را کاهش دهید تا زمانی که مهارت کاملا تثبیت شود و بدون گرفتن هیچگونه مشوقی به محض نامیدن، کودک به اسم خود بازگردد.

 

آموزش اشاره کردن

برای آموزش اشاره کردن، ابتدا فرم دست کودک را به شکل اشاره درآورید و مشوق دهید. سپس دست و صورت و نگاه را به سمت چیزی که برای کودک جذابیت دارد هدایت کنید و به محض انجام عمل مشوق را ارائه کنید. به مرور رهنمود را کاهش دهید این عمل را تا زمان تثبیت کامل ادامه دهید زمانی اشاره کردن تثبیت شده که به محض ارائه ی دستور «نشان بده» کودک بدون هیچگونه رهنمودی به جسم مورد نظر نگاه نموده و با دست به سمت آن اشاره کند

در شکل دهی مهارت جدید با توجه به شرایط هر کودک هر مرحله می‌تواند حذف یا مرحله‌ای جدید اضافه گردد. برای آموزش مهارت‌های پیچیده نیاز است  که یک مربی با دانش کافی و دارای تخصص در این زمینه این مهارت‌ها را به کودک بیاموزد.

 

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خدمات مرکز تهران اتیسم در این زمینه می‌توانید به صفحه خدمات مرکز تهران اتیسم مراجعه کنید و یا اینکه با شماره‌های مرکز تماس بگیرید.

 


روش ABA چیست؟

 

روش ABA یا با نام کامل Applied Behavior Analysis به معنای تحلیل رفتار کاربردی علمی است که اصول یادگیری و انگیزش را که حاصل چند دهه پژوهش علمی است برای یادگیری مهارت‌ها و حل مشکلات رفتاری و اجتماعی بکار می‌بندد.

به عبارت دیگر ABA روشی برای آموزش و توانبخشی است که در آن تمام نیازهای رشدی کودک شامل گفتار، مهارت‌های حسی حرکتی، مهارت‌های شناختی و اجتماعی و مهارت‌های خودیاری تامین می‌گردد.

درمان به روش ABA به دو طبقه تقسیم می‌شود

  1. درمان جامع: درمان جامع برای رسیدگی به تمام حوزه‌های نقص مهارت و رفتارهای چالشی افراد دارای اتیسم طراحی شده است. زبان، مهارت اجتماعی، مهارت بازی، مهارت زندگی مستقل، مهارت حرکتی، مهارت تحصیلی و… در این روش پوشش داده خواهد شد. افرادی که از درمان جامع استفاده می‌کنند بصورت پیش فرض نیازی به استفاده از سایر خدمات آموزشی و توانبخشی ندارند.
  2. درمان متمرکز: این روش وسعت بسیار کمتری از درمان جامع دارد و هدف یک یا چند رفتار چالشی خاص یا نقص‌های مهارتی متمرکز است.

 

کسب مهارت در ABA به چه معنا است!؟

اکتساب مهارت بخشی از درمان به روش تحلیل رفتار کاربردی است که به آموزش و حفظ مهارت‌های جدید به یادگیرنده تمرکز دارد تا به او کمک کند عملکردی مستقل تر و سازنده تر داشته باشد. برنامه اکتساب مهارت برنامه‌ای مکتوب است که مشخص می‌کند چگونه یک مهارت خاص به یادگیرنده آموزش داده شود.

در درمان به روش ABA چگونه مهارت‌ها به افراد دارای اتیسم آموزش داده می‌شود!؟

‌یکی از مشهورترین روش‌ها برای آموزش مهارت‌ها به یادگیرندگان دارای اتیسم آموزش کوشش مجزا یا DTT است.

