مدیریت وب‌سایت

ربات‌های انسان‌نما برای ارتقای مهارت‌های اجتماعی و شناختی کودکان مبتلا به اتیسم

یکی از پژوهش‌های در حال انجام در کشور با همکاری دانشگاه‌های صنعتی شریف، شهید بهشتی و همچنین مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک، استفاده از دو ربات انسان‌نما با نام‌های نیما و مینا به عنوان دستیار درمانگر در ارتقای مهارت‌های اجتماعی و شناختی کودکان مبتلا به اتیسم است. جهت نیل به این مقصود، سناریوها و بازی‌های آموزشی-درمانی متنوعی طراحی گشته که در قالب بیش از ۱۰ جلسه مداخله بالینی بر روی کودکان پسر مبتلا به اتیسم پیاده‌سازی شده است. نتایج به دست آمده نشان از ارتقا و ماندگاری مهارت‌های اجتماعی و شناختی سطح بالای کودکان عملکرد بالا؛ و همچنین کاهش رفتارهای ناسازگارانه و شدت اتیسم در کودک با عملکرد پایین بوده است. امید است ماحصل این تلاشها، روند درمانی این بیماران را در کشور سریعتر و کاراتر نموده و هزینه‌های تحمیلی بر جامعه را کاهش دهد.

 

 

افراد

۱. علیرضا طاهری

۲. علی مقداری

۳. حمیدرضا پوراعتماد

۴. مینو عالمی

 


ماشین اسباب‌بازی هوشمند برای تشخیص اختلال اتیسم

ماشین اسباب‌بازی هوشمند برای تشخیص اختلال اتیسم

در این پژوهش ماشین اسباب‌بازی هوشمندی طراحی و ساخته شده است که وظیفه اصلی آن غربالگری کودکان مبتلا به اختلال اتیسم می‌باشد. ویژگی قابل ذکر این روش آن است که غربالگری بدون حضور پزشک متخصص و در محیطی کاملا طبیعی صورت می‌گیرد. به همین دلیل و به دلیل ارزان قیمت بودن آن می‌تواند در سراسر کشور و حتی در نقاط محروم به راحتی و در منزل همانند دیگر اسباب‌بازی‌های کودک مورد استفاده قرار گیرد. این سیستم با تحلیل حرکات ماشین اسباب‌بازی که به وسیله کودک صورت می‌گیرد، تشخیص می‌دهد که آیا کودک احتمال ابتلا به اتیسم دارد یا خیر. اگر پاسخ آری بود، به والدین هشدار می‌دهد و پیشنهاد می‌کند تا با مراجعه به پزشک متخصص از وضعیت کودک خود اطلاع بیشتری کسب کنند. با توجه به آزمایشاتی که تا پیش از این بر روی این اسباب‌بازی صورت گرفته است، دقت پاسخگویی آن بالا بوده و به همین علت می توان به تشخیص غربالگری این وسیله اعتماد داشت.

یکی از علائم رایج بین افراد اتیستیک علاقه به انجام کارهای تکراری به مدت زمان طولانی است. در این پژوهش با توجه به این ویژگی و با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشین، کودکان اتیستیک تشخیص داده می‌شوند. انتظار می‌رود که کودکان اتیستیک در هنگام بازی با این ماشین، از خود حرکات تکراری به مدت طولانی بروز دهند. با تحلیل حرکات ماشین اسباب‌بازی که به وسیله دست کودک صورت می‌گیرد می‌توان پی به تکراری بودن حرکات برد. برای این کار از الگوریتم های بازشناسی الگو استفاده شده است، به این صورت که بعد از استخراج ویژگی (feature)های مناسب از داده‌های شتاب لحظه‌ای، از الگوریتم طبقه‌بندی Support Vector Machine برای تشخیص کودکان اتیستیک از غیر اتیستیک استفاده شده است.

