خبرها و تازه‌ها

تفاوت در پردازش حسی در کودکان دارای اتیسم تقریبا رایج است که می‌تواند همه یا بعضی از حواس را شامل شود. این تفاوت به صورت حساسیت بیش از حد و یا کمبود حساسیت نسبت به محرک‌های حسی است. تفاوت حسی در اتیسم با کاهش توانایی‌های اجتماعی و سازگاری و افزایش رفتارهای تکراری، اضطراب و خطرات تهدید کننده سلامتی همراه است. در مطالعه‌ای که اخیر به چاپ رسیده است ارتباط بین تفاوت‌های حسی و ویژگی‌های اتیستیک مورد بررسی قرار گرفته است.

در این مطالعه  که هدف آن بررسی اهمیت فردی حواس مختلف (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی، چشایی، تعادل و حس عمقی) در ارتباط با صفات اتیسم بوده است. موارد جالبی مشاهده شده. در این مطالعه برای اطمینان از تکرارپذیری نتایج، آزمایش در دو گروه بزرگ بزرگسالان تکرار شده و جزئیات به شرح زیر است.

در این مطالعه گروه اول شامل ۴۰٪ شرکت کنندگان اتیسم و گروه دوم شبیه به جمعیت عمومی بوده‌اند. برای هر حوزه از صفات اتیسم (تعامل اجتماعی، ارتباط، سختی شناختی)، انتخاب متغیر جستجوی تصادفی را با استفاده از خرده مقیاس‌های پرسشنامه حسی گلاسکو به عنوان پیش‌بینی‌کننده انجام داده و تنها نمرات شنوایی به طور قابل اعتمادی هر سه ویژگی اتیسم را پیش‌بینی می‌کردند. در رابطه با ارتباط بین تفاوت‌های حسی و ویژگی‌های اتیستیک مقیاس حس عمقی که شامل نقایص حرکتی و بینابینی بود، ویژگی‌های ارتباطی اتیسم را بیش از سایر حوزه‌های صفت پیش‌بینی کرد. مقیاس لمسی برای ویژگی‌های اجتماعی اتیسم خاص‌تر به نظر می‌رسید. اگرچه یافته‌ها باید در پرتو محدودیت‌های پرسشنامه‌ها تفسیر شوند اما این مطالعه نشان می‌دهد که تفاوت‌های شنوایی ممکن است بیشتر از مشکلات حسی دیگر، یک اندوفنوتیپ حسی قوی مرتبط با اتیسم باشد.

منبع: +

ترجمه و خلاصه: سید رسول رحمتی

برای آشنایی با خدمات مرکز تهران اتیسم در زمینه کاردرمانی حسی و سایر خدمات مرتبط  با تفاوت‌های حسی در کودکان دارای اتیسم به بخش خدمات مرکز تهران اتیسم مراجعه کنید.

در مقاله پیش رو تاثیر نوروفیدبک در اتیسم مورد توجه قرار گرفته است. برای شروع لازم است که توضیح مختصری در مورد فناوری نوروفیدبک ارائه شود.

نوروفیدبک به معنی آموزش دادن مغز توسط خود مغز است. در حقیقت نوروفیدبک یک فناوری پیچیده کامپیوتری است که افراد به واسطه آن یاد می‌گیرند به صورت داوطلبانه امواج مغزی خود را کنترل کنند که در نتیجه آن فعالیت‌ها و کارکرد‌های مغز به شیوه مطلوب تنظیم شوند.