مراحل آموزش کوشش مجزا عبارتند از

  1. توجه یادگیرنده را جلب کنید.
  2. دستورالعمل را ارائه کنید، دستورالعمل را بصورت روشن و با گشاده رویی و نه بصورت مکانیکی بیان کنید، نیازی به استفاده از تن صدای مصنوعی نیست.
  3. در صورتی که قرار است همراه با کوشش، رهنمودی ارائه کنید. آن را با دستورالعمل همراه نمایید.
  4. حداکثر ۳ ثانیه صبر کنید تا یادگیرنده پاسخ دهد.
  5. اگر یادگیرنده به درستی پاسخ داد بی درنگ و مشتاقانه او را تشویق کنید (ارائه ی مشوق قوی)
  6. اگر پاسخ یادگیرنده درست نبود یا پاسخ نداد یک روش اصلاحی بکار برید (روش اصلاحی را ارزیاب مشخص می‌کند)
  7. داده ها را به سرعت ثبت کنید.
  8. دوباره توجه یادگیرنده را جلب کنید و‌ دستورالعمل جدید ارائه دهید.
  9. فاصله بین دو کوشش بسیار کوتاه و حداکثر ۳ ثانیه باشد.

 

آموزش کوشش مجزا  ساختاریافته تر بوده و نحوه‌ی اجرای آن بسیار سریع می‌باشد. این روش به طور خلاصه می‌تواند

  1. با تمرکز بر کمبودهای رفتاری موجب یادگیری مهارت می‌شود.
  2. رفتارهای چالشی را کاهش می‌دهد
  3. رفتارهای مناسب را جایگزین رفتارهای چالشی می‌کند.
  4. به کنترل رفتارهای اضافه کمک می‌کند.
  5. به بهبود عملکرد در محیط های مختلف کمک می‌کند.

 

 

– آرزو بصیری

کتابی که به عنوان منبع این مقاله استفاده شده است کتاب راهنمای آموزش مداخلات رفتاری به کودکان دارای اتیسم (روش ABA) اثر جاناتان کاربکس مدیر برنامه تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و همچنین مدیر تحقیقات در FirstSteps برای کودکان است. این کتاب در ایران با ترجمه پروفسور حمیدرضا پوراعتماد بصورت نسخه چاپی و همچنین دیجیتال قابل دسترسی است.


میزان شیوع اتیسم چقدر است؟ ۱ در هر ۳۶ نفر در آمریکا

 

برای پاسخ به سوال این که میزان شیوع اتیسم در جهان چقدر است می‌توان نگاهی به گزارش‌های رسمی کشورهای جهان نمود. به عنوان مثال بر طبق این گزارش‌ها اتیسم  از سال ۱۹۹۶ میلادی تا ۲۰۰۷ میلادی به‌طور قابل توجهی در ایالات متحده افزایش یافته است. بر طبق آخرین گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۲۳ در این کشور از هر ۳۶ نفر ۱ نفر تشخیص اتیسم می‌گیرد (+).

طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت در ۳۰ مارس ۲۰۲۲، از هر ۱۰۰ کودک، نزدیک به ۱ کودک مبتلا به اتیسم تشخیص داده می‌شود. تعداد افراد مبتلا به این اختلال از دهه ۱۹۹۰ میلادی به‌طور قابل توجهی افزایش یافته‌است، که ممکن است تا حدی به دلیل افزایش شناخت بیشتر از این اختلال باشد. در حالی که به نظر می‌رسد نرخ اختلال طیف اتیسم در بین فرهنگ‌ها ثابت باشد، اما بر اساس جنسیت بسیار متفاوت است، به طوری که پسران بسیار بیشتر از دختران  اتیسم تشخیص داده می‌شوند (در سن هشت سالگی از هر ۷۰ پسر ۱ نفر اتیسم و در دختران ۱ نفر از هر ۳۱۵ دختر اتیسم تشخیص داده شده‌اند).

 

طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت در 30 مارس 2022، از هر 100 کودک، نزدیک به 1 کودک مبتلا به اتیسم تشخیص داده می‌شود.
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت در ۳۰ مارس ۲۰۲۲، از هر ۱۰۰ کودک، نزدیک به ۱ کودک مبتلا به اتیسم تشخیص داده می‌شود.

 

با این حال، احتمال ابتلای دختران به اختلالات شناختی که ممکن است همراه با اتیسم رخ داده باشد بیشتر است در نتیجه اشکال کمتر شایع و شدید اختلال طیف اتیسم احتمالاً در دختران و زنان نادیده گرفته می‌شود. تفاوت‌های میزان شیوع ممکن است نتیجه تفاوت‌های جنسیتی در بیان علائم بالینی نیز باشد، به طوری که زنان و دختران مبتلا به اتیسم رفتارهای غیر معمول کمتری از خود نشان می‌دهند و بنابراین احتمال کمتری برای دریافت تشخیص به اختلال طیف اتیسم دارند.