 

 

ماشین اسباب‌بازی هوشمند برای تشخیص اختلال اتیسم
ماشین اسباب‌بازی هوشمند برای تشخیص اختلال اتیسم

 


ربات طوطی

ربات طوطی

ربات‌های اجتماعی به عنوان ابزارهایی که در سال‌های اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته‌اند، در زمینه‌های گوناگونی در حال گسترش هستند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که تعامل انسان-ربات می‌تواند کاربردهای گسترده و متنوعی در زمینه مداخلات درمانی برای کودکان با اختلالات رشدی، از جمله اختلالات طیف اتیسم داشته باشد. کودکان مبتلا به اتیسم دارای سه دسته عمده نارسایی، یعنی نارسایی در تعامل اجتماعی، برقراری ارتباط و رفتارهای تکراری هستند. به دلیل اهمیتی که تشخیص زودهنگام و درمان مستمر این اختلال دارد، هدف این پروژه طراحی یک ربات به منظور کمک به غربالگری و درمان اتیسم، به ویژه استفاده در گفتاردرمانی است. به دلیل علاقه کودکان به حیوانات، زیبایی و قابلیت صحبت کردن طوطی، رباتی به شکل طوطی طراحی و ساخته شد که توسط دو موتور قادر به حرکت دادن بدن، چشم‌ها و نوک است. برای افزایش جذابیت ربات، صدای انسان به صدای طوطی شبیه‌سازی شد. سپس به منظور تحریک دیداری و شنیداری کودکان، با استفاده از نظام استاندارد DSM-IV-TR، ویژگی‌های ربات را به سه دسته‌ی حرکتی، کلامی و ادراکی تقسیم کردیم. در نهایت، تعاملات دو گروه کودکان مبتلا به اتیسم و کودکان عادی با ربات نشان داد که ربات توجه اکثر کودکان را به خود جلب کرده است و با در نظر گرفتن ساختار مناسب، می‌تواند در درمان اتیسم مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این تعامل کودکان مبتلا به اتیسم، تفاوت‌های عمده‌ای با کودکان عادی در طول مدت توجه به ربات، رفتارهای تکراری و متفاوت بودن نوع بازی با ربات داشت، بنابر این ویژگی‌ها با دقت بیش از ۹۰ درصد موفق به جداسازی کودکان عادی از کودکان مبتلا به اتیسم شدیم.

 

ربات طوطی
ربات طوطی

 

افراد

پگاه سلیمان ( pegahsoleiman@gmail.com)
آزمایشگاه رباتیک پیشرفته و سیستم‌های هوشمند – دانشگاه تهران

سهیل صالحی
آزمایشگاه رباتیک پیشرفته و سیستم‌های هوشمند – دانشگاه تهران

مرتضی قوامی
آزمایشگاه شبکه‌های اجتماعی – دانشگاه تهران

 


ربات دستیار اجتماعی برای بهبود کارکرد شناختی کودکان اتیستیک

اخیراً استفاده از رباتیک در تشخیص و درمان اختلالات رفتاری مورد توجه پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است. اتیسم از جمله اختلالاتی است که با استفاده از ربات‌های دستیار اجتماعی تلاش‌هایی در جهت بهبود آن صورت گرفته است. طیف بیماران اتیسم، گروهی از افراد هستند که دارای اختلالات عصبی که توانایی‌های اجتماعی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این طیف از بیماران در تشخیص زبان بدن، برقراری ارتباط چشمی و فهم احساسات بقیه افراد مشکل دارند.
ربات‌های دستیار اجتماعی به توسعه ویژگی‌هایی نظیر بیان احساسات، تعامل با افراد، طراحی ظاهر ربات و توانایی مقاومت در برابر آسیب‌های فیزیکی نیز می‌پردازند. رباتی که بیشتر شبیه انسان باشد، به کودکان اوتیستیک در تشخیص عملکرد اجتماعی مورد نظر کمک می‌کند. رباتی که کمتر شبیه انسان باشد، با ظاهر فیزیکی و بزرگنمایی نشانه‌های اجتماعی، بیشتر روی یک مهارت و حس خاص تمرکز کرده و آن را به طور خاص بهبود بخشد.
این پروژه برای بهبود کارکردهای شناختی کودکان دارای اتیسم از یک ربات انسان‌نمای پلتفرم استاندارد بهره ببرد. شبه‌انسان بودن، مهم‌ترین ویژگی این ربات است؛ چراکه تعامل کودک مبتلا به اتیسم با یک ربات شبه‌انسان ما را به نتایج و تحلیل‌های واقعی‌تری در مورد اختلال رفتاری کودک مانند جلب نشدن توجه رهنمون می‌سازد. برای بهبود اختلالات ذکرشده سناریوهایی با هدف تحلیل تعامل کودک و ربات طراحی خواهد شد؛ سناریوهایی که بر بهبود کارکردهای شناختی کودک از قبیل افزایش میزان جلب توجه و… تمرکز دارند.