در نوروفیدبک، سنسورهایی که به آن الکترود گفته می‌شود بر روی نقاط مشخصی از سر قرار می‌گیرند. این سنسورها، فعالیت امواج مغزی را ثبت کرده و اطلاعات به رایانه‌ای داده می‌شود. رایانه این اطلاعات را به نمایشگرهایی شبیه بازی تبدیل می‌کند که می‌توانند شنیداری، دیداری یا هر دو باشند. در نتیجه مراجع پخش یک فیلم یا انجام یک بازی کامپیوتری را بدون استفاده از دست و تنها با امواج مغزی خود انجام می‌دهد. افراد با مشاهده‌ی بازخوردهای دیداری یا شنیداری، با دیدن روند پیشرفت یا توقف بازی و همچنین با از دست دادن امتیاز و یا تغییراتی که دراندازه صفحه نمایش و یا صدا ایجاد می‌شود، از شرایط مطلوب یا نامطلوب امواج مغزی خود آگاه می‌شوند و یاد می گیرند که عملکرد امواج مغزی خود را بهبود بخشند. تنها راه موفقیت در چنین بازی‌هایی این است که کودکان الگوهای امواج مغزی خود را کنترل و بهبود بخشند.

نوروفیدبک برای شماری از اختلالات نظیر میگرن، صرع، افسردگی، اضطراب، آسیب‌های مغزی و اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) استفاده شده‌است و اثرات مطلوبی نیز داشته است. نتایج استفاده از نوروفیدبک برای افراد دارای ADHD حاکی از بهبود توجه، تکانشگری، بیش فعالی و حتی افزایش هوش است، که حتی با قطع درمان‌های دیگر، نظیر دارودرمانی نیز علائم بازگشت مجدد نداشته‌اند.

این موفقیت پایه و اساس ظهور استفاده از نوروفیدبک برای کودکان دارای اتیسم بود. در افراد دارای اتیسم نیز مطالعات متعددی صورت گرفته‌است، در این مطالعات تلاش کرده‌اند از این روش جدید به عنوان یک درمان چندوجهی برای کودکان دارای اتیسم استفاده کنند. برخی از این مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از نوروفیدبک در افراد دارای اتیسم می‌تواند طیف وسیعی از فرآیندهای شناختی را پس از آموزش خودتنظیمی بهبود ببخشد. این مطالعات همچنین نشان دادند که افراد دارای اتیسم پس از مداخله با نوروفیدبک بهبود معناداری در تعاملات اجتماعی، تفکر، ارتباطات کلامی، سطح توجه، بهبود در عملکردهای اجرایی و شناختی نظیر انعطاف پذیری فکری از خود نشان دادند. این یافته‌ها شواهدی ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد نوروفیدبک ممکن است به عنوان یک روش مداخله کمکی برای کودکان دارای اتیسم در نظر گرفته شود.

نکته حائز اهمیت این است که با وجود مطالعاتی که نشان دهنده تاثیر نوروفیدبک در اتیسم است، همچنان از نوروفیدبک نمی‌توان به عنوان یک روش اصلی برای مداخله کودکان دارای اتیسم بهره برد چرا که شواهد متناقضی از اثربخشی این روش برای مداخله این کودکان مشاهده شده‌است. در نتیجه رویکردهای رفتاری نظیر تحلیل رفتار کاربردی (ABA) همچنان به عنوان خط اول مداخله برای کودکان دارای اتیسم مورد استفاده قرار می‌گیرد و بیشترین شواهد را در مداخله این دسته از کودکان شامل می‌شود.

منبع: +

ترجمه و خلاصه: حانیه صیادی

چند بازی ساده اما مفید برای کودکان دارای اتیسم که به شما و کودک شما از چند جهت از جمله ارتباط یاری رساند.

سعی کنید به کمک چسباندن سر ها به هم همراه کودک یک بادکنک را در مسیر حمل کرده و داخل سبد بیندازید.

داخل ظرفی اب و کف درست کنید و با نی درون ان فوت کنید تا ضمن تولید صدا حباب روی ظرف تشکیل شود و با کودک حباب هارا بترکانید.

یک تکه مشمای حباب دار روی پیشانی خود بچسبانید و کودک حباب های مشما را فشار دهد تا بترکد.

همراه کودک حبوبات را توسط قاشق از ظرفی به ظرف دیگر بریزید.