همچنین طبق آمارها در بریتانیا، از سال ۱۹۹۸ میلادی تا ۲۰۱۸، تشخیص اتیسم ۷۸۷ درصد افزایش یافته است. این افزایش عمدتاً به تغییرات در شیوه‌های تشخیصی، الگوهای ارجاع، در دسترس بودن خدمات، سن تشخیص و آگاهی عمومی(به ویژه در میان زنان) نسبت داده می‌شود، اگرچه عوامل خطر محیطی ناشناخته را نمی‌توان رد کرد.

شواهد موجود احتمال افزایش شیوع واقعی اتیسم را رد نمی‌کند. افزایش واقعی نشان می‌دهد که به جای تداوم تمرکز بر ژنتیک، بهتر است توجه و بودجه بیشتر به سمت عوامل روانی اجتماعی و تغییر عوامل محیطی هدایت شود. همچنین ثابت شده‌است که واکسیناسیون یک عامل خطر برای اتیسم نیست و در صورت وجود هرگونه تغییر در میزان اتیسم، واکسیناسیون در آن نقشی ندارد.

چندین نظریه در مورد شیوع بیشتر در مردان بررسی شده‌است، اما علت تفاوت تأیید نشده‌است. یک نظریه این است که زنان توسط متخصصان کمتر تشخیص داده می‌شوند. بعلاوه به نظر می‌رسد که خطر ابتلا به اتیسم در پدران مسن بیشتر از مادران مسن تر است. دو توضیح بالقوه برای این موضوع وجود دارد: افزایش شناخته شده بار جهش در اسپرم‌های مسن تر، و این فرضیه که مردان در صورت داشتن مسئولیت ژنتیکی و نشان دادن برخی علائم اتیسم دیرتر ازدواج می‌کنند.

اکثر متخصصان بر این باورند که نژاد، قومیت و پیشینه اجتماعی-اقتصادی تأثیری بر بروز اتیسم ندارد.

 

در مرکز تهران اتیسم مجموعه متنوعی از خدمات مرتبط با اختلال طیف اتیسم ارائه می‌شود. برای آشنایی با این خدمات به صفحه خدمات تهران اتیسم مراجعه بفرمایید.

 


اضافه وزن در اتیسم

اضافه وزن در اتیسم یکی از موارد رایج مشاهده شده میان کودکان دارای اتیسم است. نتایج یک مطالعه جدید که در مجله پزشکی کودکان (The Journal of Pediatrics) منتشر شده نشان دهنده افزایش احتمال بروز اضافه وزن یا به اصطلاح چاقی در کودکان دارای اتیسم است. با توجه به این یافته در کودکانی که علائم شدیدتری دارند احتمال بروز اضافه وزن نیز بیشتر است.

مطالعه حاضر اولین پژوهش بزرگی است که به بررسی احتمال بروز چاقی در کودکان مبتلا به اتیسم پرداخته است. در این مطالعه حدود ۲۵۰۰ کودک از سن ۲ تا ۵ سالگی مورد بررسی قرار گرفتند. این محدوده سنی نقش مهمی در پیشگیری زودهنگام از اضافه وزن دارد.

نتایج مطالعه فوق نشان داد احتمال بروز اضافه وزن در کودکان مبتلا به اتیسم در مقایسه با سایر کودکان ۱.۵۷ برابر بیشتر بود. این خطر در بین کودکانی که علائم شدیدتری داشتند بیشتر بود. به طوریکه احتمال بروز اضافه وزن یا چاقی در آن‌ها در مقایسه با کودکانی که علائم خفیف‌تری داشتند ۱.۷ برابر بیشتر بود.

نتایج مذکور اهمیت بررسی کودکان مبتلا به ASD را از نظر ابتلا به اضافه وزن نشان می‌دهد. همچنین اگر والدین علائم اضافه وزن را در کودکان خود مشاهده می‌کنند باید با متخصص مشورت نمایند. به اعتقاد محققان باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا مشخص چرا این کودکان بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به اضافه وزن قرار دارند. ممکن است سایر عوامل مانند اختلالات هورمونی، اختلالات ژنتیکی و عوارض جانبی داروها در بروز این مسئله نقش داشته باشد.