افراد

۱. مجید جگریان ( majid.jegarian@aut.ut.ac.ir)
کارشناس مهندسی مکانیک و دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی رباتیک در دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۲. الهام ایروانی ( e_iravani@aut.ac.ir)
کارشناس مهندسی کامپیوتر و دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی رباتیک در دانشگاه صنعتی امیرکبیر

 


سیستم هوشمند ارزیابی مقدماتی اتیسم

بنا به نتایج تحقیقات در حوزه جهانی برای تشخیص و بررسی اوتیسم، میزان این بیماری در سطح جهان در حال افزایش است. از طرف دیگر، در زمینه‌ی تشخیص این چنین بیماری‌هایی متخصصین کمی در سطح کشور فعالیت می‌کنند و معمولا خانواده‌ها برای رفع نگرانی‌ خود در مورد فرزندانشان مجبور به منتظر ماندن به مدت طولانی می‌شوند و این زمان از دست رفته می‌تواند شانش درمان برای مبتلایان احتمالی را کاهش دهد. سیستم هوشمند طراحی شده در قالب یک وب سایت می باشد و از تمامی نقاط به راحتی قابل دسترس است. این سیستم می‌تواند با بررسی اطلاعات وارد شده و مطابقت آنها با تجربه‌های گذشته موارد مشکوک را تشخیص بدهد. برای این منظور والدین می بایست به سوالاتی که در بخش پرسشنامه به آنها نشان داده می شود پاسخ بدهند و پس از آن سیستم با استفاده از الگوریتم های به کار گرفته شده درصد احتمال ابتلا به اوتیسم را پیش بینی کرده و در اختیار والدین قرار میدهد. همچنین والدین می توانند از بین موسسات عضو در سیستم یکی را انتخاب کرده تا نتیجه پرسشنامه آنان در اختیار موسسه مربوطه نیز قرار بگیرد. بدین ترتیب این امکان وجود دارد تا در اسرع وقت، کودکان مشکوک به ابتلا به اوتیسم توسط عامل انسانی معاینه شوند و در صورت ابتلا، هر چه زودتر نسبت به درمان یا جلوگیری از پیشرفت سندروم آنها اقداماتی صورت گیرد.

 


تلاش محققان ایرانی برای ارتقای رابطه مادر با کودک اتیستیک

محققان دانشگاه شهید بهشتی در یک طرح تحقیقاتی تلاش کردند تا با ارائه آموزش‌هایی، ضمن افزایش حساسیت مادرانه نسبت به رفتارهای کودک اتیستیک، کیفیت رابطه‌ی مادر با کودک را بهبود بخشیده، نقش کلیدی مادر را در رشد روانی و یادگیری کودک نشان دهند.

دکتر پوراعتماد در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص طرح تحقیقاتی «افزایش حساسیت مادران نسبت به نیازهای کودکان اتیستیک خود» اظهار کرد: یکی از جنبه‌های رشد روانی بهنجار کودکان، دلبستگی و رابطه عاطفی میان مادر و کودک است. مهم‌ترین مولفه و ویژگی این دلبستگی، حساسیت‌ مادرانه است. به این معنی که مادر چه‌قدر نسبت به نشانه‌هایی که کودک ارسال می‌کند، توجه دارد و به درستی به آنها پاسخ می‌دهد.

عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: برای شکل‌گیری رابطه‌ای حساس میان مادر و کودک، باید کودکی داشته باشیم که بتواند علائم (بیان نیازها) طبیعی را نشان دهد و از سوی دیگر مادر نیز به اندازه کافی بتواند به این علائم پاسخ دهد.

پوراعتماد تصریح کرد: گاهی ممکن است یکی از طرفین (کودک یا مادر) نارسایی و مشکلاتی داشته باشد که نتواند پیام‌ها را به درستی انتقال یا دریافت کند.

عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: یکی از شرایطی که باعث می‌شود مادر نتواند متوجه علائم ارسالی کودک شود، اختلال اتیسم است. در این اختلال، توانایی کودک برای برقراری روابط اجتماعی، با مشکلاتی همراه است. این نقایص بر روی رابطه او با مادر نیز تاثیر گذاشته و کودک نمی‌تواند به صورت طبیعی نیازها و خواسته‌های خود را بروز دهد. برای مثال اگر کودک دارای اتیسم، توانایی تکلم (حرف زدن) نداشته باشد، خود به خود نمی‌تواند پیام درستی ارسال کند که این مسئله موجب می‌شود مادر در پاسخ‌دهی به کودک، دچار سردرگمی شود و یا به‌طور کلی تلاشی برای برقراری ارتباط درست با کودک نکند.

پوراعتماد با بیان این‌که کاهش ارتباط مادر و کودک به تدریج یادگیری کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد، گفت: بخش اعظمی از یادگاری وابسته به مشاهدات، تعاملات اجتماعی و یادگیری اجتماعی است و به محض قطع ارتباط کودک و مادر، این فرصت یادگیری از بین می‌رود و رشد طبیعی کودک با همسالانش فاصله می‌یابد.

وی افزود:‌ از سویی دیگر ممکن است مادر مهارت کافی برای درک علائم ارسالی کودک نداشته باشد. مثلا این‌که او نیز مهارت‌های اجتماعی لازم را نداشته باشد و یا ممکن است به دلیل افسردگی توان کافی برای ارتباط را نداشته باشد. برای شروع این ارتباط نیازمند این هستیم که کار را از مادر شروع کنیم. به این معنا که به مادر آموزش‌هایی بدهیم تا از طریق آن هر نوع پیامی که کودک ارسال می‌کند حتی اگر پیام غیرطبیعی باشد، بتواند درک کند و به آن پاسخ دهد.

وی تاکید کرد: هدف این پروژه تنظیم برنامه‌ای برای افزایش ‌حساسیت‌های مادرانه کودکان اتیسم بود. در واقع ما در پی این بودیم که نگذاریم ارتباط مادر با کودک قطع شود، بلکه این ارتباط را ارتقاء دهیم.

پوراعتماد به مزایای این طرح تحقیقاتی اشاره کرد و گفت: ارتباط مادر و کودکی که به دلیل ضعف‌های ذکر شده به تدریج کاهش یافته و باریک شده است، ارتقاء می‌یابد و اجازه نمی‌دهد این ارتباط قطع شود.

عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: همچنین به محض این‌که کودک شروع به برقراری ارتباط با مادر کند، فرصت‌های یادگیری پیدا کرده، پیشرفت‌های درمانی بیشتری داشته و می‌تواند فاصله خود را با گروه‌ همسالانش کم کند.

وی ادامه داد: همچنین این برنامه کمک می‌کند تا مادر در ارتباط با کودک خود احساس چیرگی و مهارت بیشتری کند، لذا ‌احساس بهتری نسبت به برقراری ارتباط با کودک شکل می‌گیرد که انگیزه مادر برای ارتباط مستمر با کودک را افزایش می‌دهد.

اجرای پژوهش بر روی ۳۰ نفر از مادران دارای کودک اتیستیک

مهدیه قربانی از محققان این طرح با بیان این‌که حساسیت مادرانه به این معنا است که مادر بتواند دنیای کودکش را درک کند، اظهار کرد: کودک دارای اتیسم نیازهای خودش را به صورت متعارف، مانند کودکان همسال خود بیان نمی‌کند، بنابراین مادر در پاسخ دادن به این نیازها دچار ابهام می‌شود.

وی افزود: بنابراین لازم است به مادر کمک شود تا بتواند معنای رفتارهای کودک را به درستی تفسیر کند. این مساله باعث می‌شود مادر احساس مثبت‌تری از رفتارهای مادرانه خود داشته باشد و هم این‌که رابطه لذت‌بخش میان مادر و کودک، افزایش می‌یابد.