مکعب‌های بازی را روی هم قرار دهید و از کودک بخواهید با پا به ان ضربه بزند تا برج بریزد.

یک مهره را داخل اسلایم یا خمیر بازی قرار دهید و از کودک بخواهید مهره را از خمیر خارج کند.

چند بازی دیگر را هم در ادامه بخوانید.

• مسیری پر از پستی و بلندی بسازید (به کمک بالش، قابلمه ، صندلی ، کوسن ، استپ و غیره) و با کودک در این مسیر راه بروید.
• با آب پاش روی نقاط مختلف میز را خیس کنید و کودک با دستمال آن را خشک کند.
• بادکنک را باد کنید و قبل از گره زدن رها کنید تا با صدا پرواز کند
• با اداهای مختلف صورت صداهای حیوانات را برای کودک اجرا کنید و صدای خود را گاهی پایین و گاهی بالا ببرید تا برای کودک جذاب باشد
• کودک را روبه روی خود روی پایتان بنشانید و همزمان با تکان دادن پاهایتان صدای قام قام ماشین در بیاورید هرگاه کودک به بینی شما دست زد صدای بوق بلند دربیاوید( میتوانید روی بینی خودتان یک علامت مثل یک تکه کاغذ رنگی یا استیکر بچسبانید)

– ترانه پهلوان
– سید رسول رحمتی

 عکاسی و نگاه کردن به جهان از دریچه دوربین یک سرگرمی جذاب است که می‌تواند به افراد دارای اتیسم کمک کند تا دیدگاه‌های خلاقانه خود را پرورش دهند، همچنین به دلیل اینکه ممکن است این افراد در ارتباط کلامی دچار چالش باشند پس استفاده از دوربین میتواند راه دیگری برای برقراری ارتباط باشد.

📷 عکاسی کردن و ارائه شفاهی و توضیح عکس‌ها و صحبت کردن در جمع مهارتی است که این رشته هنری به افراد می‌بخشد و تمرین آن به کودکان و نوجوانان دارای اتیسم اجازه می‌دهد تا با مخاطبان هم‌سن خود ارتباط اجتماعی برقرار کنند و مستقیما با آن‌ها صحبت کنند بنابراین از انزوا خارج میشوند و به آن‌ها تریبونی داده میشود تا دیگران به آن گوش کنند.

📷 عکاسی استقلال را تشویق می‌کند. هنر عکاسی بر رابطه بین عکاس و دوربین او متکی است، عکس گرفتن به طور مستقل یک رفتار پذیرفته اجتماعی است.

📷 دیدگاه‌های خلاقانه و منحصر به فردِ هنرجو ارزشمند و توانمند می‌شود. عکاسی به عنوان یک هنر: استفاده از یک ابزار (دوربین) برای به تصویر کشیدن چیزی منحصر به فرد است. افراد دارای اتیسم به دلیل دید متفاوت و خاصی که دارند می‌توانند در این رشته شگفتی بیافرینند.

📷 عکاسی می‌تواند راهی عالی برای آموزش پذیرش نظرات مختلف به فرد باشد یا به عبارت دیگر باعث انعطاف پذیری بیشتر می شود. یک معلم عکاسی به نام جنیفر سالیوان از هنرجوهای دارای اتیسم خود می‌خواهد تا از چیزی که آن را زیبا می‌دانند عکس بگیرند و هرکس با عکس خاصی برمی گردد.

📷 بحث در مورد انتخاب‌های آن‌ها می تواند راهی عالی برای کشف نحوه تفکر متفاوت هر فرد باشد. حتی ممکن است دو نفر با عکس‌های مشابه برگردند که باعث بحث و صحبت در مورد علایق مشترک آن‌ها می شود.

📷 عکس‌ها می توانند برای بسیاری از افراد دارای اتیسم به عنوان یک افتخار بزرگ عمل کنند. می‌توانید عکسی که فرزندتان گرفته در خانه آویزان کنید تا به او نشان دهید که چقدر خوب کار کرده است.
حتی می توانید از عکس‌ها روی یخچال، کنار تخت یا در کیف پول خود، چاپ عکس روی ماگ و جاکلیدی و… استفاده کنید.