خطرات اضافه وزن  در دوران کودکی

بروز اضافه وزن در دوران کودکی از این نظر اهمیت دارد که احتمال اینکه کودکان دارای اضافه وزن با افزایش سن به بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی-عروقی (CVD)، آسم، فشار خون بالا، دیابت نوع ۲،  برخی از سرطان‌ها و… مبتلا شوند، بیشتر است. همچنین این کودکان معمولاً از مشکلاتی مانند کمبود اعتماد به نفس و افسردگی رنج می‌برند.

دلایلی که می‌تواند در افزایش وزن کودکان نقش داشته باشد عبارتند از: ژنتیک و داشتن والدین دارای اضافه وزن، تغذیه نامناسب، بی‌تحرکی و نداشتن فعالیت بدنی، ابتلا به مشکلات هورمونی (مانند کم کاری تیروئید)، ابتلا به اتیسم و…

برای آن که در دوران کودکی و نوجوانی از افزایش بی‌رویه وزن پیشگیری شود یا اضافه وزن درمان گردد باید به ۲ موضوع رژیم غذایی و فعالیت بدنی توجه شود. کودکان نه تنها باید به انجام ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی در روز تشویق شوند، بلکه باید زمان استفاده از تلویزیون، تبلت، کامپیوتر و تلفن همراه را نیز محدود کنند.

علاوه بر فعالیت بدنی رژیم غذایی سالم نیز می‌تواند در کنترل وزن مفید باشد. در این راستا توصیه می‌شود از مصرف لبنیات و انواع گوشت‌های پرچرب و فرآوری شده خودداری شود. همچنین مصرف غذاهای سرخ شده، فست فودها، شیرینی‌جات، نوشیدنی‌های شیرین و تنقلات پرکالری به حداقل برسد.

 

– آرزو بصیری

 


تشنج در اختلال طیف اتیسم

موضوع تشنج در اختلال طیف اتیسم را با بیماری صرع آغاز می‌کنیم. صرع یکی از شایع‌ترین اختلال‌های نورولوژیکی است. با زبان ساده صرع نتیجه عدم تعادل در شیمی مغز است که باعث می‌شود پیام‌های عصبی‌ای که بین نورون‌ها حرکت می‌کنند به هم ریخته شوند و پیام‌ها به درستی به مقصد خود نرسند.

نزدیک به ۳ میلیون آمریکایی صرع دارند و هرساله ۲۰۰ هزار نفر در آمریکا به این بیماری مبتلا می‌شوند. در ایران نیز به ازای هر هزار نفر ۱۷ نفر مبتلا به صرع هستند که این ۲ تا ۳ برابر آمار جهانی صرع است. در حدود ۳۰ درصد کودکان دارای اتیسم مبتلا به صرع نیز هستند که در آمارگیری‌های سال‌های اخیر نمونه‌هایی از این کودکان که به طور همزمان مبتلا به صرع و اتیسم هستند بیشتر شناسایی شده‌اند.

 

تشنج چیست؟

تشنج به یک انفجار  امواج الکتریکی در مغز اشاره دارد که به طور موقت کارکرد مغز را دچار اختلال می‌کند و عملکرد روزانه مغز را دچار اختلال می‌کند. تشنج های ناشی از بیماری صرعی طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد می‌کنند. علائم پر تکرار تشنج در کودکان دارای اتیسم به شرح زیر است.

  • دوره‌هایی از پلک زدن های سریع و خیره شدن
  • حالت سردرگمی و گیجی داشتن
  • عدم پاسخگویی در دوره‌های کوتاه مدت
  • سفت شدن بدن
  • حرکات اضافه در دست‌ها و پاها
  • مشکلات تنفسی
  • از دست دادن کنترل روده یا مثانه
  • غش کردن ناگهانی بدون هیچ دلیل مشخصی
  • تکان دادن  پیوسته سر به صورت بی اختیار
  • از دست دادن هشیاری

بعضی از این علائم مشابه علائم بیماری های دیگر است و همچنین ممکن است به دلیل تشنج‌های غیر صرعی ایجاد شوند که نتیجه‌ی فعالیت الکتریکی غیر طبیعی مغز نیستند بلکه نتیجه استرس و دیگر عوامل روانشناختی است.