قربانی با بیان این‌که بهبود کیفیت رابطه بین مادر و کودک می‌تواند به رشد روانی کودک کمک کند، گفت: لازم است مادر برای برقراری رابطه با کودک اتیستیک خود، مجهز شود.

این محقق با بیان این‌که افزایش حساسیت مادرانه در کودکان دارای اتیسم، بسیار حائز اهمیت است، تاکید کرد: باید مراکز درمانی، بهبود رابطه مادر-کودک از این طریق را مدنظر قرار دهند. زیرا وقتی مادر نتواند با کودک ارتباط بگیرد روند درمان کودک نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد، چراکه مادران نقش بسیار پررنگی در درمان این قبیل کودکان دارند.

وی ادامه داد: شیوع اتیسم در حال افزایش است از این رو باید به عواملی که اثربخشی درمان را افزایش می‌دهند، توجه ویژه‌ای شود. قربانی همچنین گفت: این پروژه برای اولین‌بار در ایران انجام شد و پژوهشی کاربردی است که می‌تواند در درمان اتیسم مورد توجه قرار گیرد.

 


گفتگو خبرگزاری ایرنا با دکتر پوراعتماد

گفتگو خبرگزاری ایرنا با دکتر پوراعتماد، استاد دانشگاه شهید بهشتی و موُسس مرکز تهران اتیسم در خصوص طرح دایه گری دیجیتالی

دکتر پوراعتماد، استاد دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با خبرگزاری ایرنا بیان کرد: ” غلبه بر دایه گری دیجیتالی به کاهش عوارض اتیسم می انجامد.”

دکتر پوراعتماد ، رئیس مرکز تهران اتیسم (ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک) گفت: مطالعات مشترک این مرکز با دانشکده روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی نشان می دهد که غلبه بر دایه گری دیجیتالی از شدت عوارض اتیسم در کودکان می کاهد و شرایط را برای نوپروری و بهبودی آنان فراهم می آورد‌.

غلبه بر دایه گری دیجیتالی به کاهش عوارض اتیسم می انجامد. دایه گری دیجیتالی (Digital Nanning) سبکی از فرزندپروری است که در آن کودک دستکم نیمی از ساعات بیداری خود را در معرض دستگاه های دیجیتالی مانند تلفن همراه، تبلت و تلویزیون قرار می گیرد.

بدین ترتیب دستگاه های دیجیتالی جایگزین تبادلات بین فردی در سنین پایین می شود. در نتیجه کودکان دچار نارسایی های رشدی در مهارت های ارتباطی و اجتماعی می شوند هر چند ممکن است مهارتهای غیرضروری را کسب نمایند. مثلاً کودک قبل از زبان مادری، به زبان بیگانه کلمات را می گوید. اگر این کودکان دارای آمادگی بیولوژیک برای ابتلا به اتیسم باشند، علائم را با شدت بیشتر و در سنین پایین تر نشان می دهند.

 

حمیدرضا پوراعتماد روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا افزود: پژوهش اخیر ما نشان می دهد که با آموزش صحیح به والدین می توان اززمان استفاده از وسایل دیجیتالی در کودکان دارای علایم اتیسم کاست و در نتیجه فرد را به سمت بهبودی هدایت کرد.

وی یکی دیگر از نتایج این طرح تحقیقاتی را بهبود روابط والدین با کودک دارای علایم اتیسم اعلام کرد و گفت: این تحقیق نشان داده که اثربخشی فراوانی بین آموزش صحیح به والدین و کاهش علایم اتیسم و بهبودی کیفیت ارتباط بین والدین و کودکان مبتلا به این اختلال وجود دارد.

وی اظهار کرد که برای مواجهه با علایم اتیسم می توان به والدین آموزش های لازم را ارائه کرد تا با مشاهدۀ اولین علائم اجتناب یا بی توجهی کودک نسبت به پیام ها یا تبادلات اجتماعی، وارد عمل شوند.

وی اظهار کرد که شالوده این آموزش ها در برنامه آموزشی ‘غلبه بر دایه گری دیجیتالی’ گنجانده شده که اثر بخشی آن در پژوهش نشان داده شد.