📷 عکاسی از مناظر و طبیعت و حیات وحش میتواند تاثیر آرامش بخش بر فرد داشته باشد.

برای شروع عکاسی حتما نیاز به دوربین حرفه ای نیست. فرزند شما حتی با دوربین گوشی موبایل هم می تواند تصاویر و قاب‌های زیبایی خلق کند.

– نسیم عابدی

اگر علاقه‌مند به موضوع عکاسی و اتیسم هستید خواندن این مطلب در مورد جو جیمز، عکاس حرفه‌ای دارای اتیسم نیز خالی از لطف نیست.

همچنین در تهران اتیسم دوره‌های عکاسی ویژه افراد دارای اتیسم برگزار می‌شود. اگر علاقه‌مند به کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام فرزند خود در این دوره‌ها هستید به این صفحه مراجعه کنید.

در مطلب پیش رو ۴ نکته برای مدیریت کج‌خلقی در کودکان دارای اتیسم ارائه شده است. در مطلب پیشین مرتبط با همین مطلب، درباره موضوع کج‌خلقی و فروپاشی در اتیسم، تعاریف و تفاوت‌های این دو خواندید. اگر آن مطلب را نخوانده‌اید توصیه می‌کنیم قبل از مطالعه این مطالب به آن مقاله مراجعه کنید. 

برای مدیریت کج‌خلقی در اتیسم توجه و اجرای نکات زیر بسیار ضروری است.

۱- با درگیری کودک خود همدلانه برخورد کنید.

۲- کودک در حال جیغ زدن خود را به طور فیزیکی به مقصد بعدی خود به عنوان مثال حمام ببرید تا به او کمک کنید تا در آنجا آرام شود. کودکان با این فکر که ممکن است «نه» خود را به «بله» تغییر دهند، فریاد و اعتراض خود را تشدید می‌کنند. اگر او را از محل شی مورد نظر وی دور سازید (مثلا کودک در حال بازی با اسباب‌بازی‌هایش است) کودک شما سریع‌تر آرام می شود.

۳- اگر کودک شما از کنترل خارج شده‌است یا پرخاشگر شده‌است (ضربه زدن، گاز گرفتن، خراشیدن یا نیشگون گرفتن)، کودک خود را در دامان خود ولی به دور از خود نگه دارید تا به آرامش کودک کمک کنید. گرفتن کودک ظرفی امن برای او فراهم می‌کند تا بتوانید خشم کودک خود را درون آن ظرف بگذارید. فرزند شما می‌آموزد که می‌تواند بسیار عصبانی باشد ولی شما به عنوان هدف خشم او به او حمله نکنید، انتقاد یا سرزنش نکنید. به فرزندتان بگویید وقتی دیگر کج‌خلقی نکند، او را رها خواهید کرد. لحظه‌ای که ماهیچه‌هایش شل می‌شوند و کودک آرام می‌گیرد، او را رها کنید و از او تمجید کنید که توانسته خودش را آرام ‌کند.

۴- برای فرزندتان سخنرانی نکنید. کودکان از اینکه به آن‌ها گفته شود چه کار کنند متنفرند. در عوض، پس از عصبانیت، به آرامی با فرزندتان در مورد آنچه می‌خواست و احساس می‌کرد صحبت کنید. با هم راه‌های جایگزینی را پیدا کنید که کودک می‌تواند بدون فروپاشی به آنچه می‌خواهد برسد. همیشه فرزندتان را در جایی که هست بپذیرید. همه ما در یک منحنی یادگیری هستیم. هیچ کس کامل نیست. همه ما خواهان یک چیز هستیم – تایید، تایید و پذیرفته شدن عیوب-.

ترجمه از حانیه صیادی