 

 

 

انواع تشنج در اختلال طیف اتیسم

به طور کلی دو نوع تشنج وجود دارد تشنج کانونی و تشنج عمومی

در تشنج کانونی فقط یک بخش از مغز دچار تشنج می‌شود. حدود ۶۰ درصد از مبتلایان به صرع دچار تشنج کانونی هستند. در تشنج عمومی فعالیت غیر طبیعی هردو طرف مغز را در بر می‌گیرد.

تحقیقات مختلف به اشتراکاتی بین اتیسم و صرع اشاره کرده‌اند صرع هم مانند اتیسم یک گروه گسترده‌ای از علائم وطبقه‌بندی‌های گوناگون به همراه اختلالات شناختی و رفتاری دارد علاوه بر این خصوصیات مشترک محققان عقیده دارند  که صرع و اتیسم ریشه ژنتیکی یکسانی دارند اگرچه دلیل این همبودی به صورت قطعی مشخص نیست. تحقیقات جدیدی که انجام شده به  وجود ارتباط احتمالی بین اتیسم و تشنج رسیده‌اند که به دلیل نقص در مسیرهای عصبی یکسان است.

یکی از این فرضیه‌ها مربوط به تکامل غیر معمول نورون‌های مهاری است که در مغز وظیفه تنظیم ریتم‌های مغز را دارد. این نورون‌ها در مغز مانند یک ترمز برای کنترل نورون‌های تحریکی عمل می‌کنند و در صورتیکه  درست به وظیفه خود عمل نکنند پیام‌های عصبی به درستی منتقل نمی‌شود و باعث تشنج می‌شود.

 

تشنج در اختلال طیف اتیسم چه عوارضی در کودکان خواهد داشت؟

برخی محققان دریافته که کودکان مبتلا به اتیسم بعد از بروز صرع بعضی از مهارت‌هایی که قبلا آموخته‌اند را از دست می‌دهند. این از دست دادن مهارت‌ها برگشت یا regression نامیده می‌شود که موجب اختلالاتی در مهارت‌های زبانی و ارتباطی، مهارت‌های تفکر و استدلال و همچنین باعث تغییراتی در رفتار و اخلاق کودک می‌شود.

 

روش‌های تشخیص صرع در اختلال طیف اتیسم

صرع توسط متخصص اطفال یا متخصص مغز و اعصاب تشخیص داره می‌شود. روند تشخیص صرع در کودکان دارای اتیسم و کودکان بدون اتیسم یکسان است .معمولا دکتر دلیل تشنج‌ها را با تست‌های گوناگونی می‌سنجد.

  • EEG فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می‌کند.
  • CT scan یا MRI ناهنجاری‌های ساختاری مغز را نشان می‌دهد.
  • آزمایش خون شرایطی مانند کمبود آهن، دیابت یا عفونت‌هایی را شناسایی می‌کند که ممکن است محرک تشنج ها باشد
  • آزمایش مایع نخاعی احتمال وجود  عفونت‌ها یا ناهنجاری‌های الکتریکی  را بررسی می‌کند که ممکن است دلیل تشنج ها باشد.

 

کارهایی که برای حمایت از کودکان دارای اتیسم و صرع می‌توان انجام داد

اولین کار این است که بتوانیم مشکلات ارتباطی کودک خود را اصلاح کنیم تا در صورتی که حالت‌هایی از تشنج مثل مزه‌ی بدی در دهانش یا تاری دید را تجربه کرد بتواند با ما در میان بگذارد تا بتوانیم شدت تشنج را کم کنیم. علاوه بر این تفسیر درست نشانه‌های تشنج و مطلع کردن دیگران از این نشانه‌ها می‌تواند کمک بزرگی به کودک باشد. اگر کسانی که در اطراف کودک هستند مثل معلمان از این نشانه‌ها مطلع باشند می‌توانند بیشترین کمک را به کودک بکنند.

 

در آینده در رابطه با تشنج در اختلال طیف اتیسم مطالب بیشتری در بخش مطالب علمی و آموزنده تهران اتیسم خواهید خواند.