پوراعتماد به عوارض استفاده بیش از حد متعارف از دستگاه های دیجیتالی اشاره کرد و گفت: استفاده بیش از این دستگاه ها حتی به منظور آموزش کودکان، آسیب زا است.

وی آسیب زدن به تحول کودک را از جمله عوارض استفاده بیش از حد دستگاه های دیجیتالی اعلام کرد و گفت: اختلال در تحول کلام، شناخت، زبان و رفتار از دیگر عوارض این سبک فرزند پروری است.

وی افزود: حتی موش هایی که در سنین پایین از والدین جدا می مانند، دچار تغییرات مغزی (در ناحیه هیپوکمپوس) و رفتارهای کلیشه ای و غیراجتماعی می شوند. این خط پژوهشی در آزمایشگاه عصب تحولی حیوانی (وابسته به پژوشکده علوم شناختی ومغز، دانشگاه شهید بهشتی) در دست اجراست.

مجری طرح بررسی اثر غلبه بر دایه گری دیجیتالی بر علایم کودکان نیزبه خبرنگار علمی ایرنا گفت: در این زمینه مطالعات کمی صورت گرفته و با این کار تحقیقاتی درصدد ارائه خدمت بهتر به کودکان و به ویژه کودکان دارای اتیسم بوده ایم.

یاسمن رحمتی افزود: اولین بار در سال ۱۳۸۹ روی این موضوع مطالعه محدودی انجام شد. در طرح مطالعاتی جاری، سعی شده که برنامه آموزشی ‘غلبه بر دایه گری دیجیتالی’ ارتقا یابد و کارآیی آن نشان داده شود.

وی، نسبت به ترویج دایه گری دیجیتالی در بین خانواده های شهرهای بزرگ ابراز نگرانی کرد و بخشی از این پدیدۀ آسیب زا راناشی از کمبود فضاهای شهری برای مادران جوان و نونهالان دانست.

وی ادامه داد: مادر-کودک مجبور می شوند از دریچۀ این دستگاه ها با دنیا ارتباط برقرار کنند. یا برای ایجاد تنوع در منزل (که معمولاً فضاهای کوچکی هستند) از این دستگاه ها استفاده نمایند. در این صورت، مغز در حال رشد کودک که نیازمند تعاملات طبیعی و بدنی است، در معرض دنیای مجازی قرار می گیرد از مسیر رشد طبیعی خارج می شود.

رحمتی اظهار کرد که دستکم در یک مطالعه در خارج از کشور نشان داده شده که دایه گری دیجیتالی (استفاده افراطی از دستگاه های دیجیتالی) می تواند سبب بروز اتیسم شود. لذا ضروری است این پدیده مورد توجه متولیان آموزش و پرورش، فضای مجازی، سلامت، مدیران شهری و رسانه ها قرار گیرد.

 


آموزش و توانبخشی از راه دور برای کودکان دارای اتیسم

لوییزا اقدسی محقق پروژه «اثربخشی مداخله خانواده‌محور غیرحضوری برنامه حرکتی اسپارک بر مهارت‌های ادراکی ـ حرکتی در کودکان با عملکرد بالا» به خبرنگار مهر اظهار داشت: اتیسم یک اختلال عصبی- رشدی است که شروع اولین علائم آن قبل از ۳ سالگی است و کما بیش در همه کشورها گزارش شده است.

وی افزود: علیرغم شیوع رو به رشد اتیسم در دو دهه اخیر و مشکلات متعددی که خانواده‌های این کودکان در مسیر آموزش و توانبخشی با آن دست به گریبان هستند، پیشرفت قابل توجهی در بخش ارائه خدمات مداخله‌ای که مرتبط با والدین این کودکان و در راستای رفاه آنان باشد، صورت نگرفته است.

اقدسی با اشاره به هدف خود برای انجام این پروژه علمی- پژوهشی خاطرنشان کرد: هدف ما بررسی اثربخشی مداخلات از راه دور و مبتنی بر خانواده‌ بوده زیرا این رویه می‌تواند کمترین زمان و هزینه را برای خانواده های کودکان دارای اتیسم داشته باشد.

به گفته وی، خانواده های مقیم شهرهای دورافتاده متاسفانه از امکانات آموزشی و توانبخشی کافی برخوردار نیستند و خانواده های کلانشهرها با مشکل تردد مواجه اند؛ لذا تا جایی که گاهی برای گرفتن ۵۰-۴۰ دقیقه خدمات، کودک و همراهان آنها باید ساعتها در ترافیک بمانند.

وی ادامه داد: این مشکل با روح و فلسفه آموزش و همخوانی ندارد. لذا بجاست که روش آموزش و توانبخشی از راه دور بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

اقدسی با بیان اینکه دور بودن والدین کودکان مبتلا اتیسم از مراکز آموزشی و توانبخشی و کمبود مطالعات در زمینه آموزش مهارت‌های ادراکی و حرکتی از طریق والدین و همچنین هزینه‌هالی مالی، عاملی برای اجرای این پروژه بوده است، عنوان کرد: در ابتدا تعداد ۹ کودک مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا از مرکز تهران اتیسم(مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک ) و مرکز اتیسم فرزندان آفتاب و یک مرکز اتیسم در اصفهان انتخاب و سپس مهارت‌های ادراکی – حرکتی کودکان را با استفاده از آزمون‌های رشد حرکتی ارزیابی کردیم.

به گفته این محقق دانشگاه شهید بهشتی، توانبخشی مداخلات از راه دور در این پروژه که با تلفن و ارتباط والدین با محقق انجام شد، ۲۰ جلسه (هفته‌ای سه جلسه و هر جلسه ۴۵ دقیقه) به طول انجامید.

وی عنوان کرد: در این پروسه والدین در مدت زمان ۴۵ دقیقه کودکانشان را طی یک برنامه کششی و حرکتی به فعالیت وادار می‌کردند.

وی با تأکید بر اینکه این پروسه باعث ارتباط هر چه بیشتر والدین با کودکان می‌شود و هزینه‌های مالی را از روی دوش والدین برمی‌دارد اظهار داشت: از آنجابی که این پژوهش در قالب یک برنامه اجرایی بین والدین و کودکان مبتلا به طیف اتیسم انجام شد، منجر به افزایش دانش و اطلاعات والدین از روند درمانی کودک و افزایش اعتماد به نفس در والدین دارای کودک مبتلا به اتیسم می‌شود که این می تواند باعث مشارکت بهتر والدین در روند آموزش و توانبخشی شود.

این محقق خاطرنشان کرد: با در نظر گرفتن این یافته‌ها، می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که مداخله خانواده‌محور غیرحضوری برنامه حرکتی اسپارک باعث بهبود مهارت‌های ادراکی – حرکتی در کودکان طیف اتیسم می‌شود.

وی تاکید کرد: البته این خط پژوهشی و خدماتی در ابتدای راه است و مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است. ولی این مسیر تازه، به سهم خود باعث افزایش رفاه خانواده های کودکان دارای اتیسم و ارتقای سطح خدمات آموزشی و توانبخشی کشور خواهد شد.

 

منبع: خبرگزاری مهر

Autism Sceening Using an Inteligent Toy Car

Moradi, H., Ekhtiari-Amiri, S., Ghanavi, R., Nadjar-Arbabi, B., Pouretemad, HR. (2017). Autism Sceening Using an Inteligent Toy Car. In: S.F.Ochoa (Eds.): UCAmI 2017, LNCS 10586, Springer International Publishing, 2017: 817–۸۲۷

The number of cases reported with Autism Spectrum disorder (ASD), as a developmental disorder, has increased sharply in recent decades. Early diagnosis of ASD in children is essential for proper treatment and intervention. The difficulties in early detection of autism encouraged the authors to design a novel intelligent toy car for autism screening. The toy car is equipped with an accelerometer, which records a subject’s usage behavior in terms of accelerations in three dimensions. A set of features, consisting of forty-four movement characteristics, has been extracted which can be used to discriminate between children with autism and normal children. The intelligent toy car has been tested on 25 children with autism and 25 normal children as the test and control groups respectively. Support Vector Machine (SVM) is used to distinguish between the children with autism and other children. The system has 85% correct classification rate, 93% sensitivity and 76% specificity. The results are the same for boys and girls indicating the possible widespread use of this system among all children.